🕯 Захвартаваны і загінулы: беларус, які ўратаваў дзяцей, а потым ваяваў за Расію, загінуў ва Украіне

Стала вядома пра гібель Уладзіслава Губея — беларуса з Берасцейшчыны, які ў 2020 годзе выратаваў дзяцей з пажару, а ўжо ў 2024-м падпісаў кантракт з расійскай арміяй і загінуў ва Украіне.

📅 Ён уступіў у войска РФ 22 сакавіка 2024 у 22-гадовым узросце, і ўжо 17 жніўня таго ж года загінуў.
Яго імя фігуруе ў спісе загінулых наёмнікаў, апублікаваным украінскім праектам «Хочу жить».

⚠️ Гісторыя Губея — трагедыя чалавечая і нацыянальная.
Ён раней ратаваў жыццё, але праз дзяржаўную прапаганду, галечу і дэзінфармацыю трапіў пад кантроль сістэмы, што вядзе чужую вайну. Такіх, як ён, шмат. І ўсе яны — ахвяры.

Вайна — гэта не подзвіг, калі ты на баку акупанта.
Гэта здрада і смерць.

Мая Краіна Беларусь

📹 Рускі сьвет у пошуках дзьвярэй: мужчына патрабуе абароны “рускіх дзяцей” у Беларусі… у размове з дамафонам

🎭 На відэа – невядомы мужчына з сур’ёзным выразам твару, які стаіць каля рандомнай каліткі і звяртаецца да… домафона. У сваёй заяве ён абяцае пісаць у КДБ, каб «абароняць рускіх дзяцей на тэрыторыі Беларусі», і нават ехаць асабіста да Лукашэнкі – бо той “абяцаў абараняць рускіх”.

📞 Калітка пакуль маўчыць, КДБ не адказвае, Лукашэнка, мабыць, таксама заняты перамогамі на картах.

🎬 Вынік — поўны інфармацыйны тэатр абсурду:
русскі мір у стылі «размаўляю з плотам, бо ён, як і сістэма, нічога не адказвае».

🛑 І ўсё гэта — у краіне, дзе людзі з беларускімі кнігамі сядзяць за краты, а месца для «абароны» прыдумляюць там, дзе ніякай пагрозы няма.

Мая Краіна Беларусь

🍾 Лайфхак ад прафесіянала: “Бураціна” — ідэальны камуфляж

🛠️ Калі на змене жыццё патрабуе кроплі натхнення, а кіраўніцтва з біноклем, — працоўны савет з народнай скарбонкі:
“Залівай чакушку адразу ў ‘Бураціна’ — і ніхто не западозрыць.”

🥤 Бураціна — класіка. І цукар, і пяночы, і легенда савецкіх пантофляў. А цяпер яшчэ і ідэальны алкагольны камуфляж для цяжкіх будняў беларускай эканомікі.

👷 Бо калі шчырасць пад забаронай, а шчыра працаваць — невыносна, застаецца толькі шчыра заліваць.
І не забывайся: пластмасавую бутэльку лёгка схаваць, але не сумленне. Хоць якое ўжо там сумленне, калі цябе прымусілі галасаваць датэрмінова і па графіку.

Мая Краіна Беларусь

🧱 У Minecraft з’явілася Беларусь, якой мы заслугоўваем

🎮 Пакуль у рэальнасці над намі вісяць імперскія шызафрэнічныя карты і “саюзныя дзяржавы”, беларускія майнкрафцеры стварылі свой варыянт краіны — вольнай, самастойнай і квадратнай.

🏞️ На новым серверы — ад Лагойскіх узгоркаў да Прыпяцкіх балот, нават пад’езд з панэлкі ёсць. Толькі тут не “вось гэта Беларусь!”, а сапраўдная, без прапаганды і дубінак.

🛡️ Лукашэнка? У бане. Выбары? Праз каманды. Чыноўнікі? Хіба што NPC. А Канстытуцыя нарэшце працуе — без “нулёвак”.

👾 Беларуская дзяржава, якая трымаецца не на гвалце, а на блоках. І на тым, што людзі хочуць мець краіну, а не рэжым.

Мая Краіна Беларусь

"Ну какая разница какой язык"?

Чарговы, чарговы і чарговы доказ, што розніца ёсць. Вялікая розніца, якая мова і культура.

У школах анексіраваных [акупаваных] рэгіёнаў расійскія ўлады спыняюць вывучэнне ўкраінскай мовы і літаратуры

- чытаем у навіне. Дык калі "какая разница" дык навошта расійскія акупанты вынішчаюць украінскую мову ва Украіне і зноў насаджаюць сваю расейскую? - могуць задацца пытаннем несвядомыя ў пытанні нацыянальнай свядомасці і ідэнтычнасці.

Многія суседзі - латышы, літоўцы ці палякі - гэта даўно разумеюць. Украінцы ў большасці сваёй толькі адносна нядаўна ўцямілі. Многія беларусы (у тым ліку нават хапае апазіцыйных дзеячаў) далей не разумеюць, што вялікая розніца, якая мова. Лепш, каб зразумелі, пакуль яшчэ ёсць магчымасць ды не зусім позна.

⚔️24 чэрвеня 1404 года: Трыумфальнае вяртанне Смаленска ў родныя абдымкі Вялікага Княства Літоўскага!

Сёння, 24 чэрвеня, мы адзначаем адну з найважнейшых датаў у гісторыі нашай дзяржавы — Вялікага Княства Літоўскага! Менавіта ў гэты дзень, у далёкім 1404 годзе, пасля доўгіх і ўпартых змаганняў, Слаўны Смаленск трыумфальна вярнуўся ў склад ВКЛ!

Гэта не проста гістарычны факт, гэта сімвал нашай моцы, нашай волі і нашай нацыянальнай годнасці! Смаленск, як спрадвечны беларускі горад, стратэгічна важны цэнтр на ўсходніх землях Княства, заўсёды быў кропкай, за якую мы змагаліся. Яго вяртанне пад сцягі Вітаўта Вялікага — сведчанне велічы нашай дзяржавы, яе непахіснасці і імкнення да пашырэння ўплыву.

Давайце памятаць гэтую дату, шанаваць нашу гісторыю і ганарыцца тым, што мы — нашчадкі вялікіх продкаў, якія будавалі магутную дзяржаву! Жыве Беларусь і Вялікае Княства Літоўскае!

Мая Краіна Беларусь

🛠 Вывеска-люстэрка
На магазіне «Соседи» адразу «адключыліся» дзве літары — с і е. У неоне засталося толькі лаканічнае — нібы рэклама жыцця без суседзяў.

🏚 Калі знікаюць сімвалы
Спярша счэзлі літары, пасля — сам сэнс: суседзі ў разбег, а разам з імі — спакойныя цэны й надзея хоць на якое-небудзь «разам».

⚰ Нават шыльды не хлусяць
Пакуль усё расклейваецца й развальваецца, вывеска нагадвае: дэкарыкацыя скончылася, засталася галая рэальнасць.

Мая Краіна Беларусь

🎖 "Горжусь", прадаю — і з'яжджаю
У Гарадзенскай вобласці ездзіць бус з георгіеўскімі стужкамі і налепкамі "Помню і горжусь". Але замест хлеба і малака — у ім аўталаўка савецкіх медалёў.

🛻 Унутры — кірмаш настальгіі: ордэны, медалі, значкі з Леніным, а можа і пары шкарпэтак з "9 мая" на закуску. Свабодна гандлююць нават ўзнагародамі часоў Другой Сусветнай, быццам гэта брелкі з ломбарту.

🧓 Пакуль вяскоўцы чакаюць хаця б аўталаўку з хлебам, ім прапануюць купіць памяць у бліскаўцы — за наяўку, без каштоўнасцяў.

У краіне, дзе гісторыя замяняе ежу, нават памяць стала таварам. І чым больш наклейкаў на борце — тым менш сэнсу за імі.

Мая Краіна Беларусь

І тут табе не Азія, а Еўропа, эх!

Той момант, калі расеізаванай дзяўчына не пашанцавала, бо ўцякала ад Еўропы ў... другі канец Еўропы, дзе як бачна барочная еўрапейская архітэктура, дакладней былы грэка-каталіцкая царква ў Віцебску.

Хаця, калі хочацца больш чыстай "родной" расейскай мовы і сапраўднага расейскага праваслаўя, без гэтых каталіцкіх еўрапейскіх уплываў, заўсёды можа паехаць далей на ўсход ў родную Расію. Там і падобныя вялікія вусны больш модныя.

🎮 “Ведзьмар” загаварыў па-беларуску

🧙 У гульні The Witcher 3: Wild Hunt можна пачуць песню на беларускай мове — і гэта не мода, а сапраўдная культура ў дзеянні. На фоне славянскага фэнтэзі — раптам завіруе сапраўдная беларуская мелодыя, не пераклад, не фантапесьня, а жывая мова продкаў.

🎶 Гэта не мод, не фан-арт, а рэальны кавалак беларускай прысутнасці ў сусветна вядомым праекце. Бо нават у віртуальных сусветах мова шукае сабе месца — і знаходзіць.

🌍 У час, калі на радзіме за роднае слова могуць звольніць або пасадзіць, у “Ведзьмары” яна гучыць свабодна і ўпэўнена. І, можа, менавіта так Беларусь выжывае — у кнігах, гульнях, і сэрцах тых, хто не забыўся.

Мая Краіна Беларусь

🔔 Свабода пачынаецца з кроку

Пяць гадоў цемры. Зняволенне, карцары, ціск, цішыня. Але Сяргей Ціханоўскі — на волі. Ён выйшаў, каб жыць. Каб зноў трымаць за руку жонку, бачыць неба, гаварыць, калі хоча, і маўчаць — калі сам выбірае.

🕯 Але за кратамі — яшчэ больш за 1100 палітвязняў. Людзей. Не лічбаў. І кожны з іх заслугоўвае той самай свабоды.

🤍 Таму мы збіраемся — 26 чэрвеня а 19:00 у Варшаве, каля помніка Каперніку. Каб паказаць: мы памятаем. Мы побач. Мы не згодны.

👥 З намі будуць Сяргей і Святлана Ціханоўскія. І вы. І ўсе, каму не ўсё роўна.

Што можна зрабіць:
• Прыйсці.
• Надзець сімвал — вышыванку, бел-чырвона-белую стужку, значок.
• Распавесці сябрам.
• Падтрымаць тых, хто ўсё яшчэ змагаецца.

🙌 Бо свабода не прыходзіць сама. Яна вяртаецца, калі мы ідзем ёй насустрач.

Мая Краіна Беларусь

🔻 "Мір" на штыках: як савецкая ўлада ламала вёску ў Заходняй Беларусі

Пасля Другой сусветнай вайны Заходняя Беларусь апынулася пад кантролем СССР. Для сялянаў гэта не азначала вызваленне, а пачатак новага прыгнёту. Замест падтрымкі — масавыя канфіскацыі харчоў: зерне, бульба, жывёла - забіралі пад так званыя «пастаўкі дзяржаве». За нявыкананне — штрафы, суды, а часам і арышт.

Людзей прымушалі ўступаць у калгасы. Хто не хацеў — таго называлі «кулаком», раскулачвалі, высялялі, ці запужвалі. Вёскі гублялі не толькі зямлю, але і вольнае жыццё, дзе праца належала табе, а не партыйнай паперцы.

Сяляне змагаліся як маглі: хавалі ўраджай, адмаўляліся падпісваць паперы, але супраціў звычайна заканчваўся рэпрэсіямі. Савецкая ўлада разбурала вясковы лад жыцця, які стагоддзямі трымаў Беларусь.

📌 Гэтая гісторыя не пра мінулае — яна пра тое, як у імя «міру» прыносілі ў ахвяру цэлы народ. І чаму мы павінны памятаць: мір — гэта не калгас, а вольны чалавек на сваёй зямлі.

Мая Краіна Беларусь