با سلام

برای دسترسی به ابتدای کانال روی پیام سنجاق شده کلیک کنید. برای مطالعه محتوای کانال می تونید کلیدواژه رو سرچ کنید. مثلا هدایت تحصیلی یا مشاوره تحصیلی

دوستان حتما این مصاحبه را مطالعه کنید

با سلام

خیلی از مشاوران پیام میدن ما برای ورود به مدرسه سردرگم هستیم، اصلا نمی دونیم چکار کنیم؟‌‌

برای شروع، بنده به شما پیشنهاد می کنم کارگاه بایدها و نبایدهای مشاور مدرسه رو شرکت کنید. بعد دوره جامع مشاور مدرسه

اگر هم بتونید کل پکیج رو ثبت نام کنید که عالیه

شما بستگی به نیازتان می توانید هر لحظه به محتوا دسترسی داشته باشید و استفاده کنید:

مشاوره تحصیلی و برنامه ریزی درسی
فنون مشاوره با دانش آموزان
برگزاری کارگاه برای والدین، دانش آموزان
شرکت در جلسه شورای دبیران
مشاوره گروهی
پروتکل درمانی برای مشکلات: پرخاشگری، افت تحصلی، عزت نفس پایین، کمرویی و خجالتی، افکار خودکشی، سوء استفاده جنسی
انتخاب رشته و هدایت تحصیلی و فنون مشاوره انتخاب رشته برای دانش آموزان
جلسه انتخاب رشته برای والدین
مهارت های تحصیلی: مداخله در بی انگیزگی تحصیلی‌، هدف گزینی، روش های مطالعه؛ مدیریت آزمون، برنامه ریزی تحصیلی
رویکردها و فنون مشاوره خانواده با والدین


همه‌ موضوعات رو همراه با بررسی کیس و به صورت عملی و کاملا کاربردی آموزش دادیم.

انواع والدین در مدرسه

مشاور غریق نجات

#مشاور_دلال_مدرسه_نیست

@raeesihi
🔻یکسری فعالیت هایی در مدرسه می باشد که مشاور از ورود به آنها به شدت نهی شده است. چرا که به ساحت و روح مشاوره لطمه وارد می کند. و مشاور را از وظایف اصلی اش یعنی شناسایی و مداخله در مشکلات باز می دارد. از جمله این فعالیت ها مسائل انظباطی دانش آموزان می باشد.
مواردی همچون دیر آمدن به مدرسه، پوشش نامناسب، مدل موی نافرم، دعوا سر صف صبحگاهی و ... مسائلی هستند که مشاور نباید ورود پیدا کند و واکنشی نشان دهد.

ولی گاها مشاهده و گزارش می شود که مشاور در زنگ تفریح جهت ایجاد نظم و رسیدگی به شلوغ کاری های دانش آموزان کمک یار مدیر و معاون آموزشی می شود.
و اما مسئله مهمتر پا درمیانی مشاور مدرسه بین دانش آموزان و پرسنل مدرسه می باشد. اینکه وقتی دانش آموزی تخلفی می کند و مدیر مدرسه بخواهد او را اخراج یا احضار ولی کند، مشاور آبروی خود را گرو می گذارد و از مدیر برای دانش آموز طلب ببخش می خواهد. و یا دانش آموزانی را که دبیران از سر کلاس اخراج کرده اند با پادرمیانی مشاور دوباره به کلاس برمی گردند. در واقع مشاور نقش دلالی را بازی می کند که نقش حرفه ای خود را زیر سوال می برد.
پس نیازی نیست مشاور در این موارد وارد شود و اقدامی انجام دهد، بلکه می تواند از مدیر و دبیران بخواهد آن دسته از دانش آموزانی که زیر بار قوانین مدرسه نمی روند یا اختلال سلوک و نافرمانی دارند و یا سر کلاس تکلیفشان را انجام نمی دهند یا قشقرق به راه می اندازند، را به او ارجاع دهند. که در این صورت آنها را به عنوان مراجع بدون قید و شرط بپذیرد.

🔸حسین رئیسی

#مشاور_مدرسه
@raeesihi

پکیج جامع مهارت های مشاور مدرسه

این ۷دوره برگزار شده و کل محتوا روی کانال هر دوره بارگزاری شده شما عضو دائمی‌ کانال ها میشید و برای همیشه به محتوا دسترسی دارید

خیلی دوست دارم بدونم افرادی که گزینه
خود دانش آموز را به عنوان مسئله اصلی شان انتخاب کردند، توضیح بدن منظورشون چی هست؟ اینکه خود دانش آموز مسئله اصلی است یعنی چه؟‌

مسئله چیست؟

مدرسه یک اکوسیستم است. همهٔ اعضا به‌صورت زنجیره‌ای به هم متصل هستند، به یکدیگر نیازمندند و اگر خللی در یکی از اعضا ایجاد شود، کل اکوسیستم به هم می‌ریزد.

نکتهٔ اصلی برای بقای اکوسیستم، هماهنگی میان اعضای آن است؛ اینکه مسئلهٔ همه یکی باشد: مسئلهٔ مدیر، همان مسئلهٔ معلم باشد، مسئلهٔ والدین باشد، مسئلهٔ مشاور باشد.

به نظر شما مسئلهٔ حاکمیت چیست؟ در مرتبه‌ای بالاتر، مسئلهٔ خدا چیست؟ مسئلهٔ فلسفه چیست؟ حتی مسئلهٔ شیطان چیست؟

امام علی(ع) در نهج‌البلاغه مسئلهٔ اصلی را «انسان» می‌داند.
مولانا می‌فرماید:
«دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست»

امام علی(ع) به مردمی که به مسجد می‌آمدند، می‌فرمود:
«سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِ»
(از من بپرسید پیش از آن که مرا از دست بدهید)

در واقع امام علی(ع) می‌خواست بداند مسئلهٔ آنها چیست؟ ولی مردم می‌پرسیدند: «به ما بگو روی سر ما چند تار مو هست؟»
امام علی مدیر و سیاستمدار زیاد داشت، اما «آدم» نداشت.
آدم یعنی کسی که اسیر شکم و شهوت و مقام و غنیمت نباشد، کسی که متکبر و خودخواه نباشد. امام در پی چنین انسانی بود.

ایشان در نهج‌البلاغه در نامه‌ای به عثمان بن حنیف — که در مهمانی یکی از ثروتمندان شرکت کرده بود — می‌فرماید:
من کسی نیستم که «هَمُّهَا عُلْفَهَا» باشد، مانند گوسفندی که تنها همّتش علف است.
مشکل امام این نبود که عثمان غذای خوبی خورده، مشکل این بود که چرا دغدغهٔ یک مسئول، غذاست؟ مسئلهٔ او نباید شکمش باشد.

پس تا اینجا روشن شد: مسئلهٔ خدا، شیطان، انبیا، تمدن‌ها و فلاسفه، «انسان» است؛ نجات انسان.

ادامه دارد…

مسئله: نظم یا انسان؟!

مردم جهان، ژاپن را با نظم، پیشرفت و سرعت می‌شناسند. در این کشور، همه باید تابع نظم باشند. مترو باید سر ساعت به ایستگاه برسد، خودروسازها باید سرعت خودروها را افزایش دهند و همه باید در خدمت سرعت و پیشرفت باشند.

اما در همین ژاپن، آمار خودکشی بالاست. بسیاری در توکیو در اتاق‌های ۳ در ۴ متری زندگی می‌کنند و وعده‌های غذایی خود را در مترو صرف می‌کنند.

پس مسئله اصلی در ژاپن، نظم، سرعت و پیشرفت است، نه انسان! انسان با این سرعت می‌خواهد به کجا برسد؟ در ژاپن، وقتی پدری فوت می‌کند، عزیزترین فرزندش باید بدن او را قطعه‌قطعه کند تا برای پودر شدن آماده شود. این چه تصویری از انسان است؟ سرعت و پیشرفت چه بلایی بر سر انسان آورده است؟

ژاپن را مثال زدم تا روشن شود وقتی می‌گوییم «انسان مسئله است»، دقیقاً چه معنایی دارد.

وقتی انسان به مسئله تبدیل شود، تمام چیزهایی که هدف بودند، به وسیله تبدیل می‌شوند. نظم، پیشرفت، نمره، سرعت و تکنولوژی، همگی باید وسیله‌ای برای رشد انسان و در خدمت او باشند.

داستانی شنیدنی وجود دارد: پدری مشغول مرتب کردن چمن‌های باغچه بود که پسر خردسالش وارد باغچه شد و چمن‌ها را به هم ریخت. پدر عصبانی شد و قصد تنبیه پسرش را داشت. مادر به او گفت: «وظیفهٔ ما تربیت فرزند است، نه تربیت چمن!»

این داستان نشان می‌دهد که نباید وسیله را به هدف تبدیل کرد.

ادامه دارد...

مسئلهٔ مدرسه چیست؟

مسئلهٔ مدرسه، خودِ دانش‌آموز است. در واقع، هدف اصلی، رشد و تربیت دانش‌آموز است. هدف این نیست که صرفاً در مدرسه نظم برقرار باشد یا دانش‌آموزان کارنامه‌های درخشان داشته باشند.

اما چرا نظم می‌خواهیم؟ نظم برای این است که شرایط بهتری برای رشد فراهم شود. حتی در سطح کلان‌تر، هدف از حکمرانی، صرفاً برقراری عدالت نیست. عدالت به این معناست که مردم تبعیض نبینند و همه به‌طور برابر از امکانات بهره‌مند شوند. خب، فرض کنیم عدالت هم محقق شد؛ بعد چه؟ عدالت نیز وسیله‌ای است برای رشد انسان.

با این توصیف، اگر دانش‌آموزی به هر دلیلی با تأخیر به مدرسه آمد و در واقع خللی در نظم مدرسه ایجاد کرد، نباید شخصیت او را تحقیر کنیم یا او را تنبیه کنیم. در چنین حالتی، نظم تبدیل به هدف شده و دانش‌آموز به وسیله‌ای تنزل می‌یابد!

اگر دانش‌آموزی با شوت زدن توپ، شیشهٔ پنجره را شکست، دغدغهٔ مدیر نباید شیشه باشد، بلکه احساس گناه و ترس آن دانش‌آموز باید مسئلهٔ اصلی او باشد.

دغدغهٔ مدیر نباید صرفاً نمرهٔ بالا باشد، بلکه باید اضطراب دانش‌آموز را ببیند.

چه بسیار که به خاطر شیشه، نمره، نظم و... به دانش‌آموزان آسیب زده‌ایم!

مادری را تصور کنید که با زور، داد و بیداد و کتک می‌خواهد به فرزندش غذا بدهد. این مادر با رفتار خود به روان کودک آسیب می‌زند. حالا فرض کنید کودک غذا هم خورد؛ این کودکِ آسیبدیده بعداً چه خواهد کرد؟ اصلاً غذا خوردن برای چیست؟ غذا برای این است که کودک رشد کند، اما ما در همان حال داریم به روح و روان او صدمه می‌زنیم.

پس می‌توانیم این‌گونه نتیجه بگیریم که همهٔ اموری که برایمان مهم هستند ـ مانند نظم، پیشرفت، نمرهٔ بالا، عدالت، سرعت ـ باید بستری برای رشد انسان باشند، نه ابزاری برای تحقیر، تخریب و آسیب به روان او.

از این محتوا برای جلسات شورای دبیران استفاده کنید

رشد مشاور مهمتر است یا رشد دانش آموزان؟!

سلام دوستان

مهمترین و گرامی ترین بخش بدن ما صورت ماست. صورت ما حساس ترین جای تن ماست.
برای اثبات این گزاره زمانی را تصور کنید که کسی یک سیلی توی صورت شما می زند، چه احساسی به شما دست می دهد. شخصیت شما تحقیر می شود.
و اینکه دیه آسیب به صورت از بقیه اعضای بدن بیشتر است.
این دو دلیل حاوی این نکته است که ما هر کسی را به صورت او می شناسیم.


با توجه به این مسئله هر چیزی یک صورتی دارد. مثلا در متون دینی نماز صورت دین است. یعنی مهمترین عمل در اسلام نماز است.

حال سوال بنده از شما این است به نظر شما صورت مدرسه چی می تونه باشه؟‌ اون چیزی که از همه‌ مهمتر است و حساس ترین بخش مدرسه است.