کسی که از نظر ذهنی پر مایه است، پس از اندکی آشنایی با کسانی که به اصطلاح هم‌نوع او هستند، اگر شعوری در حد کمال داشته‌باشد، تنهایی را بر می‌گزیند...
- شوپنهاور

غمگینم می‌کند پیر شدن آدم‌ها. غمگینم می‌کند پر کشیدنِ برق از چشم‌ها و تماشای کوچیدنِ کودکانِ بازیگوشِ اشتیاق، از حیاطِ قلب آدم‌ها... غمگینم می‌کند سفید شدنِ موها، کم سو شدنِ چشم‌ها، لرزیدن دست‌ها، صداها، پاها... غمگینم می‌کند از یک‌جایی به بعد نتوانستن‌ها، ناتوانی‌ها، بیمار شدن‌ها...
کاش می‌شد هیچ‌ آدمی پیر نمی‌شد. که زمان می‌گذشت و کودک‌ها جوان می‌شدند و جوان‌ها میان‌سال و آدم‌ها پخته و تجربه‌ها بسیار، اما پیر... نه! پیر شدن برای وجود آدمی که مصیبت‌های جهان را تاب آورده و برای زیستن جنگیده، بی‌انصافی‌ست...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

‏شبیه رهگذران آن سوی عابر پیاده نگاهم می‌کردی و من در هر لحظه برایم سوال می‌شد
«هرگز به تو متعلق بوده‌ام؟»

همین حوالی اند ؛

شِمرهایی که ستم می کنند ،

حسین هایی که قربانی می شوند ،

و مختارهایی که دیر می رسند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

شکنجه‌ی روانی‌ات می‌دهند، آرام، آهسته، عمیق... و بعداز آن جوری خونسرد رفتار می‌کنند که تویی که بابت آزارشان صدایت درآمده، بی‌منطق و افراطی و دیوانه به نظر برسی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

«موجودیتم جابه‌جا شده‌است. آنچه از من مانده؛ زنی‌ست که هنگام بیدار شدن می‌ترسد...»
-‏ مارگریت دوراس

نپرسیدید خوبیم یا نه، احوال‌پرسی‌هایتان همه از سر عادت بود... از سر عادت پرسیدید و از سر عادت جواب دادیم اما واقعیت این است که خوب نبودیم! در تک تک لحظاتی که ناچار شدیم با شما تعامل کنیم و لبخند بزنیم و معاشرت کنیم و آرام به‌نظر برسیم... خوب نبودیم و حامل فشارهای فراتر از تحملمان؛ در همان زمان‌هایی که از ما توقع داشتید کاملا متمرکز و عادی رفتار کنیم. ما در مرز فروپاشی یک انسان ایستاده و همچنان داشتیم با لبخند، خودمان را در جبهه‌ی آرام شما نگه می‌داشتیم...
خوب نبودیم، شبیه به نهنگی که باسرعت به سمت ساحل به راه افتاده‌بود و دیگر اهمیتی نداشت چند ماهی در مسیر ساحل به او لبخند می‌زدند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

فهمیده ام که زندگی یعنی بتوانی خودت را سرگرم کنی. سرگرم به کار، به دلخوشی‌ها، به تلاش، به ارتقا، به آدم‌ها و به عشق...
فهمیده‌ام که بهترین حالت زندگی وقتی‌ست که تو آنقدر مشغولی که بیش از حد به موضوعی فکر نمی‌کنی و عمق هیچ چیزی را نمی‌بینی و در سیاهچاله‌ی هیچ اندوهی جا نمی‌مانی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

کجای راه را اشتباه رفتیم که هیچ‌کس پناه ما نشد؟ کجای راه را اشتباه رفتیم که قوی حسابمان کردند و تکیه‌گاه شدیم، سنگ صبور شدیم، پناه شدیم! ما! مایی که خودمان دیوانه‌وار دنبال شانه‌‌های امن و محکمی برای پناه بردن می‌گشتیم!
کجای راه را اشتباه رفتیم که دیگر کسی عاشقانه ما را نگاه نکرد؟ که جهانمان تماما دوام آوردن شد و جنگیدن؟
کجای راه را اشتباه رفتیم که اینگونه محکوم به ادامه شدیم، بدون پناه، بدون دلگرمی، بدون عشق...
اشتباه است محکم بودن، روی پای خود ایستادن، کمک نخواستن؛ به خودت می‌آیی و می‌بینی شده‌ای موجودی به حال خود رها شده که خودش از پسِ خودش و همه چیز بر می‌آید....

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

سعی کن روی پای خودت بایستی! اگر افتادی بدان که در این دنیا هیچکس خم نمی‌شود دست تو را بگیرد بلندت کند؛ سعی کن خودت پا شوی...
- سیمین دانشور‌

خسته بودم از اینکه همیشه متواضعانه رفتار می‌کردم و در ظاهر، نابلد و مظلومِ ماجرا به نظر می‌رسیدم و هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد که همه چیز مربوط به من و زیر سر من و متعلق به من باشد.
خسته بودم از اینکه همیشه حتی در نهایت قدرت، مراعات همه را می‌کردم و با همه مهربان بودم و به همه فرصت ابراز وجود می‌دادم و این فروتنی و تواضع، داشت بیشترین ضربه را به من و تلاش‌های من می‌زد...
خسته بودم از احساس‌گناه. از اینکه فکر می‌کردم حتی اگر کسی در جایگاه پایین‌تر از من بود، این منم که باید جوری رفتار کنم و جوری حرف بزنم که احساس کند از من پایین‌تر نیست و بزرگترین آسیب‌ها را هم دقیقا از همین دیدگاه اشتباه می‌خوردم.
دلم می‌خواست خودم را می‌کشیدم کنجی و سرش فریاد می‌زدم که دست بردار! فروتنی و احترامِ بیش از حد، اصلا فضیلت نیست! تو بااین طرز رفتار و گفتارت فقط شبیه به کسی به نظر می‌رسی که جسارتِ کافی برای جایگاه و قدرت و توانایی‌هایِ خودش را ندارد!!!
احساس افتضاحی‌ست اینکه حس کنی کسی از بیرون به تو و دستاوردهای تو نگاه کند و بگوید حیف! اگر من بودم، می‌دانستم چطور به نظر برسم و چطور رفتار کنم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

تو اگر نبودی من با چه کسی اینقدر بی‌پرده و عریان حرف می‌زدم؟ چه کسی ناگفته‌های مرا می‌شنید و چه‌کسی درک می‌کرد که میان آن‌همه عجولانه و بی‌وقفه حرف زدن، دقیقا چه می‌گویم و چه چیزی مرا آنقدر به‌هم ریخته که باید حرف بزنم؟
تو نبودی چه کسی می‌فهمید که من الآن و در این لحظه که احساس ضعف می‌کنم، فقط نیاز دارم شنیده‌شوم؟ نیاز دارم که احساس کنم کسی می‌فهمد چه رنجی می‌کشم، چقدر سختی پشت‌سر گذاشته‌ام و چه راه سختی پیش‌رو دارم...
خدا را شکر که تو را دارم و اگر همه مرا مستحق پناه داده‌شدن ندانستند، تو هنوز هستی و درست مثل یک کودک ۷ ساله‌ی بی‌گناه، مرا دوست داری و به من حق می‌دهی و پناهم می‌شوی...
خدا را شکر که آغوش تو هست، صدای تو هست، سایه‌ی تو هست، حرف‌های تو هست...
من اگر تو را نمی‌شناختم و اگر تو بخش مهمی از جهان من نبودی، چه می‌کردم؟! کجای جهان ایستاده‌بودم و به چه امیدی ادامه داده‌بودم و با چه ذوقی دوام می‌آوردم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

تا وقتی‌که مهربانی و بخشش را فضیلت بدانی، آرامی... تا وقتی‌که در اعتماد کردن به آدم‌ها سخت نگیری و اعتماد کنی...
اوضاع از آن‌جایی بغرنج می‌شود که محافظه‌کار می‌شوی و می‌ترسی محبت کنی و می‌ترسی مهربان باشی و می‌ترسی دل ببندی و می‌ترسی اعتماد کنی.
اوضاع از آنجایی بغرنج می‌شود و تو از آنجایی دیگر از هیچ‌چیز جهان لذت نمی‌بری که پشت هر نیت خوبی، دنبال بدی می‌گردی و پشت هر مهربانیِ کوچکی، دنبال دشمنی... دیگر نمی‌توانی با کوچکترین جزئیات، ذوق کنی و با کمترین توجهی خوشحال شوی. دیگر نمی‌توانی مثل گذشته‌ها رها باشی و آرام بگیری...
حتی اگر اعتمادت را بشکنند و حتی اگر از مهربانی‌ات سوءاستفاده کنند، آرامش بیشتری داری تا وقتی‌که محتاط می‌شوی و همه چیز را از صافیِ محافظه کاری و منطق عبور می‌دهی و مهربانی و دوست‌داشتنِ آدم‌ها برایت سخت می‌شود.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

« وسيقضي الله أمراً كنت تحسبه مستحيلا»
"و خدا چیزی را ممکن می‌کند که شما آن را غیرممکن می‌دانستید "

تو سالمی، درست همان‌زمان که سرکش و یاغی و دیوانه خطاب می‌شوی و نقش بازی نمی‌کنی.
تو سالمی درست همان زمان که به توهین و بدرفتاری‌ها واکنش می‌دهی و اعتراض می‌کنی.
تو سالمی درست همان زمان که از هرآن‌چیزی که دلخورت کرده، حرف می‌زنی، بی‌آنکه در نظر بگیری احتمالا زودرنج و حساس یا بی‌ملاحظه خطاب خواهی شد.
تو سالمی و داری راه درستی را می‌روی. خوب می‌کنی که در خودت نمی‌ریزی و خوب می‌کنی که نقاب نمی‌زنی و خوب می‌کنی که خشم و دلخوری و اندوهت را در لحظه ابراز می‌کنی.
اجازه نده با تابوهای اشتباهی مثل "از ادب و فرهنگ به دور است" و *دل نشکن* و "بزرگی و نجابت به خرج بده" به تو احساس شرم و گناه منتقل کنند و تو را وادار کنند علیه خودت تصمیم بگیری و برخلاف سلامت روانت رفتار کنی و هر روزی که می‌گذرد، ناآرام‌تر و لبریزتر و بیمارتر شوی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan