یه آدمِ بزرگ اگه پایینِ مجلس هم بشینه، چای رو از اونجا می‌چرخونن... نتیجه: ارزش یک مکان رو آدمی که اونجاست تعیین می‌کنه، نه این‌که آدما با جایی که هستن و جایی که میرن، ارزش پیدا کنن و بزرگ بشن!

بچه بودیم و چیزی نمی‌فهمیدیم، بچه بودیم و بی‌خیال بودیم، برای خودمان دنیایی ورای این دنیا ساخته‌بودیم و در آن سیر می‌کردیم، شنگول و سرخوشانه تک تک کوچه‌های کودکی را گشت می‌زدیم، چرخ می‌زدیم و برای خودمان خیال‌های جانانه می‌بافتیم.
بچه بودیم و همه چیز خوب بود، که خوب نبود، اما ما خوب بودیم، که خوب نبودیم، اما نمی‌فهمیدیم که خوب نیستیم.
بچه بودیم و آسمان آبی‌تر بود، زمین سبزتر و آدم‌ها شادتر بودند.
بچه بودیم و جهان، خواستنی‌تر بود.

بزرگ شدیم و از همه چیزِ دنیا سر در آوردیم، که لبریز شدیم از فکر و دغدغه، که توقعمان بیشتر شد، که جهان را مثل سابق دوست نداشتیم. و فهمیدیم که خوب نیستیم!
که ای کاش سر در نمی‌آوردیم، که ای کاش نمی‌فهمیدیم.
و اکنون در بن‌بست‌ترین کوچه‌‌های بزرگسالی پناه برده‌ایم به خاطرات روزهای کودکی...
از شر حالی که معمولا خوب نیست،
از شر ذهنی که بی‌خیالی نمی‌فهمد!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

می‌دانی ؟
از وقتی دلبسته‌ات شدم
همه‌جا بوی پرتقال و بهشت می‌دهد ...
- عباس‌ معروفی

عاقل اگر بودم فقط یک کار می‌کردم؛
با هرکسی مثل خودش رفتار می‌کردم
با هرکسی بد کرد، بد می‌کردم و آن‌وقت؛
دنیای او را بر سرش آوار می‌کردم ...

عاقل اگر بودم نمی‌دیدم ندیدن را
بیراهه می‌رفتم هر اجباری رسیدن را
فریاد می‌کردم نمی‌خواهم! نمی‌مانم!
می‌رفتم و دل می‌سپردم دل بریدن را

عاقل اگر بودم، پریشانِ کسی بودم؟!
مسکینِ شادی‌های دُکّانِ کسی بودم؟!
وقتی که باغی سبز و پهناور از آنم بود؛
محتاجِ چندی گل زِ بُستان کسی بودم؟

عاقل اگر بودم مراعاتی نمی‌کردم!
هرجا که رنجیدم مماشاتی نمی‌کردم!
یااینکه با بسیار یاران و کَسانِ خویش؛ 
بیگانه می‌گشتم، ملاقاتی نمی‌کردم ...

عاقل اگر بودم کمی مستانه‌تر بودم
با وادی اندوه هم بیگانه‌تر بودم
یک‌جا نمی‌ماندم، مداوم در سفر بودم
عاقل اگر بودم کمی دیوانه‌تر بودم ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

مامان‌ها آنقدر مهربانند که به آنان ظلم می‌شود و سکوت می‌کنند و حتی سپر هم به دست نمی‌گیرند. مامان‌ها سکوت می‌کنند و بچه‌ها ناگزیر وارد میدانی می‌شوند که میدان آن‌ها نیست و جنگی را ادامه می‌دهند که جنگ آن‌ها نیست و بی‌رحمانه زخمیِ نبردی می‌شوند که نبرد آن‌ها نیست...
مامان‌ها بیش از اندازه دلسوزند و بیش از اندازه نادیده می‌گیرند و بیش از اندازه در حقشان اجحاف می‌شود و بیش از اندازه از مهربانی‌شان سوءاستفاده می‌شود و چه فرزندی باشد که ببیند و طاقت بیاورد و در خط مقدم نایستد و از نجابت و حرف‌های ناگفته و فریادهای نزده‌ی مادرش دفاع نکند؟!
مامان‌ها بیش از اندازه خوبند و چطور باید به آنان گفت که خوبی بزرگترین خطای جهان امروز است؟! که آدم‌ها تغییر موضع داده‌اند و ظرفیت خوبی را ندارند و محبت و نجابت که دیدند، تحریک می‌شوند بد باشند؟!
چطور می‌توان گفت: کمی هم بد باش مادر! کمی هم نبخش و فراموش نکن و به دل بگیر و طغیان کن! کمی زودرنج باش و مراعات نکن و به روی آدم‌ها بیاور که رنجیده‌ای.
قربان نجابت و خوب بودنت بروم مامان... ببخش که راهت را ادامه نمی‌دهم! ببخش که طغیان می‌کنم، ببخش که فریاد می‌زنم و قاطعانه در مقابل ظلم و شرارت و آسیب می‌ایستم و به دنیا و کائنات واگذار نمی‌کنم و با هرکس شبیه به خودش رفتار می‌کنم. ببخش که به چشم در برابر چشم و شمشیر در برابر شمشیر اعتقاد دارم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

۱۲ تا جمله‌ای که از «دوستت دارم» مهم‌ترند:

۱. ببخشید.
۲. خودم هواتو دارم.
۳. امروز خیلی خوشگل شدی.
۴. تو نگران نباش، خودم حلش می‌کنم.
۵. روزت چطور بود؟
۶. می‌خواستم نظرت رو راجع به یه موضوعی بدونم.
۷. باهام حرف بزن، من سراپا گوشم برات.
۸. یه چیزی بپوش، داریم می‌ریم بیرون.
۹. تا زمانی که با منی هر مشکلی یه راه‌حلی داره.
۱۰. پیشم باش، دلم برات تنگ می‌شه.
۱۱. یه هدیه کوچولو برات گرفتم.
۱۲. هیچ موقع ازت دست نمی‌کشم.

دلم می‌خواست برایت از تمام مشکلات و سختی‌هایی که این یکی دوسال کشیده‌ام بگویم و تو با قاطعیت و دقت و شفقت گوش کنی و به نشانه‌ی درک و تایید سری تکان بدهی و احساس رنجشم را از یادآوری خیلی از اتفاقات که دیدی، دستانم را محکم بگیری، وسط اضطراب چشمانم زل بزنی و بگویی: حق داشتی عزیزم! هرکس دیگری به جای تو بود جا می‌زد و انصراف می‌داد. خوب دوام آوردی عزیزم، خوب اوضاع را پیش بردی، خوب ایستادی و خوب قوی بودی و خوب حفظ ظاهر کردی.
دلم می‌خواست بغلم می‌کردی و در گوشم می‌گفتی: حق داشتی خسته و غمگین و حتی خشمگین باشی...
و بعد شانه‌هام را محکم میان دست‌هات می‌فشردی و می‌گفتی که به من افتخار می‌کنی و پس از فهمیدن دلایل اندوهم، نه تنها از من گریزان نیستی، که حتی بیشتر از قبل مرا دوست داری.
دلم از جهان فقط همین را می‌خواست، در این لحظه که بسیار رنجیده‌ام و بسیار احساس تنهایی و بی‌پناهی و اندوه می‌کنم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

آدم گاهی نیاز دارد به "باهم"!
خندیدنِ باهم، فیلم دیدنِ باهم، سفر رفتنِ باهم، قدم زدنِ باهم، نشستنِ باهم، چای و قهوه نوشیدنِ باهم، حرف زدنِ باهم و حتی گریستنِ باهم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

مهم نیست چقدر خسته و فروپاشیده و غمگینم!
بااااید بجنگم، باید بدوم، باید برسم، باید بشود، باید دوام بیاورم و باید موفق بشوم؛ وگرنه مادرم غصه خواهد خورد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

خیلی وقته فروش کتاب باامضا نداشتیم اینجا، یه فروش کتاب سفارشی با ارسال رایگان بذاریم واسه مخاطبین و همراهان همین کانال تلگرام؟! اگه موافق هستید این پیام رو لایک کنید تا بگم ادمین هزینه ارسال رو از مبلغ سفارش کسر کنن و همین امشب یه لینک اختصاصی بذارن براتون:

بشتابید تا کد تخفیف برقراره سفارشتون رو با ارسال رایگان ثبت کنید:
🤌♥️🪄
لینک ثبت سفارش👇

https://zarinp.al/619297 👈🌼
https://zarinp.al/619297

برای کسر مبلغ، عدد 2 رو در بخش کد تخفیف وارد و دکمه‌ی اعمال رو بزنید


اگر احیانا ، احیانا، احیانا تلاش کردید و لینک براتون باز نشد به ادمین پیام بدید و واژه‌ی #تخفیف رو براشون بفرستید : @admiin_max_t

درست همان‌جایی از تو دست کشیدم و از تو ناامید شدم که برای هزارمین دفعه، شور و اشتیاقم را کشتی! تو ادامه دادی و من هربار کمتر خندیدم و هربار بیشتر در خودم فرو رفتم و هربار کمتر حرف زدم و هربار از تو دورتر ایستادم و ترجیح دادم بی‌خیالِ اشتراکاتم با تو بشوم و برای خودم دلخوشی دست و پا کنم و کاری به کار تو نداشته‌باشم!
اشکالی ندارد، راحت باشید و زندگی کنید و برایتان مهم نباشد با روان و احساس آدم‌ها چه می‌کنید؛ اما لطفا از آدمی که ذوقش را کور کرده‌اید توقع نداشته‌باشید شبیه به قبل شما را ببیند و شبیه به قبل بخندد و شبیه به قبل و با همان کیفیت و اصول رفتار کند!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

مشکلِ من چیست؟!
آنقدر در احتمال بد بودنِ خودم اغراق می‌کنم و آنقدر همه چیز را به خودم می‌گیرم و آنقدر بیهوده و به هر جهتی خودم را مقصر هر حادثه و اتفاقی می‌دانم که فرصتِ فکر کردن به اشتباهات و اصلاح را از دیگران می‌گیرم.
نتیجه: کم بابتِ هر اتفاقی سراغ دیوارِ کوتاهِ فرزندتان بروید و به او احساس گناه بدهید و او را مقصر خطاب کنید و کم با هر مشکلی فرزندتان را سرزنش کنید و عذاب وجدانِ افراطی به او تزریق کنید! اینجوری در آینده یک احساس‌گناه‌کننده‌ی مداوم و یک گردن‌گیرنده‌ی قهار و یک مقصرِ داوطلب به دنیا و اجتماع تحویل می‌دهید!!!
یادتان نرود که آن بچه، تا همیشه بچه و در کنار شما نخواهد ماند! بچه‌هایتان را برای جامعه بار بیاورید و نگذارید دیوارشان برای همیشه کوتاه بماند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

کسانی که شما را رها کردند تا در آب‌های آزاد غرق شوید، هرگز حق ندارند بدانند که چگونه به ساحل بازگشتید...