در اقدامی عجیب، «ماریا کورینا ماچادو»، سیاستمدار مخالف دولت ونزوئلا و برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۲۵، جایزه خود را به «دونالد ترامپ» تقدیم کرد!

به نظر می‌رسد این حرکت نمادین، بیش از هر چیز، تلاشی برای جلب حمایت آشکار آمریکا و شخص ترامپ از جنبش مخالفان ونزوئلا باشد و عمق همکاری‌ها و مراودات سیاسی بین آنان را نشان می‌دهد.

از سوی دیگر، این اقدام، بار دیگر ماهیت سیاسی و معیارهای دوگانه «جایزه صلح نوبل» را به چالش می‌کشد. چگونه می‌توان پذیرفت که جایزه‌ای با این نام و اعتبار، به فردی اهدا شود که آن را به کسی مانند ترامپ تقدیم می‌کند؛ شخصیتی که در طول دوران قدرت‌اش، به دلیل حمایت از رژیم سرکوبگر صهیونیستی، تشدید تنش‌های بین‌المللی و اقدامات ضد حقوق بشری، همواره مورد انتقاد شدید مجامع جهانی بوده است؟

این واقعه، نه‌تنها اعتبار این جایزه را مخدوش می‌کند، بلکه به وضوح نشان می‌دهد که چگونه چنین نشان‌هایی می‌توانند به ابزاری در دست بازی‌های سیاسی و برای تطهیر چهره جریان‌ها و شخصیت‌های جنگ‌طلب و حامی جنایتکاران تبدیل شوند.

تلخ نامه

جوانکی که به دلیل نگهداری دو بطری مشروبات الکلی، بر اساس ماده 702 قانون مجازات اسلامی، ابتدا به شش ماه حبس تعزیری و پرداخت جزای نقدی معادل پنج برابر ارزش عرفی آن محکوم شده بود، با درایت مقام قضایی مواجه شد. قاضی، با عنایت به فقدان سوابق کیفری و با تشخیص قابلیت اصلاح و بازگشت فرد به مسیر درست، رأی اولیه را به 20میلیون تومان جزای نقدی به نفع صندوق دولت تبدیل نمود.

در این راستا، لایحه‌ای شامل توبه نامه و اعلام «تسلیم به رأی» برای این جوانک تنظیم و به شعبه صادرکننده رأی تقدیم گردید. آنگاه به ایشان گفتم: «ان‌شاءالله این توبه و تسلیم به رأی برای شما نیکو خواهد بود...»

در کمال تعجب و با لحنی که می‌توان آن را پررویی محض توصیف کرد، این فرد رو به من کرده و با بی‌مبالاتی تمام اعلام نمود: «همین الآن چند بطری دیگر در خودرویم هست…»

پاسخی که ناخودآگاه بر زبانم جاری شد، ترکیبی از حیرت و نصیحت بود: «مرد حسابی! حداقل بگذار جوهر توبه‌نامه‌ات خشک شود…» تلاش مختصری برای ارشاد و تذکر درباره عواقب این رفتار متناقض کردم، اما زمانی که دیدم این تذکرات در وجود او بی‌تأثیر است، با خود اندیشیدم: «نرود میخ آهنین در سنگ.»

طی عملیات مقتدرانه پلیس مبارزه با مواد مخدر، یک باغبان عاشق طبیعت دستگیر شد. فرد مذکور نه با یک گلدان شمعدانی، بلکه با شش هزار بوته گیاه خشخاش در حال آماده‌سازی برای تولید انبوه کشف شد. این میزان، آنقدر زیاد است که اگر آن را در کل شهر تقسیم می‌کردند، می‌توانستند یک هفته تمام، در سراسر استان مراسم آرامش دسته‌جمعی برگزار کنند!

اما بخش شوکه‌کننده ماجرا، دفاعیه متهم بود. ایشان با اعتماد به نفسی مثال‌زدنی و لبخندی ملیح مدعی شدند: «همه‌اش برای مصارف شخصی است.»

گویا این فرد برای هر وعده غذایی خود یک جنگل کوچک خشخاش مصرف می‌کند. 6000 بوته، برای مصرف شخصی؟ گویا قصد داشته است که خودش و نود نسل بعدش را به یک خواب عمیق و ابدی بفرستد.

برای تکمیل این سبد غذایی متعادل، 350 گرم تریاک هم ضمیمه پرونده شده بود. به نظر می‌رسد رژیم غذایی روزانه ایشان چیزی شبیه این است:

صبحانه: نان و 350 گرم تریاک (به جای پنیر)
میان‌وعده: برگ تازه خشخاش (به جای سبزی خوردن)
ناهار: حلیم تریاکی با تزیین شش هزار بوته گل خشخاش

این دیگر مصرف شخصی نیست، این یک پروژه خودکفایی ملی در ابعاد کوچک است! ایشان به جای خرید از بازار، در خانه برای خود مزرعه زده بودند تا بتوانند در شرایط سخت تحریم‌ها، نیازهای گیاهی یک کشور را یک‌تنه تأمین کنند.

#جمعه_روز_صلوات

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»

📚صحیح البخاری، ج4، ص146 ح3369؛ صحیح مسلم، ج1، ص306 ح407.
@navavi_al_kurdi68

صهیونیست‌های خائن و پلید! تاریخ گواهی می‌دهد که چگونه یک به یک پیمان‌های خود را زیر پا گذاشته‌اند. اینان حتی با خدای خود نیز عهدشکنی کردند، پس چگونه با بشریت وفادار باشند؟
این مارهای زهرآگین که در طول تاریخ، پیمان‌شکنی را در خون خود دارند، بارها و بارها ثابت کرده‌اند که قابل اعتماد نیستند.
آخرین خیانت آشکارشان را در قبال طرح صلح دیدیم. هنگامی که حماس تحت فشارهای سنگین میانجی‌گران (ترکیه، مصر و قطر)، به آتش‌بس تن داد، این سگان صهیونیست در کثیف‌ترین شکل ممکن، پیمان را شکستند. اول در آغاز راه، و سپس پس از آزادی اسیرانشان که رسوایی‌شان را کامل کردند!
از این ناپاکان تاریخ جز خیانت و نیرنگ چه انتظاری می‌رود؟! اینان که حتی با آفریدگار خود نیز وفادار نماندند، چگونه با خلق‌الله پیمان نگه دارند؟
و اکنون این میانجی‌گر‌های فریبکار! چه توجیهی برای این جنایت خواهند آورد؟! آیا جز این است که دست در دست صهیونیست‌ها، نقشه‌ای شوم برای نابودی حماس کشیده‌اند؟!
اکنون باید در انتظار ماند که چه خواهد شد...

هنگام خوردن تخمه آفتاب‌گردان، طعم پسته در دهان پیچید، با این تفاوت که دانه‌هایش برخلاف هم‌نامان گران‌قیمتشان، خندان نبودند. مجبور شدم برای باز کردن هر دانه، لب‌هایم را به شکل غنچه‌ای متظاهر درآورم و به جای شادی، لبخندی از سر جبر بزنم. در این تنگنای اقتصادی، که گرانی چون سایه‌ای سنگین بر سر بازار افتاده و مسئولین با همتی بی‌بدیل در پی افزودن سختی بر سختی‌های مردم هستند، این تخمه‌ای که نیت پسته دارد، چیزی جز یک غنیمت جنگی نیست؛ یادگار تلخی از جنگ بقا با قیمت‌ها.

#اقوال_بزرگان
💢اهمیت احترام به عالِمان💢

شیخ عبدالقادر گیلانی-رحمه‌الله- می‌فرمایند:

ای منافق! خداوند روی زمین را از لوث وجود تو پاک کند! این نفاق و دورویی چه سودی برایت دارد؟! علماء و اولیاء و صالحین را غیبت می‌کنی و با این عمل زشت گوشت آنان را می‌خوری. چرا تو و امثال تو به این عمل ناپسند می‌پردازید؟! به زودی زبان و گوشت بدن شما طعمۀ کرم‌ها خواهند شد و پاره‌های بدنتان خوراک آنها می‌گردد. زمین اجساد پوسیده و از هم پاشیده‌تان را می‌ساید و دگرگون می‌سازد.

رستگاری برای کسی که نسبت به الله و بندگان صالح او حُسن ظن نداشته و در برابر آنان متواضع نباشد، ممکن نیست. چرا نسبت به آنان فروتن نیستی، در حالی که آن‌ها فرمانروایان دینی هستند و تو در مقایسه با آنان وجود ناقابلی بیش نیستی. الله متعال حل و عقد امور را به دست آنان سپرده است، به واسطۀ برکت وجود آنان باران می‌بارد و از زمین گیاه می‌روید. تمام مردم زیردستان آنانند و هر یک از ایشان، بسان کوهی استوارند، به طوری که تندباد سختی‌ها و مصیبت‌ها آن‌ها را نمی‌لرزاند. هیچ نیرویی قادر نیست آنان را از جایگاه توحید و رضا تکان دهد. آن‌چه را برای خود می‌خواهند، برای دیگران نیز طالبند.

_________________________
📚 ترجمۀ فارسی فتح‌الربانی(مجالس وعظ امام عبدالقادر گیلانی)، ترجمۀ محمدجعفر مهدوی، نشر احسان، چاپ هفتم(1392)، مجلس چهاردهم، صفحۀ101

بازیگر شناخته‌شده سینمای ایران، آقای «پ.ج»، اخیراً در پی طرح شکایتی جدی از سوی یک دختر 20 ساله، از سوی مرجع قضایی بازداشت شد. اهمیت این موضوع زمانی دوچندان می‌شود که منابع غیررسمی تأیید کرده‌اند قاضی پرونده با صدور قرار وثیقه برای آزادی موقت متهم مخالفت کرده است. این عدم موافقت با وثیقه، معمولاً نشان‌دهنده اهمیت ویژه اتهام، بیم فرار متهم، یا قوت مدارک موجود در پرونده است.

بر اساس اظهارات منسوب به خانم شاکیه، واقعه تجاوز جنسی به شکلی صورت گرفته که حواشی و ابهامات زیادی را به دنبال داشته است. شاکیه مدعی شده است که این بازیگر او را با اکراه و بدون رضایت به منزل خود برده است. در ادامه، آنچه که گزارش شده، حاکی از یک اقدام خشن شامل «بستن دست و پا» و سپس «تجاوز جنسی» است.

با این حال، این روایت «مضحک» و دارای تناقضات آشکار است. جزئیاتی که از سوی برخی منابع غیررسمی فاش شده، بیانگر این است که دختر شاکیه در ابتدا «به راحتی و با اراده شخصی» سوار خودروی بازیگر شده و «با خوش و بش» با او به منزل وی رفته است. تناقض اصلی در اینجاست که پس از این ورود داوطلبانه، ادعای تجاوز خشن با بستن دست و پا مطرح شده و سپس به سادگی و بدون هیچ اتفاق دیگری، وی رهاسازی شده است. این شیوه عمل در جرایم خشن، به‌خصوص از سوی یک چهره سرشناس که باید در قبال اقدامات خود محتاط‌تر باشد، محل شک و تردید جدی است.

علی‌رغم آنکه خبر این اتهام حدود 40 روز است که به صورت غیررسمی در فضای مجازی منتشر شده، صدور قرار بازداشت در این روزهای اخیر، مؤید آن است که تحقیقات پلیسی و قضایی از قبل در جریان بوده و پرونده صرفاً یک اتفاق ناگهانی نیست. با وجود اهمیت خبر، تا کنون هیچ اظهارنظر رسمی یا تکذیبی از سوی بازیگر «پ.ج» یا وکیل قانونی او منتشر نشده است که این سکوت، گمانه‌زنی‌ها را در محافل مختلف افزایش داده است.
در کنار بررسی جزئیات این پرونده خاص، همواره این بحث مطرح بوده که آیا در برخی از این موارد، اتهامات سنگینی چون تجاوز جنسی علیه افراد مشهور، صرفاً با انگیزه مالی مطرح نمی‌شود؟

این حقیر بر این نظر هستم که طرح اتهام علیه اشخاصی که دارای شهرت و موقعیت اجتماعی بالایی هستند، ممکن است به عنوان یک منبع درآمد برای برخی خانم‌ها تلقی شود. در این فرآیند، شاکیان اتهامات سنگینی را وارد می‌کنند و سپس با هدف «جلب رضایت» و پس گرفتن شکایت، مبالغ هنگفتی به عنوان غرامت یا حق‌السکوت دریافت می‌کنند.
این سوءظن تنها مختص به ایران نیست. در همین زمینه، می‌توان به پرونده سال گذشته اشاره کرد که در آن اتهام تجاوز به یک دختر کره‌ای توسط تعدادی از ورزشکاران و دوندگان ایرانی مطرح شد. بر اساس گزارش‌ها، ورزشکاران در مرحله بدوی دادگاه و با اتکا به شواهد و قرائن ارائه شده، از این اتهامات تبرئه شدند؛ این مورد نشان می‌دهد که صرف طرح اتهام از سوی یک شاکی، به معنای اثبات مجرمیت نیست و دستگاه قضایی باید با دقت انگیزه و صحت روایت شاکی را بررسی کند.

در مورد پرونده «پ.ج»، این فرضیه قوی مطرح است که هدف اصلی خانم شاکیه، «تیغ زدن» و اخاذی از بازیگری با نام و نشان بالا بوده است، خصوصاً با توجه به تناقضات شدید در نحوه ورود به منزل و ادعای خشونت در ادامه ماجرا. این فرضیه، با تکیه بر نمونه‌های متعددی که در این حوزه شنیده و مشاهده شده، به عنوان یکی از احتمالات جدی در مسیر تحقیقات قضایی قرار دارد.
در کل از آنجا که از جزئیات پرونده اطلاعی در دست نیست، لذا نمی‌توان با قطعیت سخن گفت و در انتظار احکام قضایی خواهیم بود.

اللهم إنا نسألك العفو والعافية والمعافاة الدائمة في الدين والدنيا والآخرة.

یکی از موضوعات حقوقی-اجتماعی پرتکرار در فضای عمومی و مجازی، به‌ویژه در ارتباط با شهروندان ساکن استان سیستان و بلوچستان و برخی مناطق مرزی، مسئله فقدان شناسنامه برای بخشی از جمعیت است. این موضوع به نادرست از سوی برخی رسانه‌های معاند و یا افراد ناآگاه، به سیاست‌های تبعیض‌آمیز یا امتناع عامدانه حکومت نسبت داده می‌شود.

حال آنکه بررسی ساختار اداری و الزامات قانونی در سازمان ثبت احوال کشور نشان می‌دهد، مسئله عمدتاً ریشه در موانع حقوقی و نقص مدارک لازم برای ثبت قانونی وقایع حیاتی دارد که بر اساس قوانین مدنی و ثبت احوال، لازمه صدور شناسنامه است. کوتاهی در این زمینه، غالباً از سوی خود افرادی است که به دلایل فرهنگی یا عدم آگاهی، اقدام به ثبت رسمی وقایع نکرده‌اند.

مهم‌ترین موانع قانونی که مانع از اجرای سریع وظیفه قانونی ثبت احوال می‌شوند، عبارتند از:

اولاً: فقدان سند رسمی نکاح (ازدواج)؛ بر اساس قوانین ثبت احوال، برای صدور شناسنامه فرزند، ارائه سند رسمی ازدواج والدین از شرایط اساسی و غیرقابل چشم‌پوشی است. در مناطقی که ازدواج‌ها صرفاً به‌صورت شرعی و سنتی و بدون ثبت در دفاتر رسمی صورت گرفته است، اداره ثبت احوال قانوناً مجاز به صدور شناسنامه نیست.
در چنین مواردی، اشخاص ابتدا باید به دادگاه مراجعه کرده و با ارائه دلایل و شهود، حکم اثبات زوجیت را دریافت کنند. پس از صدور این حکم قضایی، اداره ثبت احوال موظف است بر اساس مستندات دادگاه، اقدام به ثبت واقعه ازدواج و سپس صدور شناسنامه برای فرزندان نماید. بنابراین، پروسه صدور شناسنامه تا پیش از رفع مانع قضایی، متوقف می‌ماند.

ثانیاً: یکی از موانع قانونی، مربوط به ازدواج زن یا مرد ایرانی با اتباع خارجی است. این مسئله به دلیل نگرانی‌های امنیتی و حقوقی در زمینه تابعیت، نیازمند طی کردن فرآیندهای خاص است:

أ) فرزندان مادر ایرانی و پدر خارجی؛ هرچند قانون اصلاحی مراحل اعطای تابعیت به فرزندان حاصل از ازدواج زن ایرانی با مرد خارجی را تسهیل کرد، اما این امر به سادگی ثبت تولد نیست. متقاضیان باید به وزارت کشور مراجعه کنند تا پس از استعلامات لازم و تعیین تکلیف وضعیت تابعیت توسط مراجع ذی‌صلاح (و نه صرفاً اداره ثبت احوال)، شناسنامه ایرانی برای آن‌ها صادر شود.

ب) ازدواج مرد ایرانی با زن خارجی؛ در این حالت، مدارک هویتی و اقامتی همسر خارجی باید توسط مراجع قانونی کشور تأیید شود. در صورت عدم احراز هویت یا وجود موانع قانونی، صدور شناسنامه برای فرزندان تا زمان رفع کامل ابهامات و تکمیل پرونده به تعویق خواهد افتاد.

بنابراین، ادعای مبنی بر عدم تمایل حکومت به اعطای شناسنامه، در برابر واقعیت وجود الزامات و پیش‌شرط‌های قانونی که شهروندان باید آن‌ها را برطرف سازند، رنگ می‌بازد. مادامی که موانع قانونی (فقدان سند ازدواج رسمی یا عدم تعیین تکلیف تابعیت) وجود داشته باشند، اداره ثبت احوال موظف به رعایت چارچوب‌های قانون است. به محض رفع این موانع و ارائه مستندات لازم، صدور شناسنامه جزء وظایف قانونی و بدون شک انجام‌پذیر است.

وظیفه دولت در این زمینه، نه فقط صدور شناسنامه، بلکه آگاهی‌بخشی فعال و تسهیل‌گری در مراجع قضایی و اداری برای کمک به این افراد جهت رفع سریع‌تر موانع حقوقی و اداری است.

با این‌که اتهامات منتسب به بازیگر مشهور کشور، آقای «پ.ج»، تاکنون در مراجع قضایی اثبات نگردیده و پرونده ایشان همچنان در مرحله رسیدگی قرار دارد، انتشار نام وی در رسانه‌ها اقدامی مغایر با قانون و اصل برائت محسوب می‌شود؛ موضوعی که دستگاه قضایی باید در قبال آن پاسخ‌گو باشد. در همین راستا، وکلای این بازیگر نسبت به این تخلف واکنش نشان داده و معترض گردیده‌اند.

از سوی دیگر، نکته‌ای قابل تأمل آن است که در همین استان کردستان، فردی کلاهبردار که با فریب و اعمال متقلبانه، اموال چندین شهروند را تصاحب کرده، در حالی که در زندان به‌سر می‌برده است، با جعل وثیقه و بدون رعایت تشریفات قانونی، موفق به اخذ مرخصی موقت شده و سپس با امتناع از بازگشت به زندان، متواری گردیده است. این فرد طی دو سال گذشته، نه‌تنها بازداشت نشده بلکه همچنان آزادانه به فعالیت‌های مجرمانه خود ادامه می‌دهد و به نوعی به قانون، عدالت و حقوق مردم دهن‌کجی می‌کند.

چنین مواردی، چه ناشی از ناتوانی دستگاه‌های مسئول در اجرای عدالت باشد یا از نفوذ و روابط پشت‌پرده‌ی متهم در ساختار قضایی، در هر حال، نماد آشکار سلب اعتماد عمومی به حاکمیت قانون و حکومت است. بی‌تردید، استمرار این وضعیت، نه‌تنها اعتبار قوه قضاییه را تضعیف می‌کند بلکه امید مردم به اجرای عدالت را نیز بیش از پیش خدشه‌دار خواهد ساخت.

پس از گذراندن هفت خان و دعاهایی از ته دل، بالاخره یارانه خان رسید!

پیامک اومد، دلم ریخت… با ذوق زدم تو حساب، دیدم عددی نشسته که بیشتر شبیه شوخیه تا پول!

ولی خب دمش گرم، همین که فهمیدیم هنوز یادمون هستن خودش یه لایک بزرگ داره!

یارانه اومد، نه واسه خرجش… واسه دل‌خوشی! که بگی: «آره بابا، ما هنوز تو لیست زندگیم!»

حالا هر ماه چشم‌به‌راهیم نه برای پول، برای اون حس باشکوهِ "یارانه واریز شد"

با تشکر از دولت خدوم پزشکیان...

#جمعه_روز_صلوات

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ، وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»

📚صحيح ابن خزيمة، ج1، ص351 ح711؛ صحیح ابن حبان، ج5، ص289 ح1959.

@navavi_al_kurdi68

ذکر جَهری (آشکار) در احادیث نبوی

مشروعیت و جواز «ذکر جهری» (ذکر با صدای بلند) در شرع، موضوعی است که در احادیث متعددی ریشه دارد. در این زمینه، دو تن از ائمه و محققان برجسته به تفصیل در این خصوص به جمع‌آوری روایات پرداخته‌اند:

▪️امام جلال‌الدین سیوطی (رحمه‌الله)، در رساله خود با عنوان «نَتِيجَةُ الْفِكْرِ فِي الْجَهْرِ بِالذِّكْرِ»، بالغ بر 26 حدیث را نقل کرده‌ که به دلالت بر مشروعیت ذکر جهری اشاره دارند.

▪️علامه و محقق محمد عبدالحی لکنوی حنفی (رحمه‌الله)، در اثر خود با عنوان «سَبَاحَةُ الْفِكْرِ فِي الْجَهْرِ بِالذِّكْرِ»، با تحقیق جامع‌تری، تعداد روایات را تا 46 روایت افزایش داده‌است.

مجموعه این روایات که غالب آن‌ها از نظر سند مورد قبول واقع شده‌اند، به طور صریح یا تلویحی، بر جواز و مشروعیت برگزاری مجالس ذکر با صدای بلند دلالت دارند. همچنین در این کتاب‌ها، به مهم‌ترین ایرادات و اعتراضات نیز پاسخ داده شده است.

کاهش شدید نرخ ازدواج و افزایش نگران‌کننده آمار طلاق، یکی از چالش‌های کلان اجتماعی-جمعیتی در جامعه امروز ماست. این روند، زنگ خطری جدی برای ساختار خانواده و آینده جمعیتی کشور محسوب می‌شود. در حالی که دلایل متعددی برای این بحران شناسایی شده است، از جمله سخت‌گیری‌های غیرمنطقی در امر ازدواج از سوی خانواده‌ها و عدم وجود تدابیر حمایتی مؤثر از سوی دولت، بررسی عمیق‌تری ضروری است.

آمار طلاق

اینکه آمار طلاق در صدر اخبار قرار دارد، به خودی خود معنای روشنی از وخامت اوضاع نیست. نباید فراموش کرد که آمارها ماهیت چندوجهی دارند.

1. مناطقی با آمار طلاق پایین

در برخی مناطق با بافت سنتی قوی‌تر، نرخ طلاق به شکلی مصنوعی پایین نگه داشته شده است. این آمار پایین، لزوماً منعکس‌کننده رضایت یا سلامت نهاد خانواده نیست. در این جوامع، طلاق به شدت مذمت شده و زنان اغلب در شرایط زندگی بسیار نامطلوب، خشونت‌آمیز یا حتی آسیب‌زا، تحت فشار حفظ بنیان خانواده باقی می‌مانند. این اجبار، نه تنها سلامت روانی افراد را تهدید می‌کند، بلکه گاهی نتایج فاجعه‌باری چون خودسوزی یا خودکشی را نیز به دنبال داشته است.

2. فاجعۀ طلاق‌های صوری

فاجعه اصلی و کمتر دیده شده، نه در آمار طلاق‌های واقعی و ناشی از ناسازگاری عمیق، بلکه در افزایش طلاق‌های مصلحتی و صوری نهفته است. بخش قابل توجهی از این طلاق‌ها با هدف سوءاستفاده از خلاءهای قانونی یا بهره‌مندی از مزایای دولتی صورت می‌گیرد. این اهداف اغلب عبارتند از:

أ) معافیت فرزندان از گذراندن دوره خدمت سربازی.
ب) دریافت تسهیلات بانکی نظیر وام ازدواج یا تسهیلات خاص مطلقات.
پ) دسترسی زوجه مطلقه به مستمری بیمه یا حقوق بازنشستگی پدر یا مادر متوفی.

اینگونه طلاق‌ها، نه تنها ارزش قانونی و اجتماعی عقد ازدواج را خدشه‌دار می‌کند، بلکه به طور کاذب آمارهای رسمی را نیز مخدوش ساخته و تدوین سیاست‌های صحیح برای حل معضل اصلی را دشوار می‌سازد. مقابله با این پدیده نیازمند اصلاح فوری قوانین مرتبط با سربازی و تأمین اجتماعی است تا مسیر سوءاستفاده‌های سیستمی مسدود شود.

در واقع بحران دوگانه کاهش ازدواج و افزایش طلاق، صرفاً یک مسئله آماری نیست، بلکه محصول تلاقی مشکلات اقتصادی، فشارهای فرهنگی و حفره‌های قانونی در سیستم‌های حمایتی است. شناسایی و تفکیک طلاق‌های واقعی از طلاق‌های مصلحتی و صوری، گام اول برای تدوین سیاست‌های صحیح است. مادامی که قوانین، به جای حمایت از تشکیل خانواده، راهی برای دریافت تسهیلات نامشروع فراهم کنند، نهاد خانواده در برابر این موج دوگانه، آسیب‌پذیر خواهد ماند.

فضایل و برکات مجالس ذکر: گنجینه‌ای فراموش شده

بر اساس بررسی برخی از احادیث صحیح، مجالس ذکر که متأسفانه امروزه مورد غفلت بسیاری از مردم قرار گرفته است، از جایگاه و فضایل والایی برخوردار بوده و آثار نیکوی فراوانی در زندگی دنیوی و اخروی انسان به همراه دارد.

🔻برخی از مهم‌ترین فضایل و برکات مجالس ذکر عبارتند از:

▪️ جلب حمایت فرشتگان: حضور در چنین مجالس مورد عنایت ویژه ملائکه مقرب الهی است و فرشتگان پروردگار برای حاضران طلب رحمت و آمرزش می‌کنند.
▪️ مغفرت و آمرزش الهی: این مجالس، یکی از راه‌های مؤثر برای دستیابی به مغفرت و زدوده شدن گناهان از پرونده اعمال مؤمنان محسوب می‌شود.
▪️ نزول سکینه و آرامش قلبی: ذکر خدا، قلب‌ها را آرامش می‌بخشد. حضور در جمعی که ذکر خدا محوریت دارد، موجب نزول سکینه (آرامش و طمأنینه) الهی بر دل‌ها و روان‌ها می‌گردد.
▪️ تبدیل سیئات به حسنات: ذکر خالصانه، قدرتی دارد که می‌تواند بدی‌ها و لغزش‌های گذشته را به نیکی‌های بزرگ تبدیل نماید.
▪️ بهشت دنیایی: این مجالس بهشت کوچک و زمینی برای مؤمنان محسوب می‌شوند؛ جایی که دل‌ها از تعلقات دنیوی پاک شده و به یاد خالق می‌رسند.
▪️ منور شدن چهره‌ها در آخرت: یکی از نتایج این ذکرها، درخشندگی و نورانیت چهره افراد در روز قیامت است که نشان از رضایت الهی دارد.
▪️ بهشت اخروی: در نهایت، عمل به این سنت و شرکت در این محافل، پاداشی جز نعمت ابدی بهشت جاودان ندارد.

🔻مصادیق مجالس ذکر و شمولیت فضايل:

مجالس ذکر تنها به خواندن تسبیح یا ورد خاص محدود نمی‌شود. هرگاه گروهی از اهل ایمان در مکانی گرد هم آیند و هر یک از اعمال زیر را برای رضای خداوند انجام دهند، از مصادیق بارز و مستقیم مجالس ذکر شمرده می‌شوند:

▫️ ذکر زبانی: یاد کردن خدا، تسبیح، تهلیل، تکبیر و تقدیس پروردگار.
▫️ صلوات: فرستادن درود بر پیامبر اکرمﷺ
▫️ دعا: طلب خیر از خداوند به صورت دسته‌جمعی.
▫️ تلاوت قرآن کریم: قرائت کلام وحی با تدبر و حضور قلب.
▫️ مجالس علمی: حتی تجمع برای کلاس درس یا مباحث علمی دینی و کسب معارف الهی نیز مشمول این فضایل می‌شود، زیرا هدف نهایی آن، شناخت و یاد خداست.

برای هر یک از این موارد ذکر، ادله‌ای صحیح از سنت پیامبراکرمﷺ وجود دارد. این مطلب صرفاً به صورت تیتروار در اینجا اشاره شدند، زیرا هدف اصلی، تأکید بر فضیلت و برکات ذکر دسته‌جمعی است که در مساجد یا هر مکان دیگری صورت می‌گیرد. ذکر به صورت فردی (فرادا) موضوعی جداگانه است که فضایل خاص خود را دارد، اما آنچه در این نوشتار کوتاه بیان شد، برتری و نتایج ذکر به صورت جماعی می‌باشد.

با یاد صالحین، رحمت الهی نازل می‌شود چنانکه برخی از سلف‌صالح فرمودند.

ابومسلم خَولانی-رحمه‌الله- (م62هـ)، از بزرگان تابعین و از صالحان امت است که به سبب کثرت ذکر و عبادت، همواره زبانش به یاد خدا مشغول بود؛ تا آنجا که برخی او را به سبب این حالت روحانی و بی‌اعتنایی به دنیا «مجنون» می‌خواندند.
وی اهل کرامت و معنویت بوده و در زندگی‌اش نشانه‌های الهی بسیاری ظاهر شده است. از جمله، دو کرامت بزرگ که یادآور معجزات پیامبران پیشین -یعنی سیدنا ابراهیم (علیه‌السلام) و سیدنا موسی (علیه‌السلام)- برای او تحقق یافته است:
یکی، نجات از آتش در نهایت صحت و سلامت جسمانی.
دوم، عبور از آب در هنگام رویارویی با لشکر رومیان.
این وقایع، جلوه‌ای از ایمان راستین و توکل عمیق او بر پروردگار بود و نامش را در تاریخ سلف‌صالح با احترام ماندگار ساخت.

اخیراً دیدم یکی از برادران -غفرالله‌ له ولنا- درباره برخی از ماموستایان، که گویی با دیدگاه و تفکرات ایشان -در پاره‌ای از مسائل اصولی و یا فقهی- موافق نیستند، تعبیر «ملاهای قرون وسطایی» را به کار برده است. اگر مقصود از این تعبیر، تشبیه آنان به عالمان مسلمان در قرون وسطی باشد، باید دانست که بسیاری از عالمان آن دوران از برجسته‌ترین فقیهان، محدثان، مفسران و متکلمان تاریخ اسلام به‌شمار می‌آیند؛ شخصیت‌هایی که نقشی بنیادین در شکل‌گیری و رونق تمدن اسلامی ایفا کردند و آثار گران‌سنگ آنان تا امروز الهام‌بخش پژوهشگران و اندیشمندان جهان اسلام است.

اما اگر مراد از «ملاها» در این تعبیر، روحانیان مسیحی اروپا در قرون وسطی باشد، در این صورت گوینده، آگاهانه یا ناخودآگاه، عالمان دین اسلام را به جهل، تعصب و کفر متهم ساخته و از رهگذر این مقایسه، در پی تحقیر و بی‌اعتبارسازی آنان برآمده است.

در هر دو فرض یادشده، چنین سخنی نه بر مبنای شناخت تاریخی است و نه از منطق و انصاف بهره‌ای دارد؛ بلکه نشانه‌ای از سطحی‌نگری و داوری شتاب‌زده نسبت به ماموستایان است. با این همه، بنده درباره گوینده گمان نیک دارم و -إن‌شاءالله- مقصود ایشان از این تعبیر، تحقیر یا بدگویی نبوده است، بلکه شاید از سر نقدی ناصواب ولی بی‌غرض بر زبان رانده شده باشد.

جناح‌های سیاسی داخلی در ایران سال‌هاست به جان هم افتاده‌اند. هر کدام دیگری را متهم می‌کند و از تریبونی که باید صدای مردم باشد، به ابزاری برای تسویه‌حساب‌های شخصی و جناحی بدل ساخته‌اند. و این دعواهای خاله زنکی سیاسی جدیداً نیز به اوج رسیده است. طنز تلخ ماجرا اینجاست که هیچ‌کدامشان نمی‌پرسند آخر این جدال‌ها به کجا می‌رسد؟ آیا نان سفرۀ آن کارگر یا بازنشسته که با شرمندگی به خانه بازمی‌گردد، بیشتر می‌شود؟ قرار است این سیاه‌بازی‌های سیاسی چه دردی را دوا کند؟
در حالی‌که معیشت اکثریت مردم روزبه‌روز به نابسامانی بیشتر می‌گراید، تورم افسارگسیخته نفس خانواده‌ها را بریده و بی‌عدالتی اجتماعی چون موریانه به جان جامعه افتاده است، عده‌ای در جایگاه مسئولان هنوز سرگرم مقصرنمایی‌اند؛ یکی می‌گوید دولت پیشین، دیگری مجلس، آن یکی شورای فلان یا نهاد بهمان. انگار نه انگار که مردم از همۀ آن‌ها یک چیز می‌خواهند: عمل، نه توجیه.
اما بگذارید روشن بگویم: از منظر مردم، همۀ مسئولان به اندازۀ سهم و جایگاه خود مقصرند. هیچ‌کس مبرا نیست. بر دوششان حقوق مردمی سنگینی می‌کند که با صداقت و زحمت روزگار می‌گذرانند و نیز حق همان‌هایی که روزی برای عزت و دفاع از این سرزمین و مردم جان دادند.
کشوری که مردمانش در اضطراب فردا زندگی می‌کنند، نیازی به نمایش‌های پرخاشگرانۀ سیاسی ندارد؛ نیاز به صداقت، مسئولیت‌پذیری و شجاعت در تصمیم‌گیری دارد. تا وقتی تریبون‌ها میدان تسویه‌حساب سیاسی‌اند، نه عدالت زنده می‌شود، نه اقتصاد. و تا زمانی که از پشت میزها صدای هم‌دلی و اصلاح برنخیزد، اعتماد مردم روزبه‌روز فرسوده‌تر خواهد شد.