جان شریف از این‌که خود را سپاسگزار دیگری بداند خشنود می‌شود و سراسیمه از آن موقعیت‌هایی که مستلزم سپاسگزاری اند روی نمی‌گرداند؛ بدینسان جان شریف با سپاسگزاری آمیخته خواهد شد؛ حال آن‌که جان‌های فرومایه در برابر امتنان ایستادگی می‌کنند.
《انسانی، زیادہ انسانی، فردریش نیچه》
@ourcafephilo

باید به خاطر داشته باشیم که هیچ چیز در هیچ کجا برای همیشه نمی‌پاید. اگر متوجه این نکته نباشیم و بی‌خیال با این فکر زندگی کنیم که همیشه از همه چیزهای خوبی که داریم برخوردار خواهیم بود، وقتی که آن چیزهایی را که دوست داریم از دست می‌دهيم، گرفتار رنج و محنت عظیمی می‌شويم.
《فلسفه‌ای برای زندگی، ویلیام اروین》
@ourcafephilo

برای بالیدن، تنها کنش‌هایی اهمیت دارد که برای انجام آن‌ها حق انتخاب داریم؛ بنابراین شرایط بیرونی مطرح نیست، بلکه قدرت درونی ماست که می‌تواند بهترین‌ها را از دل شرایط‌ سخت بیرون بکشد و از این‌رو ما را‌ همسو با خودِ آرمانی مان پیش ببرد.
《فلسفی زیستن، جوناس سالز جيير》
@ourcafephilo

در کنار رسیدن به خرد و خوبی و خیر، داشتن دوستان عاقل و خوب باارزش‌ترین چیز در تمام جهان و ارزشمندترینِ چیزهای «خارجی» است.
《فلسفه رواقی و هنر شادکامی، دونالد رابرتسون، مترجم: #مرتضی_براتی 》
@ourcafephilo

رنج در ذهن شما ساکن می‌شود، نه جای دیگری. مادامی که فکر می‌کنید رنج شما تنها به وسیلهٔ شرایط بیرونی ایجاد شده یا درمان می‌شود، احساس می‌کنید توپ تنیسی هستید که دو بازیکن ماهر به نام «داشتن» و «نداشتن» شما را این سو و آن سو پرتاب می‌کنند.
《پرسش‌های بزرگ، لو مارینف》
@ourcafephilo

به گونه‌ای زیست نکنید که گویی عمر جاودانه دارید، گریزی از سرنوشت نیست؛ پس تا زمانی که نفس می‌کشید و در توان دارید نیک نهاد بشوید و بمانید. "مارکوس اُورلیوس"
《فلسفی زیستن، جوناس سالز جيير》
@ourcafephilo

ببین کسانی که تو را تأیید می‌کنند چگونه افرادی هستند و از چه اصولی پیروی می‌کنند. به خاستگاه‌های فکری و انگیزه‌هایشان توجه کن. در این صورت، نه از توهین غیرارادی آن‌ها خواهی رنجید و نه محتاج تأییدشان خواهی بود.

《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

انسان‌ها تمایل دارند بر آنچه می‌خواهند تمرکز کنند، نه بر آنچه دارند؛ اما انجام این کار به این معنی است که ما منابع بالقوهء رضایت را با آرزوهای برآورده نشده و درد ناشی از آن، مبادله می‌کنیم... آیا چیزی برای به دست آوردن آسان‌تر از آنچه در حال حاضر داریم، وجود دارد؟
《در باب رها کردن امور،  اینسل گنگر》
@ourcafephilo

مصلحت آن است که توقعاتمان را از لذت، دارایی، مقام، افتخارات و غیره، تا حد اعتدال کاهش دهیم؛ زیرا درست همین کوشش و کشمکش در راه رسیدن به سعادت، شوکت و لذت، بدبختی‌های بزرگ را به دنبال می‌آورد.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

لحظات معنادار زندگی ما همانند میدانی زیبا در شهری غریبه اند که شبانه با آن‌ها برخورد می‌کنیم، ولی هرگز نمی‌توانیم‌ راه مان را به سمت روشنایی روز پیدا کنیم. ارزش آن‌ها را می‌دانيم بدون این که دوباره کشفشان کنیم ... ما با معنای زندگی زیادی شانسی برخورد می‌کنیم. به جای این‌که خودمان آن را به دست آوریم، فقط کندوکاو می‌کنيم.
《معنای زندگی، آلن دوباتن》
@ourcafephilo

تجسم کنید که شخصی اعضای بدن شما را به رهگذران ببخشد، حتماً خشمگین خواهید شد؛ اما‌ ذهن خود را دو دستی به هر شخصی که سر راهتان قرار گیرد، تسلیم می‌کنید و آن‌ها هم می‌توانند به حقوق شما تجاوز کنند و آشفته حال و رنجیده خاطر، رهایتان سازند. آیا از این کار شرم نمی‌کنید؟‌ "اپیکتتوس"
《فلسفی زیستن، جوناس سالز جيير》
@ourcafephilo

به نظر سنکا اوج حکمت آن است که یاد بگیریم سرسختی و لجاجت جهان را با واکنش‌هایی مثل فوران خشم، احساسِ بدبختی، اضطراب، ترشرویی، خودبرحق بینی و بدگمانی، بدتر نسازیم.
《تسلی بخشی‌های فلسفه، آلن دو باتن》
@ourcafephilo

حکما گفته:اند «اگر می‌خواهی خرسند باشی کارهای کمتری انجام بده.» بهتر است بگوییم که فقط کارهای لازم را انجام بده؛ کارهایی که عقل تو، در مقام موجودی اجتماعی، آن‌ها را ایجاب می‌کند. در این صورت، خرسندی تو ناشی از آن است که هم کارهای کمی انجام داده‌ای و هم به خوبی از عهده انجام دادن آن‌ها برآمده‌ای.《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

ما تمایل نداریم خنده را جدی بگیریم؛ بلکه خنده به سکسکه ای مبدل می‌شود ‌ که در روال معمول کارهامان وقفه می‌اندازد تا فراغتی گذرا و موقت فراهم کند و در همان حال ما را از اندیشه‌ها و تأملاتمان رهایی بخشد. حال این پرسش پیش می‌آيد: آیا خنده و اندیشه ذاتاً نقطه مقابل یکدیگرند؟ آیا خنده دشمن دیرینه فلسفه است؟ جای تعجب نیست که در دانشگاه نیز که جدی‌ترین فعاليت‌ها در آن انجام می‌شود نفرت از خنده وجود دارد.
《چرا فیلسوفان نمی‌توانند بخندند؟، کاترین فروزه》
@ourcafephilo

کسانی که شما را دوست دارند، هرگز نیازی به توضیح ندارند و آن‌هایی که شما را دوست ندارند، به هر حال نمی‌خواهند توضیحی را باور کنند. فقط کسانی که واقعاً شما را درک می‌کنند، این را می‌فهمند. آن‌ها افرادی هستند که برای شما مهم هستند و کسانی که اهمیتی ندارند، هر توضیحی که ارائه بدهید، برایشان کافی نخواهد بود.
《از ذهن انباری به ذهن آگاهی، اُم سوامی》
@ourcafephilo

کسی که می‌خواهد زندگی‌اش را از دیدگاه فلسفه سعادت جمع‌بندی کند بهتر است صورتحساب را بر مبنای بلایایی که از آن‌ها گریخته است بنویسد، نه بر مبنای لذت‌هایی که از آن‌ها بهره‌مند شده است. آری، فلسفه سعادت باید نخست بر این نکته نیز تکیه کند که نامی که بر آن نهاده‌اند حُسنِ تعبیر است و از عبارت "سعادتمند زیستن" باید "با مصیبت کمتر زیستن" یعنی زندگی تحمل‌پذیر را فهمید.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

در این‌جا به طور مختصر می‌خواهیم به بخشندگی تفاهم اشاره کنیم؛ یعنی‌نگرشی مهرآمیز به ضعف‌ها، خیره سری‌ها، تشویشها و حماقت‌هایی که داریم، اما نمی‌توانیم‌ مستقیماً با آن‌ها همدردی کنیم. یک روح بخشنده کارهای دیگری نیز برایمان انجام می‌دهد. افراد بخشنده به ما توضیح می‌دهند که چرا این‌گونه رفتار می‌کنیم. آن‌ها درک کافی دربارهٔ گذشته‌مان دارند تا بتوانند تصویری داشته باشند از این‌که بی‌قراری یا بلند پروازی مان، بی پروایی یا بی دست و پایی مان از کجا می‌آيد.
《درباره خوب بودن، آلن دوباتن》
@ourcafephilo

باید انتخاب‌های روزمره خود را با تعمّق انجام دهیم و سایر رخدادهای اتفاقی را بپذیریم. چنان‌که اپیکتتوس هم می‌گويد: «همانا رنج کشیدن از آنچه در اختیار ما نیست، بس عبث است.»
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجيبر》
@ourcafephilo

سنکا از اپیکتتوس می‌پرسد «فلسفه چیست؟ آیا چیزی غیر از مجهز شدن برای رویارویی با پیشامدهاست؟ بله! نظر وی این است که فلسفه ما را برای بردباری در برابر ،حوادث مهیا می‌کند.
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجيبر》
@ourcafephilo

در بحبوحه تلاطم ها و مصائب، راهی جز این نیست که به‌مثابه ستونی مستحکم و تزلزل ناپذير ظاهر شویم. آن زمان که دیگران از وحشت قالب تهی می‌کنند، حفظ آرامش و واکنش حساب شده، مسئله اصلی است تا بتوانیم هر آنچه را در چنته داریم، عرضه کنیم.
《فلسفی زیستن، جوناس سالزجيبر》
@ourcafephilo