ممنوعیت مراسم عاشورا در شهر شمشیر

به مناسبت روز عاشورا، در روستای سیفلی از توابع شمشیر، مراسم عزاداری برگزار شده بود که توسط نیروهای انتظامی محلی مورد مداخله قرار گرفت.
بر اساس گفته‌های شاهدان، مراسم عاشورایی که قرار بود در مسجد برگزار شود، اجازه برگزاری نگرفت.
ماموران پلیس در ورودی مسجد مستقر شده و اجازه ورود به مؤمنان را ندادند.
جمعیتی که اطراف مسجد تجمع کرده بودند، پراکنده شدند و اوضاع به تنش کشیده شد.

مرکز مطالعات آذربایجان

امروز در یکی از مساجد شهر سومقاییت، به عزاداران اجازه برگزاری مراسم عاشورا داده نشد

به‌گفته شاهدان عینی، مأموران پلیس با دخالت در مراسم سوگواری که به یاد و نام امام حسین (ع) برگزار می‌شد، درهای مسجد را بستند و از برگزاری این مراسم در فضای مسجد جلوگیری کردند.

مرکز مطالعات آذربایجان

اینجا زندان نیست، یکی از مساجد جمهوری آذربایجان است.

مرکز مطالعات آذربایجان

شکل‌گیری سوریه‌ای دیگر در قفقاز

✍️ هنری کامنز، نویسنده و تحلیلگر حوزه قفقاز و آسیای مرکزی، در یادداشتی تفسیری برای نشریه New Eastern Outlook نوشت:

اکنون زمان آن فرا رسیده است که به الهام علی‌اف جایگاهش را در نظم ژئوپلیتیکی گسترده‌تر یادآوری کنیم.

من مطمئنم که «جنگ کوتاه و پیروزمندانه» او علیه ارمنستان برای بازپس‌گیری قره‌باغ، او را دچار سرگیجه کرده است.

اما میان شکست دادن کشوری کوچک مثل ارمنستان و تبدیل شدن به میدان عملیات علیه ایران یا به چالش کشیدن فدراسیون روسیه تفاوتی عظیم وجود دارد. تفاوتی که علی‌اف آن را درک نمی‌کند.

ایالات متحده و ناتو تلاش خواهند کرد تا جمهوری آذربایجان را از مدار روسیه جدا کنند، اما نتیجه آن روشن است: آیا کسی برای شکل‌گیری سوریه‌ای دیگر در قفقاز آماده است؟


🔻 مسأله اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران برای چنین سناریویی در قفقاز، از هم‌اکنون آماده است تا با طرحی دقیق و هوشمندانه، منافع راهبردی خود را تأمین کند؟

مرکز مطالعات آذربایجان

♦️افشاگری فعال رسانه ای کشور آذربایجان از نفوذ صهیونیسم در این کشور و عدم توجه برخی مسئولین در داخل ایران…

🔹حاجی اف: من به آن جریان خاص گفتم اگر زن الهام علی اف میخواست بر خیانت های او ماله بکشه، مثل شما نمیتونست!


🚨 اخبار فوری لشکر قدس
@quds_fouri

🚨 هواپیمای باری نظامی آذربایجان در حال فرود در فرودگاه رامون، ایلات رژیم صهیونیستی

این مسیرها فقط یک هفته بدون پرواز بود!

مرکز مطالعات آذربایجان

مفهوم «آذربایجان جنوبی» در اندیشه برندا شفر: سیاست هویت به‌مثابه سلاح ژئوپلیتیکی غرب

برندا شفر در سال ۱۹۶۵ در یک خانواده یهودی در سان‌فرانسیسکوی آمریکا به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی خود را در همان‌جا گذراند. وی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه تل‌آویو در اسرائیل به پایان رساند و در رشته فلسفه به درجه دکتری نائل آمد. شفر یکی از پژوهشگران برجسته در حوزه روابط بین‌الملل، ژئوپلیتیک انرژی و شکل‌گیری هویت‌های قومی به‌شمار می‌رود. او به‌عنوان استاد در دانشگاه حیفا تدریس داشته و در اندیشکده‌های معتبری همچون «Atlantic Council» عضویت داشته است. همچنین به‌طور مستقیم به نخست‌وزیری و وزارت انرژی رژیم صهیونیستی مشاوره داده است.

اثر برجسته وی با عنوان «Borders and Brethren: Iran and the Challenge of Azerbaijani Identity» (مرزها و برادری‌ها: ایران و چالش هویت آذربایجانی)، که در سال ۲۰۰۲ توسط MIT Press منتشر شد، جایگاه علمی و ایدئولوژیک او را در فضای آکادمیک جهانی تثبیت کرد. در این اثر، شفر به فرایند دگرگونی هویت آذربایجانی در جمهوری آذربایجان و ایران و هدایت این هویت در مسیر اهداف ژئوپلیتیکی غرب می‌پردازد.

در اندیشه شفر، هویت ملی نه یک ذات طبیعی و بی‌تغییر، بلکه ساختاری اجتماعی است که در بستر زمان و مکان، تحت تأثیر حافظه تاریخی، مهندسی ایدئولوژیک و راهبردهای سیاسی شکل می‌گیرد. این دیدگاه با نظریه «اجتماعات خیالی» (Imagined Communities) بندیکت اندرسون مطابقت دارد. از نگاه شفر، هویت ملی آذربایجان یک ساخت اجتماعی است که باید به‌طور مستمر از طریق ابزارهای سیاسی، تاریخی و تکنولوژیک بازتولید شود.

برندا شفر با بهره‌گیری گسترده از اصطلاح «آذربایجان جنوبی»، که پیش‌تر در دوران شوروی مطرح شده بود، آن را در خدمت اهداف سیاسی و ایدئولوژیک رژیم صهیونیستی و برای ضربه به جمهوری اسلامی ایران وارد فضای آکادمیک کرد.

اگرچه اصطلاح «آذربایجان جنوبی» پیش از شفر نیز وجود داشت، اما او با ساختاردهی علمی و نظری به آن، این مفهوم را وارد تحلیل‌های دانشگاهی کرد. این اصطلاح نخستین‌بار در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ میلادی در دوران شوروی رواج یافت و در قالب گفتمان «چرخه آزادی ملی» به ابزاری ایدئولوژیک علیه ایران تبدیل شد. پژوهشگرانی چون برت ف. فراگنر، مایکل پ. کروسان، ایرینا موروزُوآ و سجل اوزدمیر نیز به این بُعد ایدئولوژیک و سیاسی این ترم اشاره کرده‌اند. فراگنر معتقد است که این اصطلاح در تاریخ‌نگاری شوروی با اهداف تجزیه‌طلبانه علیه ایران استفاده می‌شد. کروسان نیز این مفهوم را محصول «تجدیدنظرطلبی شوروی» در قرن بیستم می‌داند. تجدیدنظرطلبان شوروی تلاش داشتند آذربایجانی‌های ساکن ایران را به‌مثابه ملتی جداشده نشان دهند و الحاق سرزمین‌های آنان به اتحاد جماهیر شوروی را با زمینه‌سازی ایدئولوژیک مشروع جلوه دهند.

شفر اما با ارائه ساختاری سیستماتیک به این اصطلاح، آن را نه صرفاً یک بازتاب حافظه فرهنگی، بلکه به‌مثابه ابزاری برای استعمار نوین و جنگ اطلاعاتی دولت‌ها تحلیل می‌کند. در دیدگاه او، هویت ملی دیگر یک میراث تاریخی صرف نیست، بلکه بخشی از یک پروژه راهبردی با هدف شکل‌دهی آینده مطلوب است. وی باور دارد که گذشته آذربایجان باید به‌گونه‌ای روایت شود که امکان ساختن آینده‌ای همسو با اهداف غرب فراهم گردد. شفر، هویت ملی را عنصری کلیدی در تأمین سیطره ژئوپلیتیکی غرب در منطقه معرفی می‌کند.

در این چارچوب، وی برای مهندسی و کنترل هویت آذربایجانی مسیرهای زیر را پیشنهاد می‌دهد:

۱. افزایش تولید رسانه‌ای به زبان ترکی و آذربایجانی در راستای پروژه استعمار نوین غرب؛ گسترش شبکه‌های ماهواره‌ای، وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های اجتماعی برای اشاعه ارزش‌های تحریف‌شده و جهت‌دار.

۲. استفاده از ظرفیت‌های پخش ماهواره‌ای و دیجیتال برای تقویت خصومت میان آذربایجان و جهان اسلام و تخریب وحدت امت اسلامی.

۳. تحریف میراث تاریخی و ادبی از طریق ساختن پل‌های ایدئولوژیک بین شمال و جنوب آذربایجان با بهره‌گیری از اسطوره‌ها و شخصیت‌های تخیلی و بهره‌برداری از آذربایجانی‌ها در جنگ نرم علیه ایران.

۴. آموزش نادرست مفاهیم وطن تاریخی به نسل نوجوان و جوان؛ معرفی جنبش‌هایی مانند ستارخان، باقرخان و فرقه پیشه‌وری به‌عنوان جنبش‌های آزادی‌بخش برای تهییج احساسات ضدایرانی.

۵. نهادینه‌سازی ایدئولوژی تحریف‌شده از آذربایجان‌گرایی به‌جای وحدت اسلامی؛ تبدیل این گفتمان به دکترین فلسفی ـ سیاسی با قابلیت اجرایی در نهادهای رسمی.

۶. بهره‌گیری از منابع تکنولوژیک برای کنترل شناختی جوانان آذربایجان؛ ایجاد بسترهای آنلاین، مراکز آموزشی مجازی و تبلیغات چندزبانه جهت معرفی هویتی تحریف‌شده و غرب‌پسند به جامعه جهانی.

از منظر شفر، هویت ملی نه تنها ابزار اداره سیاسی، بلکه شکل‌دهنده به «اخلاق جمعی» و «روان‌شناسی توده‌ای» است. دیدگاه او مبتنی بر نژاد یا تبار نیست، بلکه در خدمت پروژه استعمار نوین غرب و ایجاد دگرسانی ایدئولوژیک قرار دارد.

برندا شفر، روند شکل‌گیری هویت ملی آذربایجان را نه یک فرآیند فرهنگی و طبیعی، بلکه بخشی از سیاست‌های هدفمند و راهبردی دولت‌ها و مراکز قدرت بین‌المللی می‌داند. این نگاه در عین حال، طرحی برای استفاده از دیاسپورای آذربایجانی به‌عنوان «ستون پنجم» در کشورهای محل اقامت‌شان است؛ ابزاری برای بهره‌برداری در راستای منافع استراتژیک غرب در زمان مقتضی.

در نتیجه، دیدگاه‌های شفر صرفاً در سطح تئوریک باقی نمی‌ماند، بلکه به سیاست واقعی و جنگ ژئوپلیتیکی معاصر راه می‌یابد. این راهبردها به‌ویژه در مورد ایران و مسئله «آذربایجان جنوبی»، ابعاد مهمی از بهره‌برداری ابزاری و جهت‌دار از این مفهوم را آشکار می‌سازد و نگاه روش‌شناختی قابل‌تأملی برای تحلیل سیاست هویت در نظم جهانی ارائه می‌دهد.

       شیخ اورخان محمداف

مرکز مطالعات آذربایجان

تهدید خاموش در قفقاز: زنگزور و خطر حبس استراتژیک ایران

اندیشکده‌ی آمریکایی The National Interest می‌نویسد:

همان‌طور که اسرائیل در جریان جنگ بی‌رحمانه‌ی سال ۲۰۲۰ میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان، به باکو کمک‌های قابل‌توجهی ارائه داد، دولت باکو نیز متقابلاً در آغاز جنگ ۱۲ روزه‌ی اسرائیل و ایران، به اسرائیلی‌ها اجازه داد تا بخش عمده‌ای از حملات پهپادی خود علیه سامانه‌های دفاع موشکی و پدافند هوایی ایران را از خاک جمهوری آذربایجان انجام دهند. در واقع، اسرائیل همچنان از خاک آذربایجان برای اجرای عملیات‌های پهپادی و جاسوسی علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده می‌کند.

در بطن این منازعه، در حقیقت، نبردی بر سر کنترل جغرافیایی نهفته است. دالان زنگزور که از قلمرو ارمنستان عبور می‌کند، قرار است منطقه‌ی نخجوان را از طریق خطوط آهن و جاده‌های تازه‌ساز، به خاک اصلی جمهوری آذربایجان متصل کند. این مسیر، حلقه‌ای زمینی و حیاتی میان اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام به‌شمار می‌رود. اگر آذربایجان موفق شود این منطقه را به‌طور کامل تحت کنترل خود درآورد، عملاً به آمریکا و اسرائیل خدمت خواهد کرد—و این مسئله می‌تواند موقعیت روسیه و ایران را در منطقه تضعیف نماید.

در واقع، ایجاد یک دالان امن و پایدار در زنگزور برای تجارت میان‌قاره‌ای می‌تواند مسیر ترانزیتی اصلی روسیه را کاملاً مسدود ساخته و ایران را در امتداد مرزهای شمالی‌اش، در برابر نفوذ فزاینده و خزنده‌ی ترکیه، در وضعیت محاصره‌ی ژئوپولیتیکی قرار دهد. شکل‌گیری چنین دالانی که زمین را به دو اقیانوس متصل کند، روسیه را از بازی حذف کرده و عملاً حیات استراتژیک ایران را در شمال به خطر خواهد انداخت.

در صورت توسعه‌ی کامل این دالان توسط جمهوری آذربایجان، باکو قادر خواهد بود خط لوله‌ای مستقیم برای انتقال گاز طبیعی از میادین خود به مشتریان ترکیه احداث کند. تاکنون آذربایجان برای انتقال گاز خود به ترکیه، ناچار به پرداخت حق ترانزیت به ایران بود. اما اگر رهبری باکو موفق به ساخت این خط لوله‌ی مستقیم از طریق دالان زنگزور شود، ایران از این چرخه به‌طور کامل حذف خواهد شد و در شرایطی که تحت فشار تحریم‌های غرب قرار دارد، از یک منبع مهم و استراتژیک درآمدی نیز محروم می‌گردد.

اگر این سناریو تحقق یابد، جمهوری آذربایجان می‌تواند به یک ابرقدرت انرژی تبدیل شود؛ قدرتی که در دوره‌ی بی‌ثباتی شدید ژئوپولیتیکی، کنترل صادرات نفت و گاز به اروپا را در دست خواهد گرفت.

دقیقاً در همین بستر است که باید مذاکرات انجام‌شده در ابوظبی را درک کرد. هرچند این مذاکرات در ظاهر «تلاشی برای رفع تنش‌های تاریخی و هویتی» معرفی می‌شود، اما در واقع بخشی از بازی قدرت‌های بزرگ برای سلطه‌ی ژئوپلیتیکی بر اعماق قاره‌ی اوراسیا است—مناطقی که به‌طور سنتی در حوزه‌ی نفوذ روسیه، ایران و چین محسوب می‌شوند.

مرکز مطالعات آذربایجان

🚨 احمد الشرع (جولانی سابق) رئیس جمهور سوریه وارد باکو شد. او با علیف برای انتقال گاز باکو به سوریه و موضوعاتی دیگر ... گفتگو خواهد کرد.

رژیم علی‌اف متحد اصلی رژیم صهیونیستی در منطقه تا به امروز پشتیبانی کامل خود را از تکفیری‌ها انجام داده و رابط اصلی بین اسرائیل و رژیم جولانی می‌باشد

مرکز مطالعات آذربایجان

انتقال تکفیری‌ها جهادی دلسرد شده از همکاری جولانی با اسرائیل به باکو یکی از برنامه‌های دیدار با جولانی با الهام علی‌اف می‌باشد.
نیروی‌های جهادی، اعتقادی (خصوصا غیر سوری) که از سازش جولانی با اسرائیل و آمریکا ناراحت هستند برای حکومت تحریرالشام خطر جدی محسوب میشوند.
چونکه این گروه‌ها دنبال جهاد هستند و اگر به بهانه جنگ با ایران وارد قفقاز نشوند، احتمال خرابکاری در سوریه بر علیه رژیم افزایش خواهد یافت.
انتقال تکفیری‌ها به آذربایجان و افغانستان یکی از برنامه‌های کوتاه‌مدت جولانی می‌باشد.

مرکز مطالعات آذربایجان

گزارشی منتشر شده که طبق آن، مقام‌های ارشد رژیم صهیونیستی قرار است با مقام‌های ارشد سوری در کشور آذربایجان دیدار کنند.


مرکز مطالعات آذربایجان

💢 حاکم سوریه در باکو؛ آماده‌سازی بزرگراه زمینی تل‌آویو- باکو!

سوریۀ جدید؛ سوریه‌ای که در حال تبدیل شدن به مصر جدید است.
وضع و حال سوریۀ جدید، همان وضع و حال مصر، پس از پیوستن انور سادات، رئیس جمهور اسبق مصر به روند صلح با اسراییل و به رسمیت شناختن آن است. با این تفاوت که خاستگاه انور سادات، زیر دست و بال جمال عبدالناصر ناسیونالیست بود و خاستگاه ابومحمدجولانی (احمد الشرع جدید)، از میان خشن‌ترین و خونریزتربن گروه تکفیری اجنبی‌گرا (ترکیه).

🔻اگر محور مقاومت با همت و تدبیری نو غنی‌سازی نشود و سوریه و لبنان را به حال خود رها شود، دیری نخواهدگذشت که سفارت اسراییل در دمشق و سفارت دمشق در تل‌آویو دایر خواهدشد.این نشانۀ اتفاقاتی جدید در عالم است.
اگر دیروز ایرانی‌ها می‌توانستند مسیر زمینی از تهران تا دمشق و بیروت را بپیمایند، چندی بعد، اسراییلی‌ها از تل آویو تا باکو را در مسیر زمینی طی خواهندکرد.

🔻حضور احمدالشرع (جولانی سابق) در باکو پیام‌های خطرناکی به تهران دارد،البته اگر تقلیل‌گرایان و فعالان رسانه‌ای و سیاسی و بازرگانی لابی باکو در ایران، اجازه دهند این پیام‌ها در تهران درک شود.
همانطور که خط لولۀ باکو جیهان بر اساس نقشۀ اقتصاد سیاسی امنیتی آمریکا، یکی از شریان‌های حیاتی انرژی اسراییل و غرب است، مسیر زمینی باکو - دمشق- تل‌آویو نیز شریان ارتباطی و حمل و نقل جدیدی است که بدون کریدور تورانی (ناتو- زنگزور) تحقق آن ممکن نیست.
🔸بدون سقوط بشار اسد، ارتباط زمینی رژیم صهیونیستی با ترکیه و جمهوری آذربایجان ناممکن بود. و بدون آزادی قراباغ، تحقق کریدور از سیونیک ارمنستان مقدور نبود.
🔻با این‌توضیح، سوریه، حلقۀ چهارم و طلایی زنجیره باکو، آنکارا، دمشق و تل‌آویو است.

🔸جمهوری اسلامی، تنها مانع سلطۀ آمریکا و اسراییل در منطقه است. آنچه جمهوری اسلامی را از چنین توانایی برخوردار کرده، علاوه بر مزایایی مثل وسعت سرزمینی و جمعیت و قدرت نظامی و غیره، قدرت و اقتدار و جاذبۀ قوی ایدئولوژیک (تشیع عاشورایی) اوست. در پرتو این جاذبۀ ایدئولوژیک تاریخی (تشیع عاشورایی) محور مقاومت شکل گرفته و گسترش یافته بود. بدون این جاذبه و قدرت و اقتدار، در نظام منطقه و جهان، ایران‌هم کشوری مثل کشورهای همتای خود در نظر گرفته می‌شود.
این جاذبه و قدرت ایدئولوژیک، پررنگترین نقطۀ قوت ایران است که در سایۀ همفکری و همگرایی برخی دولت‌های ایران با غرب و حرکت در تونل مذاکرات بی‌پایان و خسارتبار، رنگ می‌بازد و برخی در داخل همین نقطۀ قوت را، نقطۀ ضعف به حساب می‌آورند.
🔸در گفتمان برخی دولتمردان ما، ادبیات ایدئولوژیک و عاشورایی حتی در حد چند جمله در نیم ساعت سخنرانی جایگاهی ندارد ( گفتگوی اخیر رییس جمهور با خبرنگار آمریکایی)
🔹ایران با معرفی خود با همان هویت عاشورایی و انقلابی،با پشتوانۀ شجاعت عملیاتی می‌تواند جهان تشیع و حتی جهان اسلام را به خود معطوف داشته و مانع از گسترش توسعه‌طلبی آمریکا و صهیونیسم شود. وگرنه، الهام علی‌اف در پیام‌های تبریکی که به مناسبت‌های گوناگون به ترامپ می‌فرستد، بسیار بیشتر و بهتر از پزشکیان از او تعریف و تمجید می‌کند.

🔸ما باید نقش تاریخی و انقلابی مبتنی بر هویت ایرانی، شیعی خود را در منطقه و از جمله قفقاز داشته باشیم، ایفای این نقش، مستلزم رفتار شجاعانه و کنش‌مند دولت ایران است.
🔻این سخنان سردار حاجی‌زاده خیلی غم‌انگیز اما برای همۀ دلبستگان ایران بیدارگر است: «در دولت روحانی از همه چیز منع شدیم. اگر می‌خواستیم موشکی [برای آزمایش] شلیک کنیم، قبل از اینکه آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها و اروپا اعتراض کند، دولتمردان خود ما اعتراض می‌کردند!..»/

جلال محمدی، کارشناس پیشکسوت قفقاز