الان روزهایی‌ه که بیرون پر از صدای انفجاره
و آدم‌ها نمی‌دونن فردا چی می‌شه...

اما چیزی که خیلی‌ها نمی‌دونن اینه که
جنگی که توی سر و بدنشون شروع شده، از اون چیزی که داره بیرون اتفاق میوفته خطرناک‌تره.

▫️ سردردهای بی‌دلیل
▫️ احساس بی‌حسی
▫️ فکر کردن مداوم بدون اینکه بدونی داری به چی فکر می‌کنی
▫️ ناتوانی در تمرکز، و اون حس خفگی توی قفسه سینه…

همشون «زخم‌های بی‌صدا»ی اضطراب هستن.
اما وقتی با اضطرابمون مواجه میشیم به دوتا نکته باید توجه کنیم:
1. بیش تر از 90 درصد ترس هامون حاصل فاجعه سازی ذهنمونن و هرگز رخ نمیدن
2.اون دسته از ترس هامون هم که به واقعیت میپیوندن به ندرت اوطوری که ذهنمون میگه فاجعه آمیزن
با این وجود حتی اگه فاجعه ای رو هم که تصور میکردیم رخ بده تلاش ما برای سازگار شدن با این واقعیت در عین حال که ممکنه سخت و فرساینده باشه اما این رو هم مشخص میکنه که ما قوی تر از اونی بودیم که تصور میکردیم

📚 کتاب‌هایی برای موقعیت‌های خاص زندگی

گاهی یه کتاب درست و حسابی می‌تونه مسیر فکری و احساسی آدم رو عوض کنه. این لیست رو برای شرایط مختلف زندگی آماده کردم، شاید به درد خودت یا کسی که می‌شناسی بخوره.

🔹 برای کسی که با خودشیفتگی درگیر شده:
📖 رمان‌های ناثان زاکرمن از فیلیپ راث (Philip Roth)—برای کسی که درگیر یک شخصیت خودشیفته است.
📖 آیا من هرگز به اندازه کافی خوب خواهم بود؟ از کَرِن مک‌برایِد (Will I Ever Be Good Enough?)—برای کسانی که با والدین خودشیفته بزرگ شده‌اند.

🔹 برای سوگ و از دست دادن:
📖 آرامش از آن هود (Comfort)—برای از دست دادن فرزند.
📖 سال اندیشه جادویی از جوان دیدیون (The Year of Magical Thinking)—برای کسی که همسرش را از دست داده.

🔹 برای افسردگی و سلامت ذهنی:
📖 اغراق و نیم از آلی بروش (Hyperbole and a Half)—روایتی بامزه و عمیق درباره افسردگی.
📖 هوش مثبت از شیرزاد شمین (Positive Intelligence)—برای بهبود خودشناسی و ذهنیت قوی‌تر.

🔹 برای اعتیاد و ترک الکل:
📖 پسر زیبا از دیوید شف (Beautiful Boy)—درباره اعتیاد فرزند و تأثیر آن بر خانواده.
📖 خاموشی از سارا هپولا (Blackout) و در حال بهبودی از لزلی جمیسون (The Recovering)—برای کسانی که با اعتیاد به الکل درگیرند.

🔹 برای بحران‌های زندگی و رشد شخصی:
📖 چیزهای کوچک زیبا از شریل استراید (Tiny Beautiful Things)—یک همراه برای بحران‌های دهه‌ی بیست و سی.
📖 انتخاب از ادیت اوا اگر (The Choice)—یک کتاب عمیق درباره زخم‌های روحی و چگونگی ترمیم آنها.

🔹 برای روابط و ازدواج:
📖 سیر عشق از آلن دوباتن (The Course of Love)—روایتی فلسفی و کاربردی درباره عشق و زندگی مشترک.

همه‌ی این کتاب‌ها به فارسی ترجمه شده‌اند و راحت می‌تونید پیداشون کنید. اسم اصلی‌شون رو هم نوشتم برای کسانی که خارج از ایران هستند.

تو این شرایط وقتی با همه ی بدنت درگیر اضطرابی
و ذهنت دایم داره بدترین سناریو ها روبرات میسازه
خیلی وقتا هیچ راه‌حلی به کارت نمیاد.
نه جمله‌های انگیزشی، نه تلاش برای قوی بودن ونه هیچ چیز دیگه ...
تو این لحظه ها، انگار فقط یه چیز کم داری:
یکی که بفهمه چی داری می‌کشی، بدون اینکه بخواد درستت کنه.

گاهی فقط همین‌که یه نفر بگه:
«آره... منم شبا خوابم نمی‌بره»،
یا
«آره منم همینطور ... منم همینطور دوست من»
کافیه تا بتونی نفس بکشی

خیلی از مواقع آدم‌ها نه به‌خاطر اینکه راه‌حل دارن،
بلکه چون درد های مشترکی دارن و مارو درک میکنن، میتونن بهمون کمک کنن
و بدون اینکه بخوان ادای قهرمان‌ها رو دربیارن، میتونن ناجی ما تو این شرایط سخت باشن

بعضی روز ها به محض اینکه صبح از خواب بیدار می‌شی و هنوز چشمات گرم خوابن ذهنت شروع میکنه داستان هاش رو برات تعریف میکنه

«همه چی داره خراب‌تر می‌شه…»
«تو تا حالا هیچی نشدی. و تا آخرش هم نمی‌شی.»
«جوونیت به باد رفت ... زندگیت از بین رفت»
«اگه بمونی، نمیتونی زندگی کنی . اگه بری، نمیتونی دووم بیاری.»
«این‌همه درس خوندی که چی؟ به هیچ دردی نمیخوره»

و این صداها، نه فقط ی فکر بلکه یه‌جور حقیقت زهرآلود به‌نظر می‌رسن… انگار با گوشت و پوست و استخونت باورشون کردی.

اما یه کار هست که می‌تونه یه ذره فاصله بندازه بین تو و این صدای بلند:
«یه اسم ساده روش بذار. فقط همین.»

📌 مثلاً وقتی ذهنت می‌گه: «همه چی داره از دست می‌ره…»
تو بگو:
«خب… ذهنم الان رفته توی مود فاجعه‌سازی.»
«این همون ترسِ تکراریه من جا موندمه.»
«آره، این همون داستان تکراریه تو کافی نیستیه.»

پس همین الان فکری که تو ذهنت میگذره رو با این جمله کامل کن « این همون داستان تکراریه ................»

همین. نه بیشتر و نه کمتر
نه لازمه باهاش بحث کنی. نه ردش کنی و نه قایمش کنی.
فقط بهش آگاه شو. براش ی اسم بذار. و ازش فاصله بگیر .

تو دوره‌ی کد بیداری، ما نمی‌خوایم ذهن رو ساکت کنیم.
ما فقط می‌خوایم بفهمیم اون صدا واقعیت محض زندگی تو نیست، حتی اگه یه عمر باورش کرده باشی.

🌱 اگه ذهن تو هم این روزا پر شده از این صداهای تلخ و دردناک
اگه هر روز داری زیر وزن فکرهایی که فقط ترس میندازن به جونت له می‌شی،
این تمرین برای توئه— و این دوره برای تو طراحی شده. فقط کافیه بهمون بگی «بیدارم»

.

بعضی وقتا ، هیچ راه حلی جواب نمیده ، نه جمله‌های انگیزشی، نه دلداری،
نه حتی اینکه «عقلاً می‌دونیم قراره این روز ها هم بگذره.»

یه لحظه‌هایی هست که فقط داری با دستای سردت، و صدای کرکننده‌ی ذهنت، تلاش میکنی که فقط زنده بمونی

«اگه پول نداشته باشم چی؟»
«اگه اتفاقی بیفته که روش کنترل نداشته باشم چی؟»
«اگه اون فاجعه ای که همیشه ازش میترسم اتفاق بیوفته چی؟...»

ذهنت همه تلاشش رو میکنه تا تورو بترسونه چون میخواد فقط زنده بمونی
ولی گاهی تو نیاز داری با بدنت ارتباط برقرار کنی نه با ذهنت چون بدنت بهت کمک میکنه بتونی تو لحظه حال لنگر بندازی

دو کف دستتو محکم به‌هم فشار بده. و در عین حال که اجازه میدی ذهنت قصه هاشو برات تعریف کنه توجهت رو بیار به کف دستت ، به احساسی که تو دستت و تو ماهیچه های دستت ایجاد میشه

طوری که متوجه بشی که این لحظه واقعیه، تو اینجایی و هنوز زنده‌ای
و به خودت بگو: «من هنوز هم اینجام. با همه‌ی فکرهام. با همه‌ی فشارهایی که دارم تحمل میکنم . زنده ، وسیع و آگاه .»
شاید ذهنت هنوز شلوغ باشه. اما بدن‌ت داره بهت پیام می‌ده: هنوز هم اینجایی. هنوز هم می‌تونی ادامه بدی.

📍 توی دوره‌ی کد بیداری، ما دقیقاً همین ابزارها رو تمرین می‌کنیم— نه شعار. نه تکنیک فانتزی.
فقط برگشتن به یه نقطه‌ی واقعی توی بدن خودت.

🎯 ثبت‌نام دوره بازه. برای آدمایی که دنبال برگشت به خودشونن.
نه با حرف. با حس. با لمس. با لحظه‌ی حال فقط کافیه بهمون بگی «بیدارم»

اینکه فکر کنی رو زندگیت کنترل کامل داری ی توهمه محض دوست من تو یک جادوگر نیستی تو ی انسانی مثل همه ی آدم های دیگه

تو نمی‌تونی همه‌چی رو درست کنی.
نمی‌تونی شرایط کشور رو درست کنی،
نمی‌تونی ذهن آشفته‌تو خاموش کنی،
نمی‌تونی آینده رو دستکاری کنی.

و اگه هر روز صبح با این توهم بیدار شی که
«باید همه‌چی رو کنترل کنم تا حالم خوب باشه»
فقط داری خودتو زیر یه استاندارد غیرممکن له می‌کنی

اما همیشه یه قدم کوچیک هست که فقط مال توئه.
یه تماس با یه آدم امن
یه کاری که همیشه دلت می‌خواسته ولی عقب انداختی
ی کاری که برات معنی داره

همون یه قدم کوچیک کافیه، تا این شرایط سختی که هممون توش گیر کردیم مارو زمین گیر نکنه

توی دوره‌ی کد بیداری، ما دنبال کنترل ذهن نیستیم،
ما دنبال ساختن همین «قدم‌های کوچیکِ واقعی» هستیم

🎯 اگه احساس می‌کنی ذهن و شرایط دارن لهت می‌کنن،
اما هنوز یه جایی درونت می‌خواد که سقوط نکنی…
دوره برای توئه.

ثبت‌نام محدوده.
فقط برای کسایی که واقعاً می‌خوان دوباره سکان زندگی رو بگیرن دستشون ، حتی تو دل آشوب. فقط کافیه بهمون بگی «بیدارم»

گاهی تقلای دیوونه‌وار ما برای کنترل کردن زندگیمونه که بیشتر از همه حالمون رو بد میکنه

انگار می‌خوایم همه چی رو بدونیم.
می‌خوایم مطمئن شیم هیچی از دست نمی‌ره.
میخوایم زندگیمون رو کنترلش کنیم

و وقتی نمی‌تونیم؟
فلج می‌شیم. مضطرب می‌شیم. و از خودمون متنفر می‌شیم.

این رو ما بهش میگیم "اضطراب کنترل"
و هرچی بیشتر برای کنترل کامل بجنگی، بیشتر از پا درمیای.
اما یه جای ماجرا هست که هنوز مال توئه.
تو نمی‌تونی همه‌چی رو درست کنی،

اما با این حال همیشه کنترل یکسری بخش های زندگیت دست خودته :

🔹 می‌تونی برنامه بریزی برای فردا، حتی اگه معلوم نیست چی می‌شه
🔹میتونی تراپی رو شروع کنی
🔹 می‌تونی مدیتیشن کنی
🔹 میتونی ورزش کنی و رژیم غذاییت رو رعایت کنی

اینا چیزای کوچیکی‌ان که کنترلشون دست خودته.
آدمایی که این مرز رو رعایت میکنن، توی شرایط سخت فرسوده نمیشن ، بلکه قوی‌تر می‌شن.

توی دوره‌ی «کد بیداری» ما دقیقاً همینو تمرین می‌کنیم:
ما تلاش نمیکنیم شرایط رو کنترل کنیم
بلکه بهت کمک میکنیم تو این شرایط سختی که هممون توش گیر کردیم ی نقطه امن پیدا کنی تا بتونی تو این طوفان توش پناه بگیری و بتونی تاب آوری بیشتری داشته باشی

🎯 ثبت‌نام محدوده، فقط برای کسانی که می‌خوان
به‌جای تقلای همیشگی، دوباره توی زمین زندگی خودشون ریشه بزنن

بعضی روز ها هست که بلند شدن از تخت شبیه بالا رفتن از کوهه نه انرژی داری ، نه هدف مشخصی و نه حتی حوصله اینکه بتونی ی فیلم ببینی انگار ذهنت تو ی سوال گنگ و مبهم گیر کرده : که چی؟
از جام پاشم که چی بشه؟
درس بخونم که چی بشه؟
برای چی زنده بمونم وقتی هیچ آینده ای نمی‌بینم ؟
و راستش شاید سخت ترین نوع خستگی روانی همین باشه
اما دلم میخواد ی چیزیو باهات در میون بذارم :
گاهی معناحرف زدن با ی آدم امنه
گاهی معنا دیدن برگ های درخته که داره تو باد میرقصه
گاهی معنا انجام دادن ی کار کوچیک برای خودمونه برای بهتر کردن حالمونه ... چون هنوز هم ی بخشی از تو داره انتخاب میکنه که آدم بمونه
گاهی قرار نیست دنیا رو تغییر بدی تا معنا ساخته بشه گاهی معنا از دل همین کار های کوچیک سر و کلش پیدا میشه
میدونی گاهی لازمه ما معنا رو برای خودمون و زندگیمون بسازیم نه اینکه بخوایم تو دنیای بیرون دنبالش بگردیم چون شاید گاهی معنا رو نتونیم تو دنیای بیرون پیدا کنیم...

حالا ازت ی سوال دارم : ( چی توی زندگیت هست که حتی ی ذره هم که شده ارزش موندن و زندگی کردن داره؟)
اگه حتی ی لحظه تو زندگیت خنده کسی برات مهم بوده
اگه حتی ی بار برای کسی اشک ریختی
اگه ی جا از گوش دادن به ی موزیک از بودن با ی آدم و یا از انجام دادن کاری حالت خوب شده
بدون که آره اون لحظه و اون چیز و اون آدم برات معنا دار بوده
و شاید بتونی بگی : من هنوز راه رو نمیدونم نمیدونم قراره چه اتفاقی بیوفته و تهش چی بشه ولی هنوز چیزی هست که بخوام به خاطرش به راهم ادامه بدم

خوندن این پست شاید یه آگاهی بهت داده باشه. ولی اگه می‌خوای واقعاً حلش کنی—نه اینکه فقط بفهمی، بلکه ازش رد شی...
«کُد بیداری» با ساختار درمانی اختصاصی برای آدمایی مثل تو طراحی شده.
فقط کافیه برامون بفرستی: «بیدارم»

داستان مردی که تو سال قحطی گندم کاشت
تو سالی سخت و خشک که زمین از خشکی ترک برداشته بود و آسمون بارونش رو فراموش کرده بود مردی تو روستایی دور افتاده شروع به آماده کردن زمینش کرد برای کاشتن دونه های گندم
همسایه ها بهش خندیدن ، یکی گفت عقلت رو از دست دادی ؟ این زمین دیگه سوخته دونه هات هدر میره
یکی دیگه گفت قرار نیست دیگه بارون بیاد الان دیگه وقت فرار از روستاس نه بیل زدن
اون یکی گفت دیوونه شدی؟ آینده؟ کدوم آینده؟
اما مرد هرروز به کاشتن اون دونه های گندم ادامه میداد
نه از روی امیدی خیالی و نه چون مطمين بود بارون میاد بلکه چون میگفت : ( اگه قراره بمیرم میخوام آخرین کاری که کردم کاشتن باشه نه تسلیم شدن)
سالها بارون نیومد و گندم ها رشد نکردن اما سالها بعد ، اون زمینی که دلخور بود از آسمون شروع کرد به سبز شدن
و بچه هایی که با ترس به زمین نگاه میکردن ی چیزی رو خوب یاد گرفتن اون هم اینکه : میشه کاشت حتی وقتی نا امیدی چون گاهی زندگی خود کاشتنه...

عزیز دل من این داستان رو برات تعریف کردم نه بر ای اینکه بگم همه چی درست میشه
نه برای اینکه بگم امیدت رو از دست نده و بخوام امیدی خیالی بهت بدم
نه... فقط خواستم بدونی گاهی اوقات تو دل سختی ، تو دل قحطی و خستگی تو دل روزهایی که انگار قرار نیست چیزی عوض بشه همینکه هنوز بلدی بکاری یعنی هنوز زنده ای ، یعنی هنوز انسانی ...