⏪صلح در پرتو شناخت ایران: از بندر انزلی تا جزیره‌ی بوموسی
◀️موسی اکرمی
✅بر پایه‌ی سخنرانی در گروه «صلح و گردشگری» انجمن علمی مطالعات صلح ایران، دوشنبه، 21 مهر ماه 1404
یکم. مقدمه: در اهمیت موضوع، و پیوند میان صلح درونکشوری و صلح میان‌کشوری
با عرض سلام و وقت‌بخیر، و عرض سپاس خدمت دست‌اندرکاران گروه «صلح و گردشگری» انجمن علمی مطالعات صلح ایران برای دعوت به سخنرانی در این موضوع حساس، عنوان عام سخنرانی در چارچوب کلی «صلح در پرتو شناخت ایران» چنین است: «گردشگری ایران‌شناسانه، از بندر انزلی تا جزیره‌ی بوموسی». این عنوان بسیار مناسبی است و من نیز باور دارم که شناخت دقیق و صادقانه‌ی تاریخ، جغرافیا، طبیعت، فرهنگ، اقوام، آیین‌ها، و حقوق گوناگون ایران - کشوری با جغرافیائی از سواحل شمالی در انزلی تا جزایر جنوبی در خلیج فارس - می‌تواند نقش کلیدی در پایه‌ریزی صلح پایدار داخلی و همچنین در منطقه و جهان ایفاء کند. در پیوند با مواضع دیپلماتیک اخیر شماری از کشورها من در این سخنرانی می‌خواهم بیشتر بر موضوع جزایر سه‌گانه‌ی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی متمرکز شوم تا پس از استدلال پیرامون مالکیت ایران بر این سه جزیره، نشان می‌دهم چرا دقیقاً شناخت حق حاکمیت ایران بر این جزایر می‌تواند یک عنصر تقویت‌کننده‌ی صلح منطقه‌ای باشد.
پیش از هر چیز اجازه دهید من بر پیوند میان صلح درونکشوری و صلح میان‌کشوری برای یک کشور مانند ایران تأکید کنم و بگویم صلح در درون یک کشور، بنیاد صلح آن با جهان بیرون است. جامعه‌ای که در درون خود گرفتار شکاف میان ملت و دولت، خشونت، تبعیض، بی‌اعتمادی، و گسست‌های قومی، مذهبی یا طبقاتی است، نمی‌تواند در بیرون، نمایاننده‌ی چهره‌ای صلح‌طلب و پایدار باشد. صلح درون‌ملی، یعنی وجود ساختار دموکراتیک، وجود آزادی‌های اساسی، رعایت حقوق اساسی، عدالت، کرامت انسانی، رواداری، گفت‌وگو، و احترام به تنوع، زمینه‌ای است که از دل آن سیاست خارجی صلح‌محور زاده می‌شود. در مقابل، هرگاه قدرت سیاسی بر سرکوب و حذف درونی استوار باشد، ناگزیر در روابط خارجی نیز زبان زور، سوء‌ظن، و دشمن‌سازی را تکرار می‌کند.
دوم. پیوند میان شناخت کشور با گردشگری و بازشناسی حقوق آن
این یک اصل یا حکم تجربه شده است که هر چه کم و کیف شناخت یک کشور بالاتر رود، دلبستگی به آن کشور فزونی می‌یابد. گردشگری در ایران و شناخت مناظر طبیعی و آثار تمدنی و میراث‌فرهنگی و آیین‌های اقوام و فولکلور آن‌ها بر همدلی‌ها و پیوندهای ملی و عاطفی می‌افزاید. دوست عزیزم آقای دکتر رنجبر درخشیلر احتمالاً به تفصیل در این باره سخن خواهند گفت. من اجازه می‌خواهم، با توجه به مواضع اخیر کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا و نامه‌ی سرگشاده‌ای که من در این باره منتشر کردم، به تأثیر شناخت ایران بر صلح پایدار بپردازم.
شناختِ درستِ یک کشور، پیش‌شرط صلح با آن است. کشوری چون ایران، با تاریخ، فرهنگ، و حافظه‌ی تمدنی پیچیده‌اش، اگر از سوی دیگران صرفاً در قالب قدرت سیاسی حاکم یا در چارچوب منافع ژئوپلیتیک دیده شود، شناختی ناقص و خطرناک شکل می‌گیرد که خود می‌تواند سرچشمه‌ی تنش و بی‌اعتمادی باشد. همان‌گونه که صلحِ پایدار در درون ایران نیازمند شناخت متقابل گروه‌ها، اقوام و سنت‌هاست، صلح منطقه‌ای و جهانی با ایران نیز نیازمند شناختِ فرهنگی، تاریخی و انسانیِ این سرزمین است.
شناخت ایران از «بندر انزلی تا جزیره‌ی ابوموسی»، شناخت چهره‌ی چندلایه، زنده و متنوع کشوری است که صلح را نه تنها در مرزها بلکه در دلِ زیست فرهنگی خود معنا می‌کند. گردشگری، هنگامی که بر پایه‌ی شناخت و احترام متقابل سامان یابد، پلی میان مردم، اقوام و اقلیم‌هاست؛ تجربه‌ای زنده از همزیستی که صلح درونی را از راه دیدار، گفت‌وگو و درک تفاوت‌ها توان می‌بخشد.
در سطح بیرونی نیز، گردشگریِ آگاهانه و فرهنگی، زبان نرمِ دیپلماسی صلح است. هر گردشگرِ خارجی که ایران را با چشمِ تجربه و نه پیش‌داوری ببیند، تصویر تازه‌ای از این سرزمین در ذهن جهان می‌نشاند: از آرامش تالاب‌های انزلی تا شکوه خلیج فارس، از مهربانی مردم گیلان تا پایداری ساکنان ابوموسی. این شناخت انسانی، سوء‌تفاهم‌ها را می‌کاهد و اعتماد میان ملت‌ها را می‌افزاید.
متن کامل در وبلاگ
#صلح
#تنب_بزرگ
#تنب_کوچک
#ابوموسی
#موسی_اکرمی
◀️موسی اکرمی
✅بر پایه‌ی سخنرانی در گروه «صلح و گردشگری» انجمن علمی مطالعات صلح ایران، دوشنبه، 21 مهر ماه 1404
*️⃣بخش‌های سخنرانی:
یکم. مقدمه: در اهمیت موضوع، و پیوند میان صلح درونکشوری و صلح میان‌کشوری
دوم. پیوند میان شناخت کشور با گردشگری و بازشناسی حقوق در آن
سوم. مسئله‌ی جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی - دلایل تاریخی و حقوقی / اسنادی حاکمیت ایران
چهارم. دعاوی حقوقی در سازمان ملل متحد و شورای امنیت سازمان ملل متحد
پنجم. نقش شناخت حق حاکمیت ایران بر جزایر در دستیابی به صلح منطقه‌ای پایدار
ششم. پاسخ به ادعاهای خلاف واقع و غیرمنطقی
هفتم. پیشنهاد‌ها و چشم‌انداز عملی دیپلماتیک
هشتم. واپسین سخن
یکم. مقدمه: در اهمیت موضوع، و پیوند میان صلح درونکشوری و صلح میان‌کشوری
با عرض سلام و وقت‌بخیر، و عرض سپاس خدمت دست‌اندرکاران گروه «صلح و گردشگری» انجمن علمی مطالعات صلح ایران برای دعوت به سخنرانی در این موضوع حساس، عنوان عام سخنرانی در چارچوب کلی «صلح در پرتو شناخت ایران» چنین است: «گردشگری ایران‌شناسانه، از بندر انزلی تا جزیره‌ی بوموسی». این عنوان بسیار مناسبی است و من نیز باور دارم که شناخت دقیق و صادقانه‌ی تاریخ، جغرافیا، طبیعت، فرهنگ، اقوام، آیین‌ها، و حقوق گوناگون ایران - کشوری با جغرافیائی از سواحل شمالی در انزلی تا جزایر جنوبی در خلیج فارس - می‌تواند نقش کلیدی در پایه‌ریزی صلح پایدار داخلی و همچنین در منطقه و جهان ایفاء کند. در پیوند با مواضع دیپلماتیک اخیر شماری از کشورها من در این سخنرانی می‌خواهم بیشتر بر موضوع جزایر سه‌گانه‌ی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی متمرکز شوم تا پس از استدلال پیرامون مالکیت ایران بر این سه جزیره، نشان می‌دهم چرا دقیقاً شناخت حق حاکمیت ایران بر این جزایر می‌تواند یک عنصر تقویت‌کننده‌ی صلح منطقه‌ای باشد.
پیش از هر چیز اجازه دهید من بر پیوند میان صلح درونکشوری و صلح میان‌کشوری برای یک کشور مانند ایران تأکید کنم و بگویم صلح در درون یک کشور، بنیاد صلح آن با جهان بیرون است. جامعه‌ای که در درون خود گرفتار شکاف میان ملت و دولت، خشونت، تبعیض، بی‌اعتمادی، و گسست‌های قومی، مذهبی یا طبقاتی است، نمی‌تواند در بیرون، نمایاننده‌ی چهره‌ای صلح‌طلب و پایدار باشد. صلح درون‌ملی، یعنی وجود ساختار دموکراتیک، وجود آزادی‌های اساسی، رعایت حقوق اساسی، عدالت، کرامت انسانی، رواداری، گفت‌وگو، و احترام به تنوع، زمینه‌ای است که از دل آن سیاست خارجی صلح‌محور زاده می‌شود. در مقابل، هرگاه قدرت سیاسی بر سرکوب و حذف درونی استوار باشد، ناگزیر در روابط خارجی نیز زبان زور، سوء‌ظن، و دشمن‌سازی را تکرار می‌کند.
دوم. پیوند میان شناخت کشور با گردشگری و بازشناسی حقوق آن
این یک اصل یا حکم تجربه شده است که هر چه کم و کیف شناخت یک کشور بالاتر رود، دلبستگی به آن کشور فزونی می‌یابد. گردشگری در ایران و شناخت مناظر طبیعی و آثار تمدنی و میراث‌فرهنگی و آیین‌های اقوام و فولکلور آن‌ها بر همدلی‌ها و پیوندهای ملی و عاطفی می‌افزاید. دوست عزیزم آقای دکتر رنجبر درخشیلر احتمالاً به تفصیل در این باره سخن خواهند گفت. من اجازه می‌خواهم، با توجه به مواضع اخیر کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا و نامه‌ی سرگشاده‌ای که من در این باره منتشر کردم، به تأثیر شناخت ایران بر صلح پایدار بپردازم.
شناختِ درستِ یک کشور، پیش‌شرط صلح با آن است. کشوری چون ایران، با تاریخ، فرهنگ، و حافظه‌ی تمدنی پیچیده‌اش، اگر از سوی دیگران صرفاً در قالب قدرت سیاسی حاکم یا در چارچوب منافع ژئوپلیتیک دیده شود، شناختی ناقص و خطرناک شکل می‌گیرد که خود می‌تواند سرچشمه‌ی تنش و بی‌اعتمادی باشد. همان‌گونه که صلحِ پایدار در درون ایران نیازمند شناخت متقابل گروه‌ها، اقوام و سنت‌هاست، صلح منطقه‌ای و جهانی با ایران نیز نیازمند شناختِ فرهنگی، تاریخی و انسانیِ این سرزمین است.
شناخت ایران از «بندر انزلی تا جزیره‌ی ابوموسی»، شناخت چهره‌ی چندلایه، زنده و متنوع کشوری است که صلح را نه تنها در مرزها بلکه در دلِ زیست فرهنگی خود معنا می‌کند. گردشگری، هنگامی که بر پایه‌ی شناخت و احترام متقابل سامان یابد، پلی میان مردم، اقوام و اقلیم‌هاست؛ تجربه‌ای زنده از همزیستی که صلح درونی را از راه دیدار، گفت‌وگو و درک تفاوت‌ها توان می‌بخشد.
در سطح بیرونی نیز، گردشگریِ آگاهانه و فرهنگی، زبان نرمِ دیپلماسی صلح است. هر گردشگرِ خارجی که ایران را با چشمِ تجربه و نه پیش‌داوری ببیند، تصویر تازه‌ای از این سرزمین در ذهن جهان می‌نشاند: از آرامش تالاب‌های انزلی تا شکوه خلیج فارس، از مهربانی مردم گیلان تا پایداری ساکنان ابوموسی. این شناخت انسانی، سوء‌تفاهم‌ها را می‌کاهد و اعتماد میان ملت‌ها را می‌افزاید.
متن کامل در وبلاگ
#صلح
#تنب_بزرگ
#تنب_کوچک
#ابوموسی
#موسی_اکرمی
M.Akrami/موسی‌اکرمی: ازتعبیرتاتغییرجهان
صلح در پرتو شناخت ایران: از بندر انزلی تا جزیره‌ی بوموسی / موسی اکرمی
صلح در پرتو شناخت ایران: از بندر انزلی تا جزیره‌ی بوموسی موسی اکرمی بر پایه‌ی سخنرانی در گروه «صلح و گردشگری» انجمن علمی مطالعات صلح ایران، دوشنبه، 21 مهر