نسیم بیداری

«خستگی همدلی» یا Compassion Fatigue یکی از پدیده‌های مهم روانشناسیه که مخصوصاً برای آدم‌های مهربون، حمایت‌گر و مراقب خیلی پیش میاد.

خستگی همدلی یعنی وقتی آدم بیش از حد با درد، مشکل یا سختی‌های دیگران درگیر می‌شه
و انرژی روانی زیادی صرف حمایت از دیگران می‌کنه
کم‌کم خودش از نظر عاطفی خالی می‌شه و دیگه توان همدلی، دلسوزی یا حتی علاقه‌ به کمک کردن رو نداره.

به عبارت دیگه:
«اون‌قدر برای دیگران سوختی که دیگه چیزی برای خودت باقی نمونده.»

_ نشانه‌ها
بی‌حسی و سردی عاطفی → جایی که قبلاً گریه می‌کردی یا ناراحت می‌شدی، الان هیچ حسی نداری.

خستگی شدید روانی و جسمی → احساس فرسودگی، حتی بدون کار سنگین.

بی‌حوصلگی و بدخلقی → کوچک‌ترین مسائل اعصابت رو به‌هم می‌ریزه.

کاهش همدلی → جایی که قبلاً مشتاق کمک بودی، حالا بی‌تفاوت یا حتی عصبانی می‌شی.

احساس پوچی یا بی‌معنایی → این حس که «به چه دردی می‌خوره؟ من که همیشه کمک کردم، چی شد؟»

چرا رخ می‌دهد؟
بیش از حد درگیر مشکلات دیگران شدن (مثل پرستاران، روان‌شناسان، معلمان یا حتی آدم‌های خیلی مهربون در روابط شخصی).

نبود مرزهای سالم → همیشه در دسترس بودن برای همه.

کمبود بازگشت انرژی → وقتی کمک و توجه یک‌طرفه است و از طرف مقابل چیزی دریافت نمی‌کنی.

فشار طولانی‌مدت → همدلی مداوم بدون استراحت یا مراقبت از خود.

_ راه‌های پیشگیری و مدیریت
مرزبندی → یاد بگیری همیشه قرار نیست همه رو نجات بدی.

خودمراقبتی (Self-care) → ورزش، خواب کافی، سرگرمی و وقت‌گذرونی با آدم‌های مثبت.

تقسیم بار عاطفی → با دیگران در مورد احساساتت حرف بزن، فقط خودت همه‌چیز رو حمل نکن.

استراحت روانی → گاهی فاصله گرفتن از اخبار منفی یا مشکلات دیگران لازمه.

یادگیری گفتن «نه» → این کلمه می‌تونه نجاتت بده.

خستگی همدلی به این معنی نیست که آدم بی‌رحم یا بی‌احساس شدی
بلکه یعنی «بیش از ظرفیتت خرج کردی» و حالا باید دوباره به خودت برسی تا بتونی سالم و پایدار مهربون بمونی.

🌷نسیم بیداری👇

@nasim_e_bidary

92 views07:32