کاش می‌شد مغز احساسی هم مثل من و تو باشد و با مطالعهٔ نتایج یک تحقیق، تصمیم اشتباهش را اصلاح کند. اما این‌طور نیست.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

ببین مغز متفکر، شاید تو کنترلی روی ماشین آگاهی نداشته باشی، اما درعوض، کنترل معنایی داری. این قدرت خارق‌العادهٔ تو است. این استعداد تو است. می‌توانی معنای احساسات و هیجان‌هایت را کنترل کنی. می‌توانی وقایع را هرطور دوست داری معنا کنی. می‌توانی نقشه بکشی. این قدرتی خارق‌العاده است، زیرا می‌توانی احساسات را دست‌کاری کنی و واکنش مغز احساسی را به آنها تغییر دهی.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

با ترجمهٔ مزخرفاتی که مغز احساسی به خوردت می‌دهد، به‌نحوی‌که مفید و معنادار به‌نظر برسند. به‌جای اینکه احساسات را توجیه کنی و در برابرشان تسلیم شوی، آنها را تحلیل کن و به چالش بکش. ظاهر و باطن آنها را تغییر بده.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

هویت ما در طول زندگی، مثل یک گلولهٔ برفی است که روی یک کوه پوشیده از برف سر می‌خورد و هرچه می‌گذرد بزرگ‌تر می‌شود و معانی و ارزش‌های بیشتری را جمع می‌کند.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

مشکل اساسی خویشتن‌داری، همین است. مشکل اساسی امید، همین است. مشکل این نیست که مغز متفکر نادان باشد. مشکل اساسی، نادانی مغز احساسی است، مغزی که ارزش‌های نادرست را درمورد خود و دنیای اطرافش پذیرفته است. هرگونه تلاش برای روان‌درمانی باید در همین راستا باشد.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

این «اثر گلولهٔ برفی» است که باعث می‌شود تجارب ما از دوران کودکی، چه خوب چه بد، اثرات درازمدتی روی هویت ما داشته باشند و پایهٔ ارزش‌هایی شوند که در آینده، بیشترِ زندگی ما را تعریف خواهند کرد. تجارب اولیهٔ شما، هستهٔ ارزش‌هایتان را می‌سازند و اگر این هسته مسموم باشد، مثل یک دومینو عمل می‌کند و برای سالیان سال، تجارب کوچک و بزرگ شما را به زهر خود آلوده می‌کند.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

همهٔ ما باید مؤمنانه باور داشته باشیم که چیز مهمی وجود دارد، حتی اگر پوچ‌گرا باشید، به این ایمان دارید که هیچ‌چیز از هیچ‌چیز دیگری مهم‌تر نیست. پس درنهایت، همه‌چیز به ایمان ختم می‌شود. سؤال مهم این است که: ایمان به چه؟ به چه چیزی اعتقاد داشته باشیم؟

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

باید راهی برای همدردی با او پیدا کنی، زیرا همدردی تنها زبانی است که مغز احساسی متوجه آن می‌شود.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

اخلاق اربابی تمایل ذاتی برای تفکیک خود از دنیای اطرافمان است - میل به ایجاد شکاف اخلاقی و قرار گرفتن بر قلهٔ آن است. اخلاق بردگی نیز نوعی تمایل ذاتی درجهت برقراری تعادل، بستن شکاف اخلاقی و تسکین درد و رنج می‌باشد.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون

امیدی که بیشترین لذت زندگی ما را ایجاد می‌کند، همان امیدی است که بزرگ‌ترین خطرات را به همراه دارد. بیشتر مواقع، امیدی که مردم را به‌هم نزدیک می‌کند، همان امیدی است که آنها را از هم دور می‌کند. بنابراین، امید ویرانگر است. امید وابسته است به رد آنچه که هست.

همه‌چیز به فنا رفته – مارک منسون