اثربخشی رشد فزآینده پژوهش‌های کشاورزی ایران بر شاخص‌های توسعه کشاورزی کشور
سال. ۷, شماره. ۲: پاییز و زمستان ۱۳۹۶- مجله پژوهشنامه کتابداری و اطلاع رسانی

https://infosci.um.ac.ir/index.php/riis/article/view/60079

«توسعۀ دانش بنیان» یا «شبه دانش نفت بنیان»: مسئله این است!
http://rahyaft.nrisp.ac.ir/Forms/ArticleDetails.aspx?ID=537651

سیاستگذاری عمومی مناسب برای یک اقتصاد دانش بنیان
ترجمۀ مقاله ای از جوزف استیگلیتز با مشارکت استاد فرشاد مؤمنی
http://sspp.iranjournals.ir/article_26810.html

به بهانۀ جشنوارۀ شبدیز: سخنی با تولیدکنندگان و برگزارکنندگان برنامه های مربوطه

نامۀ سرگشادۀ یک شهروند کرمانشاهی به مسئولان شهر و استان
اوّلین انتشار: هفته نامۀ غرب، سال سیزدهم، شماره 546، یکشنبه، 15 مرداد 1396

http://tuseah.com/next.aspx?asp=17176

زلزلۀ غرب کشور و استاد زیباکلام
قسمت اوّل: مسئولیّتی سنگین و آزمونی سخت

این روزها استاد زیباکلام مسئولیّت بسیار سنگینی بر دوش داشته و در آزمونی سخت به سر می برد؛«مسئولیّتی سنگین» ناشی از اعتماد بخش قابل توجّهی از مردم که ایشان را به عنوان امین و نمایندۀ خود برگزیده و کمک های نقدی خود را به حساب ایشان واریز کرده اند، و «آزمونی سخت» از این حیث که پیش از این نیز بزرگان زیادی به این آزمون ورود پیدا کرده امّا نتوانسته اند نمرۀ قبولی را کسب کنند.
مرور تلاش هایی که پیش از این به منظور رهانیدن جامعه از عقب ماندگی و توسعه یافته شدن صورت پذیرفته حاکی از آن است که متأسفانه عموم این تلاش ها با شکست مواجه شده اند. استاد داریوش شایگان در این رابطه اظهار می دارد:
«در کشور ما نوعی جامعه شناسی شکست های واقعی وجود دارد. شکست هایی را که از بیش از یک صد سال پیش، تاریخ ما را انباشته اند بشمارید. این شکست ها ازکجا آمده اند؟ … شکست نهضت مشروطیّت (۱۲۸۵)، شکست خیابانی (۱۲۹۹)، شکست مصدّق (۱۳۳۲). وقتی که شکست به این صورت تکرار می شود، از یک بیماری حکایت می کند که عمیقاً در فرهنگ ما لانه دارد و پیشاپیش ما را در معرض چنین لغزش هایی قرار می دهد».
همچنین، بیشتر چهره های شاخص کشور که پس از بروز زلزله به صحنه وارد شده و تلاش کرده اند با اجرای پروژه هایی بزرگ، هم آیندۀ مناطق مورد نظر را متحوّل کنند و هم از خود نام و نمادی نیکو به یادگار بگذارند، نتیجۀقابل قبولی به دست نیاورده اند. ایرانمنش نمونه هایی از طرح های مورد نظر را به اختصار مرور می کند. ... (ادامه دارد)

http://bakhtardaily.ir/?p=59113

روزنامۀ باختر، سه شنبه، 21 آذر 1396

زلزله و استاد زیباکلام (قسمت سوّم)
حداقل انتظار: تحقق «آخرین شکست»!
وحید احسانی

همان طور که در قسمت اوّل از سلسله نوشتار حاضر بیان گردید، عموم تلاش های پیشین جهت بیرون آمدن از باتلاق توسعه نیافتگی (چه در مقیاس کلّ جامعه و چه با تمرکز بر مناطق زلزله زده)، «ناکارآمد» بوده و با «شکست» مواجه شده اند. «ناکارآمدی»، توسّط استاد سریع القلم به عنوان «کانون ماهُوی مجموعۀ مسائل و مشکلات کشور»(۱) و از جانب دکتر لیلاز به عنوان «یکی از چهار بحران تمدّنی ایران»(۲) معرّفی شده و استاد داریوش شایگان معتقد است: «در کشور ما نوعی جامعه شناسی شکست های واقعی وجود دارد. شکست هایی را که از بیش از یک صد سال پیش تاریخ ما را انباشته اند بشمارید. این شکست ها از کجا آمده اند؟ … وقتی که شکست به این صورت تکرار می شود، از یک بیماری حکایت می کند که عمیقاً در فرهنگ ما لانه دارد و پیشاپیش ما را در معرض چنین لغزش هایی قرار می دهد» (۳).

امّا مگر نه این است که «شکست پلی است برای موفقیّت»؛ پس چرا شکست ها و ناکامی های مکرر پیشین، ما را به «موفقیّت و پیروزی» رهنمون نشده اند؟ در پاسخ به این پرسش باید اذعان داشت که «شکست» صرفاً در شرایطی «پلی برای موفقیّت» خواهد بود که فرد یا جامعۀ مورد نظر «در حال یادگیری و تجربه اندوزی» باشد. به عبارت دیگر، این نَفسِ «شکست خوردن» نیست که می تواند فرد یا جامعه را به سوی «موفقیّت و پیروزی» رهنمون شود بلکه «تجربۀ حاصل شده از شکست» و «افزایش سطح دانش و آگاهی در نتیجۀ تلاش برای درک خطاها و تبیین علل شکست خوردن» است که افراد و جوامع انسانی را ارتقاء بخشیده و «لیاقت دستیابی به موفقیّت» را در آنان ایجاد می کند.

بر اساس مطالب بالا، علّت اینکه «شکست»های مکرر ما تاکنون به «پلی برای موفقیّت» تبدیل نشده اند این بوده که نیازی ندیده ایم به موازات تلاش هایی که انجام می دهیم، فضایی برای «یادگیری» و «عبرت آموزی» نیز فراهم آوریم. در عموم تلاش های صورت گرفتۀ پیشین، فضای چندانی برای «یادگیری» وجود نداشته است زیرا ... (جهت مطالعۀ ادامۀ مطلب، بر لینک مربوطه کلیک بفرمایید).

http://bakhtardaily.ir/?p=59380