آدم‌ها تشویق‌ها را شاید از یاد ببرند، اما تمسخرها را هرگز! آدم‌ها از یاد نمی‌برند دقیقا چند سال قبل، وسط کدام مهمانی، مقابل کدام آدم با ذوق از آرزوهایشان گفتند و با چه پوزخند مضحک و کشداری مسخره شدند و خوش‌باور و متوهم و ساده لوح به حساب آمدند. آدم‌ها از یاد نمی‌برند کجا و در مقابل کدام آدم، به موفقیت کوچکی رسیدند و تلاششان ناچیز به حساب آمد. آدم‌ها از یاد نمی‌برند کجا تمامشان را گذاشتند و کم به حساب آمدند و کجا و در نگاه کدام آدمی دست‌کم گرفته‌شدند.
تلاش کنید عزیزان، خصوصا اگر زیاد با آدم‌های سرکوب‌گر و اهل تمسخر و تحقیر محاصره شدید! تلاش کنید و رشد کنید و در جا نزنید، نه برای ثابت کردن خودتان به آدم‌ها، که برای اینکه به خودتان ثابت کنید مشکل از شما نیست، مشکل از آدم‌هاست!
رنج‌ها و ضربه‌ها و آسیب‌ها را پله کنید و اوج بگیرید و همانجا که توقع سقوطتان می‌رفت، پرواز کنید و اگر از آرزوی همنشینی شما با ستارگان خنده‌شان گرفت، تمامتان را بگذارید و به ماه برسید و ثابت کنید که ارزش آدم‌ها به تلاشی‌ست که می‌کنند و آزاری‌ست که نمی‌رسانند و موقعیتی‌ست که به دست می‌آورند، نه به شرایط و جایگاهی که به ناچار در آن ایستاده‌اند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

اگر من با کتاب‌هام تعریف می‌شدم:

گفت : خدا هرکس را خواست بزرگ کند، قبلش بی اندازه به او رنج داد و او را شکست و او را گریاند و او را ناامید کرد. درست می‌گفت! بزرگ‌ترین موفقیت‌های جهانم را بعد از گریه‌های طولانی و ضربه‌های عمیق و رنج‌های طاقت‌فرسا به دست آوردم. اینجوری بود که من از درد گمان می‌کردم کمرم شکسته، اما این درد، شکافی بود که از آن بال‌های پروازم جوانه زده‌بود! من بلند شدم و اوج گرفتم، درست همان‌جا که زانو زده‌بودم و تا حد مرگ می‌گریستم... من به دست آوردم، همانجا که گمان می‌کردم از دست داده‌‌ام! و به دست‌نیافتنی‌ترین و ارزشمندترین مقصدهای ممکن رسیدم، درست همان‌جایی که بدون نقشه به راه افتاده‌بودم و مسیر را گم کرده‌بودم...
نگران شکست‌ها و بدخواهی و آزارِ آدم‌ها نباش و پناه ببر که خداوندی که همیشه به موقع از راه می‌رسد و برای تو جبران می‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

می‌خواهم به زندگی‌ام برسم و دیگر واقعا برایم اهمیتی ندارد دیگران راجع به من چه می‌گویند! دیگر واقعا برایم اهمیتی ندارد آدم‌ها چه‌کار می‌کنند و در جهان اطرافم دقیقا چه می‌گذرد! می‌خواهم به زندگی‌ام برسم و تمام توجه و انرژی‌ام را بگذارم برای ارتقای خودم و برای بودن در کنار کسانی که دوستشان دارم! می‌خواهم به زندگی‌ام برسم و الآن که در این نقطه ایستاده‌ام و آسمان بالای سرم آبی و زمین زیر پایم سبز و حال دلم خوب است؛ برای من چه فرقی می‌کند فلان آدم در فلان جغرافیا و در فلان شرایط از کدام رفتار و گفتار من چه برداشتی کرده و برای من چه فکری می‌کند؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

«سلاما على روح ملأت قلبي حبا دون لقاء.»
سلام بر دلی که قلبم را، بی‌هیچ دیداری، سرشار از عشق کرد.
- لاادری

او رفیق واقعی من است!
وقتی همه هنگام سکوت کردنم از من فاصله گرفتند، او تنها کسی بود که کنارم ماند. %

کسی را نیمه ی راه ترک نکنید؛
شاید این مسیر او نبوده و فقط به خاطر تو آمده بود ...

تو زیادی حساس نیستی و بیش از حد شلوغش نمی‌کنی. اگه اذیتت می‌کنه, پس اذیتت می‌کنه!

اگر فکر می‌کنید بزرگ شده‌اید و حداقل بیش از یک پلانکتون و آمیب تک سلولی می‌فهمید، لطفا دست از سر پدرها و مادرها بردارید! هی نروید و در جهانتان گند بزنید و برگردید و با شدت از بدبختی‌هایتان برایشان تعریف کنید و اغراق کنید و با غصه‌دار کردن آن‌ها ترحم و توجه بخرید! از عمرشان کم نکنید که به شادی‌های موقتی‌تان اضافه کنید!!!
لطفا مسئولیت‌پذیر باشید و بپذیرید که این زندگی شماست؛ که اگر خوب است از همت و تلاش خودتان بوده و اگر خوب نیست، از فقدان همت و کوتاهی خودتان!!! وقت بگذارید برای ساختن، نه دیگران را در اندوه و تقصیرات خود شریک کردن و به حاشیه‌ها پرداختن و در انتظار نجات‌دهنده بودن و هیچ کاری نکردن!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

نمی‌شود قوی بود و قوی بود و قوی بود و ناگهان دیگر قوی نبود؟! نمی‌شود مقتدرانه جنگید و دیوار چین را بالا رفت و قله‌ی قاف را فتح کرد و ناگهان از کوچکترین موانع ترسید و کم آورد و به دنبال پناه گشت؟! نمی‌توان بدون کمک از پس همه چیز برآمد و پیش رفت و دوام آورد و از یک‌جایی به بعد، دیگر نتوانست و نخواست؟ نمی‌شود از قوی بودن انصراف داد و از توانستن اعلام برائت کرد؟!
اینجوری‌ست که تو تمام مسیر، صدِ خودت را می‌گذاری و بیش از توانت می‌جنگی و هرچه داری و نداری رو می‌کنی و در نهایت می‌بینی که برد را آن‌کسی کرده که نصفه و نیمه خودش را وقف ماجرا کرده، یک دهم خودش را هم نگذاشته و قوی نبوده و از همه چیز ترسیده و نتوانسته و بلد نبوده و پناه برده!!!
نمی‌شود پس از یک دوره‌ی طولانی قوی بودن و یک‌تنه همه چیز را پیش بردن، ضعیف بود و جسارت نداشت و به کسی تکیه داد و پناه برد؟!
حالمان حال درختی‌ست که سال‌های سال سنگینیِ کیسه‌ای را روی شاخه‌‌هایش حمل کرده و در نهایت فهمیده درون کیسه، اَره‌ پنهان کرده‌بودند. می‌خواهم حمل نکنم، نجنگم، به خودم سخت نگیرم، می‌خواهم قوی نباشم و نتوانم!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

چیزایی که دونستنشون واجبه:
-- وقتی کسی بغلتون میکنه، بذارید اول خودش ازتون جدا شه.
-- در مورد روابط و مسائل مالی به دیگران راهنمایی ندین.
-- با آدما طوری رفتار کنین که میخواین باهاتون رفتار بشه.
-- بدونین که یه رابطه موفق دو قسمت داره؛ اولی پیدا کردنِ آدم درست...
و دومی، آدمِ درست بودن!

خدا نگهدار الهه‌ی شیرین. خدانگهدار دخترک معصوم و بی‌پناه. یک ایران برای برگشتنت دعا کرد و نشد. نشد که برگردی. نشد که امروز پیدا شدن و بازگشتنت را به شادی بنشینیم و به نبض تپنده‌ی مردانگیِ جامعه دلخوش باشیم. که بگوییم هنوز معرفت و انسانیت آنقدرها کمرنگ نشده که برای هر دیرآمدنی، گمانِ بد ببریم، که سرزمینمان کجا متجاوز و قاتل و بی‌رحم دارد؟ که نترسیم و نگران زنان و دخترانی نباشیم که به قصد کار و ساختن از خانه بیرون می‌زنند، نه به قصد مردن و بازنگشتن و داغ ماندگار بر دل خانواده گذاشتن!!!
دعا کن فرشته‌ی بی‌پناه. دعا کن برای الهه‌ها، دعاکن برای دختران ایران که بعد از تو مقابل این گرگ‌های درنده و بی‌رحم قرار نگیرند. تویی که مهربان‌ترین بودی و برای ضعیف‌تر از خودت، از حق خودت می‌گذشتی. تویی که شوق کار و شور پیکار داشتی و تن به #ظلم و #تجاوز و بی‌انصافی نمی‌دادی...
خدا نگهدار دختر جان، امیدوارم تو آخرین شاخه‌گلِ پرپرِ سرزمینمان باشی. امیدوارم آن بالا خدا را پیدا کرده‌باشی و در آغوشت گرفته‌باشد و در گوشش گفته‌باشی: درد داشت، خیلی درد داشت...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

الهه یکی بود از میلیون‌ها و هزارها. الهه دخترک و پسرکِ ترسیده‌ی درون همه‌ی ماست، همه‌ی ما بعد از این می‌ترسیم هربار که سوار تاکسی می‌شویم می‌ترسیم، و هربار که از محل کار به خانه بر می‌گردیم... و هربار غریبه‌ای از آینه‌ی ماشین، دزدکی عقب را نگاه کرد... و هربار گوشی موبایل در دستانمان بود، و هربار احساس خطر می‌کنیم و هربار بی‌پناه می‌شویم و هربار...
الهه، امنیتی بود که هنوز از آن ناامید نشده‌بودیم! و تصور اینکه میان آدم‌های شهر هنوز کسی آنقدر بی‌وجود و قسی‌القلب نشده که جان دختری و جان انسانی را اینقدر ساده بگیرد و به رنج خانواده‌اش فکر نکند... الهه، ما بودیم، همه‌ی ما...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

«انسان دوستانش را سخت‌‌تر از دشمنانش می‌بخشد.»
- اروین یالوم

به آسمان نگاه می‌کنم
به نورها
به رنگ‌ها
به سبزه‌ها
به کوه‌ها
به سنگ‌ها
به خویشتن نگاه می‌کنم
به دست‌ها
به چشم‌ها
به پای پر توان خود
به گوش‌ها
به جسم و روح و جان خود...
و شکر می‌کنم؛
برای هرچه شور هست
برای خانه‌های همجوار من
که غرق عشق و نور هست
برای من، برای ما، برای رویش جوانه‌ها
برای هرچه منطق و شعور هست...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

ما آدم‌ها به وفور نقاب می‌زنیم...
نقاب می‌زنیم تا پنهان کنیم غمگینیم، پنهان کنیم که رنجیده‌ایم و زخم‌های کهنه‌مان هنوز خوب نشده و جای آسیب سالیان قبل، هنوز درد می‌کند...
نقاب می‌زنیم تا میان مردم شهر، موجه و عادی به‌نظر برسیم و مدام نپرسند مشکلت چیست؟ خوبی؟ نقاب می‌زنیم که خوب باشیم...
نقاب می‌زنیم که تاریکی‌های جهانمان را پنهان کنیم و ناقل نور باشیم، ناقل شادی و لبخند... نقاب می‌زنیم چرا که می‌دانیم هرکس رنج شخصیِ خودش را دارد و آدم‌ها غمگین‌تر از آنند که حوصله‌ و گنجایش اندوه بیشتری داشته‌باشند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

نیچه:
ازدواجِ بد، تنهایی را از بین نمی‌برد بلکه آن را عمیق‌تر می‌کند...

قدرت، در سکوت کردن است، در آرام بودن و واکنشی نداشتن، در جدی نگرفتنِ هیچ چیز و اهمیت ندادن به هر مسئله‌ی آزار دهنده‌ای... قدرت در آزار ندیدن و رنجِ بیهوده نکشیدن و حرصِ ارزان نخوردن و بی‌تفاوت عبور کردن است، بی‌تفاوت گذشتن از هرآن‌چیزی که فاقد ارزش است.
قدرت یعنی هیچ چیزی نمی‌تواند مرا به‌هم بریزد. من آرامم، بدون عجله، بدون شتاب، بدون هرگونه اندوه انکار نشونده و افکار افسار گسیخته‌ای...
من آرامم و از اینجایی که من ایستاده‌ام، هیچ چیز آنقدرها جدی نیست، هیچ چیز آنقدرها عزیز نیست و هیچ‌کس آنقدرها محترم و خاص و بزرگ و بدون ایراد نیست!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan