💠نادیده‌انگاری زبان پارسی و فرهنگ ایرانی در قونیه مولوی
🖌️حمیدرضا حسینی
 🔹منتشرشده در روزنامه پیام ما، ۱۸ مهر ۱۴۰۳

🔘آرامگاه مولانا در قونیه به‌سان پرچم همیشه برافراشته زبان و ادب پارسی و فرهنگ ایرانی در آناطولی است. پیش از تأسیس جمهوری ترکیه، «مولوی خانه‌ها» مراکز آموزش و اشاعه زبان پارسی در آن سرزمین بودند اما آتاتوک آموزش پارسی را ممنوع کرد و مولویه نیز به‌تدریج از این زبان غنی دور شدند. با وجود این، آرامگاه مولانا هم‌چنان تجلی‌گاه فرهنگ ایرانی است. به‌ویژه در دو مناسبت تولد و وفات مولانا در مهرماه و آذرماه که شمار زیادی از شهروندان ترکیه و گردشگران ایران و دیگر کشورها به قونیه سفر می‌کنند، فرصت مغتنمی برای معرفی فرهنگ ایران فراهم می‌شود که متأسفانه نهادهای فرهنگی کشورمان بهره چندانی از آن نمی‌برند.  
 
🔘بازدیدکنندگان آرامگاه مولانا را می‌توان در چند دسته جای داد:
اول، مردم ترکیه که قشرهای مذهبی‌شان ارادت بسیار به مولانا دارند و دیدارشان از آرامگاه او، اغلب از جنس «زیارت» است؛ چندان‌که در برابر مزار مولانا دست‌ها را به دعا برمی‌دارند؛ گاه پارچه‌ها و لباس‌هایی را که خریده‌اند برای تبرک مقابل مزار او قرار می‌دهند؛ یا روی ویترینی که جبه مولانا در آن قرار دارد، دست می‌کشند و در مسجد آرامگاه به نماز می‌ایستند.
 
🔘دوم، ایرانیان که علاقمندی‌شان به مولانا صبغه فرهنگی دارد. بسیاری از آنان مقابل مزار او به حالت احترام می‌ایستند و شعرهایش را زمزمه می‌کنند؛ یا چشم‌ها را می‌بندند و آرام می‌گریند؛ یا شبانگاه پای دیوار آرامگاه، اشعاری از مثنوی و دیوان کبیر را به آواز می‌خوانند و گاه نیز مشغول سماع می‌شوند. در این ایام، شمار ایرانیان در قونیه و پیرامون آرامگاه مولانا به‌قدری زیاد است که آدم احساس می‌کند در ایران به‌سر می‌برد.
 
🔘سوم، گردشگران کشورهای دیگر، خصوصا اروپایی‌ها و اهالی شرق دور که نفس آمدن‌شان به قونیه نشان‌گر سطح بالای علاقمندی و آگاهی فرهنگی آن‌هاست، وگرنه قونیه بدون مولانا نسبت به دیگر شهرهای ترکیه جذابیت چندانی ندارد.
 
🔘باید انصاف داد که دولت ترکیه و شهرداری قونیه کوشش‌های درخوری برای میزبانی مسافران قونیه و دوستدارانِ مولانا به خرج داده‌اند. نظم و انضباط حاکم بر فضای آرامگاه و پیرامونش و برگزاری مراسم گوناگون، مثال‌زدنی است و می‌توان حدس زد که اگر آرامگاه مولانا در ایران بود، نهادهای متولی نمی‌توانستند به این خوبی از عهده کار برآیند. با وجود این، چنین می‌نماید که دولت ترکیه بیشتر از منظر گردشگری و سودآوری اقتصادی به آرامگاه مولانا نگاه می‌کند و دغدغه فرهنگی چندانی ندارد یا اگر دارد، از جنس مصادره به مطلوب مولانا و نادیده گرفتن خاستگاه فرهنگی و زبانی این چهره جهانی است.
 
🔘در موزه مولانا با وجودی که دست‌کم نیمی از بازدیدکنندگان ایرانی هستند، جز چند اثر انگشت‌شمار (مانند قدیمی‌ترین نسخه مثنوی یا جبّه مولانا) هیچ اثری دارای زیرنویس پارسی نیست و در تابلوهای راهنما و بروشورهای گردشگری نیز اثری از خط و زبان پارسی به چشم نمی‌خورد. این در حالی است که اکثر سنگ‌ گورهای موجود در آرامگاه که برخی‌شان مربوط به اوایل قرن بیستم هستند، نوشته‌های پارسی دارند و روشن است که تا آن زمان زبان پارسی در قونیه رواج داشته است.
 
🔘از این گذشته، در مراسم گوناگونی که برای بزرگداشت مولانا و نمایش سماع برگزار می‌شود، زبان پارسی که زبان شعرهای مولانا و حامل اندیشه‌های اوست، حذف شده است. برای نمونه، در مرکز فرهنگی مولانا یا مرکز عرفان هرشب برنامه سماع برگزار می‌شود و در حالی که کل برنامه برای بزرگداشت مولانا و متأثر از اندیشه‌ها و شعرهای اوست و اکثر شرکت‌کنندگان ایرانی هستند، همه آوازها به زبان ترکی خوانده می‌شود و توضیحاتِ روی صفحات بزرگ نمایشی نیز به زبان ترکی یا انگلیسی است.
 
🔘البته، هرچند که دولت ترکیه توجهی به زبان پارسی و فرهنگ ایرانی ندارد اما جلوی فعالیت پارسی زبانان را نگرفته و در پاره‌ای موارد همکاری‌هایی با آنان داشته است. در چادر بزرگی که معمولا در ایام وفات مولانا در محوطه بزرگ مقابل آرامگاه برافراشته می‌شود، بسیاری از گروه‌های ایرانی به اجرای موسیقی، سخنرانی و مثنوی‌خوانی می‌پردازند و هر سال شماری از خوانندگان بزرگ ایران مانند شهرام ناظری، حسام‌الدین سراج، علیرضا قربانی، داوود آزاد و مهدیه محمدخانی در قونیه کنسرت می‌گذارند. خانقاهی با نام «خانه شماره ۵» نیز از پاتوق‌های ایرانیان در قونیه و محل اجرای موسیقی ایرانی و رقص و سماع عارفانه است.
 
🔘آن‌چه جای شگفتی دارد، غیبت نهادهای فرهنگی ایران مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که روشن نیست چرا چنین مجال فراخی برای معرفی فرهنگ ایرانی و زبان پارسی را نادیده می‌گیرند و در این‌باره، رسالتی برای خود قائل نیستند.

🔹از ۲۰ هزار محوطه و گورستان تاریخی ثبت ملی، یک محوطه سالم وجود ندارد

🔹موضوع مقابله با حفاری‌های غیرمجاز در حوزه میراث فرهنگی سال‌هاست در محافل خبری مطرح است. در تازه‌ترین خبر، وزیر میراث فرهنگی در توافق با فراجا حفاظت مشترک از میراث فرهنگی و آثار تاریخی را در دستور کار قرار داده است. با این حال موضوع قاچاق و حفارهای گسترده تاریخی همچنان با سرعت در حال پیشروی است. عبدالرضا مهاجری نژاد می‌گوید: دست کم نزدیک به ۲۰ هزار محوطه و گورستان تاریخی ثبت ملی شده در ایران وجود دارد اما هیچکدام از دست قاچاقچیان و حفاران غیرمجاز سالم نمانده است.

🔗https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1693346


@ilnair

🔴 گزارش جماران / در غفلت برخی از مسئولان میراث فرهنگی رخ داد؟

🔴 تخریب بخشی از دیوار تاریخی «مسجد نبی» برای ایجاد ورودی تازه / خطر خروج مسجد قزوین از فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی»

🔸در خواب غفلت مسئولان میراث‌فرهنگی قزوین، بخشی از دیوار تاریخی مسجد نبی برای ایجاد ورودی جدید تخریب شد؛ اقدامی که گرچه با مداخله به‌موقع و پیگیری دوستداران میراث‌فرهنگی متوقف شد، اما این مسجد تاریخی را در معرض خطر خروج از فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی» قرار داده است.

🔸به گزارش جماران، چندی پیش، یکی از دوستداران میراث‌فرهنگی هنگام عبور از مسجد نبی متوجه صدای تیشه شده و با ورود به مسجد درمی‌یابد که متولیان در شبستانی کنار ایوان شرقی مشغول تخریب بخشی از دیوار برای ایجاد ورودی جدید هستند.

🔸با مداخله به‌موقع این شهروند و پیگیری از ارگان‌های مربوطه، عملیات تخریب متوقف شد؛ اما تصاویری که به دست جماران رسیده، نشان می‌دهد دیوار تاریخی مسجد نبی آسیب‌دیده و ادامه حفاظت و مرمت آن ضروری است.

🔸این اقدام در حالی رخ‌داده است که نام مسجد نبی در فهرست ثبت جهانی «مساجد ایرانی» قرار دارد و هرگونه مداخله در این اثر نفیس، آن را در معرض خطر خروج از فهرست قرار می‌دهد.

🔸مدیر پرونده ثبت جهانی «مساجد ایرانی» هم درباره تخریب بخشی از دیوار تاریخی مسجد نبی به جماران گفت: در جریان این امر نیستم. اما اگر مسجدی یا مساجدی با مرمت‌های نامناسب، مداخلات نادرست، دخالت در حریم و غیره پرونده ما را دچار مخاطره کنند چاره‌ای جز خارج‌کردنش از زنجیره نداریم.

🔸رسول وطن‌دوست افزود: هنوز فهرست مساجدی را که می‌خواهیم در «زنجیره مساجد ایرانی» قرار دهیم، نهایی نکرده‌ایم. اگر مسجدی یا مساجدی شرایط لازم را نداشته باشند، از فهرست حذف خواهند شد، زیرا اگر این کار را نکنیم، بقیه پرونده نیز دچار مشکل خواهد شد.

🔸او با بیان اینکه برای بررسی موضوع به قزوین سفر خواهد کرد، گفت: بدیهی است که ما در مورد آثار تاریخی‌مان با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستیم و باید این مسائل را حل کنیم. / جماران

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1684042

🇮🇷 @jamarannews

دغدغه‌ها و پی‌گیری کنشگران به ثمر رسید؛
ماجرای فوت [و احیای] قناتی که سرو ۴۰۰۰ ساله ابرکوه را آبیاری می‌کرد

پس از آن‌که مسئولان امور آب و هیأت‌ امنای «قنات نبادان» در ابرکوه یزد، «فوت» آن را اعلام کردند، اعتراض‌ها به این تصمیم بالا گرفت. حالا معاون میراث فرهنگی استان یزد تأکید دارد که در مادرچاه قنات هنوز آب جریان دارد و برنامه‌هایی برای احیای مسیر سنتی آن در دست پیگیری است.

به گزارش ایسنا، قنات تاریخی «نبادان» در ابرکوه یزد که قدمتش به پیش از اسلام می‌رسد و در سال ۱۳۹۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، این روزها در کانون یک مناقشه جدی قرار دارد. این قنات که طول آن بیش از ۱۱ کیلومتر است و در مسیر خود از چهار آسیاب، یک سرداب، یک یخچال و باغ‌های بی‌شماری عبور می‌کند، منبع اصلی آب سرو ابرکوه ـ یکی از قدیمی‌ترین موجودات زنده جهان ـ به شمار می‌رود.

با این حال، کمتر از یک سال پیش در جلسه‌ای با حضور مسئولان امور آب ابرکوه، هیأت‌ امنای قنات و بهره‌برداران محلی، «فوت قنات نبادان» را اعلام کردند.

گفته می‌شود خشکاندن مظهر قنات نبادان، نتیجه اقدامی بود که طی آن، کشاورزان به‌جای لایروبی و احیای مسیر سنتی قنات، با نصب موتور پمپ روی مادر چاه، آب را از سفره برداشت کرده و سپس با لوله‌کشی به زمین‌های کشاورزی منتقل کردند. بهانه این بود که آب قنات به دلیل تبخیر و فرونشست، به‌طور کامل به کشاورزان نمی‌رسید. این روند باعث شد مظهر قنات خشک شود، هرچند آب، همچنان در مادرچاه جریان دارد.

کارشناسانی همچون محمدحسین گلستانی‌پور، کنشگر میراث فرهنگی ابرکوه، و ذات‌الله نیکزاد، عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی اعلام فوتی نبادان را «اشتباهی بزرگ» می‌دانند و تأکید می‌کنند که «قنات هنوز زنده است و می‌توان با لایروبی و مرمت مسیر، جریان آب را دوباره برقرار کرد». همچنین نیکزاد هشدار داده است که «حذف قنات از مدار آبیاری به معنای حذف سنت‌های کهن مدیریت آب در ایران است و به نابودی یک سازه تاریخی و فرهنگی منجر خواهد شد.»

اما در واکنش به نگرانی‌ها، محمدرضا فلاحتی، معاون میراث فرهنگی استان یزد، با تاکید بر اینکه «میراث فرهنگی به دنبال احیای قنات نبادان است»، به ایسنا گفت:... 👇

https://www.isna.ir/news/1404070906061

@didehbaanzistboom

#میراث_بان

‏✍ پیام رئیس انجمن تاریخ و میراث ایرانیان در شبکه اکس در خصوص وضعیت برگزاری جلسه در شمس العماره کاخ جهانی گلستان

🔺آقای وزیر ؛ آبا کسی در وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی نیست تا بگوید : برگزاری جلسه کارگروه تخصصی ملی دستگاه‌های اجرایی برای بررسی تبصره ۱۵ قانون بودجه سال ۱۴۰۴ و موارد مشابه در عمارت شمس العماره مجموعه جهانی کاخ گلستان ، کار درستی نیست و آسیب جدی به بنا وارد می سازد!؟

┏━━🍁━━┓
⠀  @foalborz
┗━━🍁━━┛

https://x.com/SahafiSiyamak/status/1973404651828699278?t=VRwCoyWfdR9QMIJ8Hih8VA&s=35

برای اینکه بدونید جشن مهرگان چه عنصر مهمی در فرهنگ ایرانی بوده، توجه بفرمایید که واژۀ عربیِ «مهرجان» به معنای جشن و فستیوال، معرّبِ همون واژۀ مهرگانه که در دورۀ عباسیان وارد زبان عربی شده. امروز هم در زبان عربی جشن و فستیوال رو «مهرجان» می‌نامند.

مهرگان فرخنده ♥️

@Garajetadayoni | گاراژ

🔴 زلزله، ساختمان "هشت‌بهشت" قاجاری زواره را آسیب رساند!

ترک‌هایی بر پیکر گنبد اصلی و اتاق‌های طبقه دوم، فاطمیه (هشت‌بهشت) زواره وارد شده است

🔺شب گذشته، زلزله‌ای مهیب بخش زواره را لرزاند و متأسفانه، یکی از گنجینه‌های بی‌بدیل معماری خشتی دوره قاجار و از آثار ملی ثبت شده ایران، مجموعه فرهنگی-مذهبی "فاطمیه (هشت‌بهشت) زواره" (شماره ثبت ۲۱۳۶، تاریخ ثبت ۱۳۷۷/۰۸/۰۹)، از این آسیب بی‌نصیب نماند.

ابراهیمی‌پور، مدیر این مجموعه و فعال میراث فرهنگی شهرستان، با نگرانی شدید از ترک‌های اساسی در گنبد اصلی و آسیب‌دیدگی اتاق‌های طبقه دوم این بنای دوطبقه و تماماً خشتی و گلی خبر داد.

📌 وی با ابراز تأسف عمیق، خواستار اقدام فوری و قاطع مسئولان جهت مرمت و بازسازی هرچه سریع‌تر این اثر عظیم خشتی شد.

@zavareh_news

‍ چه بر سر آتشکده آذرجو داراب آمده؟
بنای ساسانی له‌شده زیر پای گوسفندان

عیسی فولادفر

میراث‌خبر: آتشکده آذرجو، یکی از برجسته‌ترین چهارتاقی‌های به‌جامانده از دوران ساسانی در استان فارس، که روزگاری میزبان «آتش مقدس جمشید» بود، امروز در سکوت و فراموشی رها شده تا طعمه تخریب ناشی از بی‌مهری، فرونشست زمین و تردد گوسفندان شود. این اثر ملی که به شماره ۱۵۶۰۲ در هفدهم خردادماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، اکنون با شکاف‌های عمیق، ریزش طاق‌ها و محیط زشت ناشی از حضور دام‌ها، آخرین روزهای خود را سپری می‌کند.
این بنای تاریخی که در ۱۰ کیلومتری غرب دارابگرد واقع شده، نمونه‌ای درخشان از معماری ساسانی با پلانی مربعی و گنبدی آجری به بلندای ۱۲ متر بود که متاسفانه سقف اصلی آن ویران شده است. مصالح به کار رفته در این بنا لاشه‌سنگ و ملاط گچ است که به گفته کارشناسان، رهاسازی این اثر باعث شده تا ملات بین سنگ‌ها به تدریج جدا شده و شکاف‌های عمیقی در اطراف بنا پدیدار شود و طاق‌های آن یکی پس از دیگری در آستانه نابودی کامل قرار گیرند.
قدمت درخت کهنسال کنار این آتشکده،که امروزه محلی برای نگهداری گوسفندان شده،به خوبی در آثار مستند شده جهانگردان قابل ردیابی است.نقاشی ارزشمند سر ویلیام اوزلی از آتشکده آذرجو که در سفرنامه او ثبت شده،به وضوح وجود درختانی سرسبز و پرشکوه را در کنار این چهارطاقی نشان می‌دهد.این سند تصویری،گواهی بر اصالت و قدمت چندصدساله این عنصر طبیعی و بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت منظره تاریخی آتشکده است. درختی که روزی نماد زندگی و تقدس این مکان بود، اکنون قربانی بی‌توجهی شده است.
علاوه بر آسیب‌های ناشی از مرور زمان،یک تهدید جدی دیگر نیز این میراث کهن را می‌کشد. سالیان دراز، چشمه‌ای طبیعی به نام «اغلان قز» در مقابل این آتشکده جریان داشت که نقش حیاتی در پایداری خاک اطراف داشت.با خشک شدن این چشمه،پدیده فرونشست در زمین‌های اطراف آتشکده شکل گرفته که در درازمدت می‌تواند خطری جدی برای اساس و بنیان این سازه تاریخی باشد.
در کنار این عوامل،یک معضل انسانی محیطی نیز به تشدید سرعت نابودی آتشکده دامن زده است.درخت کهنسال مجاور آتشکده که زمانی سایه‌سار عابدان بود، امروز به پناهگاهی برای چوپانان و گله‌های گوسفند تبدیل شده است. تردد دائم گوسفندان بر روی خاک این محوطه تاریخی، باعث فرسایش شدید خاک شده و ریزش مدفوع آنان، منظر فرهنگی و تاریخی این اثر ملی را به چشم‌اندازی زشت و زننده مبدل ساخته است.

بر پایه روایت‌های تاریخی از جمله در کتاب مروج الذهب مسعودی،این آتشکده به فرمان اشو زرتشت بنا شد تا میزبان «آتش مقدس جمشید» باشد که از خوارزم به دارابگرد آورده شد. نام «آذرجو» نیز از ترکیب «آذر» (آتش) و «جو» (رود) گرفته شده که نشان از وجود آتش و رودی پرآب در کنار آن دارد.
این بنا یک چهارتاقی با کاربرد مذهبی بوده و از جمله نیایشگاه‌های مهم منطقه فارس محسوب می‌شده است. آتشکده آذرجو که زمانی نماد معماری و باورهای دینی ایران باستان بود، امروز در حال تبدیل شدن به تلی از خاک است. این اثر نیازمند عزمی ملی و اقدام فوری برای مرمت، ساماندهی محوطه و جلوگیری از تردد دام است تا بلکه بتوان نفس‌های آخر این شاهدی خاموش از تاریخ ایران را نجات داد

‍ 🔺تعرض به حریم اثر ثبت جهانی

‼️گنبد سلطانیه را هم بازیچه دست ساخت و ساز کردند

🔸به گزارش میراث‌باشی؛ گنبد سلطانیه، هفتمین اثر ایران ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو، یکی از برجسته‌ترین شاهکارهای معماری اسلامی به‌شمار می‌رود.این بنا، پس از کلیسای جامع مریم مقدس در فلورانس و مسجد ایاصوفیه در استانبولِِ، به‌عنوان سومین گنبد تاریخی بزرگ جهان (با مصالح بنایی) شناخته می‌شود.

🔸اما ظاهرا این اثر فاخر جهانی هم نباید از ساخت و ساز در امان بماند. وزیر و قائم مقام او در حالی به استمرار اشتباه خود یعنی تفویض وظایف حاکمیتی حفاظت از میراث فرهنگی به مدیران کل و معاونان ناآگاه و غیر متخصص استانی اصرار دارند که دیگر حتی آثار ثبت جهانی هم از گزند ساخت و ساز در امان نیستند!

‼️به گزارش میراث‌باشی ، تصاویر ارسالی به میراث‌باشی نشان از ساخت و سازی در نزدیکی گنبد سلطانیه دارد که نه تنها حریم منظری را خدشه دار می‌کند بلکه این پرسش را مطرح می‌کند کدام مسوول در شهرداری و میراث فرهنگی سلطانیه مجوز ساخت با چنین ارتفاعی را به این بنا را داده است؟ ضوابط ارتفاعی این محدوده چقدر است؟

‼️مگر سلطانیه بیش از ۸ هزار نفر جمعیت دارد که نیاز به مرتفع‌سازی داشته باشد؟ آن هم بیخ گوش اثر ثبت جهانی چون گنبد سلطانیه! مدیر پایگاه و مدیر کل میراث فرهنگی و معاون او میراث چطور در این شهر کوچک این ساخت و ساز را ندیده‌‌اند؟ فکر نکردید با شروع این ساخت و ساز باید منتظر شروع مرتفع‌سازی در یک شهر کوچک بود؟!!!

‼️نکته دوم اگر  زیر شهر سلطانیه کنده شود مگر نه این که دست کم به آثار دوره ایلخانی می‌رسیم. مگر نه این که زیر شهر باید دنبال کاروانسرا و دارالشفا، خانقاه، حمام، عمارات و بناها،مدارس و مساجد و تجارتخانه و بازار و... گشت. مگر می‌شود شهر مهمی چون سلطانیه فقط یک مسجد و یک گنبد داشته آن هم در این ابعاد و دیگر هیچ! پس مردم و شاه کجا زندگی می‌کردند، همگی زیر گنبد؟!تکلیف آثار به جای مانده از هنرمندان و معمارانی که در آن دوره شهر را رونق داده‌اند چه می‌شود؟
 
‼️مگر نه این که شواهد تاریخی تاکید می‌کند افزون بر مرکزیت سیاسی و اقتصادی امپراتوری عظیم مغول، سلطانیه یکی از مراکز علمی و فرهنگی جهان اسلام بوده و میعادگاه تجار و بازرگانان چینی و هندی و اروپایی بوده است.چگونه اجازه پی‌ریزی و فنداسیون و پی‌کنی در زیر چنین زمینی با این‌همه آثار بیخ گوش گنبد را داده‌اید؟ ناظر این پی کنی چه کسی با کدام تخصص بوده است؟

‼️اگر قرار بود امروز مجوز ساخت و ساز بی‌ضابطه داده شود چه حاجت به خرید خانه‌های مردم در ادوار گذشته و آزادسازی محوطه‌های اطراف گنبد!

🔸به گزارش میراث‌باشی؛  شهر سلطانیه از جمله شهرهایی است که به دستور پادشاه وقت ساخته شده است. در دوران حکومت اولجایتو هشتمین سلطان ایلخانان با انتقال پایتختی از تبریز و مراغه به منطقه زنجان، شهر جدیدی با نام«سلطانیه» در منطقه شرویاز قدیم ایجاد شد.

🔸دستور ساخت شهر در سال۷۰۲ ه.ق صادر شد و برای تحقق این هدف، گروه‌های زیادی از هنرمندان، صنعت‌گران و بازرگانان را به این منطقه منتقل کرد و در سال ۷۱۳ ه.ق به مناسبت پایان ساخت شهر و تبدیل آن به پایتخت جشن بزرگی گرفته شد. 

🔸با توسعه و آبادانی پرشتاب شهر سلطانیه در دوره سلطان محمد خدابنده، سلطانیه به یکی از بزرگ‌ترین و آبادترین شهرهای جهان تبدیل شد.سلطانیه، به‌عنوان سومین پایتخت امپراتوری بزرگ پس از مراغه و تبریز به ثبت رسیده است‌.

🔸مطالعات منابع تاریخی نشان می‌دهد که منطقه سلطانیه، پیش از آنکه به عنوان پایتخت انتخاب شود، یک چمنزار گسترده بوده و عمدتاً به عنوان محل توقف و استراحت برای لشکریان و اردوگاه جنگجویان مغول مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

🔸تپه تاریخی اطراف شهر سلطانیه نشان می‌دهد که دشت سلطانیه در پیش از تاریخ در دوره مفرغ قدیم مسکون بوده است و در دروه‌های تاریخی بعدی و حکومت‌های مادی، پارتی و ساسانی نیز مورد توجه قرار گرفته است.

http://instagram.com/miras_bashi

@mirasbashi

🔹خانه تاریخی اولیاء کازرون در آستانه تخریب

🔹خانه‌ تاریخی و ثبت ملی شده اولیاء در کازرون در آستانه تخریب قرار گرفته است. کنشگران میراث‌فرهنگی معقتدند، این بنای تاریخی نه‌تنها متعلق به یکی از خاندان اصیل کازرون بوده که در طی دهه‌ها، تلاش بسیاری برای حفظ این بنا داشتند که از جمله بناهای معدودی به‌شمار می‌رود که معماری آن بسیار ارزشمند و برگرفته از ویژگی‌های بومی شهرستان کازرون است.

🔗https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1694066


@ilnair

هتلی که سد راه جهانی شدن مجموعه زندیه است/ پرونده ثبت جهانی ارگ کریمخانی را رها و بایکوت کردند

بیش از یک دهه است که مجموعه تاریخی زندیه در شیراز به دلیل ساخت‌وساز غیرمجاز هتل آسمان در خیابان رودکی، از ثبت جهانی در یونسکو محروم مانده است. طبقات اضافی این هتل همچون سدی بزرگ، مسیر جهانی شدن یادگارهای زندیه و ارگ کریم خانی را بسته‌اند.

سیاوش آریا کنشگر فرهنگی:
پرونده هتل آسمان در کمیسیون ماده 5 شورای عالی معماری و شهرسازی بررسی شد و این کمیسیون رای به برچیدن چهار اشکوبه اضافی صادر کرد؛ دادگستری فارس نیز این رای را تایید و به اجرا گذاشت، اما اجرای کامل آن انجام نشده و دو اشکوبه اضافی همچنان سد راه ثبت جهانی ارگ کریمخانی و مجموعه زندیه هستند.

سیاوش آریا افزود: مجوزهای ساخت هتل توسط شهرداری وقت صادر می‌شود و پس از آن نقشه و طرح کلی به اداره میراث فرهنگی استان ارسال می‌شود. بررسی‌ها و اسناد موجود نشان می‌دهد میراث فرهنگی در آن زمان متراژ مجاز را بر اساس ضوابط قانونی تایید کرده، اما مالک هتل پس از آن متراژ بیشتری ساخته و مجوز از شهرداری وقت گرفته که تخلف محسوب می‌شود.

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1694725