زندگی است عزیزم! بالا دارد، پایین دارد، اندوه دارد، شادی دارد، درد دارد، درمان دارد. نمی‌شود که دلت بخواهد فقط بالا بروی و شاد باشی و دردی نداشته‌باشی!
نمی‌شود که همه چیز بر وفق مرادت پیش برود. اصلا گاهی لازم است زمین بخوری تا لذت برخاستن را بچشی. اصلا گاهی لازم است بدون هیچ راه بازگشتی به لبه‌ی پرتگاه برسی تا مجبور شوی بال‌هایت را از غلاف بیرون بکشی. اصلا گاهی لازم است برای درد کوچکی گریه‌ات بگیرد تا قدردان سلامتی‌ات باشی و از خودت بیشتر مراقبت کنی.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

گفت: اگر آشنا بودن قرار بود به کار تو بیاید و اگر صرف آشنایی و خاطرات مشترک و به حرمت نان و نمک قرار بود از کسی آسیب نبینی، پس "آب" نباید ماهی را می‌پخت! کبریت نباید چوب و کاغذ را می‌سوزاند، اره نباید درخت را قطع می‌کرد و حتی سنگ نباید شیشه را می‌شکست!
در دنیایی که حتی عناصر هم به هم‌جنس خودشان رحم نمی‌کنند، امید بستی به آشناییِ ساده‌ای که با آدم‌ها داشتی؟ حرفی که شنیدی؟ دست دوستی‌ای که دادی و لبخند و احساس ساده‌ای که رد و بدل کردی؟؟؟!
دل خوش کرده‌ای به اینکه آشنایی؟ و آشناها به هم آسیب نمی‌زنند؟؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

اتفاقا مبارز خوبی‌ام و خیلی هم خوب جنگیدن و دفاع کردن و شکست دادن بلدم.
ولی باید ارزشش را داشته‌باشی؛
ارزش زمانم را، حواسم را، فکرم را...
باید ارزشش را داشته‌باشی که زمان بگذارم و بخواهم تو را به زمین بزنم،
یا شکست بدهم!!!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

خبر خوب این‌که؛ کودک درونم برگشته و آن بخش از وجودم که بیشتر مراقب خودش بود، بیشتر ذوق می‌کرد، کمتر سخت می‌گرفت و بیشتر بی‌خیال می‌شد.
خبر خوب اینکه؛ کودک درونم برگشته تا خاتمه‌ی تمام رنج‌های بی‌نتیجه‌ای باشد که سال‌ها به خودم تحمیلشان کردم. کودک درونم برگشته و قرار است بیشتر بخندم، بیشتر لذت ببرم، بیشتر خوشحال باشم.
دیگر مجبور نیستم میلِ بی‌نهایتم به ذوق کردن با هر چیز کوچکی را پنهان کنم، دیگر مجبور نیستم گریه نکنم، پناه نبرم، توقع نداشته‌باشم!
دیگر مجبور نیستم قوی باشم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

موفقیت می‌خواهی؟ انرژی‌ات را ذخیره کن!
بحث نکن، درگیر نشو و از تمام مشغولیت‌ها و درگیری‌های کوچک و پشت‌چراغ‌قرمزی، خودت را کنار بکش...
موفقیت می‌خواهی؟ یاد بگیر خیلی‌وقت‌ها سرسری بگذری و بابت خیلی چیزها ذهنت را درگیر نکنی.
موفقیت می‌خواهی؟ برای همه خوب بخواه! خوب خواستن و ذاتِ خوب داشتن، بزرگ‌‌ترین راز آدم‌هایی‌ست که شرافتمندانه به موفقیت رسیده‌اند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

حرفت را بزن!
اگر فکر می‌کنی سوءتفاهمی شده، سخنی، حرفی، گلایه‌ای روی دلت مانده، توضیحی را نداده‌ای یا توضیحی را نگرفته‌ای...
اگر فکر می‌کنی باید حرفی را بزنی، بزن، بگو و احساسات فرو خورده‌ات را بیان کن؛ حتی اگر نشنوند، نبینند یا بی‌اهمیت از کلام تو بگذرند.. کمترین حالتش این است که از آن مسئله عبور می‌کنی و از گذشته‌ای که مانع ادامه دادنت شده، می‌گذری.
اجازه نده هیچ دلخوری‌ و اندوهی در قلبت باقی بماند، دلخوری‌های مانده و اندوه‌های بیات شده، آدمی را از درون متلاشی می‌کنند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

گاهی نیاز داری بارها و بارها و بارها در مورد یک موقعیت، خاطره یا اتفاق ناخوشایند با کسی صحبت کنی تا بتوانی آن را هضم کرده و به رنج حاصل از آن غلبه کنی.
ولی کجاست آدمی که درک این مسئله را داشته‌باشد و آنقدر تو را بخواهد که بدون هیچ تعارف و منتی پای حرف‌های تکراری‌ات بنشیند و با شوقی چندین باره تو را گوش بدهد و آرام کند و حتی حق بدهد اگر هنوز نتوانسته‌ای از ناحیه‌ی تاریک جهانت عبور کنی و هنوز هم برای آن مسئله‌ی قدیمیِ بارها بیان شده، غمگینی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

گفت: آنان از پتانسیلی که تو داری می‌ترسند، آن‌وقت تو نشسته‌ای مردد و نگران، که چطور شروع کنی؟
آنان می‌ترسند تو بلند شوی و همه چیز را به دست بگیری و به قدری اوج بگیری که نتوانند بال‌های پرواز تو را بشکنند، آن‌وقت تو داری به این فکر می‌کنی که چطور بال‌هایت را باز کنی که دلشان از بی پر و بالی‌ِ خودشان نشکند؟!
بلند شو و اوج بگیر انسانِ ساده! بلند شو...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

یه بار تراپیستم بهم گفت : فرض کن یه مار نیشت میزنه ولی تو به جای اینکه به فکر نجات خودت و بهبود پیدا کردن باشی دنبال اون مار میری تا بگیریش و ببینی چرا نیشت زده و بهش ثابت کنی که تو لایق این طرز برخورد نبودی؟

بپذیریم که بعضی آدم‌ها به زخمی کردنِ بقیه خو گرفتن و جزئی از طبیعتشون شده و اونقدر براشون عادیه که حتی متوجه پیام‌های ما نمیشن!
پس بهتره به جای درگیری های بیهوده، روی بهبود خودمون تمرکز کنیم...🫶

اصلا کی به کیست؟ زندگی‌ات را بکن! خوب کردی اگر اشتباهی کردی که انجام دادنش حالت را بهتر می‌کرد، خوب کردی اگر حرفی زدی که شاید به مذاق طرف مقابلت خوش نمی‌آمد، ولی تو را سبک‌تر می‌کرد. خوب کردی اگر نرفتی و اگر نگفتی و اگر همه‌چیز را به هم زدی و اگر جایی که نباید خندیدی و بعدا پشیمان شدی که چرا رسمی‌تر برخورد نکردی!
به آینده، گاهی، ولی به گذشته، اصلا فکر نکن!
پشیمان نشو، حرص نخور، اهمیتی نده! مطمئن باش که کسی جز همان لحظه، حواسش به جزئیات رفتارهای تو نبوده. سخت نگیر، دنیا دو روز بیشتر نیست، با اهمیت دادنِ زیادی خرابش نکن!
بیخیال! هر کار کرده‌ای خوب کرده‌ای و هر چیز گفته‌ای خوب گفته‌ای. آدمِ همان لحظه باش و بدون شرمندگی و اندوه، زندگی‌ات را بکن...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

صدای مرا به جهان برسانید! به گروه ۵+۱ و به مردمی که آن‌سوی مرزها آرام و خوشبخت زندگی می‌کنند و روحشان هم خبر ندارد که زندگی در این گوشه‌ی جغرافیا و به مردم دیگری چقدر سخت گرفته. به گوششان برسانید این جوانیِ ما و هم‌نسلان ماست که هربار وسط گود می‌گذارید و اهرم فشارش کرده‌اید و فکر می‌کنید برای کسی اهمیتی دارد ما بعد از این تحریم‌ها، چه بر سرمان خواهد آمد و چه بر سر نسل معصوم و بی‌گناهی که در این آشفته‌بازار و جنگ‌های اقتصاد و روان باید کودکی کنند... کسی برایش مهم نیست آن بیماری که برای زنده‌ ماندن، محتاج داروی هربار گرانترِ وارداتی‌ست، با نبودن دارو چه اتفاق دردناکی برایش خواهد افتاد، جوان درمانده‌ای که نمی‌تواند ازدواج کند، خانه بخرد، لوازم زندگی و ماشین تهیه کند، جوانی که بیکار است و حتی نمی‌تواند تحصیلش را ادامه بدهد، پدری که نمی‌تواند مایحتاج خانواده را تامین کند و سرکارگرِ مستاصلی که دیگر توان پرداخت حقوق کارگران را ندارد... ای تصمیم‌گیرندگانِ بزرگ! ما اهرم فشار مناسبی نیستیم! بااین شیوه‌‌ی ناعادلانه، فقط خورشید را بی‌دلیل از جهان ما دریغ کرده‌اید! بااین شیوه فقط و فقط به ما ظلم کرده‌اید، به مردمی که ابدا کاری به کارتان نداشته‌اند!
ما مردم خوبی داریم. مردم نجیب و آرامی که زیر تازیانه‌ی روزگار کمر خم کرده‌اند و فریاد نزدند، که ای کاش می‌زدند و شما می‌شنیدید و می‌فهمیدید این ماییم که داریم زیر فشارهای شما له می‌شویم! این ماییم که هدف گرفته‌اید و از همه چیز محرومشان کرده‌اید! این ماییم که سلول به سلول روان‌مان فرسوده می‌شود و ناامید و بی‌آینده و نابود می‌شویم... سری به کلمات و گفتگوها و شعرهای ما بزنید که چطور داریم با تمام وجود به همدیگر دلگرمی می‌دهیم و به هر دری می‌زنیم تا خودمان را وصل کنیم به این زندگی... ببینید چطور در دلِ ماجرایی گیر کرده‌ایم که مقصرش نیستیم! که حتی درست نمی‌دانیم چطور پیش آمده و چطور حل می‌شود اما چه ناعادلانه برای تهدیدهای شما شده‌ایم سیبل‌های پرتاب!
صدای مرا به تمام جهان برسانید، من ایرانم، من هشتاد و چند میلیون جان بی‌گناه، من هشتاد و چند میلیون تفکر آگاه، من هشتاد و چند میلیون امید، من هشتاد و چند میلیون شور زیستن... من؛ هشتاد و چند میلیون انسانی که حق دارند زندگی کنند!
صدای مرا به تمام جهان برسانید؛ ما باشما سرِ جنگ نداریم، دستتان را از روی این ماشه‌‌‌ی لعنتی بردارید، بگذارید زندگی کنیم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

مهم نیست که در یک روایت آیا شما مقصر هستید یا نه، ولی اگر طرف مقابلتان و کسی که محرم شماست، حتی یک درصد و حتی به شوخی و حتی با توجیهِ منطق، حق را به دیگریِ ماجرا داد، در ادامه‌ی ارتباطتان یا در ادامه‌ی اعتمادتان، اساسا تجدیدنظر کنید.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

«حس می‌کنم که عمرم را باخته‌ام. و خیلی کمتر از آنچه که در بیست و هفت سالگی باید بدانم می‌دانم. شاید علتش این است که هرگز زندگی روشنی نداشته‌ام. آن عشق و ازدواج مضحک در شانزده سالگی پایه‌های زندگی آیندۀ مرا متزلزل کرد. من هرگز در زندگی راهنمایی نداشتم. کسی مرا تربیت فکری و روحی نکرده است. هرچه که دارم از خودم دارم و هرچه که ندارم، همه‌ی آن چیزهایی‌ست که می‌توانستم داشته باشم اما کج‌روی‌ها و خودنشناختن‌ها و بن‌بست‌های زندگی نگذاشته است که به آن‌ها برسم. می‌خواهم شروع کنم...»

- از نامه های فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان.

پناه می‌بریم به پاییز، از شر تابستانی که به رخوت و بی‌هیجانی و اندوه گذشت... پناه می‌بریم به کوچه‌ها و خیابان‌هایی که پیراهن زرد و نارنجیِ خوشرنگ می‌پوشند و به درختان خشک و به خیابان‌های خیس و به بوی خاک‌های باران خورده...
پناه می‌بریم به کافه‌ها و به دلخوشی‌های کوچک و معمولیِ در دسترس. به شات‌های اسپرسوی دوبل و شکلات‌های تلخ. به موزیک‌های آرام، به احساسات عمیق، به شعرهای خوب...
پناه می‌بریم به کتاب‌های نخوانده، به جاهای نرفته، به آدم‌های خوبِ هنوز ندیده و هنوز نشناخته...
پناه می‌بریم به چترهای بسته و به موهای خیس... به بخارهای روی شیشه... به پاپوش‌های نرم... به صبح‌های سرد و به شال‌های گرم...
پناه می‌بریم به بادهای بی‌هوا و به جنبشِ شاخه‌ها و به خش خشِ برگ‌ها و به هیاهوی کلاغ‌ها...
سلام بر پاییز...🍁
سلام بر باران...
سلام بر عشقی که درست در دلِ آرام‌ترین روزهای پاییز اتفاق خواهد افتاد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan