‏- پست جدید ناسا موقعیت لحظه‌ای وویجر ۱ را با استفاده از ابزار Eyes on the Solar System ناسا نشان میدهد و نشان میدهد که از سال ۱۹۷۷ تاکنون ۲۴.۳ میلیارد کیلومتر سفر کرده و اکنون از نپتون عبور کرده است.
‏این دستاورد با استفاده از منبع تغذیه پلوتونیوم-۲۳۹ امکان‌پذیر شده که با وجود نیمه‌عمر ۲۴,۱۱۰ ساله‌اش، عملکردی فراتر از پیش‌بینی‌ها داشته است.

‏- دوربین‌های وویجر ۱ در سال ۱۹۰۰ برای حفظ انرژی برای ابزارهای میان‌ستاره‌ای غیرفعال شدند، تصمیمی که توسط یک مطالعه ناسا در سال ۱۹۹۱ پشتیبانی شد و نشان داد که کاهش توان، عملیات را تا سال ۲۰۲۵ محدود خواهد کرد، با این حال این فضاپیما همچنان داده‌ها را ارسال میکند و این موضوع تخمین‌های اولیه مهندسی را به چالش میکشد.

‏- سفر وویجر ۱ به فضا میان‌ستاره‌ای، که در سال ۲۰۱۲ با داده‌های امواج پلاسما از زیرسیستم امواج پلاسما تأیید شد، بینش‌های منحصربه‌فردی از لبه هلیوسفر ارائه میدهد که با یافته‌های مقاله‌ای در سال ۲۰۱۹ در نشریه Nature Astronomy هم‌راستا است و درک ما از مرزهای باد خورشیدی را بازتعریف کرده است.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

جالب است بدانيد، تعداد ستاره‌های جهان بیشتر از تعداد دانه‌های شن روی زمین است، اما تعداد اتم‌های موجود در یک دانه شن بیشتر از تعداد تمام ستارگان تخمین زده شده جهان هستى است!
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏سحابی ring یک نمونه از سحابی‌های سیاره‌ای است.

‏این نوع سحابی‌ها زمانی شکل میگیرند که یک ستاره مشابه خورشیدِ ما در پایان عمر خود لایه‌های بیرونی‌اش را به فضا پرتاب میکند.

‏آنچه باقی می‌ماند یک هسته ی داغ است که در مرکز سحابی قرار دارد و به عنوان یک کوتوله ی سفید شناخته میشود.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏- یک مشاهده نادر توسط رصدخانه اشعه ایکس چاندرای ناسا که جت یک سیاه‌چاله از اوایل جهان را نشان میدهد، جتی که توسط پس‌زمینه مایکروویو کیهانی (CMB)، بقایای مهبانگ که از سال ۱۹۶۵ کشف شده، روشن شده است.
‏این نشان میدهد که تشکیل سیاه‌چاله‌های فعال در اولین میلیارد سال پس از تولد جهان رخ داده است.

‏- این کشف با دیدگاه قدیمی که رشد سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم به کندی انجام میشود، مغایرت دارد، زیرا مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۳ در *Nature Astronomy* نشان میدهد که این جت‌ها میتوانند رشد ذرات را تا انرژی‌های اشعه ایکس تسریع کنند و به تکامل سریع سیاه‌چاله‌ها در دوره "ظهر کیهانی" (۲ تا ۳ میلیارد سال پس از مهبانگ) اشاره دارند.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

زیبایی ببینید.
فرود مجدد super heavy booster بر چاپستیک.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

- کشف هابل مبنی بر وجود تعداد بیشتری از سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در کیهان اولیه که در طی یک میلیارد سال اول از فروپاشی ستارگان عظیم و دست‌نخورده تشکیل شده‌اند، برآورد قبلی مبنی بر کمیابی آن‌ها را به چالش میکشد، همان‌طور که در مطالعه‌ای از ناسا در سال ۲۰۲۵ با استفاده از داده‌های دوربین میدان گسترده ۳ توضیح داده شده است.

- تغییرات در روشنایی کهکشان‌ها که توسط هابل شناسایی شده، نشان‌دهنده رشد سریع این سیاه‌چاله‌ها است که احتمالاً از طریق فروپاشی مستقیم ابرهای گازی صورت گرفته، که توسط شبیه‌سازی سال ۲۰۲۲ دانشگاه هایدلبرگ پشتیبانی می‌شود و نشان میدهد هاله‌های آغازین می‌توانند سیاه‌چاله‌هایی تا ۴۰,۰۰۰ جرم خورشیدی تشکیل دهند.

- این یافته با دیدگاه اصلی مبنی بر رشد کندتر سیاه‌چاله‌ها مغایرت دارد و بحث‌هایی را درباره مدل‌های جایگزین شکل‌گیری مانند نظریه جهش بزرگ (Big Bounce) برانگیخته است، هرچند شواهد همچنان بر اساس تحلیل‌های اخیر در Astrophysical Journal Letters قطعی نیست.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

سه عدد از راکت های فوق سنگین طراحی شده توسط اتحاد جماهیر شوروی برای سفر به ماه

از چپ به راست:

۱. ابر راکت ان-۱ که برای یک سفر رفت و برگشت دو کیهانورد به ماه توسط سرگئی کارالیوف طراحی شده بود و دارای ۳۰ موتور ان-کی-۱۵ در مرحله اول بود و توان حمل محموله ۹۵ تنی به مدار پایین زمین را داشت .

۲. ابر راکت یو-آر-۷۰۰ که برای سفر به ماه و مریخ توسط ولادیمیر چلومی طراحی شده بود و دارای ۹ موتور آر-دی-۲۷۰ در مرحله اول بود و توان حمل محموله ۱۵۰ تنی به مدار پایین زمین را داشت .

۳. ابر راکت یو-آر-۷۰۰-آ که به طور اختصاصی برای سفر به مریخ توسط ولادیمیر چلومی طراحی شده بود و دارای ۹ موتور آر-دی-۲۷۰ در مرحله اول و موتور هسته‌ای در مرحله فوقانی بود و توان حمل محموله ۷۵۰ تنی به مدار پایین زمین را داشت .

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏- تصویر ثبت ‌شده توسط تلسکوپ ⁧ ⁩ ناسا، سیاره فراخورشیدی ۱۴ هرکولس c را که دمای آن (منهای ۳ درجه سانتی‌گراد) است و در فاصله ۶۰ سال نوری از زمین قرار دارد، به نمایش میگذارد.
‏این اولین تصویر مستقیم از سیاره‌ای با مداری بسیار کج است که زاویه مداری آن نسبت به سیاره همراهش ۴۰ درجه است و این امر مدل‌های قدیمی سیستم‌های سیاره‌ای را به چالش میکشد.

‏- ضعیف‌تر از حد انتظار بودن درخشش در طول موج ۴.۴ میکرومتر، که با شیمی عدم تعادل کربن ناشی از جابجایی در اتمسفر (مشابه کوتوله‌های قهوه‌ای سرد) توضیح داده می‌شود، حساسیت مادون قرمز وب را برجسته میکند که دیدگاه‌های جدیدی را در مورد اتمسفر سیارات فراخورشیدی فراتر از ۶۰۰۰ سیاره شناخته‌شده که بیشتر آن‌ها در دماهای بالاتر تصویربرداری شده‌اند، ارائه می‌دهد.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

زیبایی ببینید
تصویری شگفت انگیز از طوفان Tramiکه چند سال پیش از ایستگاه فضایی بین المللی ثبت شد.
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

در حال حاضر به دلیل وزش باد شدید در مسیر تعیین شده پرتاب، پرواز موشک فالکون۹/کپسول دراگون، به ایستگاه فضایی، زودتر از چهارشنبه، ۱۱ ژوئن، میسر نیست .


پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

- موشک سیستم پرتاب فضایی (SLS) ناسا بر روی سکوی پرتاب که برای برنامه ⁧ ⁩ آماده شده است، برنامه‌ای که هدف آن بازگشت انسان‌ها به ماه با تمرکز بر اکتشاف پایدار است.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏- تصویر نشان‌دهنده جَو پلوتو است که توسط نور خورشید در پشت آن روشن شده و توسط فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ ثبت شده است.

‏این تصویر یک مه آبی نازک را نشان میدهد که با داده‌های طیف‌سنج فرابنفش آلیس تأیید شده و ترکیبات نیتروژن و متان را شناسایی کرده است.

‏- اولین شواهد مستقیم از جو پلوتو در سال ۱۹۸۸ از طریق رصد اختفای ستاره‌ای توسط رصدخانه هوابرد کویپر به دست آمد که فرضیه‌های قبلی مبنی بر نبود جو را به چالش کشید و با شناسایی متان روی سطح در سال ۱۹۷۶ که نشان‌دهنده فشار بخار جو در دمای ۴۰ تا ۶۰ کلوین بود، هم‌راستا شد.

‏- پرواز نزدیک نیوهورایزنز تصورات نادرست درباره اندازه و ترکیب پلوتو را اصلاح کرد و نشان داد که این سیاره کوتوله دارای یک قلب یخی از نیتروژن (منطقه تامبا) و جو پویا است و این موضوع طبقه‌بندی آن به عنوان یک جرم کوچک و ساکن در سال ۲۰۰۶ را زیر سوال برد.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

«کاسموس-۲۵۰۵»: آخرین ماهواره با تحویل کپسولی تصاویر

ده سال پیش، راکت فضایی «سایوز-۲.۱اِی» با فضاپیمایی که بعداً نام «کاسموس-۲۵۰۵» را به آن دادند، از پایگاه فضایی پلِسِتسک پرتاب شد. با این پرتاب، آخرین ماهواره از خانواده ماهواره‌های شناسایی تصویری شوروی و سپس روسیه با نام «یانتار» به مدار زمین فرستاده شد.

این فضاپیماها به اپتیک دقیق مجهز بودند که امکان ثبت جزئیات سطح زمین تا اندازه ۳۰ سانتی‌متر روی فیلم عکاسی را فراهم می‌کرد. تصاویر گرفته‌شده در دو کپسول ویژه به زمین ارسال می‌شدند و یک کپسول سوم نیز هنگام بازگشت فضاپیما از مدار، تصاویر را به زمین منتقل می‌کرد. ماهواره‌های مدرن‌تر، داده‌ها را از طریق کانال‌های رادیویی ارسال می‌کنند.



پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

فکت:
اگر تمامی سیارات منظومه ی شمسی رو بین ماه و زمین قرار بدیم، باز هم فضای خالی زیادی باقی میمونه.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

تیر
در یونان باستان وقتی قبل از طلوع خورشید دیده میشد، آپولو و بعد از غروب، هرمس نام داشت (پیام‌رسان سریع خدایان)
رومیان آن را بر اساس خدای رومی، «مرکوری»نام‌گذاری کردند.
در پارسی به این سیاره تیر میگویند (یکی از اساطیر
، ایزدِ کتابت و سخنوری)
نام عربی این سیاره، عطارد است.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏- تصویر منتشرشده توسط NASA Universe، کهکشان‌های کوتوله‌ای را نشان میدهد که به دور کهکشان راه شیری در حال گردش هستند، برخی از آن‌ها تا فاصله ۲۵,۰۰۰ سال نوری نزدیک هستند، و کهکشان کروی کوتوله (Sagittarius Dwarf Spheroidal Galaxy) در حال جذب شدن توسط راه شیری است، فرآیندی که با داده‌های تلسکوپ فضایی هابل در سال ۲۰۰۶ و تعاملات گرانشی پویا پشتیبانی میشود.

‏- تحقیقات انجام‌شده توسط نظرسنجی آسمانی دیجیتال اسلون (Sloan Digital Sky Survey) و نظرسنجی انرژی تاریک (Dark Energy Survey) بیش از ۶۰ کهکشان ماهواره‌ای را در فاصله ۱.۴ میلیون سال نوری کشف کرده‌اند، که این امر فرضیات قبلی درباره محله کهکشانی کم‌‌‌ جمعیت را به چالش کشیده و نشان‌ دهنده رقص پیچیده گرانشی تحت تأثیر هاله ماده تاریک کهکشان راه شیری است.

‏- ادغام نهایی این کهکشان‌های کوتوله با راه شیری، مشابه پیش‌بینی برخورد با کهکشان آندرومدا در ۴.۵ میلیارد سال آینده، با مطالعات سال ۲۰۱۲ پشتیبانی می‌شود که نشان میدهد به دلیل فاصله‌های عظیم میان‌ستاره‌ای، برخورد ستاره‌ای به حداقل می‌رسد و درک ما از تکامل کهکشانی را بازتعریف میکند.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

‏ویدیویی شگفت انگیز از مقایسه ی زمین، خورشید و چند سیاهچاله ی کلان‌جرمِ شناخته شده تا به امروز.
‏⁧ ⁩
پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

- تصویر ثبت‌شده توسط فضاپیمای داون ناسا، که ده سال پیش در تاریخ ۶ ژوئن ۲۰۱۵ ثبت شده، گودال اوکاتور روی سرس را نشان میدهد که نقاط روشن آن به‌عنوان رسوبات کربنات سدیم شناسایی شده‌اند، که نشان‌دهنده مخازن زیرسطحی آب‌نمک در گذشته است که فوران کرده و تبخیر شده‌اند، طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ در نشریه نیچر که داده‌های با وضوح بالای داون را تحلیل کرده بود.

- این یافته دیدگاه گذشته سرس به‌عنوان یک سیارک خشک را به چالش میکشد و آن را به‌عنوان یک جهان اقیانوسی با فعالیت کرایوولکانی معرفی میکند، که با شواهد طیف‌سنجی مواد معدنی آب‌دار از مأموریت داون در سال ۲۰۱۵، منتشرشده در نشریه ساینس، پشتیبانی میشود و نشان میدهد که آب مایع ممکن است مدت بیشتری از آنچه انتظار می‌رفت باقی مانده باشد.

- این کشف با تحقیقات اخیر کمربند سیارکی، مانند پرواز مأموریت لوسی در سال ۲۰۲۳ از کنار دینکینش، که حضور گسترده‌تر اجسام غنی از مواد فرار را نشان می‌دهد، هم‌راستا است و ممکن است درک ما از شکل‌گیری منظومه شمسی را فراتر از مدل‌های رایج خشکی یکنواخت تغییر دهد.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070

فکت: بعد از پرتاب 144 مکانیزم، باید به درستی عمل میکردند
و اگر تنها یک مرحله اجرا نمیشد، پروژه شکست میخورد.

پروکسی |پروکسی
🪐 @njoom2070