#داستان‌_کوتاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

📚 تعصب یا وفاداری

در صحرا میوه کم بود . خداوند یکی از پیامبران را فراخواند و گفت : « هر کس تنها می تواند یک میوه در روز بخورد »
این قانون نسل ها برقرار بود ، و محیط زیست آن منطقه حفظ شد . دانه های میوه بر زمین افتاد و درختان جدید رویید . مدتی بعد ،‌ آن جا منطقه ی حاصل خیزی شد و حسادت شهر های اطراف را بر انگیخت . اما هنوز هم مردم هر روز فقط یک میوه می خوردند و به دستوری که پیامبر باستانی به اجدادشان داده بود ، وفادار بودند . اما علاوه بر آن نمی گذاشتند اهالی شهر ها و روستا های همسایه هم از میوه ها استفاده کنند . این فقط باعث می شد که میوه ها روی زمین بریزند و بپوسند ..
خداوند پیامبر دیگری را فراخواند و گفت :« بگذارید هرچه میوه می خواهند بخورند و میوه ها را با همسایگان خود قسمت کنند .» پیامبر با پیام تازه به شهر آمد . اما سنگسارش کردند ، چرا که آن رسم قدیمی ، در جسم و روح مردم ریشه دوانیده بود و نمی شد راحت تغییرش داد .
کم کم جوانان آن منطقه از خود می پرسیدند این رسم بدوی از کجا آ مده . اما نمی شد رسوم بسیار کهن را زیر سؤال برد ، بنابراین تصمیم گرفتند مذهب شان را رها کنند . بدین ترتیب ، می توانستند هر چه می خواهند ، بخورند و بقیه را به نیازمندان بدهد . تنها کسانی که خود را قدیس می دانستند ، به آیین قدیمی وفادار ماندند . اما در حقیقت ، آن ها نمی فهمیدند که دنیا عوض شده و باید همراه با دنیا تغییر کنند.

#پائولو_کوئیلو

داستان های کوتاه🖋☕️
@rasepardeh

گاهی گذاشتن علامت سوال روی چیزهایی که مدتهاست به نظرتان قطعی می‌رسید مفید است.



#برتراند راسل

لاف آزادی می‌زنی و می‌بالی به توانایی انجام آنچه خیر و شر می‌نامی؟ کدام کار خیر!  آیا یکی از حرکات تو هست که غرور، محرکش نبوده باشد یا با شاقول منفعت آن را نسنجیده باشی؟ تو و آزادی؟

«خاطرات یک دیوانه» - فلوبر





@rasepardeh

🌍 نقدی بر پروژه‌ی «معنویت و عقلانیت» اثر استاد مصطفی ملکیان

🔹از عقل بی‌معبد تا وجدان بی‌وحی
در میان روشنفکران معاصر، کمتر کسی را می‌توان یافت که چون استاد مصطفی ملکیان، دغدغه‌ی اخلاق و حقیقت‌جویی را با چنین عمق و صداقتی پیوند زده باشد. مردی که نه در پی شهرت بود، نه اسیر جزمیّت؛ که دل در گرو خرد داشت و قدم در راه انسانیت.
پروژه‌ی «عقلانیت و معنویت» او نیز، اگرچه در نهایت به چالش‌های بنیادین دچار می‌شود، اما از سرِ همان دردِ اصیل برخاسته است: جستجوی راهی برای زیستنِ باشرف، بی‌آنکه آدمی در دامِ خرافه یا پوچی فروغلتد.

اما آیا می‌توان با عقلِ تنها، وجدانِ تنها، و معنویتِ بی‌خدا، به مقصد رسید؟
این پرسشی است که این نوشتار، با احترام به نیتِ والای استاد عزیز ملکیان، اما با دقتی نقادانه به واکاوی آن می‌پردازد.

✍️ صدیق ابراهیمی

@Seddighebrahimi

📌مفتی زاده لای چرخهای افراط و تفریط

✍️علی حسامی

🔗@Aveng_53

درّه‌های زندگی

بیرون آمدن از درّه‌ها را کارِ خُردی مدان. دره‌‌های پست چنان جاذبه‌ای دارند که می‌توانند آدمی را هزار سال در خود نگه دارند. شاید بگویی: این کدام دره است و چه جاذبه و جذّابیتی دارد که می‌تواند ما را اسیر خود کند چنان‌که در مخیله‌مان نیز نگنجد؟
نزدیک‌ترین و عمیق‌ترین درّه، درّه‌ی ذهن است! درّه‌ای با هزارتوهای سرگیجه‌آور و پُر از درختان اساطیری و منظره‌های مِه‌آلود و هوش‌رُبا. از نقطه‌نقطه‌اش عطر و بوهای غریب و کرخت‌کننده و رخوت‌آوری متصاعد می‌شود و اگر هزار چشم بیدار هم داشته باشی خواب را بر جانت آوار می‌کند.
بگریز از این دره‌های کِشنده به خود! دور شو از این جاده‌های سراشیب با آب‌کَندهای بی‌شمار و دام‌های پهناورش.
اگر هم دام باید، دامِ او. برای درآمدن به دام او، به دام عشق، از این دام‌های حقیرِ دست و پاگیر آزاد شو. او را دامی‌ست محشتم، و تو را می‌خوانَد که به دام من درآ، تو را چون منی صید باید کرد. بال‌هایت را بگشا و بگذار هوای او بردارد و به آسمان‌هایت ببرَد.
بگریز از این درّه‌های دلگیر. از این ذهن هرزه‌گردِ هرجایی. بشارت باد تو را، آن‌گاه که از این زندانِ تو بر تو رها گشتی راهِ خانه را در پیش خواهی گرفت.

#گلهای‌_معرفت



@rasepardeh

✅ شاکارێکی کەمتر بیستراوی مامۆستا عبدالباسط

🌟 چەن ئایەتێک لە سووره‌تی رەعد ، تەکویر ، قەدر

🕌 مزگەوت شافعی ، قاهێره میسر

📆 ساڵی 1963 زایینی

" و ليعلم من قرأ كتابنا أن هذه البدعة العظیمة -نعني التقلید- إنما حدثت في الناس و ابتُدِئَ بها بعد الأربعين و مائة من تأریخ الهجرة و بعد أَز٘یَدَ من مائة عام و ثلاثين عاماً بعد وفاة رسول الله و أنه لم يكن قط في الإسلام قبل الوقت الذي ذكرنا مسلم واحد فصاعداً علی هذه البدعة، و لا وجِد فيهم رجل يقلد عالماً بعينه فيتبع أقواله في الفتوی فیأخذ بها و لايخالف شیئاً منها.
ثم ابتدأت هذه البدعة من حين ذكرنا في العصر الرابع في القرن المذموم، ثم لم تزل تزيد حتى عمَّت بعد المائتين من الهجرة عموماً طبق الأرض، إلاّ من عصم الله عز وجل وتمسك بالأمر الأول الذي كان عليه الصحابة والتابعون وتابعو التابعين بلا خلاف من أحد منهم.
نسأل الله تعالى : إن يثبِّتنا عليه، وأن لا يعدل بنا عنه، وأن يتوب على من تورَط في هذه الكبيرة من إخواننا المسلمين، وأن يفيء بهم إلى منهاج سلفهم الصالح."

"هرکس کتاب ما را مطالعه می‌کند، متوجه باشد که این بدعت بزرگ -یعنی تقلید- صد و چهل سال پس از هجرت پیامبر (ص) یعنی بیشتر از صد و سی سال پس از وفات او، آغاز شد و رخ نمود. و پیش از آن زمان در اسلام حتا یک نفر و بیشتر وجود نداشته است که تابع این بدعت بوده باشد. و در میان مسلمانان، شخصی وجود نداشته است که از یک عالم به خصوص تقلید کرده باشد و تابع فتوای او بوده باشد و با هیچ رأیی از آرای او مخالفت نکرده باشد.

سپس این بدعت در دهه‌ی چهارم آن قرن مذموم آغاز شد و رفته رفته گسترش یافت تا اینکه بعد از پایان قرن دوم چنان عمومیت یافت که همه را به خود دچار کرد جز کسانی که خدا از دچار شدن به آن بدعت سلامتشان کرد و به آنچه که صحابه و تابعین و تابعین تابعین، بدون اختلاف دست یازیده بودند، متمسک شدند.

از خدا می‌خواهم که ما را هم بر آن ثابت قدم بدارد و از آن منحرفمان نکند، و از برادران مسلمانی که در ورطه‌ی آن گناه بزرگ افتادند درگذرد و ایشان را به راه پیشینیان صالحشان برگرداند."

امام ابن حزم
الأحكام في أصول الأحكام ج ۶ ص ۱۲۶

https://www.tg-me.com/AZADANDISHI93

دکتۆر مصطفی السباعي چەن جوان ئەفەرمێ:



کاتێک
#نەزانێک قەڵەم بەدەستەوە دەگرێت

#تاوانبارێک تفەنگ بەدەستەوە دەگرێت

#خائینێک دەست بەسەر دەسەڵاتدا دەگرێت

#خراپکارێک دەچێتە سەر مینبەر

#نیشتیمان دەگۆڕێت بۆ #دارستانێک کە شایەنی ژیانکردن نابێت.











@rasepardeh

آنان از خود اطمینان داشتند و رضایت، گویی که همگی از مقدسان‌اند.
از آنان بیزار شدم.

«

اعتراف» - تولستوی

















@rasepardeh

چه هول‌انگیز که همواره می‌پنداریم وقتی باقی است!

جک کرنفیلد



@rasepardeh

اللە



بیچاره کسی که از تو ببْرید

سعدی






@rasepardeh

📕 درحالی‌که 《روزمان》 را سپری می‌کنیم، باید به‌‌تناوب درنگ کرده و درباره‌‌ی این حقیقت تأمل کنیم که 《ما همیشه زنده نخواهیم بود》 و از‌ این‌رو ممکن است 《امروز》 《آخرین روز زندگی‌مان》 باشد.

📕 چنین تاملی به‌جای آن‌که ما را به 《لذت‌گرایی》 سوق دهد، برآن می‌دارد که قدردانِ 《فرصتِ زندگی》 باشیم و از این‌که زنده‌ایم و می‌توانیم 《امروزمان》 را با 《فعالیت》 پر کنیم به وجد آییم.
این امر ما را برآن می‌دارد که از 《هَدَردادنِ روزهایمان》 اجتناب کنیم.

📕 به‌عبارتِ‌دیگر، وقتی‌ 《رواقیان》 اندرزمان می‌دهند که هر روز را چنان زندگی کنیم که گویی 《آخرین روز》 است، هدف‌شان 《تغییرِ فعالیت‌های روزانه‌‌ی ما》 نیست؛ بلکه 《تغییرِ حالتِ ذهن‌مان در هنگام انجام‌دادنِ آن فعالیت‌ها》ست.
به‌ویژه به این معنا نیست که می‌خواهند ما را از 《تفکر و برنامه‌ریزی برای فردا》 بازدارند؛ بلکه از ما می‌خواهند همچنان‌که درباره‌‌ی 《فردا》 فکر کرده و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنیم، 《قدرِ امروز》 را نیز بدانیم.

#ویلیام_اروین
  [فلسفه‌ای برای زندگی]















@rasepardeh

🏷
#بیت


به کس مپْسَند رنجی کز برای خویش نَپْسَندی
به دوش کس مَنه باری که خود بُرْدَنْش نتوانی


#پروین_اعتصامی

✅ تلاوت کوتاه ، کمیاب و بسیار دلنشین و آرام استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد

💠 سوره زمر (75_73) کوثر

🕌 مسجد امام حسین (علیه السلام) قاهره کشور مصر

🕋 عید قربان؛ سال 1964میلادی

🔊 کیفیت عالی

#عیدقربان

🆔 @abdulbasetquran