مردم روی تراژدی دوردست چشمانشان را می‌بندند و می‌گویند نمی‌توانند کاری کنند، اما برای آنچه جلوی رویشان رخ داد هم کاری نکردند چون خیلی ترسیده بودند. بیشتر مردم می‌توانستند احساس کنند، اما اقدامی نکردند. گفتند که هم‌دردی می‌کنند، اما به راحتی فراموش کردند. آن‌طور که من این را می‌بینم، واقعی نبوده است.

بادام – ون پیونگ سون

اما من به این اصل رسیده‌ام که عشق چیزی است که شخص را به انسان تبدیل می‌کند.

بادام – ون پیونگ سون

فکر می‌کنی بتونم کاری کنم که دیگران منو درک کنن، هرچند که خودم نمی‌تونم خودمو درک کنم؟

بادام – ون پیونگ سون

دریافتم که اگر وقتی از من انتظار می‌رود خشمگین باشم، آرام بمانم، باعث می‌شود صبور به نظر برسم. اگر وقتی باید می‌خندیدم ساکت می‌ماندم، باعث می‌شد جدی‌تر به نظر برسم. و اگر وقتی می‌بایست گریه کنم ساکت می‌ماندم، قوی به نظر می‌رسیدم. سکوت قطعاً کلیدی طلایی بود.

بادام – ون پیونگ سون

می‌خواستم معنای نهفته در کلمات را درک کنم. می‌خواستم کسی باشم که واقعاً معنای آثار نویسندگان را می‌فهمد. می‌خواستم افراد بیشتری را بشناسم، که بتوانم در گفتگوهای ژرف تعامل داشته باشم، و یاد بگیرم که انسان بودن یعنی چه.

بادام – ون پیونگ سون

قلب می‌تونه بر مغز چیره بشه.

بادام – ون پیونگ سون

مردم گاهی می‌گویند چه باحال می‌شد اگر آدم از چیزی نمی‌ترسید، اما آنها نمی‌دانند چه می‌گویند. ترس یک مکانیسم دفاعی غریزی لازمهٔ زنده ماندن است. نشناختن ترس به این معنا نیست که شما شجاعید؛ به این معنا است که به اندازهٔ کافی احمق هستید که وقتی وسط خیابان ماشینی دارد به سویتان می‌آید، همان جا بمانید.

بادام – ون پیونگ سون

مردم متوجه نیستند که وقتی غیبت می‌کنند چقدر صدایشان بلند است. حتی وقتی سعی می‌کنند نجوا کنند، اما صحبتشان مستقیم داخل گوش اطرافیان می‌رود.

بادام – ون پیونگ سون

شاید این کلیشه‌ای به نظر برسه، اما تو در نهایت با افرادی ملاقات می‌کنی که مقدر شده ببینیشون، هر اتفاقی هم که بیفته. اگه قرار باشه با اون در ارتباط باشی زمان اینو نشون میده.

بادام – ون پیونگ سون

اگه نمی‌تونم از خودم در مقابل آسیب دیدن محافظت کنم، ترجیح می‌دم به دیگران آسیب بزنم.

بادام – ون پیونگ سون