من وقتی یکی رو دوست دارم ، حس میکنم بچمه. حس میکنم‌ همیشه باید مراقبش باشم ، همیشه براش چیزایی که دوست داره رو بخرم ، غذای مورد علاقشو درست کنم ، همه‌ جا پشتش باشم ، حواسم باشه کسی بهش چیزی نگه ، ناراحتش نکنه. هروقت کم آورد شونه بشم براش ، هروقت زمین خورد و زخمی شد چسب باشم براش ، هروقت اون کم آورد من هلش بدم جلو ، هروقت غصه داشت دلقک بشم براش ، همیشه اولویتم اونه ، اون خوشحال باشه ، اون حالش خوب باشه ، اون بهترین ‌چیزارو داشته باشه ، اون میشه تموم زندگی من. من اگه یکی رو دوست داشته باشم میتونم عاشق‌ ترین آدم روی زمین بشم براش.

گفت وقتی دعوا میشه چیکار کنیم تا دلخوری شدید به وجود نیاد و رابطه آسیب نبینه و از هم دور نشیم؟ گفتم لازم نیست همین لحظه که جفتتون عصبی اید راجبش حرف بزنید ، به خودتون فضا بدید تا بتونید بهتر فکر کنید و با آرامش بیشتری گفت و گو داشته باشید. گفتم هر چقدر هم عصبی و دلخور بودی فحش نده و توهین نکن. دست روی خط قرمزای طرف نذار چون حتی اگه حق با تو باشه مجبور میشی تهش عذر خواهی کنی. وسط حرفش نپر و داد و بیداد نکن ، بذار بگه خالی شه تا ببینی چی توی ذهنش میگذره. تن صداتو بیار پایین تا با دقت بیشتری بهت گوش بده. دنبال مقصر نباش دنبال راه حل یا پذیرش تفاوتتون باش. اگه ازش ناراحتی به خودش بگو. بقیه ممکنه قصدشون کمک به رابطه نباشه. بدون اون که باهاش بحث میکنی رقیب و ضد تو نیست جزئی از وجود خودته. جای دور شدن و فراموشی حرف بزن تا توت جمع نشه. روابط با حرف زدن تموم نمیشن با حرف نزدن و دوری فاتحشون خونده میشه. بدون بحث و دعوا همیشه هست و نشونه ی نزدیکی و دوست داشتن در طرفست. نحوه‌ی بر خورد توئه که باعث میشه چه تاثیری توی رابطت داشته باشه.

هیچوقت نذار باهات مثل «گزینه‌ی آخر» برخورد بشه. میدونی یعنی چی یعنی وقتی هیچکدوم از انتخابای دیگه‌شون جواب نداد ، یهو یادشون بیفته که « آخ ، فلانی هم هست ». یعنی وقتی همه‌ی در ها به روشون بسته شد ، تازه بیان سراغت. یعنی تو همیشه بودی ، همیشه منتظر ، همیشه در دسترس. ولی فقط وقتی میان دنبالت که هیچکس دیگه ‌ای نباشه. نذار باهات اینجوری رفتار کنن. تو آدمی ، نه جایگزین. تو احساس داری ، نه گزینه‌ی پشتیبان. اگه کسی نم‌تونه تو رو اولویت بذاره ، تو هم یاد بگیر که براش وقت و انرژی نذاری. زندگی کوتاه ‌تر از اونه که خودتو برای کسایی خرج کنی که فقط وقتی نیاز دارن ، یادت می‌افتن. آره سخته ، مخصوصا وقتی دوسشون داری ، مخصوصا وقتی برات مهمن ، ولی باید قوی باشی. باید بدونی که دوست‌ داشتن ، یه خیابون دوطرفه‌ست ، نه اینکه تو بری و هی برسی و هی ببینی هیچکس اونور خیابون نیست. نذار بهت مثل یه فرصت اضطراری نگاه کنن. تو خودِ فرصتی. اونی که قدر تو رو نمیدونه ، لیاقت بودن توی دنیات رو هم نداره. خودتو دست‌کم نگیر. خودتو تهِ لیست کسی نذار. تو باید توی زندگی آدما ، اونی باشی که باهاش شروع میکنن ، نه اونی که وقتی همه‌ چی خراب شد ، یادشون می‌افته.

دلم میخواد تمامِ ارتباطاتِ نصفه نیمه‌ ام رو قطع کنم و حالا که نگاه میکنم ، میبینم که تمامِ ارتباطاتم نصفه نیمه‌ست حتی ارتباطم با زندگی. هیچ چیزی سر جای خودش نیست. با هیچکس نمیتونم راحت حرف بزنم. نمیتونم بفهمم چی‌شد که این‌طوری شد. هیچ جایی بهم احساس امنیت نمیده. همه‌‌ش باید تظاهر کنم که همه‌چیز مثل قبل هست در صورتی که اینطور نیست. این‌که تمامِ این مدت فکر میکردم خونه‌ی من همین آدم‌ ها هستن ؛ اشتباه بود. واقعیتِ بزرگی در زندگی‌ ام ندارم که بخوام به‌خاطرش خیالاتم رو دور بریزم تا جا برای اون واقعیت باز بشه. دلم نمی‌خواد برای کسی آهنگ بفرستم ، شب تا صبح نامه بنویسم یا وسط روز زنگ بزنم و بگم: دلم برات تنگ شده دلم نمیخواد اشک بریزم و بگم: «میشه لطفا بغلم کنی؟ » دلم نمیخواد ساعت‌ ها در راه باشم برای اینکه مدت کوتاهی یک نفر رو ببینم. دلم نمیخواد احمق باشم.

نمیشه :)
- @rahachannll

دیدین وقتی کسی و برای اولین بار میبینین یه حسی میاد سراغتون؟ بعضیارو انگار از وقتی به دنیا اومدی میشناسی و سال‌هاست باهاشون زندگی کردی. یجوری میشناسنت و بلدنت که خودتم از بعضی جزئیات رفتارت خبر نداری. دلت میخواد با تمام وجود سفت بغلشون کنی تا توی هم گم بشین ، ولی بعضیا ازت دورن اونقد دور که له له میزنی برای یبار از نزدیک دیدنشون ، یبار گرفتن دستاشون و باهم خندیدن بین کوچه پس کوچه ‌های شهر ، تنها کاری که میکنی اون همه بغل و نگه‌ میداری تا وقتی فاصله به صفر رسید قدر تموم این روزایی که میتونستی چشماشو ببوسی و نتونستی ، میتونستی دستاشو بگیری و بگی غصه نخوریا من هستم ولی نتونستی و محکم تو بغلت بگیری برای مدت طولانی عطر شو تو سینه حبس کنی.

معتادی که تازه سیگار و ترک کرده و میگه از سیگار متنفره ، فردی که جدیدا خسته شده و میگه از زندگی بدش میاد ، باغبونی که باغشو آفت میزنه و از هرچی گل و گیاهه بی زار میشه ، آدمی که اخیرا هوای شهرش ابری بوده و میگه از هرچی هوای گرفتست حالش به هم میخوره ، مادری که از روی عصبانیت به بچش میگه جلوی چشمش نباشه و ازش خوشش نمیاد ، هنرمندی که چند تا از نقاشیاش پشت هم خراب میشه و میگه از کارش بدش میاد ، گیمری که چند دست میبازه و بازی مورد علاقشو پاک میکنه و میگه دیگه باهاش حال نمیکنم ، مردمی که به خاطر وخیم شدن موقتی اوضاع کشورشون میگن وطنشونو دوست ندارن ، و منی که موقع دعوا میگم ازت متنفرم. هممون دروغ میگیم. حس هممون کاذبه ، الکیه.

دوستت دارم :)
- @rahachannll

میبینی چه زود همه چی تغییر میکنه؟ مثلا کی فکرشو میکرد ضربه بخوری و ازشون درس بگیری، درد بکشی و با دردات بزرگ‌ شی، بیشتر از سنت بفهمیو درک کنی، روحت چن برابره جسمت درد بکشه و تحمل کنه، میبینی چقدر دنیا بی‌ رحم شده؟ البته دیدن نداره نه؟ نه شنیدن داره نه گوش کردن نه دیدن. ترسناکه. شاید اگه باهم مهربون بودیم، قدره همو میدونستیم، پشت هم بودیم، همو حمایت میکردیم، بجای حسودی کردن و نفرت. بجای کینه و رقابت، بجای دشمنی همه چی یجورِ دیگه ای میشد، یجورِ جدید. چیشد که اینجوری شد پایه‌ی این داستانا کی بود. بخدا میگذره ولی میشد چیزای بد رو تجربه نکنیم، اینجوری قشنگ تر بود، ولی خب باید بیخیال شد، بیخیالِ میشدا، نشدا، بودا، نبودا، غصه خوردن نداره، دیگه اتفاق افتاده چه بَد چه خوب، ولی همیشه یه چیزی کمه. میگی چجوری؟ خانواده هست، پول نیست. پول هست خانواده نیست، خانواده و پول هست، لذته نیست، خوشیه، یه مریضی یه درد. یه داستان بلاخره هست این وسط و خرابش میکنه. ولی بازم میگذره فکر نکن تنهایی، خدات هست، قبلش فکره بندشو کرده، زندگی با همه پَستی و بلندیایی که داره بازم ادامه داره و در جریانه، مثل خونِ توو رگات، تو زنده ای و داری زندگی میکنی، نشون به اون نشونی که هنوز داری درد میکشی، امیدتو از دست نده حتی اگه بار ها امیدت مُرده باشه، بازم آتیشه درونت روشن میمونه، زندگی کن برای خودت مهم دلِ خودته نه حرفای مردم، با همه بالا پاییناش میگذره.

بغلت میکنم ، وقتی که کلمه ای برای بیان احساساتت نداری. زخمای روحت رو پیدا میکنم و میبوسمشون. حرفای نگفتت رو از توی چشمات میخونم و پیشت میمونم. نمیذارم تسلیم بشی. نمیذارم عقب بکشی. وقتی زمین خوردی و نای بلند شدن نداری ؛ دستتو میگیرم و رو به جلو هلت میدم. کنارتم تا با حضورم دلت گرم بمونه. نمیذارم توی تاریکی گم بشی. نور می‌شم. فانوس میشم و راهتو بهت نشون میدم. وقتی هوای زندگیت ابریه ، بارون میشم و میبارم تا حالت بهتر شه. ازت دور نمیشم. با هم درستش میکنیم. ما بهم نیاز داریم.

اگه ازم بپرسن مهم‌ترین چیزی که زندگی بهت یاد داده چیه؟ میگم هرجای زندگی حالت با کسی و چیزی خوب نبود ترکش کن، مهم نیست تا کجا پیش رفتی ، مهم نیست چقدر زمان گذشته ، میگم هیچوقت برای ترک مسیر و آدم اشتباه دیر نیست ، میگم هیچی توی زندگی مهم‌تر از این نیست که حالت خوب باشه، هیچ چیزی و هیچ کسی ارزش آزار دیدن رو نداره، میگم اولویت زندگیت حال خوبت باشه ، چون یه جایی وقتی به گذشته نگاه میکنی میبینی بخاطر آدم‌ ها و اتفاقاتی اذیت شدی که حالا هیچ جایی تو زندگیت ندارن.

به حرف نیست که به اهمیت دادنشه ؛ جای ابراز علاقه‌ های زیاد ، جای عاشقتم گفتاری فقط بلدتون باشه، بدونه الان داری با بغض حرف میزنی از چیزی دلخوری بدونه وقتی زیاد سکوت میکنی دلت گرفته ، بدونه وقتی داری پشت سر هم بهش زنگ میزنی نگرانشی و خیلی چیزای دیگه اینکه بلدت باشه مهمه اینکه بدونه چه چیزی خوشحالت میکنه مهمه ، اینکه بیشتر از خودت تورو بلد باشه مهمه وگرنه دوست دارم عاشقتم ، مال منی همه بلدن. کسی که بلدت باشه رو پیدا کن.

دیر شده :)
- @rahachannll

کسی که جوابت رو با سردی میده یه خوبی داره اینکه میفهمی ازت دلخوره، با سرد بودنش داره میگه ازت ناراحتم ولی وقتی بعد از اینکه کلی ناراحتش کردی و اون دیگه ناراحت نبود و جوابت رو مثل همیشه داد ، این یعنی بدترین اتفاقی که میتونه بیفته ، یعنی دیگه تو رو از قلبش انداخته بیرون و دیگه حتی نمیتونی ناراحتش کنی و در واقع دیگه حرف‌ هات براش مهم نیست ، مراقب باشین هیچوقت کار به این مرحله نرسه چون هیچگونه راه برگشتی وجود نداره.

"دوست دارم" کافی نیست !

تو زندگی و رابطه ، فقط گفتن "دوست دارم" هیچ‌ چیز رو تضمین نمیکنه. اگه اینا نباشه ، اون جمله هیچ ارزشی نداره :
احترام → بدون احترام ، دوستداشتن تبدیل به توهین میشه.

تعهد → بدون تعهد ، دوست داشتن فقط یه حس لحظه‌ایه.

عمل → بدون عمل ، دوست داشتن یه حرفه که روی هواست.

درک متقابل → اگه فقط یکی بفهمه، رابطه یه‌طرفه میشه.

حمایت → عشق بدون حمایت ، فقط یه شعار قشنگه.

اعتماد → بدونش ، همش استرس و شک میشه.

آزادی → اگه عشق باعث بشه خفه بشی ، دوست داشتن نیست ، کنترله.

ثبات → اونی که یه روز عاشقه و یه روز محو ، دوستت نداره ، سرگرمت کرده.

پس اگه کسی فقط "دوست دارم" رو بلده ولی اینا رو نداره ، بدون که این دوست داشتن واقعی نیست.

هشدار بزرگ برای دخترای سرزمینم🤍:

خواهشا این متن رو تا آخر بخونید. اگر تاکسی گرفتین و راننده گفت در عقب خرابه جلو بنشینید خواهشا سوار نشید و سفرتون رو کنسل کنید چون این یک دام بزرگ و خطرناکه که خیلی ها گرفتار شدن در این روش یک نفر عقب ماشین خودش رو پنهان کرده و به محض اینکه یه مسافر جلو بشینه یا با دستمال از پشت بیهوشش میکنه یا با چاقو تهدیدش میکنه و همه وسایل و طلاهاتون رو میدزدن و هر کار دیگه ای بخوان باهاتون انجام میدن ، پس ازتون خواهش میکنم تا میتونید این پست رو دست به دست کنید و بفرستید برای اعضای خانواده و دوستان تا خدای نا کرده تو این دام خطرناک نیوفتید.

فکت :)
- @rahachannll

ببین این آدما تا زمانی همراهتن که دقیقا همونی باشی که میخوانت وگرنه مگه آدمی میمونه کنارت؟ به سریاتون وقتی کسی میاد تو زندگیتون خودتون رو تغییر میدین و میشین یه آدمِ کاملا جدید و متفاوت اما نه به خواسته خودتون بلکه به خواسته طرف مقابل اما میدونی من درک نمیکنم این دسته از آدمارو. بذار خیلی رُک باهاتون صحبت کنم شاید اولش براشون قابل احترام و با ارزش باشی اما کافیه یکم فقط یکم تغییر کنی و بشی اون آدمی که دوست ندارن دقیقا همونجا مثل یه کاغذ مچالت میکنن و میندازنت تو آشغالی سر کوچشون و حتی اگه برگردی التماسشون بکنی بهت توجه نمیکنن ، اره همینه تا زمانی برا این آدما ارزش داری که همونی باشی که میخوان و این وسط تنها کسی که خودِ خودِ واقعیتو میخواد خودتی ، این خودتی که با خوب و بدت میسازی و حتی اگه بدترین باشی باز هم خودتی که خودت رو میخوای و همونجور که هستی خودت رو قبول داری ، حرف آخرم اینه قدرِ خودت رو بدون که هیچکس نمیتونه خودت باشه هیچکس.

گاهی هم فکر میکنی خیلی بیشتر از بیست سال زندگی کردی و تجربه داری و آخر سر یه روز صبح از خواب بیدار میشی و متوجه میشی هیچ حسی به گذشته و آدم‌های گذشته نداری ، دیگه میتونی واسه همشون آرزوی خوشبختی کنی ، یه جور رهایی و بی‌ احساسی کامل ، از اون به بعد با کسی جر و بحث نمیکنی ، به همه لبخند میزنی و از همه چیز ساده میگذری ، مردم بهش میگن قوی شدن ولی من میگم بی‌حس شدن.