والدینی که رابطه زناشویی صمیمانه و باملاحظه دارند، فرزندان خود را بیشتر تحسین و تحریک می‌کنند. در مقابل، والدینی که روابط زناشویی آنها خصمانه است کمتر به نیازهای فرزندان خود پاسخ می‌دهند و به احتمال بیشتری عیب‌جویی می‌کنند، عصبانی می‌شوند و تنبیه می‌کنند. کودکانی که به‌طور مزمن در معرض تعارض خصمانه و حل‌نشده والدین قرار دارند دچار مشکلات هیجانی جدی هستند. این‌ها درونی کردن مشکلات (مخصوصا در بین دخترها)، مانند احساس نگرانی و ترس و سعی در اصلاح کردن رابطه والدین، و برونی کردن مشکلات (مخصوصا در بین پسرها)، مانند خشونت کلامی و جسمانی را شامل می‌شوند. این مشکلات کودک می‌توانند رابطه زناشویی والدین را بیشتر خراب کنند.
لورا برک، از کتاب روانشناسی رشد، ترجمه یحیی سیدمحمدی
لورا برک، از کتاب روانشناسی رشد، ترجمه یحیی سیدمحمدی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
یک سخنرانی عالی در مورد مدیرت مالی
برای آشتی پیش قدم شوید.
▫️آیا شما کسی هستید که پس از جروبحث قدم نخست را برای معذرت خواستن برمی دارد؟ جدیدترین تحقيقات نشان می دهد که در صورتی که یکی از شما دو نفر فورا پس از جروبحث برای آشتی قدم برمی دارید و اخم کردن را کنار می گذارید پس ازدواج محکمتری نسبت به ديگر زوج هایی دارید که هیچ کدام حاضر نیستند برای پایان دادن به یک دعوا پیش قدم شوند و از دل دیگری در بیاورند.
▫️آیا شما کسی هستید که پس از جروبحث قدم نخست را برای معذرت خواستن برمی دارد؟ جدیدترین تحقيقات نشان می دهد که در صورتی که یکی از شما دو نفر فورا پس از جروبحث برای آشتی قدم برمی دارید و اخم کردن را کنار می گذارید پس ازدواج محکمتری نسبت به ديگر زوج هایی دارید که هیچ کدام حاضر نیستند برای پایان دادن به یک دعوا پیش قدم شوند و از دل دیگری در بیاورند.
زنان نه تنها در شرایط سخت روحی از تحمل بالایی برخوردارند بلکه دردهای جسمی را نیز بیشتر تحمل می‌کنند.
زنان به سبب اینکه از نظر حس لامسه حساس‌ترند درد را شدیدتر درک می‌کنند.
اما چرا تحمل درد برای زنان راحت تر است؟
زیرا طبیعت، زنان را برای آماده‌سازی و پرورش بوجود آورده است.
تئو لانگ در کتاب تفاوت زنان و مردان می‌نویسد:
بهتر است بجای جمله "مرد باش" که برای آرام کردن کسی که از درد می‌نالد بکار می بریم، بگوییم "زن باش".
📕 کتاب:
پنجاه دلیل برای اینکه چرا
زن بودن محشر است
#ژاکلین شانون
زنان به سبب اینکه از نظر حس لامسه حساس‌ترند درد را شدیدتر درک می‌کنند.
اما چرا تحمل درد برای زنان راحت تر است؟
زیرا طبیعت، زنان را برای آماده‌سازی و پرورش بوجود آورده است.
تئو لانگ در کتاب تفاوت زنان و مردان می‌نویسد:
بهتر است بجای جمله "مرد باش" که برای آرام کردن کسی که از درد می‌نالد بکار می بریم، بگوییم "زن باش".
📕 کتاب:
پنجاه دلیل برای اینکه چرا
زن بودن محشر است
#ژاکلین شانون
صبح که بیدار شدی این جملات رو تکرار کن که ارتعاش و انرژی کل روزتو بالا میبره:
💫خدایا شکرت که:
-من قوی هستم.
-من سالم هستم.
-من خوش اندامم.
-من پر انرژی ام.
-من پر شور و نشاطم.
-من با استعدادم.
-من ارزشمندم.
-من با اعتماد به نفسم.
-من دوست داشتنی ام.
-من موفق و خوشبختم.
-من مورد حمایت خدا هستم.
-من لایق بهترینام🌾
💫خدایا شکرت که:
-من قوی هستم.
-من سالم هستم.
-من خوش اندامم.
-من پر انرژی ام.
-من پر شور و نشاطم.
-من با استعدادم.
-من ارزشمندم.
-من با اعتماد به نفسم.
-من دوست داشتنی ام.
-من موفق و خوشبختم.
-من مورد حمایت خدا هستم.
-من لایق بهترینام🌾
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
یه روز ویدیویی دیدم که دختری با آهنگ من وسط مترو می‌رقصید.
کسی براش دست نمی‌زد ولی اون با دلش ادامه می‌داد.
وقتی ویدیوش وایرال شد، هزاران نفر پشتش وایسادن.
منم خواستم سهمی تو این حمایت داشته باشم.
این اجرای اختصاصی، تقدیم به دختری که با دلش رقصید
کسی براش دست نمی‌زد ولی اون با دلش ادامه می‌داد.
وقتی ویدیوش وایرال شد، هزاران نفر پشتش وایسادن.
منم خواستم سهمی تو این حمایت داشته باشم.
این اجرای اختصاصی، تقدیم به دختری که با دلش رقصید
#كودك
بچه ها با هم دعوا می کنند.
به همین سادگی.
این رفتار کاملاً عادی است.
بچه ها ممکن است به احمقانه ترین دلایلی که واقعاً غیرمنطقی به نظر می رسند با هم دعوا کنند—دلایلی که ممکن است حتی برای والدین خنده دار باشد—اما به نظر بچه ها دلایل خوبی برای دوست شدن یا دعوا کردن با همدیگر است.
دعوا ، کودکان را برای آینده آماده می کند. اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است والدین و بزرگ ترها دخالت نکنند.
البته این توصیه باید با این احتیاط همراه باشد که در دعوای آنها با هیچ آسیبی (جسمی، احساسی یا فکری) همراه نباشد.
بچه ها با هم دعوا می کنند.
به همین سادگی.
این رفتار کاملاً عادی است.
بچه ها ممکن است به احمقانه ترین دلایلی که واقعاً غیرمنطقی به نظر می رسند با هم دعوا کنند—دلایلی که ممکن است حتی برای والدین خنده دار باشد—اما به نظر بچه ها دلایل خوبی برای دوست شدن یا دعوا کردن با همدیگر است.
دعوا ، کودکان را برای آینده آماده می کند. اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است والدین و بزرگ ترها دخالت نکنند.
البته این توصیه باید با این احتیاط همراه باشد که در دعوای آنها با هیچ آسیبی (جسمی، احساسی یا فکری) همراه نباشد.
ما هم می‌توانیم خوب و نجیب باشیم، اما فقط وقتی‌که همه چیز بر وِفقِ مرادمان باشد !
📙 برادران کارامازوف
👤داستایوفسکی
📙 برادران کارامازوف
👤داستایوفسکی
#مراقبتهای_رفتاری
یک اشتباه رایج والدین: تهدید کردن بچه‌ها
به فرزند خود نگویید «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم»؛
👈 زیرا وقتی کودک را در چنین شرایطی قرار می‌دهید، علاقه او را برای لجبازی با خودتان، بیشتر می‌کنید و مطمئن باشید او، کار بدش را تکرار خواهد کرد.
⛔️ تکرار جمله «اگر باز هم به خواهرت لگد بزنی، دیگه هیچ وقت نمی‌آییم پارک»، رفتار کودک شما را تغییر نمی‌دهد؛
بلکه باعث می‌شود فکر کند تا قبل از بیرون بردن او از محل بازی، می‌تواند با چندتا لگد حسابی دیگر، خدمت خواهرش برسد.
✅ پس، بهتر است به او تذکر بدهید که اگر رفتارش را درست نکند، به خانه برمی‌گردید و در صورتی که آن را نادیده گرفت، بدون درنگ، به حرفی که زده‌اید، عمل کنید.
👈 این موضوع باعث می‌شود او، از جدیت شما مطمئن شود
یک اشتباه رایج والدین: تهدید کردن بچه‌ها
به فرزند خود نگویید «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم»؛
👈 زیرا وقتی کودک را در چنین شرایطی قرار می‌دهید، علاقه او را برای لجبازی با خودتان، بیشتر می‌کنید و مطمئن باشید او، کار بدش را تکرار خواهد کرد.
⛔️ تکرار جمله «اگر باز هم به خواهرت لگد بزنی، دیگه هیچ وقت نمی‌آییم پارک»، رفتار کودک شما را تغییر نمی‌دهد؛
بلکه باعث می‌شود فکر کند تا قبل از بیرون بردن او از محل بازی، می‌تواند با چندتا لگد حسابی دیگر، خدمت خواهرش برسد.
✅ پس، بهتر است به او تذکر بدهید که اگر رفتارش را درست نکند، به خانه برمی‌گردید و در صورتی که آن را نادیده گرفت، بدون درنگ، به حرفی که زده‌اید، عمل کنید.
👈 این موضوع باعث می‌شود او، از جدیت شما مطمئن شود
شکست عاطفی
یکی از مهمترین عواملی که باعث شکست روابط عاطفی ما می شود "سبک دلبستگی" ما است.
افرادی که در دوران کودکی وقتی نیاز داشتند مادر در دسترس شان نبوده در بزرگسالی معمولا ً در دسترس نیستند و وقتی کسی دوستشان دارد و می خواهد به آنها نزدیک شود از نیاز به فاصله صحبت می کنند (دلبستگی اجتنابی )
افرادی که در دوران کودکی مادرشان در دسترس بوده ولی متوجه نیازهای کودک نمی شده- بطور مثال بچه را به زور می خوابانده یا به زور به بچه غذا می داده - در دوران بزرگسالی بشدت نگرانند که همان روابط نیم بند خود را هم از دست بدهند.
آنها باور دارند که هیچکس نمی تواند آنها را درک کند و دوستشان داشته باشد بنابراین با پرتوقعی و دوره های شدید خشم و پشیمانی، دیگران را از خود فراری می دهند (دلبستگی اضطرابی)
یکی از مهمترین عواملی که باعث شکست روابط عاطفی ما می شود "سبک دلبستگی" ما است.
افرادی که در دوران کودکی وقتی نیاز داشتند مادر در دسترس شان نبوده در بزرگسالی معمولا ً در دسترس نیستند و وقتی کسی دوستشان دارد و می خواهد به آنها نزدیک شود از نیاز به فاصله صحبت می کنند (دلبستگی اجتنابی )
افرادی که در دوران کودکی مادرشان در دسترس بوده ولی متوجه نیازهای کودک نمی شده- بطور مثال بچه را به زور می خوابانده یا به زور به بچه غذا می داده - در دوران بزرگسالی بشدت نگرانند که همان روابط نیم بند خود را هم از دست بدهند.
آنها باور دارند که هیچکس نمی تواند آنها را درک کند و دوستشان داشته باشد بنابراین با پرتوقعی و دوره های شدید خشم و پشیمانی، دیگران را از خود فراری می دهند (دلبستگی اضطرابی)
بچه‌ای که ناگهانی تغییر رویه داده و عصبانی و تندخو شده، علتش می‌تواند یکی از موارد زیر باشد:
- برادر یا خواهر جدیدی پیدا کرده
- بیشتر از معمول مورد ملامت و تحقیر قرار گرفته
- کتک خورده و یا کسی دیگر در جلوی او تنبیه شده
- نیت او غلط تعبیر شده
- به نقص بدن و حقارت خود پی برده
- مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته و از نظر افتاده
- خسته شده و یا سرگرمی‌های کافی نداشته
- از لولو و سایر چیزها ترسانیده شده
- در انجان دادن کاری دچار اشکال شده
- غذای کافی نخورده و یا همبازی نداشته
- سر به سر کودک گذاشته شده و یا چیزی از دستش قاپیده شده
- بدون اطلاع قبلی، از ادامه سرگرمی‌هایش باز داشته شده.
- برادر یا خواهر جدیدی پیدا کرده
- بیشتر از معمول مورد ملامت و تحقیر قرار گرفته
- کتک خورده و یا کسی دیگر در جلوی او تنبیه شده
- نیت او غلط تعبیر شده
- به نقص بدن و حقارت خود پی برده
- مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته و از نظر افتاده
- خسته شده و یا سرگرمی‌های کافی نداشته
- از لولو و سایر چیزها ترسانیده شده
- در انجان دادن کاری دچار اشکال شده
- غذای کافی نخورده و یا همبازی نداشته
- سر به سر کودک گذاشته شده و یا چیزی از دستش قاپیده شده
- بدون اطلاع قبلی، از ادامه سرگرمی‌هایش باز داشته شده.
من فکر می‌کنم وقتشه به‌جای “بازخورد گرفتن”، گفت‌وگوهای “درخواست راهنمایی” راه بندازیم.
وقتی از بقیه می‌خوای نظرشون رو درباره کارت بگن (یعنی همون بازخورد)، معمولاً بهت می‌گن دیروز چی رو خوب انجام دادی یا چی رو بد انجام دادی.
اما مشکل اینجاست که هیچ‌کدوم از این دو گروه (نه منتقدها، نه تشویق‌کننده‌ها) واقعاً به رشدت کمک نمی‌کنن.
منتقدها ممکنه ناامیدت کنن.
و اونایی که فقط تحسینت می‌کنن، ممکنه باعث بشن درجا بزنی.
تحقیقات نشون داده که وقتی از بقیه “راهنمایی بخوای” به‌جای “بازخورد”، نتیجه‌ش سازنده‌تره.
چرا؟ چون وقتی می‌گی «نظرت چیه؟» ذهن طرف می‌ره به گذشته.
ولی وقتی می‌گی «چه پیشنهادی برای بهتر شدن داری؟» ذهنش می‌ره به آینده.
و تو این نگاه رو به جلوست که طرف مقابل بهت می‌گه:
فلان بخش کارت رو اگه این‌جوری تغییر بدی، شاید بهتر شه.
✨ خلاصه‌ش اینه:
بازخورد گذشته‌نگره، ولی راهنمایی آینده‌سازه.
و ما برای رشد، به نگاه رو به جلو نیاز داریم.
وقتی از بقیه می‌خوای نظرشون رو درباره کارت بگن (یعنی همون بازخورد)، معمولاً بهت می‌گن دیروز چی رو خوب انجام دادی یا چی رو بد انجام دادی.
اما مشکل اینجاست که هیچ‌کدوم از این دو گروه (نه منتقدها، نه تشویق‌کننده‌ها) واقعاً به رشدت کمک نمی‌کنن.
منتقدها ممکنه ناامیدت کنن.
و اونایی که فقط تحسینت می‌کنن، ممکنه باعث بشن درجا بزنی.
تحقیقات نشون داده که وقتی از بقیه “راهنمایی بخوای” به‌جای “بازخورد”، نتیجه‌ش سازنده‌تره.
چرا؟ چون وقتی می‌گی «نظرت چیه؟» ذهن طرف می‌ره به گذشته.
ولی وقتی می‌گی «چه پیشنهادی برای بهتر شدن داری؟» ذهنش می‌ره به آینده.
و تو این نگاه رو به جلوست که طرف مقابل بهت می‌گه:
فلان بخش کارت رو اگه این‌جوری تغییر بدی، شاید بهتر شه.
✨ خلاصه‌ش اینه:
بازخورد گذشته‌نگره، ولی راهنمایی آینده‌سازه.
و ما برای رشد، به نگاه رو به جلو نیاز داریم.
💢 مواظب کلماتی که مفاهیمی #مطلق دارند، در مکالمات و ارتباطات خود باشید؛
کلماتی مانند
همیشه،
هیچ‌وقت،
اصلا،
به هیچ‌وجه و...
اگر کودک شما خطایی می‌کند، هرگز با این کلمات او را توصیف نکنید:
«تو چرا هیچ‌وقت به بزرگ‌ترهات سلام نمیدی،
همیشه همین‌طور بدخط می‌نوشتی...
تو هیچ‌وقت یاد نگرفتی چطوری از خودت دفاع کنی.»
چون دقیقا پس از مدتی آنها به همین باور در مورد خود می‌رسند که من هیچ‌وقت نمی‌توانم درست عمل کنم و بعد از مدتی همین برداشت را به رفتار دیگران هم تعمیم می‌دهند که منظور معلمم از اینکه چنین حرفی را زد این است که من دانش‌آموز کندذهنی هستم و هیچ چیز را درست یاد نمی‌گیرم.
کلماتی مانند
همیشه،
هیچ‌وقت،
اصلا،
به هیچ‌وجه و...
اگر کودک شما خطایی می‌کند، هرگز با این کلمات او را توصیف نکنید:
«تو چرا هیچ‌وقت به بزرگ‌ترهات سلام نمیدی،
همیشه همین‌طور بدخط می‌نوشتی...
تو هیچ‌وقت یاد نگرفتی چطوری از خودت دفاع کنی.»
چون دقیقا پس از مدتی آنها به همین باور در مورد خود می‌رسند که من هیچ‌وقت نمی‌توانم درست عمل کنم و بعد از مدتی همین برداشت را به رفتار دیگران هم تعمیم می‌دهند که منظور معلمم از اینکه چنین حرفی را زد این است که من دانش‌آموز کندذهنی هستم و هیچ چیز را درست یاد نمی‌گیرم.
😊همهٔ ما نیاز داریم به چیزی معتقد باشیم. بدون ایمان، امیدی وجود ندارد. انسان‌های بی‌دین با شنیدن کلمهٔ «ایمان» حالت تدافعی به خود می‌گیرند، درحالی‌که داشتن «ایمان» اجتناب‌ناپذیر است. علوم و شواهد، مبتنی بر تجربیات گذشته هستند. امید، مبتنی بر تجارب آینده است. و شما همواره باید درجه‌ای از ایمان را داشته باشید تا به امید اتفاقی در آینده زندگی کنید.
👤 مارک منسون
👤 مارک منسون
مادری يه ساندويچ براي دوتا پسر كوچيكش گرفت؛
گذاشت روی ميز،
به اولی گفت: "تو نصف كن!"
و به دومی گفت: "و تو انتخاب كن!"
مات و مبهوت نحوه ی تربيت وعدالت اين مادر شدم!!
يعني اگه اولى يه وقت عمدا نامساوى نصف كنه، دومى حق داشته باشه كه اول انتخاب كنه!
این جوری عدالت رو یاد بچه هامون بدیم، نه با شعار مفتِ عدالتخواهی!!
گذاشت روی ميز،
به اولی گفت: "تو نصف كن!"
و به دومی گفت: "و تو انتخاب كن!"
مات و مبهوت نحوه ی تربيت وعدالت اين مادر شدم!!
يعني اگه اولى يه وقت عمدا نامساوى نصف كنه، دومى حق داشته باشه كه اول انتخاب كنه!
این جوری عدالت رو یاد بچه هامون بدیم، نه با شعار مفتِ عدالتخواهی!!
چگونه از سلامت روان کودکان و سالمندان در برابر اخبار درگیری و جنگ محافظت کنیم
مهرنوش مهدوی (روانشناس بالینی)
در شرایط فعلی لطفا به این نکته توجه کنید که کودکان شدیداً در برابر اخبار جنگ و اضطرابش، بی‌دفاع و آسیب‌پذیرند و این موضوع در مورد سالمندان هم صدق می‌کند.
لطفا به نکات گفته شده توجه ویژه‌ای داشته باشید:
۱. بفهمید که آنها چه می‌دانند و چه احساسی دارند
مهم است که به فرزندانتان نزدیک باشید و برای توضیح وضعیت وقت بگذارید، بدون اینکه لزوماً آنها را با اطلاعات زیاد غرق کنید. از آنها بپرسید که چه می‌دانند و اطلاعات اشتباه آنها را اصلاح کنید. کودکان معمولا خودشان تفسیر درستی از شرایط ندارند و اگر موضوع برای آنها به درستی توضیح داده نشود به بدترین جمع‌بندی ممکن می‌رسند.
۲. آرام و متناسب با سن کودکان باشید
کودکان نشانه‌های هیجانی و عاطفی خود را از بزرگسالان می‌گیرند، بنابراین سعی کنید هیچ ترسی را بیش از حد با فرزندتان در میان نگذارید. با آرامش صحبت کنید و به زبان بدن خود، مانند حالات چهره، توجه داشته باشید.
از زبان متناسب با سن او استفاده کنید، واکنش‌های او را زیر نظر داشته باشید و نسبت به سطح اضطراب او حساس باشید. تا جایی که می‌توانید، به فرزندان خود اطمینان دهید که از هر خطری در امان هستند. به آنها یادآوری کنید که بسیاری از مردم در سراسر جهان برای متوقف کردن درگیری و یافتن صلح سخت تلاش می‌کنند. تا حد امکان، با خوش‌بین بودن به بهتر شدن اوضاع، امید آنها را زنده نگه دارید.
۳. روی کمک‌کنندگان تمرکز کنید
برای کودکان مهم است که بدانند مردم با اعمال شجاعانه و مهربانی به یکدیگر کمک می‌کنند. داستان‌های مثبتی مانند امدادگران اولیه که به مردم کمک می‌کنند را پیدا کنید.
ببینید آیا فرزند شما دوست دارد در انجام اقدامات مثبت شرکت کند. شاید بتواند یک پوستر بکشد یا شعری در این مورد بنویسد.
فرزند خود را تشویق کنید تا فعالیت‌هایی که دوست دارد انجام دهد مثل نقاشی، کارتون و… این کار آنها را درگیر نگه می‌دارد و حواسشان را از شرایط ناگوار پرت می‌کند.
۴. گفتگوها را با دقت و توجه به پایان برسانید
هنگام پایان دادن به مکالمه، مهم است که مطمئن شوید فرزندتان را در حالت اضطراب و پریشانی رها نمی‌کنید. به او یادآوری کنید که برایتان مهم است و هر زمان که احساس نگرانی کرد، برای گوش دادن و حمایت از او در کنارش هستید.
۵. کودکان را هرچند وقت یک بار چک کنید
همانطور که اخبار ادامه دارد، وضعیت کودکان را نیز چک کنید. اگر فرزندتان نگران یا مضطرب به نظر می‌رسد، مراقب هرگونه تغییر در رفتار یا احساسات او، مانند دل‌درد، سردرد، کابوس یا مشکلات خواب باشید.
کودکان واکنش‌های متفاوتی به رویدادهای نامطلوب دارند و برخی از نشانه‌های پریشانی ممکن است چندان آشکار نباشند. کودکان خردسال ممکن است بیش از حد معمول به والدین وابسته شوند، در حالی که نوجوانان ممکن است غم یا خشم شدیدی نشان دهند. بسیاری از این واکنش‌ها فقط برای مدت کوتاه و طبیعی ادامه دارند. اگر این واکنش‌ها برای مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است فرزند شما به حمایت متخصص نیاز داشته باشد.
شما می‌توانید با انجام فعالیت‌هایی مانند تنفس شکمی با هم به آنها در کاهش استرس کمک کنید: ۵ ثانیه نفس عمیق از طریق بینی بکشید، ۵ ثانیه نفس خود را نگه دارید و ۵ ثانیه بازدم انجام دهید.
توضیح دهید که وقتی فرزندتان نفس می‌کشد، شکمش را مانند یک بادکنک به آرامی باد می‌کند و وقتی بازدم می‌کند، هوا دوباره به آرامی از بادکنک خارج می‌شود.
۶. سیل اخبار را متوقف کنید
تا جای ممکن سعی کنید کودکان و سالمندان را در معرض اخبار اضطراب‌آور قرار ندهید. و در حضور آنها در این موضوعات صحبت نکید.
۷.مراقب خودتان هم باشید
اگر خودتان بتوانید با شرایط کنار بیایید، می‌توانید به فرزندانتان هم بهتر کمک کنید. اگر احساس اضطراب یا ناراحتی می‌کنید، برای خودتان وقت بگذارید و با سایر اعضای خانواده، دوستان و افراد مورد اعتماد خود ارتباط برقرار کنید.
به نحوه‌ی دریافت اخبار توجه داشته باشید: سعی کنید زمان‌هایی از روز را برای بررسی اتفاقات شناسایی کنید، نه اینکه مدام آنلاین باشید. تا جایی که می‌توانید، زمانی را برای انجام کارهایی که به شما در آرامش و بهبودی کمک می‌کنند، اختصاص دهید. در هر کاری، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید.
مهرنوش مهدوی (روانشناس بالینی)
در شرایط فعلی لطفا به این نکته توجه کنید که کودکان شدیداً در برابر اخبار جنگ و اضطرابش، بی‌دفاع و آسیب‌پذیرند و این موضوع در مورد سالمندان هم صدق می‌کند.
لطفا به نکات گفته شده توجه ویژه‌ای داشته باشید:
۱. بفهمید که آنها چه می‌دانند و چه احساسی دارند
مهم است که به فرزندانتان نزدیک باشید و برای توضیح وضعیت وقت بگذارید، بدون اینکه لزوماً آنها را با اطلاعات زیاد غرق کنید. از آنها بپرسید که چه می‌دانند و اطلاعات اشتباه آنها را اصلاح کنید. کودکان معمولا خودشان تفسیر درستی از شرایط ندارند و اگر موضوع برای آنها به درستی توضیح داده نشود به بدترین جمع‌بندی ممکن می‌رسند.
۲. آرام و متناسب با سن کودکان باشید
کودکان نشانه‌های هیجانی و عاطفی خود را از بزرگسالان می‌گیرند، بنابراین سعی کنید هیچ ترسی را بیش از حد با فرزندتان در میان نگذارید. با آرامش صحبت کنید و به زبان بدن خود، مانند حالات چهره، توجه داشته باشید.
از زبان متناسب با سن او استفاده کنید، واکنش‌های او را زیر نظر داشته باشید و نسبت به سطح اضطراب او حساس باشید. تا جایی که می‌توانید، به فرزندان خود اطمینان دهید که از هر خطری در امان هستند. به آنها یادآوری کنید که بسیاری از مردم در سراسر جهان برای متوقف کردن درگیری و یافتن صلح سخت تلاش می‌کنند. تا حد امکان، با خوش‌بین بودن به بهتر شدن اوضاع، امید آنها را زنده نگه دارید.
۳. روی کمک‌کنندگان تمرکز کنید
برای کودکان مهم است که بدانند مردم با اعمال شجاعانه و مهربانی به یکدیگر کمک می‌کنند. داستان‌های مثبتی مانند امدادگران اولیه که به مردم کمک می‌کنند را پیدا کنید.
ببینید آیا فرزند شما دوست دارد در انجام اقدامات مثبت شرکت کند. شاید بتواند یک پوستر بکشد یا شعری در این مورد بنویسد.
فرزند خود را تشویق کنید تا فعالیت‌هایی که دوست دارد انجام دهد مثل نقاشی، کارتون و… این کار آنها را درگیر نگه می‌دارد و حواسشان را از شرایط ناگوار پرت می‌کند.
۴. گفتگوها را با دقت و توجه به پایان برسانید
هنگام پایان دادن به مکالمه، مهم است که مطمئن شوید فرزندتان را در حالت اضطراب و پریشانی رها نمی‌کنید. به او یادآوری کنید که برایتان مهم است و هر زمان که احساس نگرانی کرد، برای گوش دادن و حمایت از او در کنارش هستید.
۵. کودکان را هرچند وقت یک بار چک کنید
همانطور که اخبار ادامه دارد، وضعیت کودکان را نیز چک کنید. اگر فرزندتان نگران یا مضطرب به نظر می‌رسد، مراقب هرگونه تغییر در رفتار یا احساسات او، مانند دل‌درد، سردرد، کابوس یا مشکلات خواب باشید.
کودکان واکنش‌های متفاوتی به رویدادهای نامطلوب دارند و برخی از نشانه‌های پریشانی ممکن است چندان آشکار نباشند. کودکان خردسال ممکن است بیش از حد معمول به والدین وابسته شوند، در حالی که نوجوانان ممکن است غم یا خشم شدیدی نشان دهند. بسیاری از این واکنش‌ها فقط برای مدت کوتاه و طبیعی ادامه دارند. اگر این واکنش‌ها برای مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است فرزند شما به حمایت متخصص نیاز داشته باشد.
شما می‌توانید با انجام فعالیت‌هایی مانند تنفس شکمی با هم به آنها در کاهش استرس کمک کنید: ۵ ثانیه نفس عمیق از طریق بینی بکشید، ۵ ثانیه نفس خود را نگه دارید و ۵ ثانیه بازدم انجام دهید.
توضیح دهید که وقتی فرزندتان نفس می‌کشد، شکمش را مانند یک بادکنک به آرامی باد می‌کند و وقتی بازدم می‌کند، هوا دوباره به آرامی از بادکنک خارج می‌شود.
۶. سیل اخبار را متوقف کنید
تا جای ممکن سعی کنید کودکان و سالمندان را در معرض اخبار اضطراب‌آور قرار ندهید. و در حضور آنها در این موضوعات صحبت نکید.
۷.مراقب خودتان هم باشید
اگر خودتان بتوانید با شرایط کنار بیایید، می‌توانید به فرزندانتان هم بهتر کمک کنید. اگر احساس اضطراب یا ناراحتی می‌کنید، برای خودتان وقت بگذارید و با سایر اعضای خانواده، دوستان و افراد مورد اعتماد خود ارتباط برقرار کنید.
به نحوه‌ی دریافت اخبار توجه داشته باشید: سعی کنید زمان‌هایی از روز را برای بررسی اتفاقات شناسایی کنید، نه اینکه مدام آنلاین باشید. تا جایی که می‌توانید، زمانی را برای انجام کارهایی که به شما در آرامش و بهبودی کمک می‌کنند، اختصاص دهید. در هر کاری، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید.
دوستان گرامی،
در پی تحولات اخیر و اخبار منتشرشده درباره حملات احتمالی، لازم می‌دانیم نکاتی را با شما در میان بگذاریم:
لطفاً در این شرایط حساس، آرامش خود را حفظ کنید و از دامن زدن به شایعات یا بازنشر اخبار تأییدنشده جداً خودداری نمایید.
بسیاری از خبرهایی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند با هدف ایجاد اضطراب و تشویش در میان مردم تهیه شده‌اند.
☑️ منابع رسمی را تنها مرجع پیگیری اخبار قرار دهید.
☑️ از انتشار پیام‌ها و تحلیل‌های گمراه‌کننده خودداری کنید
☑️ از عکس برداری و فیلم برداری از فعالیت های نظامی خودداری کنید
در کنار هم، با آگاهی و آرامش، از این شرایط عبور خواهیم کرد.
با آرزوی امنیت و آرامش برای همه مردم ایران 🇮🇷
در پی تحولات اخیر و اخبار منتشرشده درباره حملات احتمالی، لازم می‌دانیم نکاتی را با شما در میان بگذاریم:
لطفاً در این شرایط حساس، آرامش خود را حفظ کنید و از دامن زدن به شایعات یا بازنشر اخبار تأییدنشده جداً خودداری نمایید.
بسیاری از خبرهایی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند با هدف ایجاد اضطراب و تشویش در میان مردم تهیه شده‌اند.
☑️ منابع رسمی را تنها مرجع پیگیری اخبار قرار دهید.
☑️ از انتشار پیام‌ها و تحلیل‌های گمراه‌کننده خودداری کنید
☑️ از عکس برداری و فیلم برداری از فعالیت های نظامی خودداری کنید
در کنار هم، با آگاهی و آرامش، از این شرایط عبور خواهیم کرد.
با آرزوی امنیت و آرامش برای همه مردم ایران 🇮🇷
در زمانه‌ی جنگ، روان ما هم میدان نبرد می‌شود.
وقتی خبر جنگ می‌رسد، به‌ویژه از وطن‌مان، بدن و ذهن ما بدون اینکه بخواهیم وارد وضعیت اضطرار می‌شود.
در این شرایط، چند نکته را باید جدی گرفت:
1. جو نسازیم، جو نگه داریم
فرقی نمی‌کنه کجای دنیا هستیم؛
از بازنشر اخبار تأیید نشده، تصاویر ترسناک یا حدس‌های فاجعه‌بار خودداری کنیم.
این کارها فقط اضطراب را تکثیر می‌کنند، نه آگاهی را.
اکنون همه به دنبال تکیه‌گاه هستند، نه منبعی برای وحشت.
🔹 در شرایط بحران، ذهن انسان دچار اضطراب عفونی می‌شود. اطلاعات نادقیق یا پرتنش، این اضطراب را از فردی به فرد دیگر منتقل می‌کند. پخش نکردن شایعات، خود یک عمل حمایتی و اخلاقی
2. بدن‌تو آروم کن، تا مغزت بتونه تصمیم بگیره
در بحران، بدن زودتر از ذهن وارد اضطرار می‌شه:
نفس‌ت تند می‌شه، دل‌ت شور می‌زنه، خواب‌ت مختل می‌شه.
تکنیک‌های ساده مثل:
• تنفس عمیق
• پیاده‌روی
• نوشیدن آب
• یا فقط چند دقیقه قطع ارتباط با موبایل
کمک می‌کنه بدن‌ت پیام “امنیت” به مغزت بده.
🔹بدون آرام‌سازی فیزیولوژیک، مغز وارد حالت بقا می‌شود و تفکر منطقی و تصمیم‌گیری هوشمندانه تقریباً غیرممکن می‌گردد.
3. بچه‌ها جنگ رو از رفتار ما می‌فهمن، نه از اخبار
اگر ما آروم باشیم، اونا هم آروم‌تر می‌مونن.
نکته مهم:
• باهاشون زیاد حرف نزن.
• بیشتر کنارشون باش.
• برنامه‌ی روزمره‌شون رو حفظ کن.
• بازی کن، بخند، بغل کن.
این‌جوری می‌فهمن که هنوز زندگی جریان داره.
🔹 بچه‌ها هنوز قدرت درک مفاهیم پیچیده ندارند. اما به‌شدت حساس به زبان بدن، لحن و اضطراب پنهان والدین هستند. بهترین کمک به کودک در بحران، حفظ روال و ثبات رفتاری والدین است.
4. گاهی فقط باید زنده ماند
در بحران‌های جمعی، عملکرد روان ما ممکنه به‌شدت مختل شه:
• خواب‌مان به‌هم می‌ریزه
• بی‌حوصله می‌شیم
• حس بی‌معنایی می‌کنیم
این‌ها واکنش‌اند، نه اختلال.
در چنین روزهایی، از خودمان کار زیادی نخواهیم.
گاهی فقط زنده ماندن، نرفتن به قعر ناامیدی، خودش نوعی مقاومت است.
🔹 در بحران‌های شدید، هدف را از عملکرد بالا به دوام‌آوردن تغییر بده. همانطور که در پرواز اضطراری توصیه می‌شود اول ماسک اکسیژن را به خود بزن، در بحران‌های روانی هم باید اول خودت را حفظ کنی تا بتوانی مفید باشی.
وقتی خبر جنگ می‌رسد، به‌ویژه از وطن‌مان، بدن و ذهن ما بدون اینکه بخواهیم وارد وضعیت اضطرار می‌شود.
در این شرایط، چند نکته را باید جدی گرفت:
1. جو نسازیم، جو نگه داریم
فرقی نمی‌کنه کجای دنیا هستیم؛
از بازنشر اخبار تأیید نشده، تصاویر ترسناک یا حدس‌های فاجعه‌بار خودداری کنیم.
این کارها فقط اضطراب را تکثیر می‌کنند، نه آگاهی را.
اکنون همه به دنبال تکیه‌گاه هستند، نه منبعی برای وحشت.
🔹 در شرایط بحران، ذهن انسان دچار اضطراب عفونی می‌شود. اطلاعات نادقیق یا پرتنش، این اضطراب را از فردی به فرد دیگر منتقل می‌کند. پخش نکردن شایعات، خود یک عمل حمایتی و اخلاقی
2. بدن‌تو آروم کن، تا مغزت بتونه تصمیم بگیره
در بحران، بدن زودتر از ذهن وارد اضطرار می‌شه:
نفس‌ت تند می‌شه، دل‌ت شور می‌زنه، خواب‌ت مختل می‌شه.
تکنیک‌های ساده مثل:
• تنفس عمیق
• پیاده‌روی
• نوشیدن آب
• یا فقط چند دقیقه قطع ارتباط با موبایل
کمک می‌کنه بدن‌ت پیام “امنیت” به مغزت بده.
🔹بدون آرام‌سازی فیزیولوژیک، مغز وارد حالت بقا می‌شود و تفکر منطقی و تصمیم‌گیری هوشمندانه تقریباً غیرممکن می‌گردد.
3. بچه‌ها جنگ رو از رفتار ما می‌فهمن، نه از اخبار
اگر ما آروم باشیم، اونا هم آروم‌تر می‌مونن.
نکته مهم:
• باهاشون زیاد حرف نزن.
• بیشتر کنارشون باش.
• برنامه‌ی روزمره‌شون رو حفظ کن.
• بازی کن، بخند، بغل کن.
این‌جوری می‌فهمن که هنوز زندگی جریان داره.
🔹 بچه‌ها هنوز قدرت درک مفاهیم پیچیده ندارند. اما به‌شدت حساس به زبان بدن، لحن و اضطراب پنهان والدین هستند. بهترین کمک به کودک در بحران، حفظ روال و ثبات رفتاری والدین است.
4. گاهی فقط باید زنده ماند
در بحران‌های جمعی، عملکرد روان ما ممکنه به‌شدت مختل شه:
• خواب‌مان به‌هم می‌ریزه
• بی‌حوصله می‌شیم
• حس بی‌معنایی می‌کنیم
این‌ها واکنش‌اند، نه اختلال.
در چنین روزهایی، از خودمان کار زیادی نخواهیم.
گاهی فقط زنده ماندن، نرفتن به قعر ناامیدی، خودش نوعی مقاومت است.
🔹 در بحران‌های شدید، هدف را از عملکرد بالا به دوام‌آوردن تغییر بده. همانطور که در پرواز اضطراری توصیه می‌شود اول ماسک اکسیژن را به خود بزن، در بحران‌های روانی هم باید اول خودت را حفظ کنی تا بتوانی مفید باشی.