از افسانه هندوانه تا شیرین کردن آب دریا

گفت‌و‌گویی درباره مسئله آب در ایران که توصیه می‌کنم وقت بگذارید و ببینید.

دیدن این ویدئو، کنش ملی است.
https://www.youtube.com/watch?v=1-zm2EvFr-g
.
@resaki

دو تا خبر براتون می‌ذارم که به گمانم مهمه بخونید.

یکی درباره تنش آبی در ایتالیا و مسئله هدررفت آب در سیستم توزیع که تبدیل به یکی از مشکلات تو بسیاری از کشورها از جمله ایران شده، و کم کردنش یکی از راه‌های مهم در مدیریت مصرف آبه که اینجا می‌‌تونید بخونید.

و دیگری دعوای لهستان و فرانسه بر سر ماری کوری یا ماریا سالومئا اسکودوفسکا و اسکناس جدید ۲۰ یورویی که اینجا مطالعه کنید.

کورتیزولی که از چشمانم بیرون می‌زد

رضا ساکی: من خدای برنامه‌ریزی‌ام. قبل از جنگ هفت پروژه را با هم جلو می‌بردم و برای یک گروهی تعیین کرده بودم. هم‌زمان کار سایت و رادیو را هم داشتم اما با نظمی که داده بودم هم کارهای حمایت ملی هما پیش می‌رفت هم کارهای گلونی و هم کارهای دیگر.

مثلا پروژه لاماری در هیرکانی یا کار بر روی ایده دیجی کالا مهر که تازه از دهم خرداد شروع کرده بودیم. پس از جنگ اما طوری قاطی کرده بودم که در یک روز، یعنی سه‌شنبه‌ای هم کلاس نویسندگی در موسسه ابرسین داشتم و هم کلاس طنزنویسی آنلاین در موسسه‌ای دیگر.

یک بار هم در روزی که صبح‌اش جلسه داشتم با دوستان قرار کوه گذاشته بودم.

چه چیزی تغییر کرده بود؟ کارها و جلسه‌ها و کلاس‌ها را طبق روال هم در تقویم گوگل وارد می‌کردم و هم به طور دستی روی تقویمی که روی دیوار و درست جلوی چشمم است می‌نوشتم. روزهای قبل و دو ساعت قبل از گوگل هشدار می‌‌گرفتم و همه چیز را همان طور پیش می‌بردم که قبلا بود اما اشتباه می‌کردم.

امروز ۴۷ روز است که جز شب‌های محدود، خواب درست نداشته‌ام. حتی روزهایی که با دویدن خودم را کشته‌‌ام، شب درست نخوابیدم. حتی روزهایی که بی‌خوابی کشیدم، نخوابیدم و اگر خوابیدم تا خود صبح کابوس دیدم.

چند روز پیش حتی در پینکی هم خواب دیدم. یعنی کافی است دو دقیقه چرت بزنم و دو دقیقه خواب ببینم.

این داستان من در پساجنگ است. داستان کورتیزولی که از چشمانم بیرون می‌زد.

نگرانی پی‌درپی و اضطراب مدام برای آدم‌ها. دوستان، رفقا، آشنایان و خانواده. این داستان بسیاری از ماست. دیرخوابیدن و له پاشدن. انگار تمام شب سنگی بزرگ روی سینه آدم می‌گذارند.

در این فصل بی‌برنامه‌گی، روزها تلاش کردم که زندگی را برگردانم به روال گذشته. کتاب‌خواندن‌ها را و کوه‌ رفتن‌ها اما هنوز موفق نشده‌ام.

حالا به اصطلاح آتش‌بس است اما سایه جنگ هنوز بر سرمان سنگینی می‌کند و کورتیزول هم ول‌کن ماجرا نیست. هر چه التماس می‌کنم ترشح نشو لعنتی، گوش نمی‌کند.
.
پی‌نوشت:
این بخشی از پرونده‌ای است که درباره جنگ در گلونی منتشر کرده‌ایم. این پرونده را در این لینک بخوانید.
@resaki

درود بر شما
ما دوباره روز جمعه ۱۷ مرداد ساعت پنج صبح می‌ریم واسه آبیاری.
این شماره رو هم داشته باشید برای هماهنگی با گروه سیمرغ:
09366181472
لوکیشن شروع مسیر صعود به قله چین کلاغ، ایستگاه اتوبوس:
https://nshn.ir/b3sbv16OQx4ZXh

یکی از دوستان پرسیده بود: نمی‌دونم حرفم بجاست یا نابجا ولی با آب شرب گیاه آب دادن رابطه هزینه- فایده برقرار می‌کنه؟😎 بعد با اون همه پلاستیک چه کردین🫣
پاسخ: منطقه آب نداره و مجبوریم آب آشامیدنی ببریم چون دسترسی به آب دیگه‌ای نداریم. بطری‌ها رو برمی‌گردونیم پایین. البته یک سری اونجا هستند که از آب کم چشمه پر می‌شن و همونجا می‌مونن برای دفعه‌های بعد. شرایط خاص و اضطراریه و کاری دیگه‌ای نمی‌شه کرد. تو برگشت هم زباله جمع می‌کنیم.

📣 برنامه کوه‌پیمایی و آبیاری درختان چین‌کلاغ
🗓 جمعه ۱۷ مرداد
📍 مکان: مسیر قله چین‌کلاغ
🕖 ساعت حرکت: ۵ صبح
لوکیشن شروع مسیر صعود به قله چین کلاغ، ایستگاه اتوبوس:
https://nshn.ir/b3sbv16OQx4ZXh

در این برنامه، مسیر را از ابتدای مسیر قله چین‌کلاغ آغاز می‌کنیم و کمتر از دو کیلومتر در شیبی نسبتاً ملایم بالا می‌رویم. در ادامه، کوله‌ها را زمین می‌گذاریم، بطری‌ها را بیرون می‌آوریم و به دو گروه تقسیم می‌شویم:

گروه اول: آبیاری درختانی که در مناطق شیب‌دار قرار دارند.

گروه دوم: آبیاری درختانی که در مناطق با شیب کمتر هستند.

🔸 همراه داشتن پوتین یا کفش کوه‌پیمایی الزامی است.
شیب مسیر در برخی نقاط می‌تواند لغزنده باشد. استفاده از کفش مناسب با ساق بلند و آج‌دار برای جلوگیری از پیچ‌خوردگی مچ پا و سر خوردن ضروری است.

🔸 اگر بیلچه دارید، حتماً همراه بیاورید.

⏱️ مدت زمان آبیاری حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه خواهد بود و پس از آن صبحانه را در طبیعت صرف خواهیم کرد.

✅ موارد ضروری همراه:

کفش کوه‌پیمایی مناسب (ساق‌دار و آج‌دار)

باتوم کوهنوردی (در صورت داشتن)

کلاه آفتابی و عینک دودی

لباس آستین‌بلند برای محافظت در برابر آفتاب

کرم ضدآفتاب

آب کافی برای خودتان و مشارکت در آبیاری

هماهنگی بیشتر با گروه سیمرغ:
09366181472
@resaki

محیط زیست همیشه بخش جدایی‌ناپذیر فرهنگ و زندگی ایرانیان بوده است؛ از جشن‌هایی مثل نوروز و سده که نشانه‌ی دوستی با طبیعت‌اند، تا شعرهای حافظ و فردوسی که درخت و رود و کوه را با شکوه وصف کرده‌اند. اما امروز طبیعت ایران حال خوشی ندارد. خشکسالی، آلودگی هوا، قطع درختان و ساخت‌وسازهای بی‌رویه، زخم‌هایی هستند که هر روز عمیق‌تر می‌شوند. نویسندگان و فعالان محیط زیست بارها درباره‌ی این خطرها هشدار داده‌اند، اما هنوز کاری اساسی و همگانی لازم است تا طبیعت این سرزمین جان تازه‌ای بگیرد؛ چون ایران فقط خاک و سنگ نیست، خانه‌ای‌ست که باید با احترام و دلسوزی در آن زندگی کنیم.

در صدوهشتادوچهارومین جلسه از سری نشست‌های پاتوق کتاب‌بازها، قرار است در روز دوشنبه درباره‌ی محیط زیست و مسئله ایران
از تاریخ تا ادبیات، بحث و گفت‌وگو کنیم.

👤با حضور رضا ساکی
👤به میزبانی محمدرضا فرهادی
دوشنبه ۱۳ مرداد ساعت ۱۸:۰۰
+هزینه‌ی ورودی.(۴۰/۰۰۰ تومان)
📢ظرفیت محدود
رزرو، پرداخت مستقیم و پرسش:
@patoqadmin

مکان برگزاری: تهران، خیابان انقلاب، خیابان ۱۶ آذر، خیابان پورسینا، نبش جلالیه، مدرسه تهران.

👆👆👆
فردا در این نشست، مسئله محیط زیست ایران را با کمک از تاریخ و ادبیات شرح می‌دهم و تلاش می‌کنم دیدی باز و بدون تعصب به محیط زیست ایران داشته باشم.
در پایان، هم موضوع آب تا حدودی برایمان روشن خواهد شد هم آینده ایران.

خدا رو شکر از ۹ صبح برق‌مون رفته.

این آهنگ لُری باصدای سعید حسینی، آدم را می‌برد به دوردست. خیلی دور، آن قدر دور که ممکن است گم بشوی... هرگز برنگردی...
خدا هم که انگار هم‌دستته...