وقتی خبرنگار اینترنشنال یارانه می‌گیرد!

اخبار مربوط به یارانه‌بگیری ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار ایرانی مقیم خارج از کشور واکنش‌هایی را طی روزهای اخیر در پی داشت. البته اعلام شد که یارانه ۱۵۰ هزار نفر از این تعداد قطع شده است. عجیب آن‌که گفته می‌شود مجتبی پورمحسن، خبرنگار رسانه تروریستی اینترنشنال تا ابتدای سال جاری یارانه دریافت می‌کرده که این موضوع پس از انتشار اطلاعات او توسط هکرها مشخص شد.

به به...

سران کشورهای عربی و اسلامی در دوحه گرد هم آمدند تا بار دیگر ثابت کنند که فقط می‌توانند سخنرانی کنند و کف بزنند، اما در نهایت هیچ اقدام عملی و مؤثری انجام نخواهند داد.
این گردهمایی به تجمع افرادی می‌ماند که شب‌ها جلو در خانه‌ها می‌نشینند، قلیان می‌کشند یا چای می‌نوشند، و گمان می‌برند دنیا را به کام خود می‌چرخانند، اما در پایان، نخود، نخود هرکه به خانه خود...
البته من خودم نیز کار برای غزه انجام نداده‌ام، ولی حداقل نفرین به نتانیاهو و حامیانش از دستم برمی‌آید... اما آنان حتی جرأت بیان همین سخنان را هم ندارند!

باشد که این هم بگذرد...

در طول نزدیک به دو سال جنگ در غزه، اکثر مسلمانان با هر مرام و فکری، به شیوه‌ها و روش‌های گوناگون، انزجار خود را از کشتارها و جنایات صهیونیست‌ها نشان داده و تا حد توان و بر اساس تکلیف خود، به یاری مردم غزه شتافته‌اند. با این حال، بسیاری از آنان از اینکه نتوانسته‌اند آنگونه که شایسته است کاری برای برادران و خواهران مسلمان خود در غزه و دیگر سرزمین‌های اسلامی که مورد تهاجم و جنایت رژیم صهیونیستی قرار گرفته‌اند انجام دهند، اظهار تأسف و عجز می‌کنند.
همه ما به عنوان مردم ایران نیز خود در بطن این جنگ قرار داشته‌ایم و از آن ضربه خورده‌ایم. مناطق مرزی غربی کشورمان گاه به عرصۀ جهاد و نبرد با متجاوزان صهیونیستی تبدیل شده بود؛ موضوعی که متأسفانه از دید بسیاری پنهان مانده است.

جای شگفت است که برخی، شبانه‌روز عموم مسلمانان را مورد مواخذه و سرزنش قرار می‌دهند و به نقد می‌کشند، غافل از اینکه شرایط سختی که مسلمانان در آن گرفتار آمده‌اند، به اختیار آنان نیست. اگر هم کوتاهی یا خیانتی صورت می‌گیرد، باید نخست حاکمان و دولت‌های متولی جهان اسلام را بازخواست کرد، نه توده‌ی مردم را.
از سوی دیگر، افرادی هستند که در فضای مجازی یا حقیقی با جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای غزه، تلاش ارزشمندی می‌کنند و -ان‌شاءالله- به نیت خیرشان پاداش خواهند یافت. اما گاهی اظهارنظرهای آنان به گونه‌ای است که گویی خود را برتر از دیگر مسلمانان می‌دانند و از موضعی بالا به قضاوت می‌نشینند. حال آنکه هر فردی در موقعیت و شرایط خاص خود، به اندازۀ توان و امکانش گام برمی‌دارد و تلاش می‌کند. کسی که خداوند به او توفیق بانی‌خیری داده، حق ندارد با نمایش عملکرد خود، دیگران را متهم به کم‌کاری یا بی‌تفاوتی کند.

دل مسلمانان برای مردم غزه خون است و هر لحظه در اندوه آنان است. گاه اگر لبخندی نیز بر لبانشان می‌نشیند، بلافاصله یاد غزه و مصائب آن می‌افتند و همه چیز در نظرشان تلخ و غم‌انگیز می‌شود. بنابراین سزاوار نیست افرادی که برای کمک به غزه اقدام می‌کنند، دیگران را به بهانه‌های مختلف متهم سازند. بسیاری هستند که به صورت گمنام و در سکوت، به شیوه‌های مختلف یاری‌رسان مردم غزه بوده و هستند، بدون آنکه نامی از آنان برده شود.

با کمال تشکر از تدبیر و درایت مسئولین محترم! یارانه این حقیر نیز به لطف سیاست‌های عالمانۀ ایشان، قطع شد. دربارۀ سبد کالا که با اصرار اینجانب حذف گردید، با منطقی آهنین فرمودند: «چون بر نخواستن آن پافشاری کردی، قطعاً یارانه هم نمی‌خواهی و مشتاقی تا به جیب برخی افراد خاص برود! پس ما هم از قِبَل دل آگاهی، آن را حذف کردیم تا دعاگویی ما باشی.»

البته که نیکان، دعاگوی ایشانند و ما اهلیت چنین شرافتی را نداریم! فقط جهت استحضار، عرض کنم این یارانه به حساب مادر اینجانب -به عنوان سرپرست خانوار-واریز میشد و از سال 1394 تاکنون، ایشان و خواهرانم از آن استفاده می‌کردند.

به هر حال، به خانوادۀ محترم توصیه کردم که همان‌گونه که شایستۀ ذات پاک مسئولین است، دعاگویشان باشند.

#یارانه
#سبد_کالا_برگ

صادق هدایت، نویسنده شهیر ایرانی، که پس از آخرین اقدام به خودکشی در پاریس درگذشت، در نهایت، پیکر او به مسجد منتقل شد و طبق آیین اسلامی غسل داده شد، کفن شد و به خاک سپرده شد!
در لندن، هنگامی که دوستداران و همفکران هدایت قصد برگزاری مراسم یادبودی برای او را داشتند، به دلیل شهرت او به عنوان نویسنده‌ای با گرایش‌های چپ و کمونیستی، با ممانعت‌های رسمی برای استفاده از سالن‌های عمومی مواجه شدند. در نهایت، بار دیگر پناه به مسجد و جامعه مسلمانان برده شد و سالن و امکانات لازم برای برگزاری این مراسم در اختیار برگزارکنندگان قرار گرفت.
صرف‌نظر از مباحث شرعی دربارۀ درستی یا نادرستی انجام مراسم دینی برای فردی که همواره با نقدهای تند به دیانت و شخصیت‌های مذهبی شناخته می‌شد و زندگی و مرگ خود را با فلسفۀ پوچ‌گرا همراه ساخته بود، نکتهٔ قابل تأمل در این موضوع، رفتار جالب مسلمانان در تعامل با اوست.

#جمعه_روز_صلوات

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ، وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، اللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ، وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»

📚صحیح البخاری، ج4، ص146 ح3370.

@navavi_al_kurdi68

#اقوال_بزرگان
💢عمل اهل جهنم و طمع بهشت؟!💢


شیخ عبدالقادر گیلانی رحمه‌الله می‌فرمایند:

«وای بر تو!
کردار اهل آتش را انجام می‌دهی و انتظار ورود به بهشت را داری؟! طمع تو بیهوده است...»

_________________________
📚 ترجمۀ فارسی فتح‌الربانی(مجالس وعظ امام عبدالقادر گیلانی)، ترجمۀ محمدجعفر مهدوی، نشر احسان، چاپ هفتم(1392)، مجلس شانزدهم، صفحۀ 113

در تاریخ 27 شهریور 1404، در منطقه ریژاو، محله باباجانی ابودجانه، مراسم با شکوه مولودی سیدنا رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) با همت والای اهالی محترم آن منطقه در فضای باز برگزار شد. در این گردهمایی پرشور، بالغ بر 1500نفر به عشق و محبت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) حضور یافتند.

امام جمعه و جماعت محله باباجانی، ماموستا بهزاد مهدویان (حفظه‌الله)، که از ایشان شناخت کافی دارم، نقش محوری و انگیزه‌بخش در برگزاری این مراسم مبارک داشتند. پیش از اجرای برنامه، گفت‌وگوهای متعددی با یکدیگر داشتیم و ایشان از پیشرفت کار و جزئیات اجرایی برنامه اطلاع می‌دادند. به برکت این مراسم، اهالی با همدلی، شور و اشتیاق فراوان، تمامی تلاش خود را به کار بستند تا برنامه در نهایت نظم و شکوه برگزار شود. حتی به مناسبت این گردهمایی، جاده محل مورد نظر تسطیح و سنگ‌ریزی شده و برای حضور مردم آماده شد.

در این مراسم، جمعیت زیادی از اقشار مختلف شامل علمای منطقه، شخصیت‌های برجسته، ماموستایان محترم و عموم مردم شرکت کردند. برای حضار غذا توزیع شد و برنامه‌هایی شامل تلاوت قرآن کریم، سخنرانی‌های معنوی، مداحی و قصیده خوانی، و همچنین یادواره دفاع از غزه و... اجرا شد. این مراسم در فضایی آرام، به‌دور از هرگونه تشنج، و مطابق با موازین شرعی برگزار گردید که پس از سال‌ها، برای اولین بار با این عظمت و شکوه انجام می‌شد.

خداوند متعال به همه کسانی که به هر شکل در برگزاری این مراسم خیر مشارکت داشتند، پاداش خیر عطا فرماید. بشخصه با توجه به شناختی که از نیت پاک و خیر ماموستا بهزاد مهدویان دارم، این حرکت را بسیار ارزشمند و پسندیده دیدم و هر بار که به این مراسم فکر می‌کنم، گویی حضور مبارک سیدنا رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) را در آنجا احساس می‌کردم. اگرچه دعوت شده بودم، متأسفانه توفیق حضور در آن جمع پربرکت را نداشتم.

خب که چی؟!
تیتر خبری امشب رو دیدم که دولت داره نقش "رابین هود" بازی می‌کنه! آره دقیقاً همون رابین هود معروف... با این تفاوت که به جای کمان و تیر، از فرمول‌های اقتصادی و احکام قانونی استفاده می‌کنه! طرحش هم اینه: از پولدارها می‌گیرن، به فقیرها می‌دن. چه ایدهٔ نابی! انگار تازه کشفش کردن!

حالا مثلاً از آقای بابک زنجانی شش میلیارد دلار گرفتن و با یه حساب کتابی قشنگ، تبدیلش کردن به کالابرگ و سبد معیشتی برای نیازمندان! یا از آقای کیوان عثمانی- خودمو می‌گم ها- که معلومه خیلی پولداره! یارانه رو قطع کردن تا بره تو جیب دهک‌های پایین! واقعاً که... چه دلسوزانی داریم!

اما... یه لحظه فکر کردم و دیدم: یعنی الآن منم توی لیست آقای زنجانی قرار گرفتم؟! یعنی منم "پولدار" محسوب می‌شم؟! آخه من تا دیروز فکر می‌کردم یه آدم روستایی پشت کوهی معمولی‌ام که با یارانهٔ ماهیانه شاید بتونه یک پفک نمکی و دوتا بستنی و یک بسته تخمه بخره... ولی حالا می‌بینم دولت با تشخیصی فوق‌العاده، منو تو ردهٔ ثروتمندها گذاشته! از این به بعد می‌تونم با افتخار بگم: "یارانهٔ منو دادن به فقرا!"

دیگه هیچکی نمی‌تونه مسخره‌ام کنه که تو فلان‌جا یه بنز بیشتر نداری... الآن من توی طبقهٔ اقتصادی آقای زنجانی هستم! فقط یکم اختلاف داره... ایشون شش میلیارد دلار بدن، من 400 هزار تومن! ولی به قول معروف: پولدار که باشی، اندازه‌اش مهم نیست!

حالا دولت جان، دمت گرم که حداقل یه وقتا ما رو هم توی لیست پولدارها حساب می‌کنی... فقط یه کم‌اش رو بذار برای خودمون هم باشه ها؟!

#طنز
#یارانه

با توجه به پست‌های طنزآمیزی که اخیراً منتشر کردم، اگر دادستانی محترم به عنوان مدعی‌العموم تشخیص دهد که این مطالب مصداق جرم «تشویش اذهان عمومی» محسوب می‌شوند، می‌تواند علیه من اعلام جرم کند. مجازات این جرم مطابق قانون، حبس از دو ماه تا دو سال و تا ۷۴ ضربه شلاق است اما حیف که اصلاحیه خورده و به نصف کاهش یافته است.
یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد در حبس روزی سه وعده غذا می‌دهند که تقریباً معادل همان مبلغ یارانهٔ ماهانه است. آب، برق، گرمایش و سرمایش هم رایگان است. درمانگاه دارد و چند دندان خراب هم که دارم -که بیمهٔ سلامت ایرانیان برای آن‌ها کاری نکرد- در آنجا به صورت رایگان درمان می‌شود.
طبق آمار اعلام شده در سال ۱۴۰۳، هزینهٔ نگهداری هر زندانی در ماه حدود ۴ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان است. با توجه به اینکه یارانهٔ نقدی هر نفر ماهانه ۴۰۰ هزار تومان است، هزینهٔ نگهداری یک زندانی تقریباً معادل ۱۰٫۲۵ برابر مبلغ یارانه است. به عبارت دیگر، دولت ماهانه مبلغی معادل هزینهٔ پرداخت یارانه به حدود ۱۰ نفر را باید صرف نگهداری از یک زندانی ‌کند!

حالا یارانه مرا پس می‌دید یا برم زندان؟! 😁

چرا یارانه‌ها حذف شده‌اند؟

وزارت نفت حدود ۷۰۰میلیون دلار از بدهی‌اش به سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها را پرداخت نکرده است، رقم کمی نیست. اگر بموقع واریز می‌شد، شاید صحبت از حذف میلیون‌ها نفر از فهرست یارانه‌بگیران نمی‌شد، اما گویا حذف، ساده‌ترین راه برای پوشاندن ناتوانی‌های مدیریتی است. اصرار می‌شود بر اساس اطلاعات نادقیق، دهک‌بندی‌های جدید صورت گیرد. مثلاً افرادی که خانه‌ای کوچک به نام‌شان ثبت شده است یا خودرویی قدیمی دارند، به راحتی در دهک‌های بالا جا می‌گیرند، در حالی که شاید حتی درآمد روزانه‌شان تکافوی هزینه‌های زندگی را ندهد.

اگر قرار نیست یارانه‌ها افزایش یابد و اگر پرداخت‌ها نامنظم است و حذف‌ها ادامه دارد، پس چه حمایت مؤثری از مردم در برابر فشار تورم و گرانی انجام می‌شود؟ چرا همیشه ساده‌ترین راه‌حل، فشار بیشتر بر مردم است؟

دولت به جای اصلاح روش‌های شناسایی و پالایش اطلاعات، همچنان بر حذف یارانه‌ها اصرار دارد. طبق قانون، هدف از حذف یارانه پُردرآمدها، حمایت از اقشار نیازمند است، اما در عمل، حمایت چندانی هم از دهک‌های پایین صورت نمی‌گیرد. کالابرگ‌های وعده‌داده‌شده با تأخیر و محدودیت عرضه می‌شوند، پرداخت‌های حمایتی به مددجویان نهادهای حمایتی اغلب ناقص یا ناکافی است و یارانه نقدی هم که قرار بود ترمیم شود، در عددهای ثابت ۳۰۰ و ۴۰۰هزار تومان باقی مانده است.

مسئولان اول این نکته را دریابند که یارانه، نه لطف دولت است و نه امتیازی خاص، بلکه سهم مردم از ثروت ملی است و در کشوری با مختصات ایران ما که منابع عظیم نفتی، گازی و معدنی دارد، مردم حق دارند سهمی منصفانه داشته باشند. اینکه ثروت ملی در اختیار شرکت‌های خصولتی و نهادهای کم‌بازده باشد، اما مردم برای ۳۰۰هزار تومان، هر شش ماه نگران دهک‌بندی جدید باشند، نشانه سیاستگذاری عادلانه نیست بلکه نشانه دور شدن از مفهوم واقعی عدالت است.

شفاف‌سازی دخل‌وخرج نهادها، دریافت مالیات از ثروتمندان واقعی، کاهش هزینه‌های زائد دولتی و مبارزه‌واقعی با فساد راه‌هایی هستند که به مراتب مؤثرتر و عادلانه‌تر از حذف یارانه مردمی است که بسیاری‌شان زیر فشار معیشتی قرار دارند و اگر قرار است تغییری ایجاد شود، این تغییر نباید از سفره کوچک مردم آغاز شود.

در این کلیپ به اشتباه ادعا شده است که فروشنده، با تبانی همسرش (که مهریه را اجرا گذاشته و منجر به توقیف پلاک خودرو شده)، می‌تواند خریدار را وادار به فسخ معامله نموده و از او خسارت دریافت کند.
در حالی که به موجب قانون، اگر مالی (اعم از منقول مانند خودرو یا غیرمنقول مانند زمین و مسکن) توسط مراجع ذی‌صلاح قضایی یا اداری (مانند دادگاه یا اداره ثبت اسناد) توقیف شده باشد، مالک حق فروش آن را ندارد. هر معامله‌ای راجع به این مال، باطل و فاقد اثر حقوقی است.

🔻در چنین شرایطی، خریدار می‌تواند راه‌های قانونی زیر را دنبال کند:

1. طرح شکایت کیفری علیه فروشنده به اتهام فروش مال توقیف‌شده.
2. طرح دادخواست حقوقی جهت بطلان[1] معامله باطل و استرداد ثمن (بهای پرداختی) به همراه کلیه خسارات وارده.

پی‌نوشت:
[1] در معاملاتی که به صورت قولنامه‌ای و با سند عادی انجام شده باشد، در صورت عدم صحت معامله، باید در دادخواست از لفظ «بطلان» استفاده شود. اما در معاملاتی که با سند رسمی (دفترخانه‌ای) انجام شده و به هر دلیلی مانند جعل، فاقد صحت باشد، باید در دادخواست از لفظ «ابطال» استفاده کرد.

#نکات_کلیدی_حقوقی

در مثال فروش خودرو، اگر معامله قبل از توقیف خودرو انجام شده باشد یعنی، فروشنده در تاریخی قبل از تاریخ توقیف، خودرو را به خریدار منتقل کرده باشد و پس از آن، همسر فروشنده به دلیل طلب مهریه، اقدام به توقیف خودرو نماید، در این صورت با توجه به مرجع صدور حکم توقیف، راهکارهای حقوقی متفاوت است:

1. اگر توقیف خودرو توسط اداره ثبت اسناد و املاک (واحد اجراییه) صورت گرفته باشد و خریدار تنها دارای اسناد عادی (مانند قولنامه یا مبایعه‌نامه عادی) باشد، می‌تواند با اعتراض به اجراییه در همان واحد اجرایی ثبت، ادعای خود را مطرح کند. در این صورت، با ارائه مدارک مثبته (مانند قولنامه، رسید پرداخت و استشهاد محلی) که تاریخ معامله را پیش از تاریخ توقیف اثبات می‌کنند، امکان رفع توقیف خودرو وجود دارد.

2. اگر توقیف خودرو به دستور دادگاه در چارچوب یک پرونده قضایی انجام شده باشد، خریدار باید با طرح دادخواست اعتراض ثالث و توقیف عملیات اجرایی با ارائه مدارک مستدل (مانند سند عادی معتبر، رسیدهای پرداخت و شواهد دیگر) به دادگاه صادرکننده حکم، درخواست رفع توقیف را مطرح نماید. در این صورت، پس از بررسی ادله و اثبات وقوع معامله پیش از تاریخ توقیف، امکان رفع توقیف وجود دارد.

#نکات_کلیدی_حقوقی

#سلسله_نکات_فقهی_در_مذهب_شافعیه (17)

امام قرطبی مالکی-رحمه‌الله- (م671هـ) می‌نویسد:
شیخ، فقیه، قاضی و پیشوا و مفتی [بزرگ] مسلمانان، عبدالعزیز بن عبدالسلام-رحمه الله-(م660هـ) فتوا می‌داد که ثواب قرائت[قرآن] به مرده نمی‌رسد. و برای اثبات نظر خود به این آیه از قرآن استناد می‌کرد: {وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}، (نجم: 39)، «و اینکه انسان را بهره‌ای جز حاصل کوشش او نیست.»
اما هنگامی که او-رحمه‌الله- از دنیا رفت، یکی از همنشینان و دوستانش که با او مجالست داشت، او را در خواب دید و پرسید: «شما می‌فرمودید ثواب آنچه خوانده می‌شود و به مرده اهدا می‌گردد، به او نمی‌رسد؛ پس حالا امر چگونه است؟»
[عبدالعزیز بن عبدالسلام-رحمه‌الله-] در پاسخ فرمود: «من آن سخن را در دنیا می‌گفتم؛ ولی اکنون که لطف و کرم گسترده خداوند متعال را در این مورد مشاهده کرده‌ام، از آن نظر بازگشتم و [مطمئنم که] آن ثواب به او می‌رسد.» [1]


فایده: نزد جمهور[2] و راجح مذهب شافعیه[3]، ثواب قرآن کریم به اموات می‌رسد. و مختار این است بعد از قرائت، این دعا [یا شبیه آن نیز] خوانده شود: «اللَّهُمَّ أَوْصِلْ ثَوَابَ مَا قَرَأْتُهُ إِلَى فُلَان‌» [4]

📚پی‌نوشت‌ها:
[1] التذكرة بأحوال الموتى وأمور الآخرة، القرطبی، ص292.
[2] نک: شرح الصدور بشرح حال الموتى والقبور، السیوطی، ص302؛ الموسوعة الفقهية الكويتية، ج33، صص60 – 61.
[3] نک: تحفة المحتاج فی شرح المنهاج، ابن حجر الهيتمی، ج3، ص202؛ مغنی المحتاج، الخطيب الشربينی، ج4، صص110 – 111؛ نهاية المحتاج إلى شرح المنهاج، الرملی، ج6، ص93؛ إعانة الطالبين على حل ألفاظ فتح المعين، الدمیاطی، ج3، ص258.
[4] الأذكار، النووی، ص165؛ فقه السنة، سید سابق، ج1، ص569؛ الموسوعة الفقهية الكويتية، ج33، ص61.

امروز برای پیگیری وضعیت یارانه، راهی فرمانداری شدم. هنوز به ورودی اصلی نرسیده بودم که با صحنه عجیبی روبرو شدم؛ ده‌ها نفر جلوی درب فرمانداری تجمع کرده بودند. درب ورودی را هم بسته بودند از پشت نرده‌ها حیاط آنجا قابل دیدن بود، جمعیت به مراتب بیشتری را دیدم که همگی برای موضوع یارانه مراجعه کرده بودند. با مشاهده این اوضاع، حقیقتاً از تصمیم خود منصرف شدم و ترجیح دادم برگردم.
از فرمانداری خاطره خوشی ندارم. چند سال پیش، برای کاری به آنجا مراجعه کردم؛ کارمندی که همسایۀ ما بود و مسئول یکی از بخش‌ها. وقتی پیش او رفتم، طوری رفتار کرد که انگار مرا نمی‌شناسد و حتی یک راهنمایی ساده هم نکرد. برایم بسیار عجیب بود که چطور این فرد، که در مغازه این‌قدر به او احترام می‌گذاشتم، در موضوعی که کاملاً به حوزه کاری خودش مربوط می‌شد، این‌گونه بی‌تفاوت عمل کرد!

یکی از روانشناسان خارجی، که ظاهراً درک عمیقی از پیچیدگی‌های ذهن انسان دارد، نظریه‌ای جالب درباره بدبینی مطرح کرده‌است. وی معتقد است که حتی در خیابان‌های یک‌طرفه، وقتی شما به عنوان عابر پیاده، ناگهان نگاهی به جهت مخالف می‌اندازید، این خود نشانه‌ای از بدبینی است! گویی مغز ما، حتی در مواجهه با قوانین مسلم ترافیکی، یک "بخش احتیاط اضطراری" فعال دارد که دائماً منتظر یک "اتفاق غیرمنتظره" است.

در یکی از شب‌ها که طبق معمول قصد رفتن به مسجد را داشتم، در حال عبور از خیابانی بودم که طبق تابلوها، عاری از هرگونه تردد خودرو در جهت مخالف بود. ناگهان، گویی پایانی بر این تصور خوش‌بینانه من بود، خودرویی با سرعتی که گویی در مسابقه فرمول یک شرکت کرده بود، از جهت مخالف به سمت من یورش آورد! نتیجه این بود که خودروی مذکور، به جای ادامۀ مسیر قانونی خود، ترجیح داد با یک ویترین مغازه، برخورد کند.

از آن شب به بعد، من نیز به جمع "بدبینان حرفه‌ای" پیوستم و اکنون، حتی در خیابان‌های یک‌طرفه، با احتیاطی شش‌دانگ، همه جهات را رصد می‌کنم. گویا درس بزرگی از آن شب آموختم، همیشه آمادۀ غیرمنتظره‌ترین اتفاقات باشید، حتی اگر آن اتفاق، نقض آشکار قوانین فیزیک و منطق باشد!

این ادعای مکرر برخی بازیگران زن ایرانی مانند خانم گلشیفته فراهانی، و... مبنی بر تعرض جنسی در ایران، پس از مهاجرت و پناهندگی در غرب، جای بسی تأمل دارد. چگونه است که این افراد تا زمان حضور در ایران، سکوت اختیار کرده و حتی به فعالیت هنری خود ادامه داده‌اند، اما به محض خروج از کشور و ورود به وادی غربت، ناگهان مدعی تجربۀ تعرض جنسی می‌شوند؟!
این تناقض آشکار، در کنار پذیرش نقش‌های مبتذل و همراهی با سینمای غرب که اغلب بر محور همخوابگی‌های تصویری استوار است، اینکه انگیزه‌های واقعی این ادعاها و اصالت تجربیات روایت‌شده تا چه حدی درست است جای خود دارد اما گویی تعرضی که در ایران، پنهان و قابل تحمل بوده، در خارج، آشکار و به ابزاری برای پیشبرد اهداف شخصی تبدیل شده است.

متأسفانه شاهدیم برخی در فضای مجازی، به جای همدلی و اتحاد در برابر فاجعۀ غزه، با توجیه «بی‌عملی علماء و مسلمانان»، به سرزنش و توهین روی آورده و گرد و غباری از اختلاف به پا کرده‌اند. این افراد، که خود گامی عملی در راه حمایت از مظلومان برنمی‌دارند، چنان از موضعی بالا و منتقدانه سخن می‌گویند که گویی در خط مقدم نبرد، آرپی‌جی بر دوش گرفته‌اند. این رویکرد، نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه با تفرقه‌افکنی، به دست دشمن مشترک بازی می‌دهد.

در حالیکه همین چندسال پیش آمریکا و نیروهای ائتلافی از حدود 35 کشور قدرتمند جهان دو همسایۀ مسلمان ما در شرق و غرب را بدون هیچ دلیل محکمی، بیرحمانه به دستور بنیامین نتانیاهو به خون و آتش کشیدند...

در حالیکه همین چند وقت پیش صهیونیست‌های ملعون و حامیان و نوکران‌شان به کشورمان ایران هجومی همه‌جانبه بردند...

در حالیکه صهیونیست‌ها به سوریه حمله می‌کنند و پدافندهایی که در مسیر جنگنده‌ها‌ی صهیونیست‌ها به ایران هستند را بمباران می‌کنند که مسیر هوایی خود به سوی ایران را حفظ کنند...

در حالیکه در همان جنگ 12 روزۀ ظالمانه بر علیه ایران، اروپایی‌ها عمل صهیونیست‌ها را تأیید کردند و حتی آن را مجری خواسته‌های پردردسر اروپایی‌ها دانستند...

در یک چنین اوضاعی که مشخص است صهیونیست‌ها و تمام نوکران‌شان اعمّ از آمریکا، اروپا، استرالیا و... میخواهند به زودی با نیروهای ائتلافی پرشمار خود به کشور عزیزمان حمله کنند، از ایران می‌خواهند که قبل از این جنگ ایران اطلاعات موشکی خود را در اختیارشان قرار دهد، بُرد موشک‌های خود را محدود کند و از توانایی خود برای دستیابی به بازدارندگی هسته‌ای صرف‌نظر نماید!

کدام انسان عاقلی پیش از یک نبرد همه‌جانبه، شمشیر خود را می‌شکند؟!