✨ توصیه های عمومی برای حفظ سلامت روان در مدیریت بحران

🖌فاطمه حسینی، روانشناس انجمن پویش


این روزها احساساتمان در هم تنیده شده‌اند؛ نگرانی، خستگی، اضطراب، دلتنگی و شاید لحظاتی که نمی‌دانیم چطور باید آرام باشیم. زندگی‌مان پر از پرسشهایی است که جواب قطعی ندارند، اما آنچه که روشن است، کودکان بیش از هر زمان دیگری به آرامش، اطمینان خاطر و امنیت نیاز دارند. و این در حالی ست که خود شما نیز تحت فشار موجود با مشکلات روزمره و دغدغه‌ های مختلف دست به گریبانید و در عین حال می دانید که باید برای فرزندانتان قوی باشید.

اما چه باید کرد؟

✅ *احساسات خود را بپذیریم*
همه‌ ما حق داریم خسته باشیم، نگران باشیم و حتی دچار شک و تردید شویم. کودکان هم حق دارند این احساسات را تجربه کنند. به جای تلاش برای پنهان کردن اضطراب، آن را مدیریت کنیم و با مهربانی با خودمان و فرزندانمان رفتار کنیم.

✅ *حرف‌ بچه‌ها را جدی بگیریم*
آن‌ها ممکن است بیشتر از چیزی که نشان می‌دهند نگران باشند. فقط شنیدن و همدلی، حتی بدون جواب قطعی، می‌تواند حس امنیت را به آن‌ها برگرداند.

✅ *مدیریت اخبار و اطلاعات*
قرار نیست کودکان در معرض هر خبر پراسترسی قرار بگیرند. آنچه را که لازم است به زبانی ساده توضیح دهیم، بدون اینکه باعث ترس یا نگرانی بیشتر شود.

✅ *حفظ روال عادی زندگی*
بچه‌ها نیاز دارند احساس کنند زندگی همچنان جریان دارد. برنامه‌ی خواب، خوراک، فعالیت‌های ساده‌ی روزانه را تا حد ممکن حفظ کنیم تا ثبات در زندگی‌شان باقی بماند.

✅ *ارتباطات را زنده نگه داریم*
دوری از دوستان برایشان سخت است. اگر امکان تماس یا ارتباط مجازی وجود دارد، کمک کنیم این روابط حفظ شوند تا احساس تنهایی نکنند.
ما تنها نیستیم، کودکان از ما می‌آموزند که چطور با شرایط سخت کنار بیایند. ما در کنار هم این روزها را پشت سر می‌گذاریم و دوباره فرصت خواهیم داشت تا آرامش را به زندگی خود و فرزندانمان بازگردانیم.


🆔@pooyeshngo

💫قربانیان کوچک جنگ؛ دلیلی کافی برای صلح

در میانه‌ی شعله‌های هر جنگی، آن‌چه بیش از هر چیز وجدان بشری را جریحه‌دار می‌کند،  قربانی شدن کودکان است؛ کودکانی که نه در میدان نبرد، بلکه در آغوش خانواده، در مدرسه یا هنگام بازی، ناگهان با مرگ و انواع آسیب‌های روانی و جسمی روبه‌رو می‌شوند.

در جنگ کنونی نیز، فارغ از دلایل سیاسی و نظامی آن، پیامدهای ویرانگری در انتظار کودکان است که تا پایان عمر این نسل را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. جدا از کودکانی که به‌طور مستقیم آسیب می‌بینند، بخش بزرگی از کودکان با موجی از نگرانی، ترس، بی‌خانمانی و بحران‌های روانی روبه‌رو خواهند شد؛ خسرانی که جبران آن تقریباً ناممکن است. کودکانی که باید در امنیت، آرامش و امید رشد می‌کردند، اکنون با صدای انفجار و سایه‌ی مرگ، شب و روز خود را سپری می‌کنند.

جنگ، دشمن کودکی

در هر نقطه‌ای از این درگیری، کودکان نخستین و بی‌دفاع‌ترین قربانیان هستند. کمبود غذا، دارو، آب سالم و خدمات درمانی، نداشتن دسترسی به آموزش و پناهگاه‌های ایمن، تنها بخشی از مسایلی  است که در نتیجه‌ی شرایط جنگی متوجه کودکان می‌شود. این وضعیت، فارغ از اینکه در کدام کشور یا شهر رخ می‌دهد، آشکارا حقوق بنیادین کودکان را نقض می‌کند.

کودکانی که باید زیر سقف امن خانه و کلاس درس باشند، اکنون در معرض آوارگی، ترس و آینده‌ای مبهم قرار دارند. آسیب‌های جسمی، روانی و اجتماعی ناشی از این بحران، زخم‌هایی‌اند که تا سال‌ها باقی خواهند ماند.

مسئولیتی فراتر از مرزها

جنگ نباید تنها یک درگیری میان حاکمان دو کشور تلقی شود؛ این، آزمونی است برای وجدان جهانی. نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های مدافع حقوق کودک و جامعه‌ی جهانی باید با صدایی رسا خواستار پایان هرگونه درگیری‌ای باشند که جان و آرامش کودکان را تهدید می‌کند.

هیچ پرچم، مرز یا مصلحتی نمی‌تواند توجیه‌گر نقض حقوق کودکان باشد. صدای کودکان در آتش جنگ، صدای آینده‌ی بشریت است؛ این صدا را باید شنید، پیش از آن‌که خیلی دیر شود.

ما فعالان حوزه کودک  ضمن محکومیت تجاوز  آشکار  رژیم اسرائیل و هر اقدام معطوف به شرایط فعلی ،  خواهان پایان یافتن شرایط جنگی در کشور هستیم و از نهادهای ملی و بین‌المللی می‌خواهیم برای حل و فصل مسالمت امیز اختلافات تلاش کنند و راه گفت‌وگو را جایگزین استفاده از ادوات جنگی سازند.


۱- انجمن ( فرهنگی پژوهشی) پرنده درخت کوچک
۲- انجمن حمایت از کودکان کار
۳- انجمن حمایت از حقوق کودکان
۴- انجمن دوستداران‌ کودک پویش
۵- انجمن  مردم نهاد همیاری با کودکان
۶- بهشت اندیشه های کودکان
۷- گروه تلاشگران یاری همدل
۸- گروه فرهنگی  اجتماعی کیانا
۹- موسسه انسان وظیفه دشواری
۱۰- موسسه درخت کوچک زندگی
۱۱- موسسه شکوفایی استعدادهای کودکان
۱۲- موسسه کنشگران  اجتماعی( فرزانه)
۱۳- موسسه مهروماه
۱۴- موسسه  ندای ماندگار دروازه غار
۱۵- موسسه یاریگران‌کودکان‌کار پویا
۱۶- موسسه نوید زندگی کوشا
@pooyeshngo

✨ ما برگشتیم
۱۲ روز گذشت از روزهایی که هیچ نشانی از کودکی نداشت.
درست بعد از روز جهانی کودک، ناگهان همه‌چیز تغییر کرد.

در این روزها نتونستیم کاری کنیم، نه از بی‌تفاوتی، که از عمق دردی که با کودکان‌مون شریک بودیم.
اما ما موندیم؛ کنار کودکانی که صدای انفجار را شنیدند، ترس را تجربه کردند، و بی‌هیچ تقویمی بزرگ شدند.

دوباره شروع میکنیم.
برای دوباره شنیدن صدای‌شون، برای ادامه دادن،
برای کودکانی که هنوز لا به لای ترس، دنبال امید می‌گردند.


🆔@pooyeshngo

📚 ۱۸ تیر | روز ملی ادبیات کودک و نوجوان 🌱
امروز، در سالروز درگذشت مهدی آذریزدی، پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران، یادآور ارزش جهانی قصه‌گویی و خیال‌پردازی است؛ یادآور واژه‌هایی که قلب کوچک کودکان را روشن می‌کنند و ذهن‌های نوجوانان را پرواز می‌دهند. ما در انجمن پویش  باور داریم که ادبیات، پلی است میان کودکی و انسان‌بودن.
و بیش از یک دهه نیز در راستای  ترویج کتابخوانی تلاش می‌کنیم. 
بیایید کودکان‌مان را با کتاب، با قصه، با واژه آشنا کنیم و دنیایی روشن‌تر برای فردا بسازیم.
🌟 به افتخار همه بچه‌هایی که با کتاب قد می‌کشند...


🆔@pooyeshngo

✨توقف اخراج دسته‌جمعی کودکان افغانستانی بدون همراه


🖌گزارش روزنامه شرق از نامه سرگشاده فعالین حقوق کودک و موسسه‌های مردم‌نهاد و فعالین مدنی درباره موج گسترده اخراج جمعی پناه‌جویان افغانستانی بویژه کودکان

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق: جمعی از سازمان‌های مردم‌نهاد، کنشگران حقوق کودک، پژوهشگران اجتماعی و فعالان مدنی نامه‌ سرگشاده‌ای درباره موج گسترده اخراج جمعی پناه‌جویان افغانستانی به‌ویژه کودکان منتشر کردند. در این نامه آمده است: «ما، جمعی از سازمان‌های مردم‌نهاد، کنشگران حقوق کودک، پژوهشگران اجتماعی و فعالان مدنی، با استناد به قوانین داخلی و بین‌المللی که ایران متعهد به اجرای آن است، نگرانی عمیق خود را نسبت به موج گسترده اخراج جمعی پناه‌جویان افغانستانی، به‌ویژه کودکان، اعلام می‌داریم.


بر پایه گزارش‌ها و شواهد میدانی گردآوری‌شده از سوی برخی نهادهای غیردولتی فعال در زمینه حمایت از حقوق کودکان، اخبار و گزارش‌های غیررسمی از فعالان مستقل مدنی و همچنین گفت‌وگو با خانواده‌های افغانستانی ساکن در ایران، موارد متعددی از نقض آشکار و سیستماتیک حقوق بنیادین کودکان افغانستانی در ماه‌های اخیر به چشم می‌خورد. این موارد، نه‌تنها اصول اساسی حقوق کودک بلکه تعهدات رسمی دولت ایران در برابر اسناد ملی و بین‌المللی از جمله قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قانون مدنی، قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹، کنوانسیون حقوق کودک ۱۹۸۹ و کنوانسیون حقوق پناهندگان ۱۹۵۱ را به چالش می‌کشد. مستند به گزارش‌ها، برخی از خانواده‌ها، سال‌ها در ایران اقامت داشته‌اند و فرزندان‌شان به صورت رسمی یا غیررسمی در حال تحصیل، درمان یا آموزش حرفه‌ای بوده‌ و از همه مهم‌تر در ایران متولد شده و در حقیقت و علی‌القاعده باید به‌عنوان تبعه ایرانی به رسمیت شناخته می‌شدند.

این نمونه‌ها تنها بخشی از وضعیت بحرانی هزاران کودک است که طی هفته‌های گذشته گاه بدون همراه، گاه با وجود مدارک هویتی و گاه نیازمند درمان پزشکی از ایران اخراج شده‌اند، تا جایی که می‌توان از نوعی «اخراج کور» برای توصیف این وضعیت استفاده کرد. طبق آمار رسمی و تخمین‌های میدانی، بیش از پنج هزار کودک بدون همراه طی ماه‌های گذشته به افغانستان بازگردانده شده‌اند. این در حالی‌ است که تبعات این تصمیمات و اقدامات نه تنها غیرقانونی و خلاف کرامت انسانی و مصلحت کودکان است، بلکه اثرات شدید منفی آن برای سال‌ها با این کودکان خواهد ماند». در این نامه همچنین یادآوری شده: «وضعیت اسفناک این کودکان، حاصل بی‌توجهی عمیق، و نبود سازوکارهای قانونی، ساختاری و اجرائی لازم برای دفاع از کودکان طی سال‌های متمادی بوده و به همین دلیل باید در وهله اول اخراج کودکان متوقف، و در مراحل بعدی نسبت به اجرای قوانین حمایتی موجود عمل و در موارد سکوت یا نقض قوانین با نگاهی همه‌جانبه و با در نظر گرفتن اصل نبود تبعیض و اصل مصالح عالی کودکان این قوانین ایجاد یا اصلاح شوند».


✨متن کامل گزارش را در روزنامه شرق و در لینک زیر بخوانید.

https://tinyurl.com/ynksk43e



🆔@pooyeshngo

🔸️جای خالی قانون برای نسلی بی‌مرز

در میانه موج اخراج مهاجران افغان از ایران، روایت‌هایی کمترشنیده‌شده از کودکانی بی‌هویت و بی‌سرزمین، از دل تجربه‌های میدانی پژوهشگران اجتماعی سر برمی‌آورد. صبا قدیمی، پژوهشگر اجتماعی در حوزه مهاجرت، در گفت‌وگو با «شرق» بر شکاف‌های عمیق موجود در سیاست‌گذاری مهاجرتی ایران تأکید می‌کند؛ شکاف‌هایی که به‌ویژه برای کودکانی که در خانواده‌های دارای والدین ایرانی و افغان متولد شده‌اند، بیشترین تبعات را دارد. او با اشاره به پیچیدگی وضعیت این کودکان توضیح می‌دهد: «اگر پدر ایرانی باشد، امکان دریافت شناسنامه و کد ملی برای کودک فراهم است. اما در مواردی که مادر ایرانی و پدر افغانستانی است، با وجود تغییرات مقطعی در قانون، بسیاری از کودکان فقط موفق به دریافت برگه‌های سرشماری می‌شدند. او از نبود اطلاعات به‌روز و شفاف درباره وضعیت این گروه پس از آغاز طرح‌های جدید اخراج مهاجران ابراز نگرانی می‌کند». قدیمی با تکیه بر تجربه‌های میدانی خود می‌گوید بسیاری از کودکانی که سال‌ها در ایران زیسته‌اند، حالا در موقعیتی ایستاده‌اند که نه در ایران پذیرفته می‌شوند و نه در افغانستان. آنها در ایران با برچسب «افغانی» زیسته‌اند؛ واژه‌ای که گاه فقط به‌خاطر چهره یا لهجه، تمام فرصت‌های زندگی اجتماعی را از آنها سلب کرده است. اما همین کودکان، هنگام بازگشت به افغانستان با انگ «ایرانی‌شده» یا «ایرانی‌گک» مواجه می‌شوند؛ اصطلاحی که در آن سوی مرز، نشانه بیگانگی است. نتیجه، نسل‌هایی از کودکان است که حس تعلق را در هیچ جغرافیایی تجربه نمی‌کنند. به گفته قدیمی، خانواده‌های بسیاری که با امید به آموزش فرزندانشان به ایران آمده بودند، امروز در حال بازگشت‌اند، نه از سر انتخاب، که از روی اجبار. او توضیح می‌دهد: «معمولا پس از رد مرز پدر خانواده، دولت افغانستان از پذیرش مادر تنها با فرزندانش امتناع می‌کرد و همین موضوع سبب شده خانواده‌ها ترجیح دهند با وجود دشواری‌های بسیار، همگی با هم به افغانستان بازگردند. با این حال، خانواده‌هایی نیز هستند که مصمم‌اند تا روز آخر بمانند، حتی اگر به اجبار از کشور اخراج شوند». قدیمی به‌درستی یادآور می‌شود که واژه «افغانستانی» مفهومی همگون نیست. وقتی در سیاست‌گذاری‌ها از مهاجران افغان سخن گفته می‌شود، مشخص نیست مخاطب دقیقا چه کسی است: نسل سوم و چهارمی که از دهه ۶۰ در ایران زیسته‌اند یا کسانی که در پی سقوط جمهوریت در سال ۱۴۰۰ وارد ایران شده‌اند؟ این تمایز از نظر او بسیار کلیدی است و نادیده‌گرفتن آن، مصداق آشفتگی در سیاست‌گذاری است. به‌زعم او، نسل دوم به بعد، که در ایران به دنیا آمده یا زیسته‌اند، باید در سیاست‌های جاری ادغام شوند. این ادغام به معنی اعطای حقوق شهروندی، کد ملی، حق مالکیت و آزادی تردد است. از نظر او، مطالبه فوری و عاجل، توقف طرح بازگشت اجباری مهاجران است، به‌ویژه در وضعیت فعلی که افغانستان نه زیرساخت کافی برای پذیرش این جمعیت دارد و نه ثبات سیاسی و امنیتی. او تأکید می‌کند که این بازگشت‌ها نباید به شکل فله‌ای و بی‌برنامه انجام شود. ضرورت دارد پرونده‌ها به شکل انفرادی و دقیق بررسی شوند و میان گروه‌های مختلف مهاجران تفکیک قائل شود.

✨متن کامل را در لینک زیر و در روزنامه شرق بخوانید
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-1029932

🆔@pooyeshng

🔸️پناهجو مجرم نیست

روایت‌هایی از اخراج اتباع افغانستانی از ایران


🆔@pooyeshngo

پست موقت

✨فراخوان همکاری

انجمن دوستداران کودک پویش به منظور تکمیل کادر مدیریتی خود از افراد خانم یا آقا واجد شرایط برای عنوان شغلی مدیر عامل انجمن، دعوت به همکاری می‌کند.

🆔@pooyeshngo

✨رادیو پویش
✨«مدیریت بحران و تاب‌آوری در مؤسسات نیکوکاری»  

✨در دل طوفان، روشن بمانیم

گوینده:حمیده انصاری
تدوین:راضیه خدادادی


#رادیو_پویش #پادکست

✨خبرهایی از انجمن دوستداران کودک پویش

🌿 این روزها، بیش از همیشه به همدلی نیاز داریم...
انجمن دوستداران کودک پویش همواره در تلاش بوده تا همراه کودکانی باشد که در خطر بازماندن از تحصیل هستند و کودکانی که به‌جای بازی و آموختن، بار زندگی را بر دوش می‌کشند و ناچارند در سنین کودکی کار کنند.
اینجا ، خانه کودک ، جایی‌ست پر از امید، یادگیری و امنیت؛ پناهی برای کودکان تا کمی از سختی‌های زندگی فاصله بگیرند.
اما با آغاز جنگ، ناچار شدیم کلاس‌ها را متوقف کنیم. مدتی فعالیت‌ها به‌صورت دورکاری ادامه یافت، اما طبیعتاً دیگر مثل قبل مؤثر نبود. پس از مدتی که شرایط کمی آرام‌تر شد، دوباره برگشتیم و توانستیم پرونده‌ی این دوره‌ی آموزشی را ببندیم. بعد از آن، تمرکز ما بر تهیه‌ی کارنامه‌ها و جمع‌بندی نهایی بود.
حالا حدود یک ماهی‌ست که تابستان از راه رسیده و در این مدت، مدام به این فکر می‌کنیم که آیا امکان برگزاری کلاس‌های تابستانی وجود دارد؟ آیا شرایطش فراهم است؟ البته که ما در تلاش هستیم هر چه زودتر شروع کلاسهای تابستانی را  داشته باشیم...
اما یک چیز روشن است: بچه‌ها منتظر ما هستند.
اگر شما هم مثل همیشه کنار ما بودید، یا اگر حالا تصمیم گرفته‌اید همراه‌مان باشید، با دل و جان خوشحال می‌شویم که در این مسیر در کنارمان بمانید.
هر قدم کوچک شما، نوری‌ست در مسیر آینده‌ی این کودکان.

#انجمن_پویش #انجمن_دوستداران_کودک_پویش
#تابستان

انجمن دوستداران کودک پویش با هدف ارتقاء سلامت روان نوجوانان افغانستان، برگزار می‌کند: 
گروه درمانی آنلاین ویژه نوجوانان ۱۳ تا ۱۶ ساله 

این جلسات فرصتی فراهم می‌آورد تا نوجوانان در محیطی امن و همدلانه، احساسات و دغدغه‌های خود را بیان کنند و از حمایت تخصصی بهره‌مند شوند. 

👩‍⚕️ تسهیلگران: 
– فاطمه حسینی (کارشناس ارشد مشاوره خانواده، درمانگر کودک و نوجوان) 
– معصومه خلیلی (کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، درمانگر کودک و نوجوان) 

📍 بستر برگزاری: Google Meet 
🕕 زمان: ساعت ۱۸ به وقت ایران 

📞 جهت ثبت‌نام و دریافت اطلاعات بیشتر، لطفاً با شماره درج‌شده در پوستر تماس حاصل فرمایید. 
صدای نوجوانان شنیده می شود. این فضا برای گفت‌وگو، آرامش و رشد فراهم شده است.