مرزهایتان را نشکنید

برای محل سکونت‌تان مرز میگذارید، حد میگذارید و هر غریبه ای را به آن راه نمیدهید، ولی چرا همین کار را در رفتارتان نمیکنید؟

چرا اگر از شوخی خاصی ناراحت میشوید در عین ناراحتی به آن میخندید؟

اگر همکاری به خودش اجازه میدهد بیش از آنچه عرف است به شما نزدیک شود چرا نشان نمیدهید که ناراحت شده‌اید؟

چرا فکر میکنید حد و مرز گذاشتن دیگران را از شما دور میکند؟

همانطور که در یک خانه‌ی بی درب وحفاظ احساس امنیت نمیکنید، اگر برای روابط‌تان مرز نداشته باشید نیز احساس امنیت نمیکنید.

حریم اعتقادات و احساسات را معلوم ومشخص کنید، حتی یک بار هم مرزهایتان را برای خوش آمد کسی نشکنید، اگر شما یک بار این کار را بکنید دیگران بارها و بارها آن را نادیده می گیرند.

مرزهای رفتاری واحساسی به شما امنیت ، هویت و احترام میبخشند.
مرزهایتان را نشکنید.


@Psycholand24

با خودت مثل یک دوست رفتار کن، نه مثل دشمن!

🔍 بیشتر ما وقتی دچار اشتباه یا شکست می‌شویم،
خودمان را قضاوت، سرزنش و تحقیر می‌کنیم…
اما اگر همان اتفاق برای یک دوست می‌افتاد،
احتمالاً با او مهربانی، دل‌داری و درک نشان می‌دادیم.

اینجاست که «شفقت به خود» معنا پیدا می‌کند؛
یعنی همان‌طور که با عزیزترین دوستت برخورد می‌کنی،
با درونِ زخمیِ خودت هم مهربان باشی…

🛠 تمرین سادهٔ روزانه:
هر بار که اشتباهی کردی یا از خودت ناامید شدی،
این جمله را آرام برای خودت تکرار کن:
«در حال یادگیری‌ام… کامل نیستم، اما تلاش می‌کنم…»

پند
وقتی زمین می‌خوری، آنچه تو را دوباره بلند می‌کند، تنبیه نیست… مهربانی است.

🔴 نگرش_مثبت، حافظه شما را حفظ می‌کند

بر پایهٔ یک مطالعهٔ ۱۶ ساله پژوهشگران اسپانیایی، آمریکایی و انگلیسی بر روی بیش از ۱۰٬۷۰۰ فرد بالای ۵۰ سال، پژوهشگران دریافتند که افرادی که نگرش مثبت‌تری به زندگی دارند و سطح بالاتری از رفاه روانی را تجربه می‌کنند، در سال‌های بعد عملکرد حافظهٔ بهتری دارند.

این یافته حتی با در نظر گرفتن علائم افسردگی نیز معتبر باقی ماند، به این معنا که احساس رضایت، معنا، استقلال و شادمانی در زندگی می‌تواند به‌طور مستقیم با کاهش افت_حافظه مرتبط باشد.

🔍 هرچند این تحقیق رابطهٔ علت و معلولی را اثبات نمی‌کند، اما بر اهمیت بهبود عوامل روان‌شناختی برای ارتقای سلامت مغز در دوران میانسالی تأکید دارد.

@Psycholand24

 راجرز معتقد بود که بسیاری از انسان‌ها از کودکی یاد می‌گیرند که برای پذیرفته شدن، باید «خوب» باشند: •یعنی مطابق انتظارات والدین، آموزه‌های اجتماعی یا ارزش‌های فرهنگی رفتار کنند. •حتی اگر آن رفتار با درون‌شان هم‌راستا نباشد.
📌 در نتیجه، فرد به‌جای آنکه خودش باشد، نقشی را بازی می‌کند که مورد تأیید دیگران است.

✅ واقعی بودن یعنی چه؟از نگاه راجرز: •«واقعی بودن» یعنی ارتباط صادقانه با خود، با احساسات، و با دیگران. •یعنی فرد بتواند بدون ترس از قضاوت، خودش را همان‌گونه که هست بیان کند. •راجرز باور داشت رشد روانی زمانی آغاز می‌شود که فرد از نقش بازی کردن دست بکشد و با خود واقعی‌اش روبه‌رو شود.

✅ چرا خوب بودن مشکل‌ساز است؟در نگاه راجرز: •«خوب بودن» اغلب به‌معنای سرکوب هیجانات واقعی است. مثلاً پنهان کردن خشم، غم یا اضطراب برای حفظ ظاهر. •این سرکوب مداوم، منجر به بیگانگی از خود و نارضایتی درونی می‌شود. •به‌همین دلیل راجرز می‌گفت:«پذیرفتن خود، همان‌گونه که هستیم، شرط لازم برای تغییر واقعی است.

📌 نتیجه‌گیری هدف زندگی، از نگاه راجرز، رسیدن به خود واقعی و زندگی اصیل است، نه تلاش برای خوب بودن طبق استانداردهای دیگران.او باور داشت تنها در فضایی که فرد بتواند خودش باشد — بدون ترس، بدون نقش — می‌تواند به آرامش و رشد واقعی برسد.پس زندگی سالم یعنی نه تقلید، نه پنهان‌کاری، نه رضایت‌طلبی… بلکه واقعی بودن با خود.


@Psycholand24