صرفاً کنش‌های ما در حیطهٔ اختیارمان قرار دارند و پیامدهای حاصله از این امر، مستثنی هستند؛ اما نکته امیدوار کننده، سخنی است که اپیکتتوس می‌گوید: "شگرفترین و ممتازترین توانایی ذهن، یعنی قوّهء استدلال ورزی نیز در دایره توانایی‌های ما قرار گرفته است؛ به برکت همین قوه می‌توان از وقوع حوادث، بهترین ثمره را جست."
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجيبر》
@ourcafephilo

حسد همواره هدف شدیدترین انتقادات اخلاق گرایانه قرار داشته است، ولی در عین حال خصوصیت لاینفک زندگی موجه محسوب می‌شود. حسد نوعی دعوت به عمل است که باید به آن توجه شود؛ چون حاوی پیام‌های مبهمی از سوی بخش‌های سردرگم شخصیت ما دربارهٔ کاری است که باید با باقیمانده زندگیمان انجام دهیم. توجه به این حس یاریمان می‌کند گام‌های دردناک، ولی ضروری در مسیر تبدیل شدن به خود واقعی مان برداریم. از این رو باید به جای سرکوب کردن حسد در خود تمام تلاشمان را برای بررسی آن بکنیم.
《اخبار، آلن دو باتن》
@ourcafephilo

دقیقاً در اوقات فراغتِ بال و تن آساییست که آدمی باید برای مقابله با شرایط اضطرار، خویشتن را مقاوم ... سازد. دقیقاً همان لحظاتی که بخت، رویِ خوشش را نشان می‌دهد، انسان باید قادر باشد تندخویی و غضب او را نیز در تجسم درآورد. سربازان در روزهای صلح است که رزمایش می‌کنند .... به این امید که در زمان ضرورت، همان گونه پیکار کنند. اگر از آن دسته مردمانی هستید که در مواجهه با مصائب شانه خالی می‌کنید، پیش از فرارسیدن مصائب، خود را مهیا کنید." سنكا
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجيبر》
@ourcafephilo

آدمی باید یک سر و هزار سودا داشته باشد؛ نباید اجازه بدهد خوشبختی اش یکسره منوط به فرزندانش یا شهرتش یا رفاهش یا حتی سلامتی اش باشد؛ بلکه باید قادر باشد از هر یک از این‌ها زمینه‌ای برای رضایت خاطر خود بیابد، حتی اگر بقیه آن‌ها از دسترس او خارج شوند.
《درباره معنی زندگی، ویل دورانت》
@ourcafephilo

یک بی‌شعور قلدر می‌تواند مؤسسه‌ای مفید را به مکانی آشفته و درهم و برهم تبدیل کند. یک بی‌شعور مَکُش مرگ ما کافی است تا شالوده خانوادگی پر از مهر و محبت را به مکانی پر از نفرت و انزجار و رقابت تبدیل کند.
《بی‌شعورها توطئه می‌کنند، خاویر کرمنت》
@ourcafephilo

اگر طوفان خشم و نفرت در دنیای درونی ما به همان شدتی که در بیرون وجود دارد، بیداد کند، این دنیا برای زندگی نامناسب می‌شود. بیماری‌های ذهن و بدن در افراد دارای ذهن خشمگین، بسیار سریع‌تر ظاهر می‌شوند. از طرف دیگر یک قلب ساده و یک روح خرسند، طبیعتاً در آرامش است، بنابراین مثبت گراست.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوامی》
@ourcafephilo

تردید نکنید که امروز و هرروز با یک انسان مشکل برانگيز برخورد خواهید داشت. نکته اینجاست: آیا برای آن آماده‌اید؟ اگر هر بامداد خود را برای این امر آماده کنید، به احتمال بسیار، در چنین مراودات مشکل سازی با صبوری، بخشایندگی درک مسئله و مهربانی ظاهر می‌شوید. به عبارت ساده‌تر به نیت ستیزه جویی با دنیا، روز را آغاز نخواهید کرد، بلکه خود را برای برخوردهای معقولانه با دنیایی نابسامان آماده می‌کنید که مملو از مردمانیست که به اندازهٔ شما از خودآگاهی برخوردار نیستند.
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجیبر》
@ourcafephilo

مثبت گرا بودن به طور طبیعی، برای کسی که زندگیِ بدونِ تظاهر را پیش می‌برد، به وجود می‌آيد. اگر در مورد خودتان صادق باشید، در مورد کارهایی که می‌توانيد یا نمی‌توانید انجام دهید، واقع بین خواهید بود. چنین واقع گرایی ای به شما در مثبت گرا بودن کمک می‌کند. این، رازِ مثبت گرایی است. واقعی باشید؛ ساده باشید.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوامی》
@ourcafephilo

فلسفهٔ زندگی من فلسفه‌ای راحت و خودمانی است و ترکیبی از بسیاری اعتقادات ساده است که حقیقت، ستارهٔ راهنمای آن‌هاست. من با تکیه بر توانایی‌ام در درک زندگی به شکل حقیقی آن، به آن تعادل ذهنی روانی ای دل می‌بندم که بدون آن، خودم را گمگشته در توده‌ای از حدس و گمان‌ها و تأملات متناقض می‌یابم.
《درباره معنی زندگی، ویل دورانت》
@ourcafephilo

اپیکور فیلسوف یونان باستان روشن کرد که میلِ ما به چیزهای بیشتر، به بهای لذت‌نبردن از چیزهایی است که داریم:
"آنچه را دارید با آرزوی نداشته ها تباه نکنید. به یاد داشته باشید که آنچه اکنون دارید، زمانی جزو چیزهایی بود که فقط آرزویش را داشتید."
《در باب رها کردن امور،  اینسل گنگر》
@ourcafephilo

در هیچ پیشامدی نباید فریاد شادی برآورد یا شکوه و زاری کرد: تا اندازه‌ای به این علت که همه چیز متغیر است که این شامل آن پیشامد نیز می‌گردد و تا اندازه‌ای به این علت که قضاوت آدمی درباره سود و زیان خویش، دستخوش خطاست. تقریبا هرکس به مناسبتی، از آنچه بعد برای او بهترین واقعه بوده است، شکوه کرده یا از پیشامدی که بعد سرچشمه بزرگترین رنجهای او شده است، فریاد شادی برآورده است.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

آثار جوانی:
الفبای حکمت من در گوشم این طنین را داشتند که: چه شنیدم؟
اما امروز دیگر چنین طنینی را نمی‌شنوم. من دیگر، جز آه و نالهء جوانیم را نمی‌شنوم
《حکمت شادان، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

سایر آدم‌ها به این خاطر این‌قدر زننده و نامطبوع هستند که دارند رنج می‌کشند. تنها دلیلی که آن‌ها ما را آزار می‌دهند این است که جایی در اعماق درونشان، دارند خودشان را آزار می‌دهند. آن‌ها به این دلیل کینه‌توز و بی‌ملاحظه و بدجنس هستند که حالشان خوب نیست. هرقدر هم که به‌لحاظ بیرونی با اعتماد به نفس به‌نظر برسند.
《درباره خوب بودن، آلن دوباتن》
@ourcafephilo

راهِ به معنی و رضایت‌مندی این است: به یک کل بپیوند و با همۀ ذهن و تن خود، برای آن کار کن. معنیِ زندگی، در فرصتی است که زندگی برای تولید یا یاری رساندن به چیزی بزرگتر از خودمان، به ما می‌دهد. آن چیز، لازم نیست خانواده باشد که می‌توان گفت راهی مستقیم و عریض ترین راه است .... آن چیز بزرگتر، ممکن است هر گروهی باشد که بتواند همۀ بزرگ منشیِ بالقوه فرد را وارد میدان کند و به او دلیلی برای کار و هدفی بدهد که پس از مرگش از هم نپاشد.
《درباره معنی زندگی، ویل دورانت》
@ourcafephilo

سنکا ... هر سحرگاه، ناپایدار بودن امور دنیا را به خویشتن گوشزد می‌کند: "خردمند هر روز به این می‌اندیشد خوش اقبالی، چیزی به ما ارزانی نمی‌کند که در تعلق تامّ ما قرار بگیرد. هیچ پدیده‌ای، چه شخصی و چه اجتماعی، جاودانه نیست." هرآنچه که از پس سال‌ها تلاش به دست آمده، در کسری از ثانیه می‌تواند نابود شود.
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجیبر》
@ourcafephilo

وقتی احساس کردید که با تمام دنیا قطع رابطه کردید، انگار نه انگار به کسی تعلق دارید و نه کسی به شما تعلق دارد، دوباره بنشینید و نفسی عمیق بکشید و به همه کسانی فکر کنید که می‌توانید به آن‌ها خدمت کنید. یا یکبار دیگر، اگر تمایلی به تفکر واضح ندارید، این‌ها را یادداشت کنید. شاید خانه سالمندانی وجود داشته باشد که بتوانید به آن‌جا بروید و قهوه یا کلوچه برایشان ببرید.
《وقتی حال همه خراب است، اُم سوامی》
@ourcafephilo

اگرچه مقام در نظر توده عامی و مردم بی‌فرهنگ بسیار پراهمیت است و فواید آن در دستگاه دولت فراوان، می‌توان در این‌جا بحث آن را در چند جمله به پایان رساند: مقام، صرفا اعتبار عُرفی دارد؛ به عبارت دیگر، ارزشی ساختگی است. بنابراین تأثیرش کسب احترام ظاهری است و همه این نمایش مضحک، برای توده مردم است.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

تراژدی برای این خلق شده است که مقابل غرایز طبیعی ما برای تحسین صرفِ موفقیت، تحقیر شکست خوردگان و طردِ بدشانسها به جرم بازنده بودن، بایستد.
ما امروزه با ایدهء《آدم خوب، اما ناموفق》میانهٔ خوبی نداریم. بیشتر ترجیح می‌دهیم بگوییم که آن‌ها خوب نبودند تا این‌که فکری بسیار آزاردهنده تر و کمتر شناخته شده را بپذیریم: این فکر که دنیا بسیار بی‌انصاف است.
《درباره خوب بودن، آلن دوباتن》
@ourcafephilo

چه چیزی ناکامی‌ها و درماندگیهای ما را کاهش می‌دهد؟ این‌که بفهمیم از دنیا چه انتظاری می‌توانيم داشته باشیم و دریابیم که امید چه چیزی را داشتن، امری به‌هنجار است. همیشه وقتی از دستیابی به امر مورد علاقه خود بازبمانیم، عصبانیت ما را فرانمیگیرد؛ فقط هنگامی عصبانی می‌شويم که عقیده داشته باشیم لیاقت به‌دست‌آوردن آن چیز را داریم. شدیدترین عصبانیت های ما ناشی از رویدادهایی هستند که درک ما از اصول هستی را نقض می‌کنند.
《تسلی بخشی‌های فلسفه، آلن دو باتن》
@ourcafephilo

به‌زودی خواهی مرد؛ ولی هنوز نه ثابت قدمی و نه آرام و قرار داری؛ هنوز فکر می‌کنی که امور بیرونی می‌توانند به تو آسیب رسانند؛ هنوز نسبت به همه بخشنده نیستی و هنوز قانع نشده‌ای که خردمندی چیزی نیست جز عادلانه رفتار کردن.
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo