ما از سه جهت در معرض رنج قرار داریم:

اولاً از بدن خودمان که در معرض انقراض، و نابودی است و اضطراب برایش علامت خطر است.

ثانیاً از دنیای بیرون و عوامل نامساعد که ما را مورد هجوم مخرب و بی امانی قرار می دهد.

و بالاخره از ارتباط و کنش و واکنش با دیگران؛ اینکه آنها ما را نمی فهمند و ما باید خشونت آنان را تحمل کنیم.

درد و رنجی که از این عامل اخیر "تعامل با دیگران" برمی خیزد احتمالاً بیشتر از عوامل قبلی است و این در حالی است که ما معمولاً عامل ارتباط با دیگران را مزید بر علت و بااهمیت تلقی می کنیم. درحالی که درد و رنجی که از آن برمی خیزد مسلم است.

ناخوشیهای تمدن، زیگموند فروید
#فروید #روانکاوی

@nadidparid

این کدوم مرحله نظریه فرویده؟
@nadidparid

در من نوعی گرایش ذهنی عقل باور، یا شاید روانکاوانه مانع می شود در برابر چیزی (به ویژه اثر هنری) ترغیب شوم بی آنکه بفهمم چرا تحت تاثیر آن قرار گرفته ام و چه چیزی است که برمن اثر گذاشته است.

زیگموند فروید
#فروید #روانکاوی

@nadidparid

در سال ۱۹۷۰ ریچارد ایسترلین نکته جالبی را مطرح کرد،
اینکه اگر وضعیت اقصادی یک جامعه از حد رفاه اولیه ارتقا پیدا کند، ثروتمند شدن بیشتر آن جامعه تاثیری در شادکامی افراد ندارد.
ایسترلین دلیل این عدم تغییر شادکامی را با مفهوم مقایسه اجتماعی توضیح داد،
او گفت اگر افراد به صورت فردی افزایش سرمایه پیدا کنند چون از بقیه ی افراد برتری پیدا می کنند شادکامی بیشتری خواهند داشت، اما اگر همه ی افراد جامعه ارتقا پیدا کنند دیگر این تفاوت به چشم نمی آید و حس برتری تجربه نمی شود،
به زبان ساده اگر وضعیت مالی شما تنها در میان دوستان و خویشاوندان تان افزایش پیدا کند موجب شادکامی شما خواهد شد(حس برتری)، ولی اگر همه ی اطرافیان شما همراه با خودتان ارتقا مالی پیدا کنند دیگر موجب شادکامی شما نمی شود(حس برابری).
این یعنی بعد از برطرف شدن احتیاجات اولیه زندگی ،شادکامی و ناخرسندی ما در زندگی بیش از آنکه به واقعیت و شرایط زندگی ما ارتباط داشته باشد،
به مقایسه ی ما با دیگران ربط دارد،
این یعنی جامعه ذهن ما را با خصومت و حسادت به دیگری تربیت کرده است تا با عشق و انسانیت.
از کودکی شادکامی را با تفوق و برتری بر دیگران برای ما تعریف کرده اند تا صلح و وحدت با آنها.
اگر در مقایسه ها از دیگران برتر باشیم نوعی حس شادکامی سطحی و اگر با دیگران برابر یا از آنها پایین تر باشیم نوعی سرخوردگی را تجربه می کنیم،
این موضوع یعنی بیشتر رنج های ما در زندگی ناشی از قیاس ها و افکار و ذهنیات خودمان است.
یعنی اگر در همین شرایطی که دارید کسی پیدا می شد و با مغز شما کاری می کرد که نتواند شما را با دیگران مقایسه کند، شما الان بسیار راضی و رضایتمند از شرایط کنونی زندگی تان بودید و دست از سرزنش خود برمی داشتید.
لحظه ای چشمان خود را ببندید به رنج هایتان بیندیشید و ببینید منشا کدام یک از آنها مقایسه کردن است، تفکر به این مفهوم بار رنج را تا حد زیادی کاهش می دهد.

@nadidparid

#تیکه_کتاب

تعداد کمی از انسان‌ها ممکن است به این رضایت دهند که به حیوانات فرودست‌تری تبدیل شوند، تا در مقابل، امکان بهره‌وری بیشتری از لذات حیوانات پیدا کنند.

هیچ انسان هوشمندی به این رضایت نمیدهد که به یک دیوانه بدل شود؛ هیچ انسان آموخته‌ای نمی‌خواهد به یک بی‌سواد تبدیل شود؛ هیچ انسان صاحب احساس و وجدانی راضی نمی‌شود به یک خودپرست و فرومایه تغییر ماهیت دهد؛ هرچند متقاعد شده باشد که افراد کودن یا رذل به بهرهٔ خویش بیشتر خرسندند تا او به بهرهٔ خود!


📕 #فایده‌_گرایی
✍🏽 #جان_استوارت_میل


@nadidparid

‹ هیچ آگاه شدنی
بدون درد نخواهد بود ...
#کارل‌گوستاویونگ

@nadidparid

باید خاطر نشان کرد که امور سرکوب شده همه ی ضمیر ناخودآگاه را تشکیل نمی دهند. ضمیر ناخودآگاه حیطه ای گسترده تر دارد و امور سرکوب شده، بخشی از ناخودآگاهند.
فروید/

#فروید #روانکاوی

@nadidparid

سطح دغدغه‌ی هیچکس مسخره نیست؛ موضوع اینه که یا ما از اون سطح گذشتیم یا هنوز بهش نرسیدیم!

یافتن چیزی مهم و معنی‌دار در زندگی، شاید بهترین روش برای استفاده از زمان و انرژی باشد؛ چون اگر آن چیز معنی‌دار را نیابید، دغدغه‌هایتان به‌سمت اهداف بی‌معنی و پوچ منحرف می‌شوند.

@nadidparid

#نکته_تربیتی

اخلاق نباید زودتر از رشد روانی آموزش داده شود.

پستی رو خوندم از زبان فرزند خانواده ایرانی که خانواده ایرانی یعنی من روزت رو خراب می کنم و حالت چه برنامه داشتی چه داری چه خواهی داشت چه نداری، من حتما خرابش می کنم.
به عنوان یه روانشناس نظرتون در مورد رابطه خانواده ها با فرزندانشون چیه؟


@nadidparid

به نظر شما اینجا رابطه خانواده ها با فرزندانشونه یا خانواده و فرزندان؟ یعنی به نظر شما مشکل اصلی خانواده ست؟ یا نوع تعامل بین خانواده و فرزندانشون؟

یادمان باشد، هیچ یوغی برازندهٔ انسان نیست.
یادمان باشد، آدمی آبروی زمین است. حرمتش بداریم.
یادمان باشد، دروغگو، دروغگو به دنیا نمی‌آید امّا دروغگو، دروغگو از جهان خواهد رفت.
یادمان باشد، او که به نام عدالت می‌آید باید عدالت را برقرار کند ورنه دشمن است.
یادمان باشد، او که خویش را به بدی بیالاید هرگز شادمان نخواهد زیست.
یادمان باشد، او که شادمانی مردمان را نمی‌خواهد از ما نیست. او برده ی بی خرد اهریمن است.

دُنِ آرام/میخائیل شُولوخف

@nadidparid

اگر از رنج مردم با خبر بودیم ھمە را میبخشیدیم.

این نزدیک به کدوم مفهوم روانشناسیه؟

آدرنو:    مادام که مردم مسائل را به حال خود رها می‌کنند، و مادام که از آن‌ها انتظار نمی‌رود که خودشان مسئولیت و تصمیم تام و تمام در مورد امور را به عهده بگیرند، آسودگی و خوشبختی آن‌ها در این جهان صرفا نوعی توهم است و این توهم، توهمی است که روزی منفجر می‌شود. زمانی که توهم از هم بپاشد، عواقب هولناکی در پی دارد.

پایان یک آغاز 
کتاب: زمینه و زمانه پدیدارشناسی؛ صفحه ۹۵۹ ؛ جستاری در زندکی و اندیشه‌های هوسرل و هایدگر. سیاوش جمادی