۱۲ راز رابطه:
۱- اگه زیادی خوش قلب باشی، دیده نمیشی.
۲- اگه زیاد اعتماد کنی، خیانت میبینی.
۳- اگه زیاد عاشق باشی، خودتو گم میکنی.
۴- اگه زیاد رک باشی، منفور میشی.
۵- اگر زیاد اهمیت بدی، بی قدر میشی.
۶- اگر زیاد انتظار داشته باشی، ناامید میشی.
۷- اگر زیاد نزدیک بشی، میسوزی.
۸- اگه زیادی در دسترس باشی، بی ارزش میشی.
۹- اگر زیاد دور بشی، یخ میزنی.
۱۰- اگر زیاد مهربون باشی، تکراری میشی.
۱۱- اگر زیاد بساز باشی، تنها میشی.
۱۲- ادم ها تمومت که کنن رهات میکنن هرگز تمامت رو برای کسی رو نکن.
این به معنای افراطی بودن است
دقت کنید تعادل در رابطه را در نظر بگیرد و نسبی بودن روابط مولفه بزرگی در فهم این موضوع است که نیاز به هوش روانی دارد.
۱- اگه زیادی خوش قلب باشی، دیده نمیشی.
۲- اگه زیاد اعتماد کنی، خیانت میبینی.
۳- اگه زیاد عاشق باشی، خودتو گم میکنی.
۴- اگه زیاد رک باشی، منفور میشی.
۵- اگر زیاد اهمیت بدی، بی قدر میشی.
۶- اگر زیاد انتظار داشته باشی، ناامید میشی.
۷- اگر زیاد نزدیک بشی، میسوزی.
۸- اگه زیادی در دسترس باشی، بی ارزش میشی.
۹- اگر زیاد دور بشی، یخ میزنی.
۱۰- اگر زیاد مهربون باشی، تکراری میشی.
۱۱- اگر زیاد بساز باشی، تنها میشی.
۱۲- ادم ها تمومت که کنن رهات میکنن هرگز تمامت رو برای کسی رو نکن.
این به معنای افراطی بودن است
دقت کنید تعادل در رابطه را در نظر بگیرد و نسبی بودن روابط مولفه بزرگی در فهم این موضوع است که نیاز به هوش روانی دارد.
عزیزان دلم! «تستوسترون» بالا به معنای جذابیت نیست.
جذابیت واقعی از بلوغ روانی، اعتماد به نفس، همدلی و مهارتهای ارتباطی میاد نه از عدد یه هورمون. «مرد» بودن یعنی آگاه بودن، نه فقط قوی بودن!
بهعلاوه اینکه «کاریزما» ترکیبی از «شخصیت و مهارته» که بخش عمدهایش آموختنیه نه ژنتیکی!
جذابیت واقعی از بلوغ روانی، اعتماد به نفس، همدلی و مهارتهای ارتباطی میاد نه از عدد یه هورمون. «مرد» بودن یعنی آگاه بودن، نه فقط قوی بودن!
بهعلاوه اینکه «کاریزما» ترکیبی از «شخصیت و مهارته» که بخش عمدهایش آموختنیه نه ژنتیکی!
چیزی که ما اسمش رو «پشیمونی» گذاشتیم، در واقع تلاش ذهن ماست برای کنترل گذشته با درکِ امروز.
اما واقعیت اینهکه ما قبلاً هر تصمیمی که گرفتیم بهترین تصمیمی بوده که در بستر اون شرایط میشده گرفت،پس به جای سرزنش کردن خودمون بهتره از آنچه امروز در اختیار داریم بهترین استفاده رو بکنیم
اما واقعیت اینهکه ما قبلاً هر تصمیمی که گرفتیم بهترین تصمیمی بوده که در بستر اون شرایط میشده گرفت،پس به جای سرزنش کردن خودمون بهتره از آنچه امروز در اختیار داریم بهترین استفاده رو بکنیم
🔴 *وقتی کنارِ هم بودن، خستهمون میکنه...*
این روزها خیلیهامون ـ چه والدین، چه بچههاـ بیشتر از روزهای قبل از جنگ، در کنار هم هستیم.
در ظاهر شاید خوب بهنظر بیاد، ولی واقعیت اینه که بودنِ زیاد کنار هم، بدون فاصله و تنفس ذهنی، میتونه باعث فرسایش رابطهها بشه.
توی حالت عادی، مدرسه، محل کار، رفتوآمد، یا حتی یه گشتوگذار کوتاه، بین ما و آدمای نزدیکمون یه فاصله کوتاه مینداخت که کمک میکرد هر کسی یهکم با خودش خلوت کنه، ذهنش استراحت کنه، و بعد دوباره با انرژی و حال بهتر برگرده توی فضای خانواده
اما این روزها – با شرایط خاص و محدودیتهایی که داریم – همهمون پشتِ سر هم برای ساعتهای طولانی کنار همیم و این کمکم میتونه باعث خستگی، دلخوری و حتی دعواهای کوچیک بشه.
یکی از چیزایی که این وسط کمرنگ میشه، همدلیه.
درسته که همهمون توی یه شرایطیم، اما نوع نگاه و تجربهی ما از این شرایط میتونه خیلی متفاوت باشه:
مادر ممکنه بیشتر از همیشه تحت فشار کارای خونه و رسیدگی به بچهها باشه
پدر ممکنه درگیر نگرانیهای مالی یا فشار کاری باشه
بچهها هم ممکنه دلشون برای دوستاشون، بازی بیرون از خونه یا حتی یه فضای خلوت خودشون تنگ شده باشه
اگه این تفاوت زاویههای نگاه رو نبینیم، ممکنه هر کسی فقط از خودش بگه و انتظار داشته باشه بقیه بفهمنش، بدون اینکه خودش برای همدلی با دیگران، پیش قدم بشه
سعی کنیم به جای این که مدام توقع داشته باشیم دیگران حال ما رو درک کنن، ما یه قدم جلوتر بریم و بپرسیم: الان چی میتونه حال تو رو بهتر کنه؟
یه نکته کوچیک دیگه این هست که:
گاهی حس میکنیم یکی از اعضای خانواده واقعاً به یه «استراحت ذهنی» نیاز داره. توی همون شرایط محدودی که هستیم، اگه بتونیم حتی یه فرصت کوچیک براش فراهم کنیم، مثلاً یه نیمساعت تنهایی توی اتاق، یه پیادهروی کوتاه، یا فقط اینکه کسی کاری ازش نخواد، واقعاً حال اون آدم بهتر میشه.
*این همدلی کوچیک، میتونه توی مدیریت فضای خونه، خیلی کمککننده باشه...*
این روزها خیلیهامون ـ چه والدین، چه بچههاـ بیشتر از روزهای قبل از جنگ، در کنار هم هستیم.
در ظاهر شاید خوب بهنظر بیاد، ولی واقعیت اینه که بودنِ زیاد کنار هم، بدون فاصله و تنفس ذهنی، میتونه باعث فرسایش رابطهها بشه.
توی حالت عادی، مدرسه، محل کار، رفتوآمد، یا حتی یه گشتوگذار کوتاه، بین ما و آدمای نزدیکمون یه فاصله کوتاه مینداخت که کمک میکرد هر کسی یهکم با خودش خلوت کنه، ذهنش استراحت کنه، و بعد دوباره با انرژی و حال بهتر برگرده توی فضای خانواده
اما این روزها – با شرایط خاص و محدودیتهایی که داریم – همهمون پشتِ سر هم برای ساعتهای طولانی کنار همیم و این کمکم میتونه باعث خستگی، دلخوری و حتی دعواهای کوچیک بشه.
یکی از چیزایی که این وسط کمرنگ میشه، همدلیه.
درسته که همهمون توی یه شرایطیم، اما نوع نگاه و تجربهی ما از این شرایط میتونه خیلی متفاوت باشه:
مادر ممکنه بیشتر از همیشه تحت فشار کارای خونه و رسیدگی به بچهها باشه
پدر ممکنه درگیر نگرانیهای مالی یا فشار کاری باشه
بچهها هم ممکنه دلشون برای دوستاشون، بازی بیرون از خونه یا حتی یه فضای خلوت خودشون تنگ شده باشه
اگه این تفاوت زاویههای نگاه رو نبینیم، ممکنه هر کسی فقط از خودش بگه و انتظار داشته باشه بقیه بفهمنش، بدون اینکه خودش برای همدلی با دیگران، پیش قدم بشه
سعی کنیم به جای این که مدام توقع داشته باشیم دیگران حال ما رو درک کنن، ما یه قدم جلوتر بریم و بپرسیم: الان چی میتونه حال تو رو بهتر کنه؟
یه نکته کوچیک دیگه این هست که:
گاهی حس میکنیم یکی از اعضای خانواده واقعاً به یه «استراحت ذهنی» نیاز داره. توی همون شرایط محدودی که هستیم، اگه بتونیم حتی یه فرصت کوچیک براش فراهم کنیم، مثلاً یه نیمساعت تنهایی توی اتاق، یه پیادهروی کوتاه، یا فقط اینکه کسی کاری ازش نخواد، واقعاً حال اون آدم بهتر میشه.
*این همدلی کوچیک، میتونه توی مدیریت فضای خونه، خیلی کمککننده باشه...*
4_5834870572361712971
<unknown>
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
ملتمس دعای فراوان،به ویژه هیئتی های عزیز🖤
ملتمس دعای فراوان،به ویژه هیئتی های عزیز🖤
سلام و عرض ادب به تک تک اهالی
اگر تو نتوانی بخندی ، برقصی ، آواز بخوانی ، زندگیت مانند یک کویر است .
زندگی باید مثل باغی شود که در آن پرندگان آواز میخوانند گلها شکوفه میدهند و درختها به رقص درمیآیند ، جائی که خورشید با شادمانی برخیزد .
این یکی از بزرگترین حماقتهای بشر است که در دنیا هیچ دانشگاهی هنر زندگی کردن ، هنر عشق ورزیدن و هنر شاد بودن و مراقبه کردن را به مردم آموزش نمیدهد .
تمام چیزهائی که در دانشکده ها تدریس میشوند نمیتوانند به تو احساس شوخطبعی بدهند .
بهجز عشق نیایشی نیست ...
اشو
دوستهای یکرنگ و بیتکلف ؛
صبح همه ما به تماشای طلوع دلانگیز آفتاب ،
امروز ما فارغ از دغدغههای سلطهجویانه ،
عاقبت همه هم ختم بخیر .
اگر تو نتوانی بخندی ، برقصی ، آواز بخوانی ، زندگیت مانند یک کویر است .
زندگی باید مثل باغی شود که در آن پرندگان آواز میخوانند گلها شکوفه میدهند و درختها به رقص درمیآیند ، جائی که خورشید با شادمانی برخیزد .
این یکی از بزرگترین حماقتهای بشر است که در دنیا هیچ دانشگاهی هنر زندگی کردن ، هنر عشق ورزیدن و هنر شاد بودن و مراقبه کردن را به مردم آموزش نمیدهد .
تمام چیزهائی که در دانشکده ها تدریس میشوند نمیتوانند به تو احساس شوخطبعی بدهند .
بهجز عشق نیایشی نیست ...
اشو
دوستهای یکرنگ و بیتکلف ؛
صبح همه ما به تماشای طلوع دلانگیز آفتاب ،
امروز ما فارغ از دغدغههای سلطهجویانه ،
عاقبت همه هم ختم بخیر .
"خودآگاهی: عادتی که همهچی ازش شروع میشه"
بزرگترین هدیهای که میتونی به خودت بدی اینه که خودت رو، زیر همهی نقشهات بشناسی. یعنی بدونی پشتِ نقش مادر، دوست، یا همکار، کی هستی وقتی هیچکس نگاه نمیکنه. آرزوهای آرومت، حقیقتهای درونت…
اما خودآگاهی یه اتفاق یهباره نیست، یه تمرینه روزانهست.
هر روز صبح قبل از اینکه دنیا حواست رو پرت کنه، با خودت چک کنی:
“الان چه حسی دارم؟ چی لازم دارم؟ روح و روانم کجاست؟”
آدمی که خودشو میشناسه، دیگه انرژیشو صرف چیزایی نمیکنه که به رشدش کمکی نمیکنن.
دیگه «بله» نمیگه وقتی دلش میخواد «نه» بگه.
دیگه طبق سناریوی بقیه زندگی نمیکنه.
خودآگاهی یعنی: تصمیمهای درستتر، آدمهای بهتر، اعتماد به نفس بیشتر، و رهایی از نیاز به تایید بقیه.
🕊️اولین عادت روزانهات باید یه مکث ساده باشه و یه نفس عمیق🌬️…
بزرگترین هدیهای که میتونی به خودت بدی اینه که خودت رو، زیر همهی نقشهات بشناسی. یعنی بدونی پشتِ نقش مادر، دوست، یا همکار، کی هستی وقتی هیچکس نگاه نمیکنه. آرزوهای آرومت، حقیقتهای درونت…
اما خودآگاهی یه اتفاق یهباره نیست، یه تمرینه روزانهست.
هر روز صبح قبل از اینکه دنیا حواست رو پرت کنه، با خودت چک کنی:
“الان چه حسی دارم؟ چی لازم دارم؟ روح و روانم کجاست؟”
آدمی که خودشو میشناسه، دیگه انرژیشو صرف چیزایی نمیکنه که به رشدش کمکی نمیکنن.
دیگه «بله» نمیگه وقتی دلش میخواد «نه» بگه.
دیگه طبق سناریوی بقیه زندگی نمیکنه.
خودآگاهی یعنی: تصمیمهای درستتر، آدمهای بهتر، اعتماد به نفس بیشتر، و رهایی از نیاز به تایید بقیه.
🕊️اولین عادت روزانهات باید یه مکث ساده باشه و یه نفس عمیق🌬️…
🟢خصوصیات پسران و مردان قابل اعتماد
🔹مردی که به استقلال رسیده است.
🔸یکی از خصوصیات یک مرد خوب برای ازدواج، استقلال است. این استقلال میتواند مربوط به مسائل مالی باشد یا مسائل عاطفی و… که شما باید آن را بررسی کنید. مردی که در تمام جنبه های شخصیتی به استقلال رسیده باشد، قابل اعتماد است. چنین مردی میداند که چگونه مسئولیتهای خود را انجام دهد. لذا هنگامی که تصمیم به ازدواج میگیرید، مطمئن هستید که میتواند از شما نیز مراقبت کند.
🔸البته این بدان معنا نیست که پسرانی که هنوز با والدین خود زندگی میکنند و یا در جستجوی شغل بهتر هستند، برای ازدواج مناسب نیستند. فقط بهتر است کمی محتاط باشید، هر دوی شما باید برای یک زندگی مشترک آماده باشید و این آمادگی از قبل ایجاد میشود ، حتی قبل از اینکه شما دو نفر با هم رابطه برقرار کنید.
🔹مردی که به استقلال رسیده است.
🔸یکی از خصوصیات یک مرد خوب برای ازدواج، استقلال است. این استقلال میتواند مربوط به مسائل مالی باشد یا مسائل عاطفی و… که شما باید آن را بررسی کنید. مردی که در تمام جنبه های شخصیتی به استقلال رسیده باشد، قابل اعتماد است. چنین مردی میداند که چگونه مسئولیتهای خود را انجام دهد. لذا هنگامی که تصمیم به ازدواج میگیرید، مطمئن هستید که میتواند از شما نیز مراقبت کند.
🔸البته این بدان معنا نیست که پسرانی که هنوز با والدین خود زندگی میکنند و یا در جستجوی شغل بهتر هستند، برای ازدواج مناسب نیستند. فقط بهتر است کمی محتاط باشید، هر دوی شما باید برای یک زندگی مشترک آماده باشید و این آمادگی از قبل ایجاد میشود ، حتی قبل از اینکه شما دو نفر با هم رابطه برقرار کنید.
پولدارید؟ نوش جونتون
چهره ی زیبا دارید؟ ماشالله بهتون
ماشین خوب سوار میشید؟ برازندتونه
خوش استایلید؟ دمتون گرم
تحصیلات عالی دارید؟ احسنت بهتون
به چند زبان زنده ی دنیا مسلطید؟ سرتون سلامت
اما
یادتون نره تا زمانی که ادب ، شخصیت و شعور نداشته باشید ، نمی تونید آدم محترمی باشید !
چهره ی زیبا دارید؟ ماشالله بهتون
ماشین خوب سوار میشید؟ برازندتونه
خوش استایلید؟ دمتون گرم
تحصیلات عالی دارید؟ احسنت بهتون
به چند زبان زنده ی دنیا مسلطید؟ سرتون سلامت
اما
یادتون نره تا زمانی که ادب ، شخصیت و شعور نداشته باشید ، نمی تونید آدم محترمی باشید !
ایران، ایستادهایم تا تو نیفتی
محمد فاضلی
ایران جان، ایران خانم، ایران ای مادرم!
تو خود میدانی ما کلاً شمردن آموختیم تا زخمهای تو را بشماریم؛ و بقیه همه آموختنیها را آموختیم تا مرهم و درمان بسازیم برای آن زخمها تا از دردهایت بکاهیم. ما همواره ترسیدیم از اینکه زخمها تو را از پا بیندازند. نه اینکه تاریخ نخوانده باشیم و ندانیم که تو را هزاران دشنه دشمنان در طول هزارهها هم از پا نینداخته است، نه! اما تو خود میدانی که فرزند هر قدر هم که به استواری مادر ایمان داشته باشد، تاب دیدن زخمهای مادر ندارد.
ایران جان، مادرم!
نیکفرزندانت را میبینی؟ آن سرباز پدافند را میبینی که بدون ترس چشم در چشم خصم دوخته تا تو را نگهبانی کند؟ آن نوازنده را میبینی که حزنآلود برای تو میسازد و مینوازد و میخواند؟ آن پزشک و پرستار را دیدهای که زخمهای فرزندانت را درمان میکند؟ آن مهندس شجاع را دیدهای که تداوم برق و آب و ملزومات زندگی فرزندانت را تضمین کرده است؟ آن فرمانده نظامی را دیدهای که تا پای جان ایستاده تا از تو و فرزندانت محافظت کند؟ آن خبرنگار و روزنامهنگار شیردل را دیدهای که در دل حادثه و خون، پرچم خبر و آگاهی را سر پا نگه داشته است؟ همه از نسل و از جنس دختران و پسران شجاعی هستند که تو در طول هزاران سال در این سرزمین پروردی. مبارکت باشد.
ایران خانم، مادرم!
هیچ وقت آنچنان که سزاوار توست، قدر جغرافیا، فرهنگ، منابع، تاریخ و سرمایههای تو دانسته نشد. بسیاری در حق تو جفا کردهاند و اما تو هیچگاه دست از مهربانی و نشاندن ما بر سفره منابع، نعمتها، زیباییها، عظمتها و مادریهایت نکشیدی. اما این بار که دشمنی خونخوار و بیاعتبار، عزم جزم کرده که نابودت کند، بر زخمهایت بیفزاید و جانت بستاند؛ نوبت ماست. ایستادهایم تا تو نیفتی و میافتیم تا تو بایستی.
ایران جان، مادرم!
فرزندانت را خوب پروردهای. تو کجا آموختی این گونه فرزندپروری که از کوروش کبیر تا به امروز، این چنین مهر مادری را به دل میگیرند و حساب تو را از حساب همه چیز جدا میدارند. پای میهن که به میان میآید، همه چیز کنار میرود و در زن و مرد فرزندانت فقط تو میمانی و شجاعتشان در پاسبانی از تو، به هر وسیله که ممکن است؟
ایران جان، مادرم!
تو بمان، ایستاده بمان! چه بزرگی، بزرگی کن و بمان! قربان زخمهایت، دوباره همه زخمهایت را خواهیم شمرد و در دنیایی که بیشتر و بهتر و عاقلانهتر قدر تو را خواهیم دانست، زخمهایت را درمان خواهیم کرد. قربان زخمهایت، هیچ زخمی بر تن و روح ما عظیمتر از زخمی نیست که بر تن و جان تو مینشیند. مادر جان، تو بمان! قربان زخمهایت، همه را درمان خواهیم کرد، با خون دل، با عقل و هوش، با جوش و خروش، با عشقی که تو در دلهای ما کاشتهای. ایران، تو بمان.
روزنامه ایران، ۳۱ خرداد ۱۴۰۴
@fazeli_mohammad
محمد فاضلی
ایران جان، ایران خانم، ایران ای مادرم!
تو خود میدانی ما کلاً شمردن آموختیم تا زخمهای تو را بشماریم؛ و بقیه همه آموختنیها را آموختیم تا مرهم و درمان بسازیم برای آن زخمها تا از دردهایت بکاهیم. ما همواره ترسیدیم از اینکه زخمها تو را از پا بیندازند. نه اینکه تاریخ نخوانده باشیم و ندانیم که تو را هزاران دشنه دشمنان در طول هزارهها هم از پا نینداخته است، نه! اما تو خود میدانی که فرزند هر قدر هم که به استواری مادر ایمان داشته باشد، تاب دیدن زخمهای مادر ندارد.
ایران جان، مادرم!
نیکفرزندانت را میبینی؟ آن سرباز پدافند را میبینی که بدون ترس چشم در چشم خصم دوخته تا تو را نگهبانی کند؟ آن نوازنده را میبینی که حزنآلود برای تو میسازد و مینوازد و میخواند؟ آن پزشک و پرستار را دیدهای که زخمهای فرزندانت را درمان میکند؟ آن مهندس شجاع را دیدهای که تداوم برق و آب و ملزومات زندگی فرزندانت را تضمین کرده است؟ آن فرمانده نظامی را دیدهای که تا پای جان ایستاده تا از تو و فرزندانت محافظت کند؟ آن خبرنگار و روزنامهنگار شیردل را دیدهای که در دل حادثه و خون، پرچم خبر و آگاهی را سر پا نگه داشته است؟ همه از نسل و از جنس دختران و پسران شجاعی هستند که تو در طول هزاران سال در این سرزمین پروردی. مبارکت باشد.
ایران خانم، مادرم!
هیچ وقت آنچنان که سزاوار توست، قدر جغرافیا، فرهنگ، منابع، تاریخ و سرمایههای تو دانسته نشد. بسیاری در حق تو جفا کردهاند و اما تو هیچگاه دست از مهربانی و نشاندن ما بر سفره منابع، نعمتها، زیباییها، عظمتها و مادریهایت نکشیدی. اما این بار که دشمنی خونخوار و بیاعتبار، عزم جزم کرده که نابودت کند، بر زخمهایت بیفزاید و جانت بستاند؛ نوبت ماست. ایستادهایم تا تو نیفتی و میافتیم تا تو بایستی.
ایران جان، مادرم!
فرزندانت را خوب پروردهای. تو کجا آموختی این گونه فرزندپروری که از کوروش کبیر تا به امروز، این چنین مهر مادری را به دل میگیرند و حساب تو را از حساب همه چیز جدا میدارند. پای میهن که به میان میآید، همه چیز کنار میرود و در زن و مرد فرزندانت فقط تو میمانی و شجاعتشان در پاسبانی از تو، به هر وسیله که ممکن است؟
ایران جان، مادرم!
تو بمان، ایستاده بمان! چه بزرگی، بزرگی کن و بمان! قربان زخمهایت، دوباره همه زخمهایت را خواهیم شمرد و در دنیایی که بیشتر و بهتر و عاقلانهتر قدر تو را خواهیم دانست، زخمهایت را درمان خواهیم کرد. قربان زخمهایت، هیچ زخمی بر تن و روح ما عظیمتر از زخمی نیست که بر تن و جان تو مینشیند. مادر جان، تو بمان! قربان زخمهایت، همه را درمان خواهیم کرد، با خون دل، با عقل و هوش، با جوش و خروش، با عشقی که تو در دلهای ما کاشتهای. ایران، تو بمان.
روزنامه ایران، ۳۱ خرداد ۱۴۰۴
@fazeli_mohammad
*مدیرعامل چتجیپیتی از میزان اعتماد مردم شگفتزده شده است!*
📢 «این تکنولوژی نباید تا این حد مورد اعتماد باشد!» — سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI
🧠سم آلتمن با شجاعت و صداقت گفت:
🗣️ «مردم اعتماد بسیار زیادی به چتجیپیتی دارند… در حالی که نباید آنقدر به آن اعتماد کرد.»
او حتی گفت خودش از چتجیپیتی برای توصیههای مربوط به فرزندپروری استفاده میکند، اما تأکید کرد:
⚠️ «چتجیپیتی هنوز دچار توهم میشود (hallucinate) و ممکن است اطلاعات نادرست تولید کند.»
💬 «ما به هشدارهای شفافتر و آگاهیرسانی عمومی بهتر نیاز داریم.»
❗ در عصر هوش مصنوعی، اعتماد کورکورانه همانقدر خطرناک است که بیاعتمادی مطلق.
من از هوش مصنوعی در تحلیل مالی، آموزش، مشاوره استارتاپها، سواد مالی کودکان و حتی سیاستگذاری استفاده میکنم —
اما همیشه با درک محدودیتها، ابزارهای اعتبارسنجی، و مسئولیتپذیری انسانی.
🔧 هوش مصنوعی یک ابزار توانمند است، اما نه بینقص.
📢 «این تکنولوژی نباید تا این حد مورد اعتماد باشد!» — سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI
🧠سم آلتمن با شجاعت و صداقت گفت:
🗣️ «مردم اعتماد بسیار زیادی به چتجیپیتی دارند… در حالی که نباید آنقدر به آن اعتماد کرد.»
او حتی گفت خودش از چتجیپیتی برای توصیههای مربوط به فرزندپروری استفاده میکند، اما تأکید کرد:
⚠️ «چتجیپیتی هنوز دچار توهم میشود (hallucinate) و ممکن است اطلاعات نادرست تولید کند.»
💬 «ما به هشدارهای شفافتر و آگاهیرسانی عمومی بهتر نیاز داریم.»
❗ در عصر هوش مصنوعی، اعتماد کورکورانه همانقدر خطرناک است که بیاعتمادی مطلق.
من از هوش مصنوعی در تحلیل مالی، آموزش، مشاوره استارتاپها، سواد مالی کودکان و حتی سیاستگذاری استفاده میکنم —
اما همیشه با درک محدودیتها، ابزارهای اعتبارسنجی، و مسئولیتپذیری انسانی.
🔧 هوش مصنوعی یک ابزار توانمند است، اما نه بینقص.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
از همون بچگی دچارم
وقتی گره میخوره به کارم
بی هوا اسمتو میارم
شکوه امن روزگارم
مگه میشه جدایی از تو
مگه میشه جدایی از تو؟
دوباره بغض من شکستو
روی قلب تموم عالم
غبار عشقتو نشستو
مگه میشه جدایی از تو ؟
وقتی گره میخوره به کارم
بی هوا اسمتو میارم
شکوه امن روزگارم
مگه میشه جدایی از تو
مگه میشه جدایی از تو؟
دوباره بغض من شکستو
روی قلب تموم عالم
غبار عشقتو نشستو
مگه میشه جدایی از تو ؟
شکرگزاری میتواند امید به زندگی را تا ۱۰ سال افزایش دهد!
محققان دانشگاه هاروارد و دوک یافتهاند که شکرگزاری سیستم ایمنی را تقویت میکند، هورمونهای استرس را کاهش میدهد، به شما کمک میکند به حال عمیق آرامش و ترمیم برسید و باعث افزایش سلامت روان و افزایش رضایت از زندگی میشود، شکرگزاری منظم طولانی مدت میتواند تا ۱۰ سال به طول عمر شما اضافه کند.
محققان دانشگاه هاروارد و دوک یافتهاند که شکرگزاری سیستم ایمنی را تقویت میکند، هورمونهای استرس را کاهش میدهد، به شما کمک میکند به حال عمیق آرامش و ترمیم برسید و باعث افزایش سلامت روان و افزایش رضایت از زندگی میشود، شکرگزاری منظم طولانی مدت میتواند تا ۱۰ سال به طول عمر شما اضافه کند.
بزرگترین دشمن موفقیت، شکست نیست؛ بلکه کمبود اعتماد به نفسه!
❓ آیا باورهای محدودکنندهات جلوی موفقیتت را گرفتهاند؟
❓ از اهمالکاری خسته شدهای و نمیدانی چگونه عملگرا شوی؟
❓ افکار و احساسات منفی مانع پیشرفتت شدهاند؟
🛑 مشکل اصلی تو کمبود اعتماد به نفس است.
❓ آیا باورهای محدودکنندهات جلوی موفقیتت را گرفتهاند؟
❓ از اهمالکاری خسته شدهای و نمیدانی چگونه عملگرا شوی؟
❓ افکار و احساسات منفی مانع پیشرفتت شدهاند؟
🛑 مشکل اصلی تو کمبود اعتماد به نفس است.
فقط دلبری خدا اینجا که میگه:«فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ» یعنی
"من پشتتم!"
وقتی که تنهایی، وقتی که خسته ای، وقتی که ناامیدی، وقتی که بریدی، وقتی که نمیخوای ادامه بدی، وقتی هیچکسو به جز اون نداری اون پشتته:)
"من پشتتم!"
وقتی که تنهایی، وقتی که خسته ای، وقتی که ناامیدی، وقتی که بریدی، وقتی که نمیخوای ادامه بدی، وقتی هیچکسو به جز اون نداری اون پشتته:)
چیزی که من از این زندگی فهمیدهام
تفسیرِ ساده ای دارد.
کافی ست،
کارهایی که میکنید،
بی دریغ باشد،
بی چشمداشت،
بی کلک و از تهِ دل.
اگر ماندنتان حالِ حتی یک نفر را خوب خواهد کرد، بمانید؛
اگر خندیدنتان لبهای حتی یک نفر را میخنداند، بخندید؛
اگر رفتنتان باری از دوشِ حتی یک نفر بر خواهد داشت، بروید؛
اگر نوشتنتان برای حتی یک نفر زیباست، بنویسید؛
اگر صدایتان
برای حتی یک نفر دلنشین است، حرف بزنید.
من به شما قول میدهم که حتی با یک گل،
بهار خواهد شد ...
سلام و درود
صبح زیبای تابستانبتون بخیر و نیکی
براتون روزی بهشتی، سرشار از اتفاقات خوب، ثروت، نعمت، برکت، خشنودی، موفقیت، سلامتی، عشق و محبت آرزو دارد
تفسیرِ ساده ای دارد.
کافی ست،
کارهایی که میکنید،
بی دریغ باشد،
بی چشمداشت،
بی کلک و از تهِ دل.
اگر ماندنتان حالِ حتی یک نفر را خوب خواهد کرد، بمانید؛
اگر خندیدنتان لبهای حتی یک نفر را میخنداند، بخندید؛
اگر رفتنتان باری از دوشِ حتی یک نفر بر خواهد داشت، بروید؛
اگر نوشتنتان برای حتی یک نفر زیباست، بنویسید؛
اگر صدایتان
برای حتی یک نفر دلنشین است، حرف بزنید.
من به شما قول میدهم که حتی با یک گل،
بهار خواهد شد ...
سلام و درود
صبح زیبای تابستانبتون بخیر و نیکی
براتون روزی بهشتی، سرشار از اتفاقات خوب، ثروت، نعمت، برکت، خشنودی، موفقیت، سلامتی، عشق و محبت آرزو دارد
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
آی آدما گوش کنید
قصه دشت نینوا
قصه اون خاکی که شد
بستر خون شهدا
یک سرزمین بود که خاکش
لاله و ریحون نمیشد
قصه دشت نینوا
قصه اون خاکی که شد
بستر خون شهدا
یک سرزمین بود که خاکش
لاله و ریحون نمیشد
تمرین پذیرش (Acceptance):
بپذیرید که برخی جنبههای جنگ خارج از کنترل شماست. به جای مبارزه با احساس اضطراب، آن را مشاهده کنید و به خود یادآوری کنید که این احساس موقتی است.
بپذیرید که برخی جنبههای جنگ خارج از کنترل شماست. به جای مبارزه با احساس اضطراب، آن را مشاهده کنید و به خود یادآوری کنید که این احساس موقتی است.
اگه به قصد ازدواج با کسی هستین، کوچکترین چیزی که از شخص مقابل آزارتون میده رو ضربدر ۱۰۰۰ کنید، وقتی رفتین سر خونه زندگی قراره بابتش اذیت بشین.از هیچ نشونه ای ساده نگذرین به امید اینکه بعدا درست میشه.هیچی بعدا درست نمیشه .
اگه بخواهم به عنوان روانشناس یه توصیه داشته باشم!
یکی از بینظیرترین مطالبی که خوندم
نوشته Yolanda Renteria تراپیست و استاد روانشناسی دانشگاه آریزونا بود
که می گفت اگه بخوام به عنوان یه روانشناس فقط یه توصیه به شما داشته باشم، اینه که بدونید، بدن ما طوری طراحی شده که باید حتما ابراز احساسات کنیم و احساسات تخلیه بشه.
بدن ما تحمل سرکوب و نگه داشتن احساسات توی خودش رو نداره اما اغلب این کار رو انجام میدن.
وقتی اجازه نداشته باشیم احساساتمون رو بیان کنیم، بدن ما یاد میگیره که اونها رو مخفی کنه یا به شکل های دیگه ابراز کنه که مهم ترین اونها دردهای روان تنیه، شما اغلب این درد ها رو موقع عصبانیت یا اضطراب بصورت سر درد یا کمر درد و معده درد حس می کنید.
معمولا از بچگی به ما یاد داده میشه که احساسات خودمون رو پنهان کنیم یا حتی بخاطرش تنبیه میشیم.
همهی ما کم و بیش توی دوران کودکی موقع گریه کردن جای درک شدن و همدلی، تنبیه شدیم تا دیگه گریه نکنیم.
این رفتارها و این طرز فکر رو خیلیهامون با خودمون به بزرگسالی هم میبریم.
لطفا بدونید "سرد و یخ بودن" یا " پوست کلفتی" و "بی تفاوتی" نشونه قوی بودن نیستن، انسان باید عواطف و احساسات خودش رو تجربه کنه
ما جوری تکامل یافتیم که چه بخوایم و چه نخوایم، بقیه برامون مهماَند
رابطه و ارتباط با بقیه برای ما التیام بخشه، گاهی اوقات به تنهایی نمی تونیم لحظات سخت زندگی رو پشت سربذاریم و باید ابرازش کنیم این هیچ چیز بد یا به معنای ضعیف بودن نیست.
بدن ما نیاز به ابراز احساسات داره
ما نیاز داریم گریه کنیم تا هورمون های تسلی بخشی توی بدن ترشح بشه، ما نیاز داریم در آغوش گرفته بشیم و صحبت کنیم!
خلاصه اینکه؛
احساسات ما اگه ابراز نشن به شیوه های زشتی خودشون رو نمایان میکنن، و تبدیل به درد میشن. در واقع: احساسات داشتن و احساساتی بودن زیبا و انسانیه
دکتر امید امانی
یکی از بینظیرترین مطالبی که خوندم
نوشته Yolanda Renteria تراپیست و استاد روانشناسی دانشگاه آریزونا بود
که می گفت اگه بخوام به عنوان یه روانشناس فقط یه توصیه به شما داشته باشم، اینه که بدونید، بدن ما طوری طراحی شده که باید حتما ابراز احساسات کنیم و احساسات تخلیه بشه.
بدن ما تحمل سرکوب و نگه داشتن احساسات توی خودش رو نداره اما اغلب این کار رو انجام میدن.
وقتی اجازه نداشته باشیم احساساتمون رو بیان کنیم، بدن ما یاد میگیره که اونها رو مخفی کنه یا به شکل های دیگه ابراز کنه که مهم ترین اونها دردهای روان تنیه، شما اغلب این درد ها رو موقع عصبانیت یا اضطراب بصورت سر درد یا کمر درد و معده درد حس می کنید.
معمولا از بچگی به ما یاد داده میشه که احساسات خودمون رو پنهان کنیم یا حتی بخاطرش تنبیه میشیم.
همهی ما کم و بیش توی دوران کودکی موقع گریه کردن جای درک شدن و همدلی، تنبیه شدیم تا دیگه گریه نکنیم.
این رفتارها و این طرز فکر رو خیلیهامون با خودمون به بزرگسالی هم میبریم.
لطفا بدونید "سرد و یخ بودن" یا " پوست کلفتی" و "بی تفاوتی" نشونه قوی بودن نیستن، انسان باید عواطف و احساسات خودش رو تجربه کنه
ما جوری تکامل یافتیم که چه بخوایم و چه نخوایم، بقیه برامون مهماَند
رابطه و ارتباط با بقیه برای ما التیام بخشه، گاهی اوقات به تنهایی نمی تونیم لحظات سخت زندگی رو پشت سربذاریم و باید ابرازش کنیم این هیچ چیز بد یا به معنای ضعیف بودن نیست.
بدن ما نیاز به ابراز احساسات داره
ما نیاز داریم گریه کنیم تا هورمون های تسلی بخشی توی بدن ترشح بشه، ما نیاز داریم در آغوش گرفته بشیم و صحبت کنیم!
خلاصه اینکه؛
احساسات ما اگه ابراز نشن به شیوه های زشتی خودشون رو نمایان میکنن، و تبدیل به درد میشن. در واقع: احساسات داشتن و احساساتی بودن زیبا و انسانیه
دکتر امید امانی