کتاب‌های با ترجمه من (مرتضی براتی ) در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران
شروع از فردا
۱. کودک فلسفی،  نشر لگا
۲. دیده اما نشنیده: اهمیت صدای کودکان، نشر لگا
۳. فلسفه در آموزش،  نشر لگا
۴. فلسفه شرق و غرب برای کودکان و نوجوانان،  نشر لگا
۵. مجموعه داستان‌های فکری و فلسفی برای کودکان و نوجوانان(۵ جلد) نشر لگا
۶. از ذهن‌انباری به ذهن‌آگاهی،  نشر مهرگان خرد
۷. در باب رها‌کردن امور،  نشر مهرگان خرد
۸. فلسفه رواقی و هنر شادکامی،  نشر مهرگان خرد
۹. وقتی حال همه خراب است: افسردگی، اندوه و درمان، نشر مهرگان خرد
۱۰. پرسش‌های بزرگ زندگی،  نشر سنگ

در صفحه اینستاگرام

https://www.instagram.com/philosophy4children

غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم!
توران میرهادی، مادر آموزش و پرورش نوین ایران

آخرین تصویر از بخش فلسفه برای کودکان در غرفه نشر لگا در نمایشگاه کتاب تهران توسط دکتر رضا شیخی

سلام
برای امسال دوست دارید بیشتر در چه زمینه‌ای مطالب کانال ارائه شود؟
۱. معرفی کتاب‌های مناسب
۲. مطالب نظری در حوزه فلسفه برای کودکان و آموزش تفکر‌محور
۳. گفت‌وگو (لایو) در اینستاگرام
۴. تلخیص مقالات معتبر مرتبط با این حوزه
۵. همه موارد
۶. شما بگید...

گاهی در اینجا چیزکی می‌نویسم

https://www.tg-me.com/scatterednotess

کتاب‌هایی با درون‌مایه فلسفی در باب موضوعات:
⭕ ترس و نگرانی و تنهایی
_ #وقتی_اندوه_به_دیدارم_می آید از اوا الند (موسسه فرهنگی هنری پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان)
_ #تنها از کتاب روزهایی با قورباغه و وزغ از آرنولد لوبل(نشر چشمه)
_ #پسر_نامرئی از ترودی لودویگ (نشر آمه)
⭕ بیماری و مرگ
_ #تار_شارلوت از ای بی وایت (به زودی در نشر لگا منتشر می‌شود)
_ #اردک_مرگ_و_گل_لاله از ولف البروخ (نشر شهرتاش)
_  #قلب_و_بطری از الیور جفر (نشر مبتکران)
⭕ کتاب مخصوص والدین
#کودک_فلسفی از جانا مور لون (نشر لگا)

حتما ویدئوهایی از پاره کردن کتاب‌ها در پایان سال تحصیلی در فضای مجازی دیده‌اید.
پاسخ هوش مصنوعی 👇

نظر شما چیست؟

پاره کردن کتاب‌های درسی توسط دانش‌آموزان در پایان سال تحصیلی، اگرچه ممکن است در نگاه اول یک رفتار عجیب یا صرفاً هیجانی به نظر برسد، اما می‌تواند نشان‌دهنده‌ی عمیق‌تری از نارضایتی از نظام آموزشی، محتوای کتاب‌ها یا روش‌های تدریس باشد. این اقدام می‌تواند تحلیل‌های مختلفی داشته باشد که برخی از آن‌ها ارتباط مستقیم با ضعف نظام آموزشی دارد: 

### ۱. محتوای غیرکاربردی و خشک کتاب‌ها 
اگر دانش‌آموزان احساس کنند محتوای کتاب‌ها با زندگی واقعی آن‌ها ارتباطی ندارد، یا صرفاً برای حفظ کردن و امتحان دادن طراحی شده است، ممکن است کتاب را به عنوان نماد یک فرآیند آموزشی بیهوده نابود کنند. نظام‌هایی که بر حفظیات تأکید دارند و خلاقیت و مهارت‌های عملی را نادیده می‌گیرند، چنین واکنش‌هایی را تشدید می‌کنند. 

### ۲. تجربهٔ آموزشی استرس‌زا و ناخوشایند 
اگر سیستم آموزشی بیش از حد بر رقابت، نمره و فشار امتحانات تمرکز کند، دانش‌آموزان کتاب‌ها را به عنوان منبع اصلی این اضطراب می‌بینند و پاره کردن آن‌ها نوعی اعتراض نمادین به این سیستم است. 

### ۳. عدم علاقه به درس‌ها به دلیل روش‌های تدریس نامناسب 
گاهی دانش‌آموزان به دلیل روش‌های یکنواخت و غیرجذاب تدریس، از درس‌ها زده می‌شوند. اگر معلمان صرفاً به تکرار مطالب کتاب بسنده کنند و هیچ ارتباط عاطفی یا انگیزشی با دانش‌آموزان ایجاد نکنند، احتمال بی‌ارزش‌دانستن کتاب‌ها افزایش می‌یابد. 

### ۴. نماد طغیان علیه کنترل آموزشی 
در برخی موارد، این کار یک واکنش اعتراضی علیه سیستمی است که دانش‌آموزان را مجبور به پذیرش محتوای ازپیش‌تعیین‌شده می‌کند، بدون اینکه به خواسته‌ها و علایق آن‌ها توجهی شود. این رفتار شبیه به شورش علیه اقتدار آموزشی است. 

### ۵. فقدان ارزش‌گذاری بر کتاب و دانش 
در جوامعی که کتاب و مطالعه جایگاه واقعی خود را از دست داده‌اند، دانش‌آموزان ممکن است به‌راحتی کتاب‌های درسی را دور بیندازند یا پاره کنند. این می‌تواند نشان‌دهنده‌ی ضعف فرهنگی در احترام به منابع آموزشی باشد. 

### آیا این رفتار طبیعی است؟ 
به‌طور کلی، تخلیه هیجان در پایان سال تحصیلی تا حدی قابل درک است، اما اگر این عمل به یک پدیده گسترده تبدیل شود، نشان‌دهنده اشکالات ساختاری در نظام آموزشی است. در کشورهایی که آموزش مهارت‌محور، خلاقانه و مشارکتی است، چنین رفتارهایی کمتر دیده می‌شود. 

### راه‌حل چیست؟ 
- بازنگری در محتوای کتاب‌ها (کاربردی‌تر و جذاب‌تر کردن آن‌ها) 
- تغییر روش‌های تدریس (استفاده از روش‌های فعال و تعاملی) 
- کاهش فشار امتحانات و جایگزینی ارزشیابی کیفی 
- تشویق به بازیافت یا اهدای کتاب‌ها به جای نابودی آن‌ها 

سقراط می‌گوید:
‘I cannot teach anybody anything, I can only make them think’ – Socrates
" نمی توانم چیزی به کسی بیاموزم، تنها می‌توانم آن‌ها را به اندیشیدن وا بدارم."
_ سقراط
یا سورن کی‌یرکگارد، فیلسوف بزرگ می‌گوید:

“To be a teacher in the right sense is to be a learner. I am not a teacher, only a fellow student.”

— Soren Kierkegaard
"معلم واقعی یک فرد یادگیرنده است.
من نه معلم، بلکه یک همشاگردی برای دانش‌آموزان هستم."


همیشه سعی می‌کنم تا جایی که بتوانم این آموزه‌ها را پیش چشم داشته باشم.

مرتضی براتی

آشنایی کودکان و نوجوانان با فلسفه..
📚⏱️
کتاب فلسفه شرق و غرب 📖
برای کودکان و نوجوانان
نویسنده شارون مک‌کی
ترجمه مرتضی براتی
#نشر_لگا
رقعی- ۱۲۸صفحه
◽
کتاب «فلسفۀ شرق و غرب برای کودکان و نوجوانان» نوشته شارون مک‌کی استاد #فلسفه دانشگاه #اوهایو ، مدخلی جذاب و قابل فهم از فلسفه است که به طور خاص برای کودکان و نوجوانان طراحی شده است. هدف این کتاب ایجاد تفکر انتقادی و تشویق خوانندگان جوان به کاوش و پرسش درباره برخی از عمیق‌ترین و چالش برانگیزترین مفاهیم زندگی است. این کتاب به چهار بخش اصلی تقسیم شده است که هر بخش بر موضوع فلسفی متفاوتی تمرکز دارد: زیبایی، حقیقت، عدالت و خدا. هر بخش شامل چندین فصل است که به سوالات خاص مرتبط با این موضوعات می‌پردازد. نویسنده از سبک مکالمه‌ای استفاده می کند تا ایده‌های پیچیده فلسفی را برای نوجوانان ساده و قابل درک کند..
◽
فرهیخته گرامی؛ در کتابزون امکان سفارش این کتاب به این روش برای شما مهیاست:

⤴️ دایرکت همین پست در صفحه اینستاگرام کتابزون:

@ketab.zone
Legapress.ir

استوری دکتر امیرحسین سام، رئیس دانشکده پزشکی امپریال لندن

وطن‌پرست‌ها، هر کجای دنیا باشند دلشان با ایران است، مزدورها و خائنان بلعکس

پاینده و آباد باد ایران بزرگ

فلسفه برای کودکان و جنگ
فلسفه برای کودکان بر پایهٔ پرورش تفکر انتقادی، خلاقانه، مراقبتی و جمعی از طریق گفت‌وگوی فلسفی است. در شرایط بحرانی مانند جنگ، این رویکرد می‌تواند به کودکان کمک کند تا با ترس‌ها، پرسش‌ها و آسیب‌های روانی خود به شیوه‌ای سازنده روبه‌رو شوند.
برخی راهکارهای کلیدی این رویکرد :

_ ایجاد فضای امن برای بیان احساسات و پرسش‌ها 
   - کودکان در جنگ با پرسش‌های دشواری مانند «چرا جنگ اتفاق می‌افتد؟»، «آیا ما مقصریم؟» یا «آیا دنیا همیشه این‌گونه خواهد بود؟» مواجه می‌شوند. 
   - راهکار فبک این است: تشکیل حلقه‌های گفت‌وگو در  منازل، مدارس یا پناهگاه‌ها، جایی که کودکان بتوانند دغدغه‌های خود را بدون ترس از قضاوت مطرح کنند. مربیان یا والدین با استفاده از داستان‌ها، تصاویر یا سوالات محرک (مثل «آیا جنگ همیشه بد است؟») گفت‌وگو را هدایت می‌کنند.

_ تقویت تفکر انتقادی برای مقابله با تبلیغات و شایعات 
   - در جنگ، کودکان در معرض اطلاعات متناقض قرار می‌گیرند.
     - «منبع این خبر کجاست؟» 
     - مثال: استفاده از داستان‌های تمثیلی (مثل «مردی که صدای باد را شنید») برای نشان دادن سوگیری‌های رسانه‌ای.

_پرورش همدلی و اخلاق مراقبتی 
  
     - بحث دربارهٔ مفاهیمی مانند شرافت، عدالت، بخشش و انسانیت
     - استفاده از فعالیت‌های نقش‌آفرینی (مثلاً نوشتن نامه از دید یک کودک در طرف مقابل جنگ).

- کمک به پذیرش عدم قطعیت و تاب‌آوری 
   - جنگ زندگی کودکان را پیش‌بینی‌ناپذیر می‌کند. 
   - راهکار فبک تمرین‌های فلسفی است مانند: 
     - بررسی مفهوم تغییر (مثلاً «آیا همه‌چیز همیشه بد می‌ماند؟»). 
     - خوانش داستان‌هایی دربارهٔ امید و مقاومت (مثل «پرندهٔ آبی» اثر موریس مترلینگ).

_ تقویت عاملیت و توانایی تصمیم‌گیری 
   - کودکان در جنگ اغلب خود را قربانی‌هایی درمانده می‌بینند. 
   - راهکار فبک طرح پرسش‌هایی مانند این است: 
     - «در موقعیت خطر چه انتخاب‌هایی داریم؟» 
     - «چه چیزهایی را می‌توانیم کنترل کنیم؟» (مبتنی بر ایده‌های رواقیون).

_ استفاده از هنر و داستان‌های فلسفی 
   - هنر به کودکان کمک می‌کند تا تجربیات خود را غیرمستقیم پردازش کنند. 
   - راهکار فبک این است:
     - نقاشی یا نمایش عروسکی دربارهٔ «صلحی که آرزویش را داریم». 
     - خوانش داستان‌های چندوجهی (مثل «دنیای سوفی» برای نوجوانان) که پرسش‌های اگزیستانسیال را مطرح می‌کنند.

قضا گفت گیر و قَدَر گفت ده
فلک گفت احسنت و مَه گفت زِه
فردوسی
رسانه اسلحه است

.
▫️خشم فاصله می‌اندازد و آدم را عدد می‌کند.

دور که بایستی هر آدمی می‌شود یک نقطه. فاصله که داشته باشی هر انسانی می‌شود یک عدد. نزدیک که باشی امّا هر آدمی می‌شود کسی مثل تو، مثل خواهر و برادرت. نزدیک که باشی هر آدمی نفس می‌کشد، قلب دارد، تن‌اش گرم است و احساس می‌کند. نزدیک که باشی آدم‌ها دیگر نقطه و عدد نیستند و خرجِ تحلیل‌هایی که کارشان ساده‌سازی واقعیت است نمی‌شوند. نزدیک که باشی در مورد خودت، دوستت یا برادرت حرف می‌زنی نه شیئی که بتوانی در موردش بگویی تغییرات بالاخره رسخت و ریز دارد و عدّه‌ای هم این بین کشته می‌شوند. نزدیک که باشی، حساسیت اخلاقی‌ات کار می‌کند.

خشم، چشم‌هایمان را می‌بندد، ما را دور می‌کند، فاصله می‌اندازد، دیگری را تبدیل به عدد می‌کند و از ما ناظری سرد و بی‌روح می‌سازد‌. آن‌وقت ساده است که بگویی خونِ این آدم‌ها (۲۵۰ نفری که تا ظهر امروز کشته شده‌اند) بر گردن این یا آن است. ساده است که بگویی چاره‌ای نیست، بالاخره غیرنظامی‌ها هم کشته می‌شوند. ساده است که بگویی اگر تغییری رخ ندهد، تعداد بیشتری طی زمان می‌میرند. ساده است که چشم ببندی روی آدمِ گوشت و پوست و استخوان‌داری مثل خودت. ساده است که فکر‌ نکنی چرا نباید خودِ تو خرج این تغییرات بشوی؟

ممکن است بگویی چه من تحلیل کنم و چه نکنم، واقعیت راه خودش را می‌رود و این جنگ کار خودش را می‌کند، چرا یقه من را می‌گیری؟ می‌گویم: حق با توست. تحلیل و موضع‌گیری من و تو تاثیری در نتیجه جنگ ندارد. امّا حساسیت اخلاقی چیزی است که باید همیشه مراقب آن بود. خشونت، فاشیسم و تمامیت‌خواهی خیلی وقت‌ها ریشه در ضعیف شدن یا فقدان حساسیت اخلاقی یک جامعه دارند. ما هرکجا که هستیم باید از حساسیت اخلاقی و آدم‌ دیدن آدم‌ها دفاع‌ کنیم. ما باید توان داوری اخلاقیمان را حفظ کنیم، مخصوصاً در دلِ خشم‌هایمان و در میانه جنگ. تغییری که ما را بدل به ناانسان کند، راه به هیچ کجا می‌برد.

@TheWorldasISee

مرجع امنیت در شاهنامه

مرجع امنیت در شاهنامه که مردم حاضرند برایشان جانفشانی کنند سه چیز است: دین، شاه و کشور.
در صورت مورد تهدید قرار گرفتن آیین و کشور، شاه هم برایشان جانفشانی می‌کند. دین مردم ایران در این دوران پرستش مظاهر طبیعی مانند ماه، خورشید، ستاره و آسمان بود. با ظهور زرتشت و گسترش تعالیم او، ایرانیان دست از چندگانه‌پرستی کشیدند و به یکتاپرستی روی آوردند. دین در شاهنامه در دو معنا آمده است: دین به معنای وجدان و دین در معنای مصطلح. جلوه سه آیین مهر، مزدا و زروان در شاهنامه بیش از هر آیین دیگری است. تا دوره گشتاسب مهر یا میترا غلبه دارد. از دوره گشتاسب به بعد آیین مزدا یا زرتشت مسلط است. آنچه مهم است کارکردهای اخلاقی برخاسته از پرورش دینی است نه کارکردهای عبادی و نه آمیختگی‌اش در امر فرمانروایی. در پندهای بزرگمهر به انوشیروان آمده است:
بی‌آزاری و سودمندی گزین
که این است فرهنگ و آیین و دین
نگرش دینی در شاهنامه از منشور اخلاقی می‌گذرد.
مرجع دوم امنیت، شاه است. شاه بر فراز هرم سیاسی کشور و فرمانروا بر شاهان نیمه‌مستقل ایرانی است. همه کارها بر محور شاه می‌چرخد. هسته مرکزی نیروهای فکری، سیاسی، اجتماعی، دینی، نظامی و فرهنگی جامعه است. نماد استقلال و نگهبان کشور است و مایه آرامش و امنیت. برخوردار از فره ایزدی و کشتنش حرام است. نیرومندترین کس است و هیچ کس نباید مانند او نیرومند باشد. مردم تا زمانی از او پیروی می‌کنند که مطابق دستورات یزدان و خرد عمل کند. این امر در داستان جمشید و ضحاک مشهود است:
منی کرد آن شاه یزدان‌شناس
ز یزدان بپیچید و شد ناسپاس
مرجع سوم کشور است. کشور پدیده‌ای انسانی و حاصل بینش سیاسی است. با ورود اسلام، ایران جزئی از دارالسلام شد و مردم امت اسلامی شدند. عدم توجه به مفاهیم سرزمینی و ملی و مرزهای سیاسی در این دوره نظام کشورداری را برهم زد. فردوسی که شاهد تاخت و تاز ناامنی و فراز و فرود حکومت هاست با توجه به منابع کهن ایرانی به خلق شاهنامه پرداخت. شاهان شاهنامه با وجود داشتن فره ایزدی امنیت کشور را بر حفظ جان خود مقدم می دانستند. پس کشور مقدس‌تر است. این امر در حماسه های هندواروپایی بی سابقه است. تا امنیت کشور حاصل نشود شاه به کارهای دیگر نمی پردازد. خون های بسیاری از شاهان پهلوانان و مردم با حرفه‌های مختلف برای حفظ کشور ریخته شد. شاه تا زمانی در مرتبه مرجع است که در کشور دادگری پیشه کند:
اگر کشور آباد داری به داد
بمانی تو آباد و از داد، شاد
شاه نگهبان کشور است با کمک پهلوانان. همه تلاش او برای حفظ کشور و دادگری در قبال مردم سرزمینش‌ است.
مرتضی براتی

فردوسی طوسی حدود ۳۰ سال از عمرش و همه داریی‌اش را هزینه زنده نگه‌داشتن نام ایران و زبان فارسی کرد. ایران تا‌کنون تاخت و تاز اعراب، ترکان و مغولان و ... را دیده و فرهنگ خود را بر بسیاری از این اقوام غالب کرد و بسیاری از آن‌ها مروج زبان فارسی شدند!
اکنون بار دیگر شاهد تهاجم یکی از خونریز‌ترین رژیم‌هاست. (پرسش‌های بعضی برای اینکه چرا به اینجا رسیدیم و هر پرسش وقت‌کش دیگر بماند فعلا)
اکنون زمان هم‌دلی همه ما برای نگه داشتن قامت زخم‌خورده ایران است.
هر کس از ما به هر نحوی که می‌تواند باید کاری بکند:
دیگران اگر که خوب، یا خدا نکرده بد
خوب، من چه کرده ام؟ شاعرم که شاعرم!

راستی چه کرده ام؟ شاعری که کار نیست
کار چیز دیگری است، من به فکر دیگرم!

یا:
روزی که پای عشق وطن در میان بود
تاریخ گفته است که من چه باید کنم