⁉️زجر نامه نقاب و عقوبت ما.

🖋: کامران چاه تل(ترکیه/
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
چهره‌ها نقاب می‌زنند، زبان‌ها هزار رنگ می‌شوند، وعده‌ها مثل برگ‌های پاییزی بر زمین می‌ریزند.
اما یک چیز هست که هرگز دروغ نمی‌گوید: رفتار.
رفتار ما آینه‌ای است بی‌رحم؛ تصویری عریان از حقیقتی که دوست نداریم به آن خیره شویم.

سال‌هاست که در برابر تحقیر، به جای فریاد، به مُسکّن‌ها پناه برده‌ایم. اینترنت را می‌بندند؛ ما با ولع به دنبال فیلترشکن می‌دویم. برق و آب را قطع می‌کنند؛ ما ژنراتور و پمپ می‌خریم و خیال می‌کنیم زرنگی کرده‌ایم. اما در واقع، زنجیر را رنگ کرده‌ایم و با افتخار بر دیوار آویخته‌ایم.
این چه سرنوشتی‌ست؟ مردمی که به جای شکستن دیوار، سوراخی برای نفس کشیدن پیدا می‌کنند و اسمش را «بقا» می‌گذارند.

قدرت از همین رفتار ما نیرو می‌گیرد. وقتی می‌بیند اعتراض‌هایمان به خرید بدل‌های تحقیرآمیز خلاصه می‌شود، می‌فهمد هنوز برده‌ایم، فقط با اسباب‌بازی‌های تازه‌تر. و چه تلخ است این حقیقت: ما خود زنجیر را صیقل می‌دهیم تا کمتر زخم بزند، بی‌آنکه جرأت کنیم آن را پاره کنیم.

اما تاریخ گواهی می‌دهد: هیچ ملتی با مُسکّن آزاد نشده است. آزادی را نه در بازار سیاه می‌فروشند، نه در اپلیکیشن‌ها می‌توان دانلود کرد. آزادی لحظه‌ای زاده می‌شود که مردمان تصمیم بگیرند رفتارشان را عوض کنند؛ که به جای مشتری بودن، معترض باشند. به جای بنده بودن، برهم‌زننده‌ی قاعده باشند.

امروز رفتار ما سند بردگی ماست.
اما فردا می‌تواند سند آزادی‌مان باشد، اگر جرأت کنیم یک‌بار، فقط یک‌بار، با صدای بلند «نه» بگوییم.
نه به تحقیر، نه به زنجیر، نه به عادت.

کلمات می‌توانند هزار نقاب بزنند.
اما رفتار، حقیقت برهنه‌ی ماست.
و این آینه، سال‌هاست ما را رسوا کرده؛
تنها کافی‌ست یک‌بار چشم در چشم آن بایستیم، و انتخاب کنیم: برده بمانیم یا آزاد شویم.

کامران چاه‌تل (ترکیه)
شنبه/۱۳/سپتامبر/۲۰۲۵
🌹🙏✌
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

با درود به جمهوری‌خواهان دموکرات ملی سرنگونی‌طلب،

جمهوریخواهان سرنگون طلب، اجازه ندهید "دیگران" مفاهیم شما را به رأی و منفعت خود تفسیر و تبلیغ کنند. ما باید خود، مفاهیم خویش را تعریف و تبیین کنیم. بسیار مهم است که بتوانیم مردم را با معنای واقعی انقلاب و ابزار و روش‌های آن آشنا سازیم.

سرنگونی: تصمیمی آگاهانه و عمومی برای پایان دادن به حاکمیت جمهوری اسلامی.

براندازی: عملی‌کردن این تصمیم و از کار انداختن ساختار قدرت موجود.

انقلاب: تغییر بنیادی در ساختار حکومتی و ایجاد نظامی کاملاً متفاوت و مدرن، که هیچ شباهتی به نظام کنونی نداشته باشد؛ به دست مردم و با توان آنان.

اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2809

پیام برای آزادی جناب مهندس حشمت الله تبر زدی.
لطفا در پخش صدای این زندانی سیاسی همگی کوشا باشید.
🌹🙏✌

‏فایل صوتی از طرف chahtalk

جمهوری‌خواهان در انتخابی سرنوشت‌ساز
پرسش و پاسخ با حضور محمدرضا عالی‌پیام و اکبر کریمیان در خصوص کنفرانس تدارکاتی کنگره جمهوری‌خواهان دموکرات ملی.
موضوع:
《جمهوری‌خواهان در انتخابی سرنوشت‌ساز》
زمان: شنبه ۲۰/سپتامبر/۲۰۲۵
ساعت: ۲۱:۳۰ به وقت ایران
۱۹ به وقت لندن
۲۰ به وقت اروپای مرکزی

از پلتفرم اینستاگرام و یوتیوب هالو و آزاد فارسانی


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2817

ابوعطا‌خوانی خامنه‌ای در سایه تقابل روسیه و آمریکا!

مواضع ضدآمریکایی رهبر جمهوری اسلامی بیش از آن‌که حاصل شجاعت یا آینده‌نگری باشد، تابعی از تحولات بیرونی است. همان‌طور که در مثل عامیانه گفته‌اند: «وقتی آب سربالا می‌رود، قورباغه ابوعطا می‌خواند.» سخنرانی اخیر خامنه‌ای نیز در فضایی شکل گرفت که موازنه قدرت میان روسیه و آمریکا در جنگ اوکراین دستخوش تغییر شده و او این شرایط را فرصتی برای نمایش اقتدار ظاهری خود یافته است. ...

https://omid-ir.org/256971-2/

🔍مقاله تحلیلی – دیپلماسی جهانی در لبه‌ی پرتگاه

🖋کامران چاه تل
پنجشنبه/۲۵/سپتامبر/۲۰۲۵
🙏🌹✌
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
نشست اخیر سازمان ملل بار دیگر نشان داد که جهان در نقطه‌ای شکننده قرار گرفته است؛ جایی که رهبران قدرت‌های بزرگ و منطقه‌ای هر یک با زبان متفاوت، اما در بطن همان بحران مشترک سخن گفتند: شکاف میان نظم قدیم و ظهور یک هرج‌ومرج جدید.

۱. نقش ایران و پزشکیان
پزشکیان، رئیس‌جمهور جدید ایران، سعی کرد چهره‌ای اصلاح‌گر و گفت‌وگو‌محور از جمهوری اسلامی به نمایش بگذارد، اما تضاد آشکار میان شعارهای دیپلماتیک او و واقعیت‌های سرکوب داخلی و بحران‌های منطقه‌ای، پرسشی بنیادی را پیش کشید: آیا او واقعاً توان تغییر دارد یا تنها چهره‌ای تازه برای سیاستی کهنه است؟

۲. آمریکا، روسیه و بازی قدرت
ترامپ و پوتین، هر کدام از جایگاه متفاوت، بازتاب‌دهنده‌ی دو قطب سیاست جهانی‌اند: آمریکا که درگیر بازگشت به انزواگرایی و بحران‌های داخلی است، و روسیه که با اتکا به جنگ اوکراین می‌کوشد در نظم نوین جهانی نقشی تعیین‌کننده بازی کند. پوتین خود را معمار «جهان چندقطبی» می‌داند، اما هزینه‌های سنگین جنگ، تردیدهایی درباره توان استمرار این راهبرد ایجاد کرده است.

۳. ترکیه و اردوغان
اردوغان همچنان سیاست «رقص روی طناب» را ادامه می‌دهد: از یک سو عضو ناتو، از سوی دیگر شریک تاکتیکی روسیه و ایران. او نگاهش به خلیج فارس و آسیای میانه دوگانه است؛ فرصت اقتصادی می‌جوید، اما در عین حال بازیگر امنیتی پرریسکی است که می‌تواند بی‌ثباتی را بیشتر کند.

۴. اروپا و بریتانیا
اروپا درگیر بحران انرژی، موج مهاجرت و رشد راست افراطی است. این بحران‌ها باعث شده که صدای واحدی از بروکسل کمتر شنیده شود. بریتانیا نیز، پس از برگزیت و در سایه‌ی مشکلات اقتصادی و اجتماعی داخلی، بیش از همیشه در سیاست خارجی پراگماتیک و منفعت‌محور حرکت می‌کند؛ رابطه‌ای ویژه با آمریکا دارد اما در خلیج فارس و شرق مدیترانه بیشتر به دنبال پر کردن خلأهای ژئوپولیتیک ناشی از ضعف اروپا است.

۵. اسرائیل و بحران داخلی
اسرائیل با بحران‌های شدید داخلی، شکاف اجتماعی و اعتراضات پی‌درپی دست‌وپنجه نرم می‌کند. هم‌زمان جنگ غزه و انزوای فزاینده‌ی بین‌المللی، اسرائیل را از جایگاه «قدرت منطقه‌ای پیش‌بینی‌پذیر» به «بازیگر بحران‌زا» تبدیل کرده است. تل‌آویو دیگر آن قدرت بی‌چالش گذشته نیست؛ و همین، توازن منطقه‌ای را برای کشورهای عربی نیز دشوار کرده است.

۶. سران عرب و بازی دوگانه
رهبران عرب خلیج فارس با ثروت نفتی و موقعیت استراتژیک‌شان، در میانه‌ی کشاکش آمریکا، چین و روسیه به نوعی بازی «چندجانبه‌گرایی عملی» روی آورده‌اند. عربستان همزمان با نزدیکی به چین و روسیه، همچنان امنیتش را به چتر آمریکا گره زده است. امارات در پی تبدیل‌شدن به قدرت مالی ـ تکنولوژیک مستقل است. اما این چندجانبه‌گرایی می‌تواند به شکنندگی داخلی نیز بینجامد.

۷. احتمال تجزیه در خلیج فارس
پشت صحنه، شکاف‌های قومی و مذهبی در برخی کشورهای خلیج فارس در حال عمیق‌تر شدن است. اگر بازی‌های قدرت میان آمریکا، چین و روسیه شدت گیرد، امکان بهره‌برداری از این شکاف‌ها وجود دارد. هرچند بعید است تجزیه‌ی فوری در دستور کار باشد، اما پروژه‌ی «خرده‌کشورها» به‌عنوان سناریویی بالقوه بر میز قدرت‌های جهانی قرار دارد. این خود می‌تواند نخستین جرقه‌ی جنگی فراتر از مرزهای منطقه باشد.

۸. جمع‌بندی: سایه‌ی گلوله اول
نشست سازمان ملل نشان داد که «جهانِ بدون مرکز» بیش از هر زمان به واقعیت نزدیک شده است. در چنین جهانی، هر بحران محلی می‌تواند به بحران جهانی بدل شود. شاید هنوز گلوله‌ی اول جنگ جهانی سوم شلیک نشده باشد، اما دست‌ها روی ماشه‌هاست؛ و کافی است یکی از این بحران‌ها – از اوکراین تا خلیج فارس، از تایوان تا فلسطین – به خط قرمز قدرت‌ها برسد، تا آن گلوله، بی‌خبر از همه‌ی دیپلماسی‌ها، شلیک شود.


به تعبیر هگل، تاریخ گاه در لحظاتی فشرده می‌شود و سال‌هایی هستند که به اندازه‌ی دهه‌ها بار آینده را بر دوش می‌کشند. سال ۲۰۲۵ یکی از همان سال‌هاست: سالی که یا می‌تواند با تدبیر و گفت‌وگو از پرتگاه فاصله بگیرد، یا با یک خطای محاسبه، جهان را به سوی شکاف بزرگ سوق دهد.

کامران چاه تل(ترکیه)
پنجشنبه /۲۵/سپتامبر/۲۰۲۵
🙏🌹✌https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

خیانت یا حماقت: خامنه‌ای در راه بدون بازگشت!

- پنجشنبه‌ی گذشته دو سخنرانی بسیار مهم از سوی پوتین در مسکو و لاوروف در نیویورک ایراد شد.
- این سخنرانی‌ها از زوایای گوناگون قابل بررسی‌اند و نکاتی در بر دارند که دلایل موضع‌گیری‌های خامنه‌ای در مذاکره با غرب، به‌ویژه با آمریکا را آشکار می‌سازند.
- خلاصه‌ی محورها در سخنان پوتین:
الف) انتقال دانش و آموزش نیروی انسانی (ظرفیت‌سازی داخلی و استقلال از فناوری غرب)
ب) چرخه‌ی بسته و بازفرآوری سوخت مصرف‌شده (فناوری بازفرآوری پلوتونیوم؛ میان‌بُر تسلیحاتی)
پ) تأمین منابع اورانیوم و امنیت عرضه (کاهش وابستگی به بازار جهانی)
ت) حمایت مالی از پروژه‌های بزرگ هسته‌ای (بی‌اثر کردن تحریم‌ها)

از سخنان لاوروف دو نکته‌ی اساسی برداشت می‌شود:
الف) روابط روسیه و غرب به‌سرعت به سمت «نقطه‌ی بدون بازگشت» می‌رود.
ب) روایت روسیه از جنگ اوکراین تغییر یافته است: از «جنگ نیابتی» به «جنگ مستقیم».
در سطح ژئوپلیتیک، روسیه در حال ساختن روایتی از «جهان چندقطبی علیه غرب» است و ایران در این روایت جایگاهی ویژه به‌عنوان متحد سرسخت ضدغربی دارد.
- در نهایت، روسیه همواره منافع خود را بر هر چیز مقدم می‌دارد. اگر روزی معامله‌ای با غرب برای کاهش فشارها فراهم شود، احتمال زیادی هست که مسکو حمایت حیاتی از تهران را کاهش دهد.

اکبر کریمیان
لینک مقاله؛
https://omid-ir.org/p-27092025/

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2829

بلایای جهنمی و بی‌تدبیری جمهوری اسلامی در فاجعه ارومیه

✍️ کامران چاه‌تل
جمعه، ۳ اکتبر ۲۰۲۵

بحران دریاچه ارومیه دیگر صرفاً یک فاجعه زیست‌محیطی نیست؛ بلکه به کابوسی ملی بدل شده است. در حالی که منابع حیاتی این دریاچه در حال نابودی‌اند، بی‌تدبیری و سوءمدیریت جمهوری اسلامی نه‌تنها برای احیای آن هیچ راهکاری ارائه نداده، بلکه با سیاست‌های پنهانی و منفعت‌طلبانه، بستر تاراج منابع باقی‌مانده را نیز فراهم ساخته است.

در روستاها و شهرهای اطراف دریاچه، زندگی روزمره مردم به نقطه‌ای بحرانی رسیده است. کمبود آب، برق و انرژی، همراه با اختلال در دسترسی به آذوقه، فشار روانی و عصبی گسترده‌ای بر مردم وارد می‌کند. این فشارها، به‌ویژه در شرایطی که مهاجرت‌های اجباری جمعیتی به شهرهای نزدیک آغاز شده، ابعاد اجتماعی و انسانی فاجعه را تشدید کرده است.

در چنین فضایی، سرقت منابع باقی‌مانده از بستر دریاچه ـ از بتن‌های حاشیه‌ای گرفته تا شن و مواد معدنی ـ بی‌سر و صدا ادامه دارد. این تخریب‌ها، دور از چشم افکار عمومی و به‌رغم هشدار فعالان محیط‌زیست، عملاً آینده زیست‌محیطی منطقه را نابود می‌سازد. سکوت حاکمیت و سرکوب صدای فعالان، نشان می‌دهد که اراده‌ای برای نجات دریاچه وجود ندارد و آنچه رخ می‌دهد، تنها مدیریت مرگ تدریجی یک زیست‌بوم است.

اصلاح یا براندازی؟

بارها گفته‌ایم که جمهوری اسلامی اصلاح‌پذیر نیست. اما همچنان گروهی در داخل و حتی بخشی از اپوزیسیون خارج از کشور با نام «تحول‌خواهی» به دنبال تزریق امید به اصلاحات از درون این ساختار پوسیده‌اند. اینان چشم خود را بر واقعیت بسته‌اند: سیستمی که در طول دهه‌ها بزرگ‌ترین منابع زیستی ایران را به نابودی کشانده، نمی‌تواند منجی محیط‌زیست یا حافظ معیشت مردم باشد.

این فریب، دشمن زمین پهناور ایران است؛ دشمنی که حتی تا درون اپوزیسیون فیک نیز نفوذ کرده و با شعارهای رنگارنگ، مردم را از مطالبه اصلی‌شان ـ یعنی براندازی نظامی ناکارآمد و ضدانسانی ـ بازمی‌دارد.

نتیجه‌گیری

فاجعه ارومیه تنها یک نمونه است از سلسله فجایع مدیریتی جمهوری اسلامی. بحران آب، بحران انرژی، فروپاشی زیست‌بوم، مهاجرت اجباری، فشار روانی و اجتماعی و تخریب محیط‌زیست، همه نشان می‌دهند که بقای این نظام معادل نابودی سرزمین و ملت است. راه نجات نه در اصلاحات و وعده‌های توخالی، بلکه در براندازی ساختاری است که حیات مردم و زمین را به گروگان گرفته است.
کامران چاه تل
🌹🙏✌.

#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo

شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo

📢 گفت‌وگو در کلاب‌هاوس

🗣 موضوع: «ضرورت عملگرایی در همگرایی جمهوری‌خواهان»

با حضور: افراد و گروه‌های جمهوری‌خواه و شورای تدارکاتی کنگره جمهوری‌خواهان ایران

🔹 چالش‌های همکاری و پرهیز از شعارزدگی
🔹 یافتن نقاط اشتراک برای اقدام عملی
🔹 تجربه‌های اخیر همگرایی و مسیر پیش‌رو
🔹 جایگاه حقوق بشر، آزادی و شایسته‌سالاری در سیاست

📍 کلاب‌هاوس
⏰ امروز، ۵ اکتبر – ساعت ۱۷:۰۰ به وقت اروپا/اروپای مرکزی (CET)


https://www.clubhouse.com/invite/RXpcGJLkGvkl3opD8BWgd0v25k2Oc0prqqX:u6CzX89aNTUEQxLjN4Uh_limouxayrmdTeOIEK2aO2s


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2833

سیاست خارجی جمهوری اسلامی و سرانجام خاورمیانه

https://www.youtube.com/live/gvrbdyE4K4Y?si=cEEGlO_tLXU9DVDF

مجری برنامه:
حسین ثوری | مجری کارشناس
مهمانان برنامه:
اکبر کریمیان | تحلیلگر مسائل سیاسی


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2834

با درود
پنجره باز (۱)
آخرین نفس‌های رژیم

زمان شروع برنامه:
شنبه، ۱۹ مهر/ ۱۱ اکتبر -
ساعت ۱۷:۳۰ به وقت ایران
۱۶:۰۰ به وقت اروپای مرکزی
۱۵:۰۰ به وقت لندن
۱۷:۰۰ به وقت ترکیه
۱۰:۰۰ به وقت واشینگتن


برنامه به صورت زنده کانال یوتیوب آقای محمدرضا عالی‌پیام پخش می‌شود. لینک برنامه و کانال یوتیوب و نیز پوستر برنامه جهت اشتراک‌گذاری با یاران، دوستان و همراهان به پیوست، ارسال شده است

لینک یوتیوب برنامه
https://www.youtube.com/watch?v=82KW_eTyZeg

لینک کانال یوتیوب
https://www.youtube.com/@MrHalloo

پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی✌️🌹
زن، زندگی، آزادی
شورای تدارکات کنگره جمهور‌ی‌خواهان دموکرات ملی

با درود
دوستان گرامی، در یکی از نشست‌های کلاب‌هاوس از من پرسشی چالشی پرسیدند:
«نظر شما درباره‌ی تمامیت ارضی چیست؟»
از شما دعوت می‌کنم پاسخ من را بشنوی و دیدگاه‌ها و نقدهای خود را درباره‌ی این موضوع بنویسید.
با مهر
اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2847

فراخوان به هم‌اندیشی و همبستگی!

آزادگان و جمهوری‌خواهان دموکرات ملی!

زمان هم‌فکری، هم‌گرایی و اقدام فرا رسیده است.
اکنون، لحظه‌ی کار و عمل است؛ لحظه‌ی طرحی نو و گامی استوار برای آینده‌ی ایران آزاد و دموکراتیک.
با هم، در مسیری مشترک برای استقرار جمهوری، آزادی و حاکمیت مردم گام برداریم.
به هم‌بپیوندیم در:
کنفرانس جمهوری‌خواهان دموکرات ملی
مکان: هامبورگ، آلمان
زمان: ۸ و ۹ نوامبر ۲۰۲۵

زمان پیروزی را با هم بسازیم.✌️🌹

https://www.tg-me.com/Seminar_Republican/51

پس از نان، انسانیت را اعدام می‌کنند

🖋:کامران چاه تل
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
از قحطی استعمار تا کشتار جمهوری اسلامی ، روایت یک تاریخ خاموش

در حافظه زمین، نام‌هایی هست که با مرگ گره خورده‌اند؛ مرگی که نه ناگهانی، بلکه برنامه‌ریزی‌شده، تدریجی، و قانونی بوده است.
قرن بیستم هنوز به نیمه نرسیده بود که امپراتوری بریتانیا، پس از جنگ جهانی اول، در خاورمیانه و ایران، بر گرسنگی و اعدام تکیه زد تا سلطه‌اش را تحکیم کند.
در سال‌های قحطی بزرگ ایران (۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ خورشیدی)، میلیون‌ها ایرانی به‌دلیل احتکار گندم، مصادره محصولات کشاورزی برای ارتش بریتانیا و بسته‌شدن مسیرهای بازرگانی به‌سوی شمال و غرب، از گرسنگی جان دادند. این فاجعه، در سایه‌ی سانسور و سکوت روحانیتی رخ داد که بخشی از آنان، در برابر دروازه‌ی سفارت انگلیس صف کشیدند تا «غذای نذری» بگیرند و در عوض، چشم بر مرگ ملت ببندند.
ایرانِ گرسنه، قربانی سیاستی شد که با ظاهر انسان‌دوستی و باطن سلطه، در هر لقمه نان، بوی مرگ داشت.

در گزارش‌های تاریخ‌نگاران مستقل آمده است که تنها در آن سه سال، بیش از دو میلیون ایرانی از گرسنگی تلف شدند، و هم‌زمان، صدها نفر از مردم معترض در شهرهای مرکزی ایران به جرم «اخلال در نظم قحطی» اعدام یا ناپدید شدند.
استعمار برای بقا، نه‌تنها نان را از سفره مردم، بلکه ایمان را از دهان روحانیون ربود.

و امروز، یک قرن بعد، تاریخ با لباسی دیگر تکرار می‌شود.
جمهوری اسلامی، همان سیاست قدیم را با چهره‌ای بومی‌تر اجرا می‌کند: باز هم نان کمیاب است، حقیقت گرسنه است، و سکوت، نذریِ قدرت.
مردمان در صف مرغ و دارو، در جستجوی عدالت، و در زندان‌ها در انتظار مرگند.
اعدام، بدل به ابزار سیاست شده است. تنها در ماه مهر، بیش از ۲۰۰ نفر، با هر عنوانی، از «قاچاقچی» تا «محارب» حلق‌آویز شدند. اعدامی‌های بی‌نامی که نه در رسانه‌های رسمی جای دارند، نه در حافظه‌ی بی‌رمق جامعه.
و در زندان قزل‌حصار، دادستان وقت، وعده داده بود که «تا سه ماه اجرای حکم را متوقف می‌کنیم» تا اعتصاب غذا شکسته شود؛ اما در هر ماه، سی نفر دیگر به دار رفتند. این فریبِ رسمی، همان دانه‌ی پوسیده‌ای‌ست که از نان استعمار به نان حکومت مذهبی رسیده است: نانِ مرگ.

در این تکرار تاریخ، تنها بازیگر عوض شده است، نه نمایش.
یک‌سو بریتانیایی با پرچم تمدن، و سوی دیگر روحانی با عمامه‌ی رحمت؛ اما نتیجه یکی‌ست: نابودی انسان، در سکوت جامعه، با فریب وعده‌ی نان یا بهشت.
و ما هنوز نظاره‌گریم خاموش، خسته، بی‌صدا.
جهان نیز، همان‌گونه که بر مرگ میلیون‌ها نفر در قحطی ایران چشم بست، امروز هم بر طناب‌های دار قزل‌حصار و سپیدار و وکیل‌آباد چشم می‌بندد.

اما تاریخ، فراموش‌کار نیست.
روزی، در بازگویی این دوران، خواهند نوشت که ملتی در دو قرن، دو بار اعدام شد: یک‌بار با گرسنگی، بار دیگر با ایمان مصادره‌شده.
و شاید آن روز، فرزندان ما بنویسند که ما، در میان فقر و سکوت، باز هم ایستادیم و گفتیم:
🍂 پس از نان، انسانیت را اعدام می‌کنند.

🔴این جمله، نه شعار که شهادت است.
شهادت ملتی که از قحطی تا اعدام، از تبعید تا زندان، از خاک تا تاریخ، هنوز زنده است.
و اگرچه مرگ در صف است، زندگی هنوز پشت دیوارها نفس می‌کشد.
🖋: کامران چاه تل
جمعه /۱۷/اکتبر/۲۰۲۵
🌹🙏✌
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand