“Чырвона-зялёнае” — адказ чалавека, якога зламалі

Калі чалавеку, што быў дзеячом пратэсту, цяпер задаюць пытанне: «Чырвонае ці зялёнае?» — ён, з апушчанымі вачыма, шэпча: «Чырвона-зялёнае». Не таму, што выбраў. А таму, што выбару ў яго ўжо не засталося.

Раман Пратасевіч — сімвал таго, як рэжым не толькі фізічна знявольвае, але і ламае ўнутры. Як з чалавека, што марыў пра вольную Беларусь, робяць сцяг на палцы, які трымаюць у натрэніраванай руцэ.

Гэта — не пра здраду. Гэта пра тое, што бывае, калі адзін застаешся сам насам супраць сістэмы, якая катуе, шантажуе, трымае ў закладніках. І пра тое, што нават «чырвона-зялёнае» можа быць не колерам, а шнурком на шыі.

📌 Мы не забыліся, што з ім зрабілі. І памятаем, што мір — гэта не капітуляцыя. Мір — гэта свабода.

Мая Краіна Беларусь

Ровно пять лет назад нелегитимные власти Беларуси задержали моего друга и коллегу Игоря Лосика.

С 2015 года мы с Игорем вместе вели соцсети Радио Свобода, развивали независимые медиа и строили собственные проекты. Он запустил «БГМ», «Протесты в мире», «Экономику» и другие инициативы. Я — «МКБ», «Усы» и многое другое. Мы переписывались каждый день, координировали работу, делали обмены между сетками.

Я знаю Игоря как одного из самых честных, умных и принципиальных журналистов и блогеров Беларуси. Его материалы были точными, оперативными, справедливыми. Он не нарушал ни одной статьи закона. Давать 15 лет тюрьмы за правду — это акт мести и страха со стороны режима.

На следующий день после его задержания КГБ пришло уже ко мне. Они приехали в дом в Зацени, где я тогда снимал конспиративную квартиру, когда они начали стучать в дверь. Я услышал, как они снаружи говорят: «Серёжа, выходи!»
Они стояли прямо под дверью, и я слышал каждый их шаг, каждое слово.

Но я сделал всё, чтобы создать иллюзию, что меня нет и мне чудом удалось избежать ареста.

Я заранее переставил машину подальше от дома, чтобы создать впечатление, будто меня нет. Когда чекисты постучались, хозяйка сказала: «Они куда-то уехали, их сегодня нет».
На что один из них, бросив взгляд на ворота, просто сказал: «Ну ладно, придёт — вечером поговорим».

С тех пор прошло более пяти лет. Пять лет в эмиграции. Пять лет не у себя дома.

Недавно, когда освободили Сергея Тихановского, появилось сообщение, будто и Игорь вышел на свободу. Это оказалось ошибкой. И что особенно больно — по имеющейся информации, лично Лукашенко вычеркнул Лосика из списка, переданного США. Потому что он мстительный, мелочный диктатор, не прощающий тех, кто думает свободно и говорит открыто.

У Игоря уже украли пять лет жизни. Пять лет за решёткой, когда его маленькая дочь росла без отца, а жена — без мужа. Но этого режиму оказалось мало — они разрушили семью, вытравили из неё чувство стабильности и безопасности, отняли годы, которые невозможно вернуть. Игорь заплатил страшную цену за то, что говорил правду.

Но я верю, что в этом году он выйдет. Он не будет сидеть весь срок. Этому режиму не удастся сломать тех, кто сильнее их духом.

Игорь Лосик выйдет. Все выйдут. А те, кто разрушил их жизни, предстанут перед судом — и истории, и закона.

Мы не забудем и не простим.

3 гады таму!

26 чэрвеня 2022 года: Гераічны бой беларускіх добраахвотнікаў пад Лісічанскам

Роўна 3 гады таму, 26 чэрвеня 2022 года, пад Лісічанскам адбыўся адзін з самых трагічных і гераічных эпізодаў удзелу беларусаў у расійска-ўкраінскай вайне. Група добраахвотнікаў з палка Каліноўскага сутыкнулася са значнай калонай расейцаў і прыняла няроўны бой.

У крытычнай сітуацыі частка беларусаў на чале з Іванам "Брэстам" Марчуком прыкрыла адыход іншай групы. "Брэст" быў сур'ёзна паранены, але знішчыў як мінімум адзін танк. На жаль, разам з ім не вярнуліся яшчэ пяць беларусаў — гэта сталі самыя вялікія разавыя страты. Двое, Ян "Тромблі" Дзюрбейка і Сяргей Дзёгцеў ("Клешч"), трапілі ў палон. Трое — Вадзім "Папік" Шатроў, Васіль "Атам" Грудавік і Васіль "Сябро" Парфянкоў — загінулі. Дзякуючы іхняму асабістаму гераізму, наступ танкавай калоны быў спынены, даўшы магчымасць адысці асноўным сілам УСУ. Іхні ўчынак — прыклад мужнасці і вернасці ідэалам свабоды.

Вечная памяць загінулым героям! Жыве Беларусь!

🎥 Студэнты знялі відэа, якое б’е проста ў сэрца і трапляе ў самую сутнасць ❤️

Пад драйвовую музыку яны па чарзе паказваюць сваіх сяброў — падручнікі беларускай мовы (ды яшчэ і новенькія, акуратныя!), а ў фінале — самае галоўнае: настаўніцу, якая ўсё гэта натхняе і трымае разам.
⠀
👩‍🏫 З такой настаўніцай не сорамна вывучаць і любіць мову, а нават хочацца зрабіць пра гэта стыльны TikTok.
⠀
📚 Мова жыве там, дзе яе шануюць і дзе ёй радуецца моладзь. І гэтае відэа — найлепшае таму пацверджанне.
⠀
🤍 Павага настаўніцы. Падручнік як сімвал. І беларуская мова — у цэнтры. Любім!

Мая Краіна Беларусь

📍 Сяргей і Святлана Ціханоўскія ў Варшаве

Пасля пяці гадоў зняволення Сяргей Ціханоўскі нарэшце на волі — і ўжо разам са Святланай. Сёння яны прыбылі ў Варшаву, дзе сустрэліся з беларусамі, сябрамі, журналістамі і тымі, хто ўсе гэтыя гады змагаўся за іх вызваленне.

🕊 Гэта не проста сустрэча — гэта сымбаль трываласці, надзеі і таго, што праўда ўсё ж перамагае.

⚠️ Але мы памятаем: больш за 1100 палітвязняў усё яшчэ за кратамі. Таму слова «Свабода» гучыць не як фініш, а як заклік працягваць. Мы разам. І мы не спынімся, пакуль усе не будуць вольныя.

Мая краіна — Беларусь .

📽 «Зарадка з камісарам» — новы фітнэс-хіт ад Міністэрства “Памяці”
⠀
У Гомелі вайсковы камісар Крывоносаў, апрануты ў лепшы строі для ідэалагічных практыкаванняў, правёў зарадку для ўдзельнікаў «Поезда Памяти».
⠀
🏋️ Спойлер: галоўнае практыкаванне — нахіліцца назад у савецкае мінулае, трымаючыся за георгіеўскую стужку.
⠀
💬 Наступныя заняткі — «гісторыя без пытанняў» і «як не заўважаць сучаснасць».
⠀
🎖 Марафон працягваецца: памяць паводле сцэнара, рухі па загадзе, думкі выключна ўзгодненыя.
⠀
А сапраўдная памяць — яна без формы. Яна не пад марш, а з болем. І з праўдай.

Мая Краіна Беларусь

🎙 Адна з дзяўчат-удзельніц прапагандысцкага праекта «Цягнік памяці» задала на камеру пытанне Качанавай: «Як вы ставіцеся да нашага праекта?»
⠀
🎀 Адказ прагучаў чакана: «Я шчаслівая бачыць, што ўдзельнікі такія цудоўныя».
⠀
🔁 Усё б нічога, але праўда пра гэтую «памяць» — гэта падмена гістарычнай праўды гімнамі і сцягамі, дзе пра вайну гавораць лозунгамі, а не фактамі.
⠀
😶 Замест памяці пра рэпрэсаваных — хвала рэпрэсарам. Замест урокаў гісторыі — зарадкі ад ваенных камісараў.
⠀
🎭 Цудоўна? Хіба толькі з пункту гледжання сцэнара, напісанага ў высокіх кабінетах.

Мая Краіна Беларусь

📜 27 чэрвеня 1697 года — Аўгуст Моцны стаў каралём і вялікім князем

Сёння спаўняецца 328 гадоў з моманту, калі саксонскі курфюрст Фрыдрых Аўгуст I быў абраны каралём польскім і вялікім князем літоўскім пад іменем Аўгуст II Моцны. Ён увайшоў у гісторыю як адзін з самых супярэчлівых кіраўнікоў Рэчы Паспалітай.

Аўгуст атрымаў уладу дзякуючы складаным палітычным інтрыгам і падтрымцы Расіі. За яго праўленне Рэч Паспалітая паступова трачвала самастойнасць, а беларускія землі пакутавалі ад чужых армій і ўцягнутасці ў Вялікую Паўночную вайну.

Хоць ён быў вядомы сваёй фізічнай сілай і раскошным стылем жыцця, унутрыпалітычна ён так і не здолеў навесці парадак. Кансерватыўны сойм, шляхецкія вольнасці і моцная апазіцыя не давалі магчымасці праводзіць рэформы.

Пры Аўгусце Моцным пачалося рэальнае аслабленне дзяржаўных інстытутаў і ўзмацненне замежнага ўплыву — перш за ўсё расійскага, што ўрэшце прывяло да заняпаду дзяржавы.

Мая Краіна Беларусь

⚠️ Беларусь: катаванні працягваюцца. За кратамі — тысячы палітвязняў

Хаця некалькі вядомых палітвязняў былі нядаўна вызваленыя, у турмах Беларусі ўсё яшчэ знаходзяцца тысячы людзей, у тым ліку журналісты, праваабаронцы, палітыкі і грамадскія дзеячы, асуджаныя выключна за свае перакананні.

Сярод іх — Ігар Лосік, блогер і медыякансультант, які ўжо некалькі гадоў трымаецца ў самых жорсткіх умовах, Павел Севярынец, хрысціянскі дэмакрат, асуджаны на 7 гадоў калоніі, Алесь Бяляцкі, нобелеўскі лаўрэат і праваабаронца, асуджаны на 10 гадоў — яго “віна” толькі ў тым, што ён дапамагаў людзям.

У турмах працягваюцца катаванні, ізаляцыя, пазбаўленне лістоў, холад, голад і адсутнасць меддапамогі. Людзей ламаюць, знішчаюць, абясцэньваюць, каб прымусіць маўчаць грамадства.

💬 Але маўчанне — гэта згода. Мы не маем права забываць. Пакуль за кратамі хоць адзін палітвязень, свабода ў Беларусі не наступіла. Патрабуем вызвалення ўсіх без выключэння!

Мая Краіна Беларусь