مردم اغلب رنج می‌برند، بی‌آنکه حرفی از رنجهایشان به میان بیاورند. دشواری‌های زندگی، در پسِ زندگی روزمره پنهان می‌شود.
《دشواری زندگی، کی رن ستیا》
@ourcafephilo

"آن کس که در پی خلاصی از مصیبت، است همواره می‌داند که چه می‌خواهد، اما کسی که به دنبال چیزی بهتر از این است، بصیرتی ندارد". این گفته ما را به یاد آن ضرب‌المثل زیبای فرانسوی می‌اندازد که "بهتر، دشمن خوب است".
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

ملال دعوت به عمل و هشداری برای مشغولیت بیشتر‌ است. ملال نیرویی برای سوق دادن ما به سمت فعالیت‌های معنادارتر و رضایت‌بخش‌تر است. این احساس شما را وادار می‌کند که سؤال مهمی از خود بپرسید: باید چه کار کنم؟
《روانشناسی ملال، جیمز دانکرت، جان دی. ایستوود》
@ourcafephilo

دیگران هر چه می‌خواهند بگویند یا بکنند، من باید خوب بمانم؛ درست همان‌طور که طلا، زمرد یا جامه‌ای ارغوانی همواره پافشاری می‌کنند که "بگذار دیگران هرچه می‌خواهند بگویند یا بکنند من باید زمرد [طلا/جامه‌ای ارغوانی] باقی بمانم و رنگ حقیقی ام را حفظ کنم."
《تاملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

تغییر همیشه قدرت‌مند است. همیشه قلابتان را در آب نگه دارید. در برکه‌ای که فکرش را نمی‌کنید، ماهی خواهید یافت.
《پرسش‌های بزرگ، لو مارينف》
@ourcafephilo

آن‌گاه که خشم شروع به تسخیر ما می‌کند، عقب‌نشینی و بازگشت به نقطه آرامش، بس دشوار است؛ زیرا به محضِ این‌که ذهن به شوریدگی تن در دهد، استدلال ورزی، خلع سلاح می‌شود.
《فلسفی زیستن، جوناس سالز جيير》
@ourcafephilo

آزادی، صرفاً جزئی از زندگی پسندیده نیست، بلکه پیش‌فرض آن است؛ در واقع، به خودی خود، می‌تواند عینِ زندگی پسندیده باشد.
《پرسش‌های بزرگ فلسفی، رابرت سولومون، کاتلین هیگینز》
@ourcafephilo

به طرز متناقضی، فردی که صادقانه زندگی می‌کند و به دنبال تأیید دیگران نیست،  نسبت به کسی که تنها هدفش جلب رضایت دیگران است، احترام بیشتری به دست می‌آورد.
《در باب رها کردن امور،  اینسل گنگر، ترجمه‌ء #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo

زندگی معنادار، مشارکتی کم و بیش شادمانه و موفقيت‌آميز  در فعالیت‌هایی است که اهمیت دارد، کارهایی مثل ارتباط با دیگران و مراقبت از کسانی که دوستشان دارید، جست وجوی عدالت، مشغول بودن به هنر، علم یا فلسفه، انجام دادن کاری سازنده یا گذراندن اوقاتِ فراغت شاد.
《دشواری زندگی، کی رن ستیا》
@ourcafephilo

وجه تمایز انسان آن است که حتی می‌تواند خطاکاران و گمراهان را هم دوست داشته باشد. چنین عشقی، هنگامی به وجود می‌آید که دریابی آن‌ها برادران تو هستند؛ اگر خطایی می‌کنند ناشی از جهالت و غیرارادی است؛ و دیرزمانی نمی‌گذرد که هم تو خواهی مرد و هم آن‌ها.
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

بیهودگی تعقیب کمال:
دنبال کردن کمال، مانند تعقیب رؤیایی ناممکن است. ما به دنبال خیالی تامّ و حالتی غایی هستیم که در نهایت نمی‌توانیم‌ به آن دست یابیم.
《در باب رها کردن امور،  اینسل گنگر، ترجمه‌ء #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo

بگذارید چنگال تیز فلسفه خطاهای خودتان را بخراشد و بزداید تا این‌که در انتقاد از خطاهای دیگران، دستاویزتان قرار گیرد. "سنكا"

《فلسفی زیستن، جوناس سالز جيير》
@ourcafephilo

آیا رفتار و گفتارم ترا جذب کرده و می‌خواهی مرا گام به گام دنبال کنی؟ فقط به خویشتن وفادار بمان، در آنصورت آرام آرام از من پیروی کرده‌ای.
《حکمت شادان، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

من از روحهای محدود بیزارم؛ در این روحها هیچ چیز خوب، و حتی هیچ چیز بد، وجود ندارد.
《حکمت شادان، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

(لال پرست)
در این زمانهٔ بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست//
چگونه شرح دهم لحظه لحظهٔ خود را
برای این همه ناباور خیال پرست؟//
به شب نشینی خرچنگ‌های مردابی
چگونه رقص کند ماهی زلال پرست؟//
رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند
به پای هرزه علف‌های باغ کال پرست//
رسیده‌ام به کمالی که جز اناالحق نیست
کمال ِ دار، برای من کمال پرست//
هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری‌ست
به تنگ چشمی نامردم زوال پرست//
"محمدعلی بهمنی"
@ourcafephilo

درمان تنهایی این نیست که کسی یا چیزی را پیدا کنید که شما را درگیر، شاد یا مشغول نگه دارد. بلکه این است که مرکز آگاهی خود را پیدا کنیم و بفهمیم که برای چشیدن خوشبختی پایدار، باید به درون برویم و زیبایی تنهایی را در آغوش بگیریم.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوآمی، مترجم: #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo

زیباترین و بهترین محصول دانش آموز واقعی: آرامش، شجاعت و آزادی. نباید کسانی را باور کنیم که می‌گویند فقط غیربرده ها می‌توانند تحصیل کنند؛ باید به گفتهء عشاق دانش گوش بسپاریم که معتقدند فقط تحصیل‌کردگان از بردگی رهایی می‌یابند.  "اپیکتتوس"
《روزنگار رواقی گری، رایان هالیدی، استیون هانسلمن》
@ourcafephilo

هر کسی در درون خویش تصویری از زن دارد که آن را از مادرش گرفته است: این همان چیزی است که تعیین می‌کند که آیا او، در روابطش با زنان به آنان احترام می‌گذارد یا از آنان بیزار است یا به طور کلی نسبت به آنان بی اعتنا است.
《انسانی، زیادہ انسانی، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

هرکس که به بیماری اندرزی می‌دهد نسبت به او احساس تفوّق می‌یابد، خواه اندرز او مورد قبول واقع شود و یا رد شود. از این رو است که بیماران مغرور و حسّاس از اندرزگویان، حتی بیشتر از بیماریشان نفرت دارند.
《انسانی، زیادہ انسانی، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

وقتی زندگی خود را ساده و پاک سازی می‌کنید، وقتی برای رفاه ذهن و روح خود وقت می‌گذارید، وقتی با احساس عشق و مهربانی نسبت به همهٔ موجودات صاحب ادراک هماهنگ زندگی می‌کنید، شکاف بین عقل و روح خود را پر می‌کنید.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوآمی، مترجم: #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo