دارم ارائه‌های همایش «شریعتی و امر ملی» رو گوش می‌دم.
شبیه اینه که از علی پروین بگی و درباره استقلال تحلیل کنی 😀
فارغ از طنزی که گفتم تلاش می‌کنم گشوده باشم به بحث و بدون پیش‌فرض بشنونم که چی می‌گن حضرات 🧐
@resaki

نامه دکتر شریعتی به همایش شریعتی و امر ملی

برگزار کنندگان همایش شریعتی و امر ملی
سلام علیکم

واقعاً باید بگویم جاخورده‌ام. با حیرت سخنرانی‌ها را شنیدم و از لطف اندیشمندان امروز ایران به کتاب‌هایم و نظراتم شگفت‌زده شدم.

راستش موضوع آنقدر برایم تازگی داشت که تعداد زیادی نکته یادداشت کردم.

یعنی خودم فکر نمی‌کردم درباره امر ملی این قدر چیز نوشته باشم و حرف برای گفتن داشته باشم.

این همایش باعث شد که تصمیم بگیرم بنشینم و یک بار دیگر کتاب‌هایم را با دقت بخوانم.
با تشکر از شما
دکتر علی شریعتی
@resaki

چکیده‌ای از همایش «شریعتی و امر ملی»:

ایرانی باید لوگوس داشته باشد. روشنفکران ایرانی منحط هستند و کارشان بی‌لوگوسی است و روشنفکری در قعر انحطاط است 😁
پی‌نوشت:
یکی از سخنرانان این همایش در پایان گفت: لوگوس لوگوس هر که رود خانه خود، البته به جز روشنفکران بی‌تربیت.
@resaki

از لحاظ روحی نیاز دارم ال‌کلاسیکو باشه و رئالی‌ها رفته باشن روی مخ مسی و مسی عصبی باشه و بعد برسیم به دقیقه ۹۲ و مسی گل رو بزنه و لباس رو دربیاره و رو به دوربین بگیره.
چنین فریادی از شادی...

تپسی گرفتم. جی‌پی‌اس، راننده رو در کیلومتر ۱۰ به سمت کرج نشون می‌داد و خونه ما هم اقدسیه بود.
تلفن زدم و صحبت کردیم. چهارراه بالایی بود.
@resaki

خبری خوب در این روزهای خاکستری:

با حمایت رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در صربستان و مرکز ساماندهی ترجمه و نشر سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی مجموعه «داستان‌های کوتاه معاصر ایران» توسط انتشارات معتبر جئوپوتیکا منتشر و به بازار کتاب صربستان و منطقه بالکان راه یافت.

به گزارش خبرگزاری رسمی صربستان «تانیوگ» مجموعه «داستان‌های کوتاه معاصر ایران» به ویراستاری الکساندر دراگوویچ، شامل ۲۳ داستان است که سه مرحله کلیدی از توسعه داستان کوتاه ایرانی را پوشش می‌دهد:
دوره شکل‌گیری (دهه بیست وسی قرن بیستم)، مرحله پایه‌گذاری ( 1979-1953) و دوره تنوع از 1979 تا امروز.
این مجموعه نه تنها بینشی از جریان نثر کوتاه ایرانی، بلکه تصویری از تحول سبک، تکنیک نوشتاری و نحوه واکنش نویسندگان به تغییرات بزرگی که جامعه ایران را شکل داد، به ویژه پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹» را نیز ارائه می‌دهد.

کتاب شامل داستان‌های منتخب از نویسندگان زیر است:

محمدعلی جمال‌زاده: کباب غاز
رسول پرویزی: داستان عینک من
جلال آل‌احمد: بچه مردم
بهرام صادقی: کلاف سردرگم
محمد پورثانی: لبخند
گلی ترقی: اناربانو و پسرهایش
کیومرث صابری: شرایط ازدواج
ابوالفضل اردوخانی: قیمت کتاب
عدنان غریفی: مرغ عشق
جعفر مدرس صادقی: اشتباه از من بود
هوشنگ مرادی کرمانی: یابو
سیدعلی میرفتاح: ما عضو فعال می‌پذیریم
علی مؤذنی: زنده در قاب
محسن سلیمانی: عيد ديدني
مهدی شجاعی: امضاء
فرهاد حسن‌زاده: کش، فقط کش تنبان
مصطفی مستور: بندرانزلی
احمد عربلو: گزارش یک قتل
احمد دهقان: من قاتل پسرتان هستم
مجید قیصری: پدر ساکت ما
محمدرضا زائری: کفشهایم کو؟
رضا ساکی: بابا یول برینر می‌شود
ارژنگ حاتمی: روح سرگردان در شهر

به همراه مقدمه‌ای از الکساندر دراگوویچ درباره صد سال داستان‌نویسی ایرانی و یادداشت‌هایی درباره نویسندگان.
@resaki

+این روزها چه می‌کنی؟
-کارشناس «مکانیزم ماشه» هستم در شبکه‌های اجتماعی.
@resaki

اگر به کتاب «ایران در پنج روایت» برخوردید و قصد داشتید بخواندیش، بدانید که باید مراقب باشید چون گاهی تحلیل‌هایی اشتباه دارد.

به عنوان نمونه در صفحه ۱۳۰ درباره معاد و زرتشتی دچار اشتباه شده است و در ۱۵۴ درباره عربی نشدن زبان ترک‌ها در قرن‌های نخستین هجری، تحلیل نادرستی دارد.

@resaki

از بنیادگرایی تا استعمارزدگی: گفتاری پیرامون منازعۀ ویرانگر در گفتمان‌های غالب.

جستاری انتقادی پیرامون نسبتِ ایده‌ها و تحلیل‌های رایج با وضعیت پساجنگ، نزاعِ ایده‌ها و گفتارهای رایج، ترسیمِ میدانِ منازعه‌ی ایده‌ها در ایرانِ معاصر و چشم‌اندازهایش.

✍ آرش حیدری

https://herfeh-honarmand.com/blog/from-fundamentalism-to-colonialism/

این نشست از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود اما خوردیم به جنگ و عاقبت امروز برگزار شد.

نشستی بود با حضور برخی دوستان، با عنوان «چگونه فردی قابل اعتماد در خبرنگاری محیط زیست باشیم».

امیدوارم بتوانم در آینده نزدیک و این بار با فراخوان عمومی، دوباره برگزارش کنم.

سپاس از دوستانم که آمدند و سپاس از دکتر حامد بیدی عزیز و رفقای درجه یک «کارزار» که دم‌شان گرم است ❤️
@resaki

فردوسی در همان پیشانی شاهنامه، آنجا که «گفتار اندر فراهم آوردن شاهنامه» است، درباره پهلوانی صحبت می‌کند که دهقان‌زاده است و داستان‌های قدیمی یا همان «خدای‌نامه‌»‌های پراکنده را گردآوری کرده است. یعنی ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، سپهسالار و فرمانروای توس و خراسان در روزگار سامانیان که به اَبومَنْصور مَعْمَری کارگزار خود دستور می‌دهد که «خدای‌نامه‌»‌ها از دانایان و موبدان گردآوری کند. همان‌ها که بعدا به «شاهنامه ابومنصوری» نام‌بردار می‌شود.

در این روایت نکته‌ای جان‌گداز وجود دارد:

یکی نامه بود از گَهِ باستان
فراوان بِدوی‌اندرون داستان

پراگَنده دَر دستِ هَر موبَدی
از او بَهره‌ای نزدِ هَر بِخرَدی

یکی پهلوان بود دهقان‌نژاد
دلیر و بزرگ و خردمند و راد

پژوهندهٔ روزگارِ نَخُست
گذشته سخن‌ها همه باز جُست

زِ هر کشوری موبَدی سال‌خَرد
بیاورد کاین نامه را گرد کرد

بپرسیدشان از کیانِ جهان
وزان نامداران و فرخ مَهان

که« گیتی به آغاز چون داشتند
که ایدون به ما خوار بگذاشتند؟

چگونه سَر آمد به نیک اختری
برایشان‌بر آن روزِ گُندآوری»

این دو بیت‌ دائم توی کله‌ام می‌‌چرخد و روزهاست که قفلی زده‌ام اینجا...

#شاهنامه_گردی

@resaki

جلال آل‌حمد در جلد دوم، صفحه ۱۴۱ کتاب «در خدمت و خیانت روشنفکران» درباره شهریار می‌نویسد:

«شهریار؛ غزل‌سرای معاصر که با عنوان شاعر دست‌اول در زبان ترکی شناخته شده است و «حیدربابایه سلام» او قابل قیاس است با «افسانه» نیما اما به عنوان شاعر فارس زبان، غزل‌سرای دست‌سوم یا چهارمی است».

و بعد هم ایده‌هایی خرج بحث می‌کند حیرت‌آور و سراغ کسروی و باغچه‌بان و آخوندزاده می‌رود که می‌خواستند فارسی جدیدی بسازند و...

فقط خواستم اشاره کوتاهی بکنم که نظر استاد درباره غزل‌های فارسی شهریار چیست! و فارسی از کجاها جان سالم به در برده است.

نظر شما چیه؟ شهریار دست‌چهارمه؟
@resaki