نیم قرن پیش فضاپیمای سایوز-۱۳ با یک تلسکوپ به فضا پرتاب شد.

برای اولین بار بود که سایوز به رصدخانه تبدیل شد و تلسکوپ اوریون-۲ را در محل دستگاه داکینگ نصب کردند.

برای محافظت از تلسکوپ در هنگام پرتاب تجهیزات به بدنه متصل شدند. و سپس در مدار، کیهان‌نردان پیوتر کلیموک و والنتین لبدف آنها را باز کردند.

جو زمین بخش زیادی از اشعه یو-وی را جذب می کند و برای همین نیاز بود تا این تلسکوپ یو-وی به فضا فرستاده شود.

تصویر این تلسکوپ در مقایسه با عکس‌های قرن بیست و یکم، شگفت‌انگیز نیست، اما این تلسکوپ پس از عکس‌برداری در طیف یو-وی اطلاعات مفید زیادی به دانشمندان داد: از ترکیب اجرام آسمانی تا دمای آنها.

نتایج:

طیف نگار یو-وی یک سحابی سیاره ای برای اولین بار بدست آمد.

آلومینیوم و تیتانیوم برای اولین بار در سحابی ها کشف شد.

اولین عکس از ستارگان تا قدر ۱۳ در طیف یو-وی (هر چه این عدد بیشتر باشد، درخشش ضعیف تر و سخت تر دیده می شود) گرفته شد

این ستاره ها هزار برابر کم نورتر از آنهایی هستند که با چشم غیر مسلح می بینیم.

کیهان‌نوردان از ۱۸ تا ۲۳ دسامبر ۱۹۷۳ رصدهایی را با استفاده از این تلسکوپ انجام دادند.

🪐 @njoom2070

بازیابی شاتل ساخت شوروی پس از فرود در آبهای نزدیک استرالیا

در ۳ ژوئن ۱۹۸۲، اتحاد جماهیر شوروی ماموریت کاسموس ۱۳۷۴ را پرتاب کرد؛ این مأموریت نخستین پرواز مداری یک شاتل فضایی شوروی و اولین پرتاب راکت کاسموس ۳-ام بود.

این ماموریت حامل فضاپیمای بور-۴ بود که یک نمونه‌ی بدون سرنشین و نصف اندازه از فضاپیمای اسپیرال بود که برای آزمایش مواد محافظ حرارتی شاتل بوران طراحی شده بود.

این فضاپیما با سرعتی تا ۲۵ برابر سرعت صوت پرواز کرده و پس از ورود مجدد به جو، با چتر نجات در اقیانوس فرود می‌آمد. آزمایش‌ها بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ انجام شد.

🪐 @njoom2070