🎥قد علم کردن یک ساختمان برای نابودی تنها منظر تاریخی کرمان

🔸صدای ساخت و سازی که با سرعت یک ساختمان ۶ طبقه در محدوده بافت تاریخی و ده ها اثر ثبت ملی کرمان را برای یک اداره دولتی بالا می‌برد، چند هفته ایست که به جان بافت تاریخی کرمان افتاده است.

🔸ساختمانی که اگر جلوی ساختن آن گرفته نشود چهره اصلی‌ترین میدان تاریخی کرمان یعنی میدان گنجعلیخان منظر جهانی شهر کرمان را برای همیشه تحت شعاع قرار خواهد داد.

🔸می‌گویند مجوز میراث را دارند و دلیلی برای جلو گیری از ساخت و ساز نداریم ، میراث فرهنگی می‌گوید مجوزی از سمت ما صادر نشده و تنها انگار این چهره کرمان است که باید بار مسئولیت این ساختمان را به دوش بکشد و این ساختمان مانند قارچی بدترکیب میان منظر تاریخی کرمان خودنمایی کند.

🔸اکنون که هیچ مرجع قانونی زیر بار مسئولیت نمی‌رود ، انتظار می‌رود مراجع بالادستی و نظارتی به این موضوع ورود کنند تا جلوی این اقدام گرفته شود.

هشت مدیا | رسانه‌ی تخصصی کرمان

http://instagram.com/miras_bashi
@mirasbashi

به بهانه روز جهانی گردشگری بررسی شد
عقب‌ماندگی‌ای که زیر فرش ماند!

ایران در افق سند چشم‌انداز ۲۰ ساله، تا سال ۱۴۰۴، مقرر بود به ۲۰ میلیون گردشگر خارجی و ۲۵ میلیارد دلار درآمد حاصل از آن دست یابد، اما حالا نه تنها نسبت به این سند عقب‌ماندگی قابل توجهی دارد که هدف‌گذاری آن دیگر محل مراجعه و مقایسه نیست و گویی، از دور خارج شده است.


اینک، مسئله آن است که نه تنها این ناکامی و عقب‌ماندگی، آسیب‌شناسی نشده و درس گرفته نمی‌شود و توضیح و گزارش شفافی درباره جزئیات آن وجود ندارد و به نوعی نادیده گرفته شده است، که اهدف جدیدتری در برنامه هفتم توسعه ترسیم شده است؛ جذب ۱۵ میلیون گردشگر تا سال ۱۴۰۷ از اهداف این برنامه است که از آن به عنوان یک «عقب‌نشینی بزرگ» نیز، با وجود سه سال اضافه در هدف‌گذاری نسبت به سند چشم‌انداز ۲۰ ساله یاد شده است. اما موضوع اصلی این است که مشخص نیست به این ۱۵ میلیون نفر چگونه قرار است دست یابیم، چه برنامه و نقشه راهی برای آن ترسیم شده است؟ آیا بحران‌ها و وضعیت زیرساخت‌ها و ناپایداری‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در این مسیر پیش‌بینی و درنظر گرفته شده است؟؛ مسئله‌ای که سند چشم‌انداز ۲۰ ساله را نیز به دلیل شاخص‌های کلی و الزام‌های نامتناسب، به چالش کشید.

isna.ir/xdV9mt

🎥 خطر تخریب میراث خاندان هدایت در تهران / میراث فرهنگی بی‌اطلاع، نهاد نظامی بی‌توجه ؟ (فیلم)

فیلم گزارش را اینجا ببینید: asriran.com/004bba

📽 ویدئوهای دیدنی دیگر در کانال های آپارات و یوتیوب عصر ایران
👇👇👇
https://www.aparat.com/asriran/videos

youtube.com/@asriran_official/videos

@MyAsriran

🔺آماری عجیب از بودجه میراث فرهنگی کشور: به ازای هر بنای تاریخی ۱۰۰ هزار تومان اعتبار!

@Akhbar_montakhab

🔺آقای پزشکیان در وزارت میراث فرهنگی چه خبر است؟

‼️فرصت‌سوزی بازنگرداندن ۴ هزار قطعه الواح هخامنشی به ایران !

🖋#مریم_اطیابی

‼️ در حالی در دولت سیزدهم مهلت تعیین شده از سوی اوفک (دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا) برای خروج الواح هخامنشی به ایران تا سال۲۰۲۶ تمدید شد و ایرانیان منتظر شنیدن اخبار ارسال بخش دیگری از الواح هخامنشی به ایران بودند که برخلاف تصور عموم این‌بار همراه رییس‌ جمهوری این الواح از آمریکا به ایران بازنگشت؟!

🔸به گزارش میراث باشی؛ در اوایل دولت سیزدهم وزارتخانه میراث فرهنگی ادعای بازگرداندن ۱۷ هزار لوح هخامنشی را مطرح کرد و به دنبال آن درخواستی از سوی اداره کل موزه‌ها برای اعزام دو تن از کارشناسان این اداره‌ کل به آمریکا جهت استرداد الواح هخامنشی مطرح شد که به فرجام نرسید چرا که ظاهرا هیچ گونه موافقت ضمنی و غیرضمنی از سوی طرف آمریکایی برای اعزام این کارشناسان صورت نگرفت.

🔸از سویی طرف آمریکایی اعلام کرده بود حاضر است باقی الواح هخامنشی را تا سال ۲۰۲۸ میلادی طی چند مرحله به ایران بازگرداند اما از سوی وزارت میراث فرهنگی، به دلیل اختلاف نظرهای درون سازمانی پاسخ واضحی داده نمی‌شد.

✅ در این بین چند سناریو مطرح شد.

◀️یکی آمدن الواح هخامنشی با هواپیمای رییس‌جمهوری وقت آن هم در حالی که نه مجوز حمل الواح با هواپیمایی گرفته شده بود نه تاییده حفاظت و تشریفات.

◀️سناریو دیگر ارسال هواپیمای اختصاصی از ایران به آمریکا برای آوردن کلیه الواح بود که فارغ از تایید شدن یا نشدن دست کم هزینه چند ده تا چند صد میلیاردی داشت.

◀️سناریو سوم آوردن اشیا از طریق کشور ثالث بود که بحث چند ده تا چند صد میلیاردی بیمه آثار مطرح می‌شد.

🔸در این بین اداره کل موزه‌ها توانست نظر معاونت سیاسی وقت رییس‌جمهوری را جلب کند و با طرح موضوع با رییس‌جمهوری وقت، در نهایت به دستور مرحوم رییسی مقرر شد این الواح با هواپیمای رییس جمهوری از آمریکا به ایران بازگردد.

🔸وزارتخانه میراث فرهنگی هم طی ایمیلی از طرف آمریکایی خواست تا الواح را تحویل دفتر نمایندگی ایران در آمریکا بدهد که اقدام شد و در نهایت ۳۵۰۶ قطعه از این الواح در ۳۰شهریور ۱۴۰۲ به ایران بازگشت.

🔸بازگشت محموله بعدی به دولت چهاردهم رسید. با حمایت و موافقت رییس جمهوری ۱۱۰۰ قطعه از این الواح، این بار ۵ مهر ۱۴۰۳  همراه مسعود پزشکیان در سفر به نیویورک به ایران بازگشت. طرف آمریکایی این بار هم الواح را تحویل دفتر نمایندگی ایران در آمریکا داده بود.

‼️از سویی طبق صحبت‌های انجام شده بین طرفین ایرانی و آمریکایی مقرر شده تا سال ۲۰۳۰ میلادی کلیه الواح هخامنشی به ایران بازگردد. اما در سفر اخیر رییس‌جمهوری به آمریکا یک اتفاق عجیب افتاد.

🛑 از پایان سال ۲۰۲۴ تا آغاز ۲۰۲۶ میلادی طرف‌های آمریکایی باید یک محموله ۲۵۰۰ تایی و یک محموله ۱۵۰۰ تایی از الواح هخامنشی را تحویل نمایندگی ایران می‌دادند. به عبارتی در این سفر پزشکیان، باید ۴۰۰۰ قطعه از الواح هخامنشی به ایران باز می‌گشت.

⁉️ آیا وزارتخانه میراث فرهنگی به طرف امریکایی اعلام کرده که خواستار بازگرداندن باقی الواح است؟ آیا پیگری شده که طرف آمریکایی این الواح را تحویل دفتر نمایندگی ما بدهد؟آیا با نهاد ریاست جمهوری و معاونت حقوقی ریاست جمهوری در زمینه استرداد آثار گفت و گو شده است؟ آیا این ۲۵۰۰ قطعه از الواح و ۱۵۰۰ قطعه دوم از الواح تحویل دفتر نمایندگی ایران شده  است؟ از سویی تمدید مهلت مجوز اوفک برای ایران تا پایان سال ۲۰۲۶ میلادی است. آیا باز امکان تمدید مجوز وجود دارد؟ اگر مجوز اوفک مبنی بر بلامانع بودن خروج این آثار از آمریکا تمدید نشد تکلیف این الواح چیست؟

🛑 از سویی به گفته مسوولان میراث فرهنگی، ایران از دولت انگلستان پیگیر بود تا ۸۶ شی جیرفت به ایران بازگردد چرا در حالی که تمامی مراحل کارشناسی طی شده این اشیا هنوز به ایران بازنگشته است؟ ۴ شی هم تحویل دفتر نمایندگی ایران در استرالیا شده بود چرا یک‌ کارشناس از ایران روانه استرالیا نشده که این اشیا را به ایران بازگرداند؟ یک شی هم قرار بود از اونتاریو  کانادا به ایران بازگردد، چرا آن هم تحویل داده نشده است؟ ۲۸ شی تحویل داده شده به سفارت ایران در دانمارک کی به ایران بازمی‌گردد؟

🛑پرونده استرداد قرآن کوفی دزدیده شده از موزه پارس شیراز در اوایل دهه هشتاد که پایش به حراجی‌های لندن رسید، چه شد؟ جز توقف حراج، وزارتخانه میراث فرهنگی چه کرد؟ دستور تامین اعتبار برای گرفتن وکیل بین‌المللی که از سوی مخبر سرپرست ریاست جمهوری وقت صادر شد و به سازمان برنامه و بودجه رفت در دولت جدید به کجا رسید؟

⁉️تکلیف و فرجام کمیته ملی استرداد به کجا رسید؟

⁉️در معاونت میراث فرهنگی و معاونت حقوقی و روابط بین‌الملل وزارتخانه چه خبر است؟
 
http://instagram.com/miras_bashi
@mirasbashi

وضعیت گردشگری کشور از اظهارات مسئولان در تریبون‌های رسمی تا واقعیت جاری

ایران تماشاگر، عربستان و ترکیه پیشتاز

🔺|پیام ما| پشت تریبون‌های رسمی، همه‌چیز روبه‌راه است؛ قرار است نوروز امسال گردشگری شکوفا شود، صدها هتل‌ ساخته شود، گردشگران روانه کشور شوند و تفاهمنامه‌های همکاری امضا شوند. بازارهای جدید پیدا شده است و گردشگران جدید روانه‌اند به‌سوی مقاصد و جاذبه‌های ایران. گویی پشت تریبون‌ها فضایی دیگر حاکم است و حقیقت نقل دیگری از روایت گردشگری دارد. راهنمایان گردشگری هنوز به‌دنبال شغل‌های جدید هستند، اقامتگاه‌ها یکی پس از دیگری تعطیل شده‌اند و ساختمان‌های نیمه‌کاره هتل‌ها، از سرمایه‌گذاری‌های نیمه‌تمام و ورشکستگی‌های مالی می‌گویند. گردشگری ایران با تمام مشکلاتش، در ورطه‌ بحران و انکار گرفتار شده. باید باور کرد تا زمانی که واقعیت‌ها دیده و پذیرفته نشوند، امیدی به درمان این زخم وجود ندارد. مواجهه صادقانه با بحران، اولین گام برای رفع آن است؛ نه انکار و به پستو راندنش.

🔺«سال گذشته هفت میلیون و ۳۹۹ هزار گردشگر به ایران سفر کردند. این آمار به‌طور رسمی توسط فراجا اعلام شده است. در سال پیش‌ازآن این رقم شش میلیون نفر بود.» این آمار را وزیر گردشگری در مراسمی که به‌بهانه روز جهانی گردشگری برگزار شده بود، ارائه کرده است. او در پیامی که به مناسبت این روز در سایت دولت منتشر شده، نیز اعلام کرده است: «افزایش اشغال هتل‌ها، بازگشت پرشتاب گردشگران خارجی و رشد اعتماد سرمایه‌گذاران، رسیدن به هدف ۱۰ میلیون گردشگر تا سال ۱۴۰۴ را به افق قابل‌تحقق بدل کرده است.» شش ماه از سال ۱۴۰۴ گذشته و وزیر معتقد است در شش ماه باقیمانده -که به گواه فعالان گردشگری تقریباً تمامی تورهای ورودی برنامه خود را به ایران لغو کرده‌اند– می‌توان به هدف ۱۰ میلیون گردشگر ورودی رسید.

🔺بد نیست نگاهی به آمارهای رسمی کشورهای همسایه بیندازیم. هم‌زمان با روز جهانی گردشگری وزارت گردشگری عربستان اعلام کرده است: «در تابستان ۲۰۲۵ بیش از ۳۲ میلیون گردشگر داخلی و بین‌المللی از مقاصد مختلف در سراسر کشور بازدید کردند.» این آمار افزایشی ۲۶ درصدی نسبت به تابستان گذشته داشته است. در سوی دیگر جغرافیای خاورمیانه، وزیر فرهنگ و گردشگری ترکیه اعلام کرده است: «استانبول در ۹ ماه نخست سال جاری میزبان ۱۳.۵ میلیون گردشگر بوده و این موفقیت با وجود درگیری‌ها و بحران‌های منطقه‌ای به‌دست آمده است.» اما فقط آمارها نیستند که تفاوت‌ها را به رخ می‌کشند، رویکردها هم متفاوت است.

گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/139862

#میراث_فرهنگی #عربستان #گردشگری #ترکیه #پیام_ما

@payamema

💠نادیده‌انگاری زبان پارسی و فرهنگ ایرانی در قونیه مولوی
🖌️حمیدرضا حسینی
 🔹منتشرشده در روزنامه پیام ما، ۱۸ مهر ۱۴۰۳

🔘آرامگاه مولانا در قونیه به‌سان پرچم همیشه برافراشته زبان و ادب پارسی و فرهنگ ایرانی در آناطولی است. پیش از تأسیس جمهوری ترکیه، «مولوی خانه‌ها» مراکز آموزش و اشاعه زبان پارسی در آن سرزمین بودند اما آتاتوک آموزش پارسی را ممنوع کرد و مولویه نیز به‌تدریج از این زبان غنی دور شدند. با وجود این، آرامگاه مولانا هم‌چنان تجلی‌گاه فرهنگ ایرانی است. به‌ویژه در دو مناسبت تولد و وفات مولانا در مهرماه و آذرماه که شمار زیادی از شهروندان ترکیه و گردشگران ایران و دیگر کشورها به قونیه سفر می‌کنند، فرصت مغتنمی برای معرفی فرهنگ ایران فراهم می‌شود که متأسفانه نهادهای فرهنگی کشورمان بهره چندانی از آن نمی‌برند.  
 
🔘بازدیدکنندگان آرامگاه مولانا را می‌توان در چند دسته جای داد:
اول، مردم ترکیه که قشرهای مذهبی‌شان ارادت بسیار به مولانا دارند و دیدارشان از آرامگاه او، اغلب از جنس «زیارت» است؛ چندان‌که در برابر مزار مولانا دست‌ها را به دعا برمی‌دارند؛ گاه پارچه‌ها و لباس‌هایی را که خریده‌اند برای تبرک مقابل مزار او قرار می‌دهند؛ یا روی ویترینی که جبه مولانا در آن قرار دارد، دست می‌کشند و در مسجد آرامگاه به نماز می‌ایستند.
 
🔘دوم، ایرانیان که علاقمندی‌شان به مولانا صبغه فرهنگی دارد. بسیاری از آنان مقابل مزار او به حالت احترام می‌ایستند و شعرهایش را زمزمه می‌کنند؛ یا چشم‌ها را می‌بندند و آرام می‌گریند؛ یا شبانگاه پای دیوار آرامگاه، اشعاری از مثنوی و دیوان کبیر را به آواز می‌خوانند و گاه نیز مشغول سماع می‌شوند. در این ایام، شمار ایرانیان در قونیه و پیرامون آرامگاه مولانا به‌قدری زیاد است که آدم احساس می‌کند در ایران به‌سر می‌برد.
 
🔘سوم، گردشگران کشورهای دیگر، خصوصا اروپایی‌ها و اهالی شرق دور که نفس آمدن‌شان به قونیه نشان‌گر سطح بالای علاقمندی و آگاهی فرهنگی آن‌هاست، وگرنه قونیه بدون مولانا نسبت به دیگر شهرهای ترکیه جذابیت چندانی ندارد.
 
🔘باید انصاف داد که دولت ترکیه و شهرداری قونیه کوشش‌های درخوری برای میزبانی مسافران قونیه و دوستدارانِ مولانا به خرج داده‌اند. نظم و انضباط حاکم بر فضای آرامگاه و پیرامونش و برگزاری مراسم گوناگون، مثال‌زدنی است و می‌توان حدس زد که اگر آرامگاه مولانا در ایران بود، نهادهای متولی نمی‌توانستند به این خوبی از عهده کار برآیند. با وجود این، چنین می‌نماید که دولت ترکیه بیشتر از منظر گردشگری و سودآوری اقتصادی به آرامگاه مولانا نگاه می‌کند و دغدغه فرهنگی چندانی ندارد یا اگر دارد، از جنس مصادره به مطلوب مولانا و نادیده گرفتن خاستگاه فرهنگی و زبانی این چهره جهانی است.
 
🔘در موزه مولانا با وجودی که دست‌کم نیمی از بازدیدکنندگان ایرانی هستند، جز چند اثر انگشت‌شمار (مانند قدیمی‌ترین نسخه مثنوی یا جبّه مولانا) هیچ اثری دارای زیرنویس پارسی نیست و در تابلوهای راهنما و بروشورهای گردشگری نیز اثری از خط و زبان پارسی به چشم نمی‌خورد. این در حالی است که اکثر سنگ‌ گورهای موجود در آرامگاه که برخی‌شان مربوط به اوایل قرن بیستم هستند، نوشته‌های پارسی دارند و روشن است که تا آن زمان زبان پارسی در قونیه رواج داشته است.
 
🔘از این گذشته، در مراسم گوناگونی که برای بزرگداشت مولانا و نمایش سماع برگزار می‌شود، زبان پارسی که زبان شعرهای مولانا و حامل اندیشه‌های اوست، حذف شده است. برای نمونه، در مرکز فرهنگی مولانا یا مرکز عرفان هرشب برنامه سماع برگزار می‌شود و در حالی که کل برنامه برای بزرگداشت مولانا و متأثر از اندیشه‌ها و شعرهای اوست و اکثر شرکت‌کنندگان ایرانی هستند، همه آوازها به زبان ترکی خوانده می‌شود و توضیحاتِ روی صفحات بزرگ نمایشی نیز به زبان ترکی یا انگلیسی است.
 
🔘البته، هرچند که دولت ترکیه توجهی به زبان پارسی و فرهنگ ایرانی ندارد اما جلوی فعالیت پارسی زبانان را نگرفته و در پاره‌ای موارد همکاری‌هایی با آنان داشته است. در چادر بزرگی که معمولا در ایام وفات مولانا در محوطه بزرگ مقابل آرامگاه برافراشته می‌شود، بسیاری از گروه‌های ایرانی به اجرای موسیقی، سخنرانی و مثنوی‌خوانی می‌پردازند و هر سال شماری از خوانندگان بزرگ ایران مانند شهرام ناظری، حسام‌الدین سراج، علیرضا قربانی، داوود آزاد و مهدیه محمدخانی در قونیه کنسرت می‌گذارند. خانقاهی با نام «خانه شماره ۵» نیز از پاتوق‌های ایرانیان در قونیه و محل اجرای موسیقی ایرانی و رقص و سماع عارفانه است.
 
🔘آن‌چه جای شگفتی دارد، غیبت نهادهای فرهنگی ایران مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که روشن نیست چرا چنین مجال فراخی برای معرفی فرهنگ ایرانی و زبان پارسی را نادیده می‌گیرند و در این‌باره، رسالتی برای خود قائل نیستند.

🔹از ۲۰ هزار محوطه و گورستان تاریخی ثبت ملی، یک محوطه سالم وجود ندارد

🔹موضوع مقابله با حفاری‌های غیرمجاز در حوزه میراث فرهنگی سال‌هاست در محافل خبری مطرح است. در تازه‌ترین خبر، وزیر میراث فرهنگی در توافق با فراجا حفاظت مشترک از میراث فرهنگی و آثار تاریخی را در دستور کار قرار داده است. با این حال موضوع قاچاق و حفارهای گسترده تاریخی همچنان با سرعت در حال پیشروی است. عبدالرضا مهاجری نژاد می‌گوید: دست کم نزدیک به ۲۰ هزار محوطه و گورستان تاریخی ثبت ملی شده در ایران وجود دارد اما هیچکدام از دست قاچاقچیان و حفاران غیرمجاز سالم نمانده است.

🔗https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1693346


@ilnair

🔴 گزارش جماران / در غفلت برخی از مسئولان میراث فرهنگی رخ داد؟

🔴 تخریب بخشی از دیوار تاریخی «مسجد نبی» برای ایجاد ورودی تازه / خطر خروج مسجد قزوین از فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی»

🔸در خواب غفلت مسئولان میراث‌فرهنگی قزوین، بخشی از دیوار تاریخی مسجد نبی برای ایجاد ورودی جدید تخریب شد؛ اقدامی که گرچه با مداخله به‌موقع و پیگیری دوستداران میراث‌فرهنگی متوقف شد، اما این مسجد تاریخی را در معرض خطر خروج از فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی» قرار داده است.

🔸به گزارش جماران، چندی پیش، یکی از دوستداران میراث‌فرهنگی هنگام عبور از مسجد نبی متوجه صدای تیشه شده و با ورود به مسجد درمی‌یابد که متولیان در شبستانی کنار ایوان شرقی مشغول تخریب بخشی از دیوار برای ایجاد ورودی جدید هستند.

🔸با مداخله به‌موقع این شهروند و پیگیری از ارگان‌های مربوطه، عملیات تخریب متوقف شد؛ اما تصاویری که به دست جماران رسیده، نشان می‌دهد دیوار تاریخی مسجد نبی آسیب‌دیده و ادامه حفاظت و مرمت آن ضروری است.

🔸این اقدام در حالی رخ‌داده است که نام مسجد نبی در فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی» قرار دارد و هرگونه مداخله در این اثر نفیس، آن را در معرض خطر خروج از فهرست قرار می‌دهد.

🔸مدیر پرونده ثبت جهانی «مساجد ایرانی» هم درباره تخریب بخشی از دیوار تاریخی مسجد نبی به جماران گفت: در جریان این امر نیستم. اما اگر مسجدی یا مساجدی با مرمت‌های نامناسب، مداخلات نادرست، دخالت در حریم و غیره پرونده ما را دچار مخاطره کنند چاره‌ای جز خارج‌کردنش از زنجیره نداریم.

🔸رسول وطن‌دوست افزود: هنوز فهرست مساجدی را که می‌خواهیم در «زنجیره مساجد ایرانی» قرار دهیم، نهایی نکرده‌ایم. اگر مسجدی یا مساجدی شرایط لازم را نداشته باشند، از فهرست حذف خواهند شد، زیرا اگر این کار را نکنیم، بقیه پرونده نیز دچار مشکل خواهد شد.

🔸او با بیان اینکه برای بررسی موضوع به قزوین سفر خواهد کرد، گفت: بدیهی است که ما در مورد آثار تاریخی‌مان با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستیم و باید این مسائل را حل کنیم. / جماران

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1684042

🇮🇷 @jamarannews

دغدغه‌ها و پی‌گیری کنشگران به ثمر رسید؛
ماجرای فوت [و احیای] قناتی که سرو ۴۰۰۰ ساله ابرکوه را آبیاری می‌کرد

پس از آن‌که مسئولان امور آب و هیأت‌ امنای «قنات نبادان» در ابرکوه یزد، «فوت» آن را اعلام کردند، اعتراض‌ها به این تصمیم بالا گرفت. حالا معاون میراث فرهنگی استان یزد تأکید دارد که در مادرچاه قنات هنوز آب جریان دارد و برنامه‌هایی برای احیای مسیر سنتی آن در دست پیگیری است.

به گزارش ایسنا، قنات تاریخی «نبادان» در ابرکوه یزد که قدمتش به پیش از اسلام می‌رسد و در سال ۱۳۹۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، این روزها در کانون یک مناقشه جدی قرار دارد. این قنات که طول آن بیش از ۱۱ کیلومتر است و در مسیر خود از چهار آسیاب، یک سرداب، یک یخچال و باغ‌های بی‌شماری عبور می‌کند، منبع اصلی آب سرو ابرکوه ـ یکی از قدیمی‌ترین موجودات زنده جهان ـ به شمار می‌رود.

با این حال، کمتر از یک سال پیش در جلسه‌ای با حضور مسئولان امور آب ابرکوه، هیأت‌ امنای قنات و بهره‌برداران محلی، «فوت قنات نبادان» را اعلام کردند.

گفته می‌شود خشکاندن مظهر قنات نبادان، نتیجه اقدامی بود که طی آن، کشاورزان به‌جای لایروبی و احیای مسیر سنتی قنات، با نصب موتور پمپ روی مادر چاه، آب را از سفره برداشت کرده و سپس با لوله‌کشی به زمین‌های کشاورزی منتقل کردند. بهانه این بود که آب قنات به دلیل تبخیر و فرونشست، به‌طور کامل به کشاورزان نمی‌رسید. این روند باعث شد مظهر قنات خشک شود، هرچند آب، همچنان در مادرچاه جریان دارد.

کارشناسانی همچون محمدحسین گلستانی‌پور، کنشگر میراث فرهنگی ابرکوه، و ذات‌الله نیکزاد، عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی اعلام فوتی نبادان را «اشتباهی بزرگ» می‌دانند و تأکید می‌کنند که «قنات هنوز زنده است و می‌توان با لایروبی و مرمت مسیر، جریان آب را دوباره برقرار کرد». همچنین نیکزاد هشدار داده است که «حذف قنات از مدار آبیاری به معنای حذف سنت‌های کهن مدیریت آب در ایران است و به نابودی یک سازه تاریخی و فرهنگی منجر خواهد شد.»

اما در واکنش به نگرانی‌ها، محمدرضا فلاحتی، معاون میراث فرهنگی استان یزد، با تاکید بر اینکه «میراث فرهنگی به دنبال احیای قنات نبادان است»، به ایسنا گفت:... 👇

https://www.isna.ir/news/1404070906061

@didehbaanzistboom