Telegram Web Link
نویسنده مقاله جوابیه به دکتر مسعود پزشکیان ریس جمهور حکومت اسلامی.
کامران چاهتل(ترکیه)
جمعه /۱۳/ژون/۲۰۲۵

https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

پاسخ به پیام رئیس‌جمهور انتصابی: جنایت‌کاران، دروغ نگویند!

آقای پزشکیان!

سکوت، گاه شرافت دارد؛ اما شما، در قامت نماینده‌ حکومتی بی‌ریشه، ترجیح می‌دهید لبخند بزنید و از "ملت"ی سخن بگویید که نه تنها پشت شما نیست، بلکه مشروعیت‌تان را از اساس نفی کرده است. شما از «حقیقت» می‌گویید، در حالی که سالیان سال، خود و اربابان‌تان بزرگ‌ترین پنهان‌کاران آن بوده‌اید؛ از تابستان ۱۳۶۷ تا آبان ۹۸، از زندان کهریزک تا پرواز اوکراینی، از شکنجه‌گاه‌های سپاه تا ده‌ها هزار قربانی بی‌صدا.

حکومت شما، دولتی است بی‌پشتوانه؛ نه برخاسته از رأی آزاد که زاده‌ مهندسی امنیتی و ترس نهاد قدرت. و شما، چهره‌ی بزک‌شده همان سازوکار پوسیده‌اید که با زبان نرم، درد را تئوریزه می‌کند و با خنده، زخم را عادی‌سازی.

اما این بار، دیگر نمی‌توانید پشت واژه‌ها پنهان شوید.

این ملت، نه چشم به دولت شما دارد، و نه گوش به وعده‌های‌تان. این ملت، شما را نمی‌خواهد.

و در این میان، ما نیز اپوزیسیون ملت در رنج ایران، با صدای بلند اعلام می‌کنیم: ما با شما کاری نداریم، و نه با اسرائیل و ارتش‌اش. ولی خط قرمز ما، مردم ایران‌اند — که نباید میان لوله‌های توپ شما و تبلیغات نظامی دیگران، در رنجی مضاعف بسوزند.

شما هردو، حاکمیت‌های محکوم در مراجع جهانی‌اید:

جمهوری اسلامی، به‌صراحت در گزارش‌های قطعنامه A/RES/78/224 مجمع عمومی سازمان ملل (دسامبر ۲۰۲۳) بابت نقض سیستماتیک حقوق بشر، شکنجه، اعدام کودکان و سرکوب گسترده اعتراضات مردمی محکوم شد؛

دولت اسرائیل نیز در گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل (مارس ۲۰۲۴) و رأی ۲۸ کشور عضو، بابت کشتار غیرنظامیان، محاصره غیرقانونی غزه، استفاده از قحطی به‌عنوان سلاح جنگی، و هدف‌گیری زیرساخت‌های زیستی تحت عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شد.

پس، با چه رو، با چه زبان، در جایگاه «حق» می‌ایستید؟
شما، هر دو، در زندان‌ها و آوار، با خون ملت‌ها معامله کرده‌اید.

این ملت‌ها هستند که دیگر به این سیرک نمی‌خندند.

ما نه با شما که از شما عبور کرده‌ایم.
و همان‌قدر که از استبداد داخلی بیزاریم، از مداخله‌ خارجی نیز منزجریم. هر نیرویی ـ خواه در تهران، خواه در تل‌آویو یا واشنگتن ـ که بخواهد از رنج ملت‌ها ابزار قدرت بسازد، دشمن عدالت است.

حق حاکمیت، در دست مردم است؛
نه در دست سرنیزه، نه در چنگ رسانه‌های جنگ‌طلب.

ملت ایران، خود راه خویش را خواهد گشود؛
با اپوزیسیونی ریشه‌دار، مستقل، مردمی؛
نه در گروی مداخله‌ی بیگانه، نه اسیر سیرک داخلی.

و پیام ما روشن است:
ما فرزندان ملت‌ایم، نه ابزار توجیه جنایت‌کاران.
نویسنده:کامران چاه تل(ترکیه)
جمعه/۱۳/ژون/۲۰۲۵
🌹🙏https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
ادامهٔ جنگ اجتناب‌ناپذیر شده است. چرا؟

در برنامه تلاش کردم بر دو نکته تأکید ویژه داشته باشم:
الف) نظام تبهکار ملایان باید نابود شود.
ب) مردم ایران باید قیام کنند تا هم خودشان و هم کشور را از خطر نابودی نجات دهند.


همچنین تأکید کردم که نباید به رژیم کودک‌کش اجازه داد تا در پسِ احساس «تحقیر ملی»، فرصت بازیابی خود را پیدا کند و از این احساس، برای انجام اقدامات مجدد بهره‌برداری نماید.
پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی🌹✌️
اکبر کریمیان
پ.ن
بنا به دلایلی نام مرا به اشتباه علی‌اکبر نوشتند.

https://www.youtube.com/live/3gAQCV_6cTw?si=BQGSeLSVHjvXYMZj


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2701
4_5938098316024748810
307.8 KB
با درود بی پایان،

گزارش پایانی «سمینار همگرایی جمهوری‌خواهان» — سمیناری برای تشکیل کنگره جمهوری‌خواهان و ارائه بدیلی برای رژیم اسلامی

هم‌میهنان آزاده،
باید رژیم تبه‌کار ملایان را هرچه زودتر به گورستان تاریخ بسپاریم. ما راهی جز سرنگونی این رژیم ضد انسانی و ضد ایرانی پیشِ رو نداریم.

https://www.tg-me.com/Seminar_Republican/26
با مهر
دبیرخانه سمینار همگرایی جمهوری خواهان
شنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۴

📍بیانیه‌ای برای جمهور مردم ایران و وجدان جهانیان

نه به جنگ، نه به ولایت، نه به استبداد؛ آری به قیام مدنی و جمهوریت مردم‌محور

در میانه‌ی شعله‌هایی که از تهران تا تل‌آویو کشیده شده، یک حقیقت ساده در حال خاکستر شدن است:
زندگی انسان‌ها.
نه دولت‌ها، نه ایدئولوژی‌ها، نه مرزها؛
بلکه زنان، کودکان، سالمندان، کارگران، و انسان‌هایی که هیچ نقشی در تصمیم‌گیری‌های ویرانگر نداشته‌اند.

جمهوری اسلامی، با بحران‌آفرینی خارجی، بار دیگر در پی دفن فریاد مردم خویش است.
و دولت اسرائیل، در پوشش امنیت، مسیر اشغال‌گری و خشونت ساختاری را تا مرزهای ایران می‌گستراند.
در این دو سویه‌ی تاریک، آنچه نابود می‌شود، جمهور مردم است.

ما اینک در برابر دو چهره‌ی یک حقیقت می‌ایستیم:
جنگ و ولایت، هر دو چهره‌ی استبدادند.
یکی در پوشش موشک، دیگری در عبای مشروعیت دینی.
هردو، حیات ملت‌ها را گروگان گرفته‌اند.
📌ما کیستیم؟
ما صدای زنانی هستیم که در سکوت برق‌رفته زایمان می‌کنند،
صدای کودکانی که به‌جای بازی، کار می‌کنند،
صدای مردانی که غرورشان را در صف نان و بنزین جا گذاشته‌اند.
ما ملتی هستیم که نه امنیت داریم، نه امید،
اما هنوز ایستاده‌ایم.

ما نه ابزار جنگیم، نه قربانی خاموش آن.
و اکنون، نه برای خواهش، بلکه برای آشکار کردن حقیقت، سخن می‌گوییم:

نه به جنگ، نه به ولایت، نه به استبداد؛ آری به جمهوریت مردم‌پایه

ما نه صلح را می‌خواهیم که به قیمت تسلیم در برابر ظلم باشد،
و نه جنگ را که به بهای نابودی مردمان رقم خورد.
ما راه سوم را انتخاب می‌کنیم: قیام مدنی، آگاهانه، و هم‌زمان محلی و جهانی.

این قیام، نه شعاری‌ست و نه رویایی.
این، حق مسلم ملت ماست،
برای بازپس‌گیری آزادی، عدالت، و کرامت انسانی.

قیام ما نه کور است، نه انتقام‌جو،
بلکه ریشه در روان جمعی یک ملت زخمی دارد،
که قرن‌ها با ترس، تحقیر و قیمومت سر کرده،
و امروز، جرأت کرده است که بایستد.

🔗خطاب به جهان:
ما از مردم جهان نمی‌خواهیم که برای ما بجنگند،
بلکه بخواهند که ما را ببینند.
ما را نه در رسانه‌های رسمی،
که در کوچه‌های ساکت اهواز،
در شب‌های تاریک کردستان، و کپر های سیستان و بلو چستان از قلب جنگلهای گیلان و مازندران، تا گام برون(بندر عباس) و عسلویه و تنب بزرگ و کوچک  تا قشم و کیش و اصفان و شیراز و تهران.
در زندان‌های بی‌نام،ز اوین و قزل الحصار از زندان ارومیه تا زندان زاهدان از زندان اهواز تا زندان شیراز و اصفان از زندان کرمان و رشت تا...
و در چشمان خسته‌ی مادرانی که فرزندانشان را زیر آوار فروپاشی می‌جویند.

حمایت جهانی، در شنیدن صدای ملت است، نه تبلیغات دولت‌ها.
در فشار بر هر قدرتی که با سکوت، جنگ و استبداد را ممکن می‌سازد.

💫خطاب به اپوزیسیون و نیروهای تبعیدی:

اگر هدف، آزادی است،
پس اتحاد باید فراتر از نام، پرچم، ایدئولوژی یا جغرافیا باشد.
قیام مدنی مردم ایران نیاز به بازوی رسانه‌ای، دیپلماسی عمومی، و حمایت روانی و سیاسی دارد.
اکنون، وقت آن نیست که باز هم بر سر رهبری خیالی جدال کنیم.
اکنون زمان پشتیبانی از اراده‌ی مردمی‌ست که هزینه‌ها را در میدان می‌دهند.
🖋و خطاب به ملت ایران:
شما، آگاه‌ترین و رنجدیده‌ترین بازیگر این میدان‌اید.
ما شما را به قهرمان‌بودن فرامی‌خوانیم، نه قربانی‌ماندن.
به ایستادن، نه به جنگیدن.
به بازسازی خویش، نه انتقام از دیگری.

ما نیازی به خدایان تازه نداریم.
ما به خودمان بازمی‌گردیم؛
به جمهور مردم،
به قدرتی که نه در مشت، بلکه در معناست.
نه در شعار، بلکه در کنش همگان
🍂🥀🍂
> ما وارثان دردیم، نه وارثان قدرت.
ما نیامده‌ایم تا بکشیم یا کشته شویم،
آمده‌ایم تا صدای جان انسانی را، از زیر آوار ایدئولوژی و سلطه بیرون بکشیم.

نه به جنگ،
نه به ولایت،
نه به هر دستی که بر گلوی مردم، چتر سیاست می‌کشد.

ما جمهور مردمیم، و فردای این خاک را، خود خواهیم نوشت.

پست مشترک شبکه همگرایی جمهوری خواهان
رسانه همگرایی جمهوری خواهان

https://www.tg-me.com/hamgerayerInternetRepublic
کنفرانس خبری همراه با پرسش و پاسخ،
لطفا در پخش خبر یاری کنید!


دوشنبه، ۲۶ خرداد۱۴۰۴، برابر با ۱۶ جون ۲۰۲۵
ساعت: ۲۱:۳۰ به وقت ایران،
ساعت: ۲۰ به وقت اروپا،
ساعت: ۱۹ به وقت انگلستان،
ساعت: ۱۴ به وقت واشینگتن،

پخش زنده از یوتیوب و اینستاگرام
mrhalloo
و
زوم:

https://us02web.zoom.us/j/81739012685?pwd=OOHpyuiRZ1YE80QNJZiaGnrquGzUQ3.1

Meeting ID: 817 3901 2685
Passcode: 0001


https://www.tg-me.com/Seminar_Republican/29
کنفرانس خبری همراه با پرسش و پاسخ،
لطفا در پخش خبر یاری کنید!


دوشنبه، ۲۶ خرداد۱۴۰۴، برابر با ۱۶ جون ۲۰۲۵
ساعت: ۲۱:۳۰ به وقت ایران،
ساعت: ۲۰ به وقت اروپا،
ساعت: ۱۹ به وقت انگلستان،
ساعت: ۱۴ به وقت واشینگتن،

پخش زنده از یوتیوب و اینستاگرام
mrhalloo
و
زوم:

https://us02web.zoom.us/j/81739012685?pwd=OOHpyuiRZ1YE80QNJZiaGnrquGzUQ3.1

Meeting ID: 817 3901 2685
Passcode: 0001


https://www.tg-me.com/Seminar_Republican/29
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
در هیاهوی خبرها!
در میان غرش انفجارها!
زیر فشارِ کمرشکن فقر، بیکاری و...
صدای ویولن، طنین خاموشیِ ملتی را در برابر هجومِ «حادثه‌ها» فریاد می‌زند!


هم‌میهنانِ آزاده!
جنگ شده و ادامه هم دارد!
ایران در آتش می‌سوزد!
جمهوری اسلامی دیگر نیست!
به‌جای شعار توخالی «نه به جنگ، نه به جمهوری اسلامی»، باید فریاد
زد:
درهای زندان‌ها را باید شکست!
فرزندانِ شایسته‌ی ملت را آزاد کنید!

پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی 🌹✌️


اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2709
نویسنده :فعل همیشه مجهول!
کامران چاه تل(ترکیه)
چهار شنبه/۱۸/ژون/۲۰۲۵


https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
🔴نقشه اختاپوس، بوسه مرگ و وجدان گم‌شده جهانی: چرا مردم ایران هنوز نجوشیده‌اند؟

در لحظه‌ای ایستاده‌ایم که تاریخ، لب فروبسته اما نگران به ما خیره شده.
بازی تازه آغاز نشده، بلکه وسط زمین است و خون روی خاک ریخته‌شده.
اسرائیل نه در حال تدارک، بلکه در حال اجرای مرحله‌ای از پروژه امنیتی "اختاپوس" است  هدف نه تنها مرگ فرماندهان و مهندسان نظام، بلکه تجزیهٔ شبکه تصمیم‌سازی امنیتی ایران و خشکاندن مغزهای عملیاتی نظام.

از بیروت تا دمشق، از اصفهان تا کرمان، تا حتی ژرفای پنهان در تهران،
جغرافیای قتل‌های تاکتیکی و انفجارهای نقطه‌ای دیگر «حادثه» نیست.
این، اجرای «بوسه مرگ» است: زنجیره‌ای از اصابت‌های محدود با اثر روانی بلندمدت، بدون ایجاد آشوب عمومی.
نه به قصد انقلاب مردم، بلکه به هدف فرسایش رژیم.
سیاست «غلیان بی‌انفجار».


🔴و اما سؤال کلیدی: چرا با این‌همه فشار، مردم هنوز نجوشیده‌اند؟

آیا ملت ایران خسته‌اند؟ ترسیده‌اند؟ یا منتظرند؟
پاسخ این است: ملت ایران بی‌اعتماد شده‌اند.

بی‌اعتماد به جهانی که در بیانیه گروه ۷، درباره اوکراین فریاد می‌زند ولی درباره ایران تنها چند خط سرد می‌نویسد.

بی‌اعتماد به اپوزیسیونی که یا در خواب دیاسپورایی فرو رفته، یا در چرخه بیانیه‌های بی‌دندان می‌چرخد.

بی‌اعتماد به دول غربی که ترجیح می‌دهند با رژیمی خون‌آلود اما قابل پیش‌بینی، کنار بیایند تا با مردمی خشمگین و سرنوشت‌نامعلوم.


در چنین شرایطی، مردم چشم می‌دوزند به نشانه‌ها.
و چه نشانه‌ای دردناک‌تر از سخنان پزشکیان، رئیس‌جمهور منصوب ولی‌فقیه، که نه از مردم سخن گفت، نه از تغییر، بلکه از «ادامه وضع موجود» با چهره‌ای نرم‌تر.
و در همان روز، توییت خامنه‌ای: خونسرد، با زبانی تحقیرآمیز، حاوی پیام برای بدنه امنیتی:
“مهم نیست چند نفر بروند، ما همچنان ایستاده‌ایم.”

این توییت نه بی‌محابا بود و نه بی‌هدف؛
کُد دستوری به سپاه و وزارت اطلاعات بود که بازی هنوز تمام نشده  بلکه تازه به فاز بقا وارد شده‌ایم.


✔️تحلیلگران جهانی چرا سکوت کرده‌اند؟

چون در اتاق‌های امنیتی غرب و حتی روسیه و چین، ایران به‌عنوان محور کنترل بحران بازتعریف شده.
نظامی ضعیف‌شده ولی باقی‌مانده، بهتر از یک کشور بی‌دولت و در حال انفجار است.

غرب با خود می‌گوید:

«اگر جمهوری اسلامی فروبپاشد، جایگزین کیست؟»

«نیروی ریشه در خاک و سر بر آسمان و با اقتدار و با پیکره وتنه و بنیه اجتماعی کیست؟ »

«چه تضمینی هست که نفت و امنیت خلیج فارس دست مردم بی‌سازمان بیفتد؟»


پس سکوت کرده‌اند، آگاهانه.
و این سکوت، بخشی از پروژه مهار ملت ایران است.
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

📍و اپوزیسیون؟ چرا بازهم غایب است؟

در برابر نقشه‌های چندلایه، اپوزیسیون ما هنوز در لایه‌ی اول مانده:

نه ساختار دارد،

نه فرماندهی یکپارچه،

نه روایتی برای خلق انگیزه در ملت.
و بدتر از همه، نه‌تنها با هم گفت‌وگو نمی‌کنند، بلکه از ترس سوختن، دست به آتش نمی‌زنند.


📌تحقیر نمی‌کنیم، اما از تحسین هم خبری نیست.
ما به‌جای قهرمان‌سازی‌های زودهنگام، منتظر اولین کسی هستیم که بگوید:
"حاضر به پرداخت هزینه‌ام، نه برای خود، که برای این ملت."


راهکار؟ از تحلیل امنیتی تا بازسازی اعتماد عمومی

۱. شناخت پروژه دشمن: مردم باید بدانند پروژه اسرائیل برای آزادی نیست؛ برای مهار جمهوری اسلامی‌ست، و بی‌حرکت‌ماندن مردم بخشی از موفقیت آن است.
۲. برهم‌زدن معادله سکوت: رسانه‌ها و کنشگران باید وجدان جهانی را نه با التماس، که با افشاگری مستند بیدار کنند.
۳. بازسازی اپوزیسیون میدانی: با حضور نیروهای رادیکال و نسل نو، نه نسل سهم‌خواه و محافظه‌کار.
۴. استفاده از زبان هنر، رسانه، خلاقیت: میدان مبارزه، فقط خیابان نیست؛ هر صدایی، هر تصویر و هر روایتی باید به «هم‌افزایی میدان» ختم شود.


و در پایان: این بوسه مرگ، مال کیست؟

آیا این بوسه مرگ بر چهره جمهوری اسلامی خواهد نشست؟
یا بر پیشانی ملتی که از سوی همه وانهاده شده؟

پاسخ هنوز در میدان است.
و ما،
قلم در دست، صدا در گلو، و امید در چشم،
می‌نویسیم که فردا کسی نگوید:
"هیچ‌کس نگفت. هیچ‌کس نفهمید."
🖋نویسنده مقاله:کامران چاه تل(ترکیه)
چهارشنبه ۱۸/ژون/۲۰۲۵
🙏🌹
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌🖋فرمان ملی برای شکستن زنجیرها | هشدار آخر به سرکوبگران | فراخوانی به احزاب و دیاسپورا

به نام ملت ایران
و به نام آزادگان در بند
و به نام خشم فروخورده‌ی نسل‌ها
و به نام قانون، داد، و حق حاکمیت مردم

ای احزاب، جریان‌های سیاسی، نهادهای دیاسپورا، و تمامی صداهایی که هنوز قلب‌شان برای ایران می‌تپد!
زمان آن رسیده که از بیانیه عبور کنیم، از احتیاط‌های دیپلماتیک فاصله بگیریم و به زبان حقیقت، خطر، نجات و هشدار سخن بگوییم.

در سایه‌ی تاریک‌ترین روزهای میهن، فرزندان شجاع ملت ما زندانیان سیاسی، دانشجویان، دختران و پسرانی که در برابر ماشین مرگ ایستاده‌اند ، بار دیگر در خطر جدی قرار گرفته‌اند.
رژیم جمهوری اسلامی، با سوءاستفاده از بحران منطقه‌ای و بهانه‌ی جنگ اسرائیل، ممکن است در سکوت جهانی و بی‌تفاوتی برخی جریان‌های خارج‌نشین، به کودتایی پنهان علیه زندانیان سیاسی دست بزند.

🔴 هشدار جدی: هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای در زندان‌ها رخ دهد.
خاموشی رادارها، وضعیت جنگی، غیبت نهادهای ناظر بین‌المللی و سیاست فریبکارانه‌ی "پاکسازی مخفیانه" همه نشانه‌هایی هستند که می‌گویند: باید پیش‌دستی کرد.

آیا وقت آن نرسیده که قفل زندان‌ها را بشکنیم
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
لطفا با دقت به تصویری که خانم یاسمین پهلوی منتشر کرده‌ و سخنان آقای رضا پهلوی، نگاه و دقت کنید!

سپس تصور کنید که در پایتخت و دیگر شهرهای ایران هستید که از وحشت بمبها نمی‌دانید چه باید بکنید...
خب، حالا:

آیا فکر می‌کنید این خاندان می‌توانند سازنده‌ی ایران باشند؟
آیا گمان می‌کنید سلطنت‌طلبان و پهلوی‌پرستان دغدغه‌ی مردم ایران را دارند؟
آیا این خانواده به درد و رنج مردم می‌اندیشند یا رسیدن به تاج و تخ از دست رفته؟


وقتی به این پرسش‌ها فکر کردید، فقط به این نکات هم توجه داشته باشید:

اسرائیلی‌ها ایران را بمباران می‌کنند چون ۴۶ سال ملایان گفته‌اند که خواهان نابودی اسرائیل هستند.
چیزی به نام «حقوق بشر» در سرلوحه‌ی سیاست‌های غرب، امریکا به‌ویژه اسراییل، قرار ندارد!
«خدایی» هم نیست که از آسمان، آتشی بر هواپیماهای اسرائیلی ببارد و جان مردم را از "شر مطلق" موجود رها کند!

خب، پس تکلیف چیست؟

هم‌میهنان آزاده،
راه آزادی از سرنگونی این رژیم تبهکار می‌گذرد و این مسیر را جمهوری‌خواهان دموکرات ملی می‌توانند هموار کنند. هیچ امیدی به نیرویی نیست جز نیروی ملت‌مان.

پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی 🌹🙏

اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2711
نویسنده؛ کامران چاهتل(ترکیه)
شنبه/۲۱/ژون۲۰۲۵
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand


🔴جنگِ قدرت و قدرتِ جنگ | روایت شکستن استخوان بشر زیر آوار حماقت سیاسی.

جهان، میدان گمشده‌ای‌ست که در آن، عقل با چکمه نظامی له شده، و وجدان با پرچم‌های خونین به دار کشیده می‌شود.
جنگ، نه آغاز دارد و نه پایان، تنها نقاب عوض می‌کند؛ گاه به شکل موشکی در شب، گاه به شکل تحریمی در روز.
جنگ، نه در خاکریزها آغاز می‌شود و نه در مذاکرات پایان می‌یابد؛ از اعماق عقده‌های تاریخ و گرسنگی قدرت تغذیه می‌کند.

جنگ اخیر میان اسرائیل و ایران، صرفاً پرده جدیدی‌ست از تراژدی‌ای کهنه:
نمایشی خیمه‌شب‌بازی با نخ‌هایی از نفت، مذهب، و بازار تسلیحات،
که در آن، هر گلوله فقط یک بدن را نمی‌درد، بلکه هزاران رؤیا را در رحم مادران خفه می‌کند.

ما در دورانی زندگی می‌کنیم که "بمب" زبان سیاست شده، و "سکوت" اپوزیسیون‌ها پژواکی‌ست از بن‌بست‌های فکری‌شان.
احزاب، به‌جای آن‌که تبر افسانه جنگ را بشکنند، خود به سایه‌های بی‌رنگ این افسانه بدل شده‌اند.
نه چون خواهان جنگ‌اند، بلکه چون توان مخالفت مؤثر را از کف داده‌اند؛
آن‌ها صدای آن زنگی نیستند که باید پیش از فروریختن سقف انسانیت به صدا درآید.

جنگ، نام دیگر "بی‌کفایتی گفت‌وگو"ست.
وقتی دیالوگ می‌میرد، دیوار بالا می‌رود.
وقتی اپوزیسیون از حقیقتِ صلح خجالت می‌کشد، فاشیسم از حقیقتِ جنگ شرم نمی‌کند.

امروز، نه‌تنها دولت‌های جنگ‌طلب، بلکه اپوزیسیون‌های خواب‌زده، شریک جرم‌اند.
از اسرائیل تا ایران، از روسیه تا غزه، از سودان تا اوکراین،
صحنه‌ها پر از بازیگرانی‌ست که نقش “نجات انسان” را نمی‌پذیرند، چون بودجه‌اش تأمین نشده.

در سیاست امروز، صلح اسپانسر ندارد.
اما بمب، همیشه مشتری خود را پیدا می‌کند.

استعاره جنگ، همان دیوی‌ست که در آینه قدرت، صورت بشر را می‌بلعد.
قدرتی که خود را از شعله‌های خشونت تغذیه می‌کند، تنها ویرانی می‌زاید،
و جنگ، رحمِ این قدرت است: نوزادش همیشه مرده به دنیا می‌آید.

در این کارزار بی‌پایان، جای اپوزیسیون کجاست؟
چرا آنها که باید به خنثی‌سازی جنگ برخیزند، خود منفعل‌ترین تماشاگران شده‌اند؟
شاید چون در آینه رسانه، بیشتر به دنبال تصویر خویش‌اند تا تأثیر خویش.
شاید چون جرأت آن را ندارند که همزمان با چند اژدها بجنگند: استبداد، امپریالیسم، بنیادگرایی، و توهم قهرمانی.

در جهانی که قدرت، هنر کشتن با لبخند شده،
وظیفه اپوزیسیون، باید احیای شرافتِ ایستادن بدون اسلحه باشد.

نه آنکه فقط به قربانیانِ خودی بپردازند،
بلکه صدای وجدان جهانی باشند برای همه‌ی کسانی که خاکستر جنگ در شش‌هایشان مانده.

جنگ، نیایش بی‌خدایان قدرت است.
و هر که در برابر آن خاموش است، در محراب همین بی‌خدایی، زانو زده.

اگر روزی این جهان نجات یابد،
نه به مدد موشک‌های هوشمند، بلکه به صدای کسانی خواهد بود که
جرأت کردند در میانه تیر و تفنگ، آواز صلح سر دهند؛
بی‌آنکه خود را پیامبر بنامند.

نویسنده؛ کامران چاه تل (ترکیه)
شنبه /۲۱/ژون/۲۰۲۵
🙏🌹
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
تحلیل تویت مدودف
کامران چاه تل (ترکیه)
دوشنبه/۲۳/ژون/۲۰۲۵
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

بازی پوکر دیوانگان: ایران، مردان دیوانه و بازتعریف نظم جهانی

🖋️ تحلیل ویژه برای انتشار در وب‌سایت رسمی حزبی جمهوری‌خواهان دموکرات ایران

💥در میانهٔ دود و آتش حملات شبانه B2های آمریکایی به سایت‌های هسته‌ای ایران، صدای مهیبی در سطح ژئوپولیتیک جهان طنین انداخت: توییت تهدیدآمیز دیمیتری مدودف. پیامی سه‌سطری، اما مملو از معنا، که چیزی نبود جز اجرای بی‌پردهٔ تئوری مرد دیوانه در صحنهٔ نوین رقابت قدرت‌ها.

اینجا دیگر نه جنگ نیابتی است، نه صرفاً پرونده هسته‌ای ایران؛ اینجا میزِ پوکری است که دیوانگان به آن نشسته‌اند، و کارت ایران با لرزش دست قدرت‌های جهانی بازی می‌شود.


🤠اجرای تئوری مرد دیوانه: از نیکسون تا مدودف

نیکسون دهه‌ها پیش برای مرعوب‌سازی ویتنام، خود را به «دیوانه‌ای غیرقابل پیش‌بینی» بدل کرد. حالا مدودف، مهره‌ای از روسیه‌ی پوتینی، دقیقاً همین نقش را با ظرافت اما تهدیدآمیز بازی می‌کند:

> "غنی‌سازی ادامه دارد. سلاح اتمی تولید خواهد شد. کشورهایی آماده‌اند ایران را به کلاهک هسته‌ای مجهز کنند."


🔳این لحن نه صرفاً بلوف سیاسی است، بلکه یک سلاح روانی استراتژیک است که هدف آن نه آمریکا، بلکه بازیگران حاشیه‌ای‌تر و محافظه‌کارتر مانند اتحادیه اروپا، عربستان و حتی اسرائیل است.

🔴آمریکا: قدرت برتر، در جست‌وجوی تغییر رژیم

در سوی دیگر این پوکر، آمریکا دستِ بالا را دارد. پرنده‌های نامرئی B2 تنها آغاز بودند. تنها چند ساعت بعد از بمباران، سناریوی آشکار "Regime Change" یا تغییر نظام بار دیگر روی میز آمد. این نه تنها یک تهدید نظامی، بلکه یک عملیات روانی تمام‌عیار است:

نمایش قدرت بازدارنده‌ی بی‌نقص

القای تزلزل داخلی در ساختار امنیتی ایران

برانگیختن صف‌بندی ایدئولوژیک جهانی علیه محور تهران-مسکو-پکن

اما سوال اینجاست: آیا این تهدید واقعی است یا صرفاً یک بلوف تاکتیکی دیگر؟


🧩آیا جنگ در راه است؟

با وجود همه‌ی سروصداها، واقعیت این است که هیچ‌کدام از بازیگران اصلی تمایلی جدی به جنگی تمام‌عیار ندارند:

روسیه درگیر اوکراین است؛ جنگی که منابعش را می‌بلعد.

آمریکا در حال بازی دوگانه بین تهدید و مذاکره است.

چین فعلاً به جای توپ، به تراز بازرگانی‌اش چشم دوخته است.


اما خطر درگیری‌های محدود و منطقه‌ای یا جنگ نیابتی شدیدتر در خاک عراق، لبنان، سوریه و یمن بسیار بالاست. در چنین سناریویی، ایران دقیقاً همان چیزی می‌شود که نباید بشود: میدان آزمایش و قربانیِ وزن‌کشی ابرقدرت‌ها.
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

🃏کارت ایران: بازی یا قربانی؟

بلوف‌های روسیه درباره تجهیز ایران به بمب هسته‌ای، بیشتر یک باج‌گیری ژئوپولیتیکی است تا واقعیتی در دست اجرا. در واقع، ایران تبدیل شده به کارت بازی شرق برای چانه‌زنی با غرب:

هر چه بحران بیشتر، امتیاز بیشتر در اوکراین یا تایوان

هرچه تهدید بیشتر، امکان بازتعریف سیستم امنیت جهانی

اما در این بازی، کارت‌ها می‌سوزند، و این خطر وجود دارد که کارت ایران پیش از آن‌که ارزش خود را اثبات کند، در آتش این بازی بسوزد.


🔗پروژه نظم نوین جهانی: ایران در کجای معادله؟

آنچه امروز می‌بینیم، تنها بخشی از یک پروژه عظیم‌تر است: گذار از نظم پساجنگ جهانی دوم به نظمی چندقطبی با بازتعریف نقش‌ها و ائتلاف‌ها. در این پروژه:

ایران ابزاری است برای سنجش واکنش غرب به تهدیدات نوظهور

تهران، هم‌زمان وسیلهٔ وزن‌کشی روسیه و موضوع ترس اسرائیل است.

و شاید هدف نهایی: ایجاد بلوک جدید اوراسیایی-اسلامی در برابر ناتو و بلوک آتلانتیک

📍نتیجه‌گیری: با چشمان باز در میدان دیوانگان

ما اکنون نه در یک نبرد مرسوم، بلکه در یک پوکر هسته‌ای با دیوانگان قدرت‌طلب گرفتار شده‌ایم. در این بازی:

هر لبخند تاکتیکی می‌تواند ماسک یک تهدید بزرگ باشد.

هر ائتلاف می‌تواند پوششی برای معامله‌ای پنهانی باشد.

و هر کارت (ایران، تایوان، اوکراین...)، می‌تواند آخرین برگ برنده یا اولین قربانی باشد.

اگر جمهوری‌خواهان، دموکرا‌ت‌ها، و روشنفکران ایرانی، این بازی را تنها از زاویهٔ تهدید مستقیم نظامی یا بحران هسته‌ای تحلیل کنند، دامی بزرگ‌تر در حال تدارک است.

وقت آن است که با تحلیل عمیق، ابتکار دیپلماتیک، و وحدت راهبردی ملی، بازی را به سود مردم ایران و در راستای صلح و آزادی بازتعریف کنیم.

🖊️ تحلیل تویت مدودف.
کامران چاه تل(ترکیه)
دوشنبه/۲۳/ژون/۲۰۲۵
🌹🙏
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
VID-20250623-WA0064.mp4
3.9 MB
پست مشترک دوشنبه دوم تیر ۱۴۰۴

📍بیانیه‌ی ۱۵۰ کنشگر سیاسی، نهادهای سیاسی و رسانه های اجتماعی در دفاع از صلح و رد جنگ

📍نه به جنگ، نه به تجاوز اسراییل، نه به غنی سازی و نه به حکومت اسلامی

📍 آری به اتحاد، هماهنگی و همکاری جامعه‌ی مدنی، نیروهای اجتماعی دموکراسی‌خواه ، شخصیت ها و احزاب و‌ نهادهای عمدتا جمهوری‌خواه دمکرات برای گذار از جمهوری اسلامی به دمکراسی پایدار، نظمی نوین و انسانی.

#نه_به _جنگ
# نه _به _غنی سازی
#نه_به_تجاوز_نظامی_اسرائیل
نه_به_جمهوری_اسلامی

متن کامل این بیانیه و امضاها را در لینک زیر ببینید،.
👇👇👇👇👇
https://tinyurl.com/4mf8sy22

پست مشترک شبکه همگرایی جمهوری خواهان سکولار دمکرات ایران

رسانه همگرایی جمهوری خواهان
👇👇👇👇
https://www.tg-me.com/hamgerayerInternetRepublic
با درود
در پخش آن ما را یاری دهید
با مهر

https://www.tg-me.com/Seminar_Republican/33
نویسنده :کامران چاه تل(ترکیه)
سه شنبه /۲۴/ژون۲۰۲۵

🔴هیچ چیز از هیچ‌کس بعید نیست

در سرزمینی که جلاد می‌گرید و شاعر، دشنه می‌کشد، بعید است که چیزی بعید باشد. ما در جامعه‌ای زیسته‌ایم که اعتماد، کالایی کمیاب‌تر از بنزین شده و لبخند، یا مقدمهٔ یک خیانت است یا ماسکی بر چهره‌ای پوسیده.
🍂باز هم هیچی، از هیچ کس بعید نیست.
در ایران، آدم‌ها نه «نقاب» می‌زنند، بلکه کلکسیون ماسک دارند. صبح با ماسک انقلابی از خواب بیدار می‌شوند، ظهر با ماسک وطن‌فروش سلفی می‌گیرند، شب هم با ماسک قربانی حکومت در توییتر ناله می‌زنند.

اینجا روان انسان، شبیه کیف زنانه است: پر از خرت‌وپرت، ترس، آرایشِ ریا، و کلیدهایی که هیچ دری را باز نمی‌کنند.
مردم، قربانیان زنده‌مانده‌ی سوء‌استفاده‌های عاطفی، سیاسی و مذهبی‌اند. از بچگی بهشان گفته‌اند: «حقی نداری، اما مقصری». نتیجه‌اش این شده که یا خودشیفته‌اند یا خودویران‌گر؛ وسط نداریم.

اعتماد؟ فقط وقتی هست که دوربین نباشد و جای سود نباشد.
و سیاست؟ صحنه‌ی تئاتری‌ست که بازیگرانش هر شب نقش عوض می‌کنند و تماشاچیان، همان‌هایی هستند که دیروز به بازیگر قبلی فحش داده‌اند.

در چنین جایی، نه تنها هیچ چیز از هیچ‌کس بعید نیست، بلکه اگر چیزی بعید باشد، آدم باید شک کند!

نویسنده:کامران چاه تل(ترکیه)
سه شنبه/۲۴/ژون/۲۰۲۵
🙏🌹
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
📍
به نام خدای آزادی
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

«به کدامین گناه کشته شدند؟!!!»
روزهای آخر با هم بودیم؛ با مهرانگیز.
بظاهر همه چی آرام شده بود. برگشتیم. غافل از اینکه آرامشی در کار نبود.
خبر حمله به اوین، آنهم فقط سردرش، به نوعی کوچک کردن فاجعه ای بود که در آنجا اتفاق افتاده بود.
بلافاصله آقای نوری‌زاد زنگ زدند و گفتند: «حالمان خوب است، نگران نباشید؛ من در نمازخانه مشغول نقاشی بودم که طلق های پنجره شکست و بر سر و روی من ریخته شد. بند ۷ کامل آسیب دیده و زندانی‌های بسیاری کشته یا زخمی شدند؛ فعلا درِ‌‌ بند را بسته اند و ما از بیرون خبری نداریم.»
به او گفتم: من الان به سمت اوین حرکت می‌کنم. باید همه شما را آزاد کنند. او گفت: «کاری نکنید.» من تصمیم خود را گرفته بودم؛ هرچه باداباد.
ولی از آنجا که ما فقط معمولا از یک زاویه به ماجرا و زندگی نگاه می‌کنیم، و از بازی روزگار غافلیم؛ پای من به اوین نرسید.
دخترم؛ "فایزه" تماس گرفت و گفت: «مامانِ آرش را پیدا نمی‌کنیم. در دسترس نیست. هرچه تلاش می‌کنیم نیروهای امنیتی اجازه ورود به منطقه را نمی‌دهند.
منزل مهرانگیز عزیز نزدیک اوین بود. نهایتا ساعت ۳ توانسته بودند خود را به آنجا برسانند.
فائزه دوباره تماس گرفت؛ درحالیکه بشدت گریه می‌کرد؛ گفت: «مامان، مامان آرش نیست. من و آرش داریم میریم بیمارستان‌هارو بگردیم.»
دو روز گشتند. به همه جا سر زدند؛ صحنه‌هایی دیده بودند که در تمام عمرشان ندیده بودند. صدای گریه‌هاشان هنوز در سر من پیچ و تاب می‌خورد.
بعد از ظهر روز دوم، به بهشت زهرا، سالن معراج الشهدا هدایت شدند. ۳ ساعت در صف ایستادند.
جسد شناسایی شده بود، کارت ملی همراهش بوده؛ در آن زمان بدنبال کاری از منزل خارج شده و موج انفجار جانش را گرفته بود.
در آن لحظه به او چه گذشته و آیا زودتر می‌شد او را نجات داد یا نه؟ هیچ نمی دانیم.
فقط می دانیم: «به صورت نمادین به سر در اوین حمله شده.»
به آنها گفته بودند؛ به دلیل ازدحام تا دو سه روز اجازه دفن ندارند.
غروب برگشتند و چه برگشتنی، خسته و زار...

مهر انگیز رفت. یکی از مهربانان عالم کم شد؛ یکی از هنرمندان این مرز‌و‌بوم کشته شد. او نقاش بود. بر بوم نقش می‌کشید و بر بوم زندگیش بهترین نقشها را کشید و پر زد و رفت.
و اما، یک پرسش بزرگ رهایمان نمی‌کند:
به کدامین گناه، این همه انسان‌های بیگناه کشته شدند؟! به کدامین گناه…..؟!

جنگ به ظاهر پایان یافته؛ ولی جنگ بین تاریکی و نور، جنگ بین حق و باطل همچنان ادامه دارد.

زندانیان اوین را شبانه تا پگاه صبح، به تهران بزرگ منتقل کردند، با دهها اتوبوس، مانند آواره ها... همه را پراکنده کرده‌اند.
آقای نوری‌زاد، با آقای نقوی زندانی سیاسی باهم هستند. در سالنی پر از جمعیت، بدون امکانات و کاملا از احوال یکدیگر بی خبر.

با این شرایط، چرا آزادشان نکردید..؟! چرا آزادشان نمی‌کنید…..؟!!!
چرا؟؟؟؟
نگرانی ما را پاسخ بدهید.

فاطمه ملکی
۵ تیر ۱۴۰۴
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
نویسنده:کامران چاه تل (ترکیه)
شنبه/۲۸/ژون/۲۰۲۵


🖋️ نیش زهرآگین بی‌عملان؛ و نقدی علمی بر رفتارهای بی‌ریشه
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand

تحولات جدی سیاسی، پیش از هر چیز نیازمند شناخت مسئله، طراحی مدل، خلق میدان مشترک و حفظ اخلاق سیاسی است. هر کوششی که با هدف گفت‌وگو، بازسازی اعتماد و همگرایی میان نیروهای جمهوری‌خواه آغاز شود، بنا به ذات خود دموکراتیک، باز و قابل نقد است؛ اما نقد، آن‌گاه معنا دارد که دارای منطق، پیشنهاد جایگزین، و فهمی از ساختار سیاسی باشد—نه با فحش و ژست‌های مجازی و نمایش‌نامه‌های «خودمحورانه».

ما امروز شاهد نوعی تلاش نابالغانه برای فروکاستن حرکت جمهوری‌خواهان به یک طرح «بی‌اعتبار و فئودالی» هستیم؛ بدون ارائه حتی یک مدل اجرایی، بی‌آنکه سابقه‌ای از ساختار یا کنش جدی در میان باشد.

بیایید دقیق شویم:

۱. تحلیل گام‌به‌گام: از تئوری تا اجرا

پروژه «همگرایی جمهوری‌خواهان» نه یک شوآف رسانه‌ای، بلکه بر پایه‌ی:

منشور اخلاقی اولیه،

مدل باز برای عضویت طیف‌های متکثر،

تقسیم وظایف اجرایی با امکان چرخش در مسئولیت،

و فراخوان برای ایده‌ها و طرح‌های جایگزین
شکل گرفته است؛ و هر مرحله از آن، مستند، مشارکتی و قابل ارزیابی است.


🧩ادعای ساختار «رانتی یا فئودالی» وقتی خنده‌دار است که مدعیانش حتی یک سند پیشنهادی، نقشه راه یا مدل جایگزین عرضه نکرده‌اند. نقد بدون آلترناتیو، نمایش اعتراض نیست ، پنهان‌کاری بی‌عمل است.

۲. تحلیل روان‌شناختی: از حسادت تا روان‌پریشی سیاسی

رفتارهای اخیر از سوی برخی افراد، بیش از آن‌که سیاسی باشد، واکنش‌های روانی‌ست به حذف‌شدگی خیالی. فردی که بدون دعوت و بدون طرح قبلی، وارد جلسه‌ای می‌شود و توقع دارد بی‌تدارک، سکان به او سپرده شود، نه دغدغه‌مند بلکه «اسیر توهم مأموریت شخصی» است.

ادبیات سخیف و نمادهای بصری توهین‌آمیز (مثل نمایش انگشت وسط)، نه از سر تحلیل بلکه از نشانه‌های سندرم عدم بلوغ سیاسی، خودبزرگ‌بینی جبرانی و درماندگی در مدیریت ناکامی‌های گذشته است.

نیشِ عقرب، از سر دشمنی نیست؛ اقتضای طبیعت مسمومش است.

۳. بررسی عملکرد: آنچه نکرده‌اند، آنچه تخریب می‌کنند

آن‌هایی که امروز ژست «مصلح طردشده» می‌گیرند، در طی سالیان نه ساختار ایجاد کرده‌اند، نه پیوند پایدار ساخته‌اند، نه حتی در لحظات بحران، توان بسیج اجتماعی یا سیاسی داشته‌اند. کارنامه‌ی آنان، دفترِ سفیدِ نیات ادعایی است.

و امروز، چون دیگر گوش شنوایی نیست، تریبون تهدید می‌شود.

۴. دفاع از مدل جاری: نه فرقه، نه رانتی، نه ژن‌سالار

کنفرانس جمهوری‌خواهان، دعوتی است از همه، و متعلق به هیچ گروه خاصی نیست. حضور زنان، جوانان، اقلیت‌ها، کنشگرانِ بدون پیشینه‌ی حزبی، نشانه‌ی آن است که این حرکت، در حال پوست‌اندازی است.

آنان که این ساختار باز را «غیردموکراتیک» می‌خوانند، یا تعریف دموکراسی را در حلقه‌ی خودی‌ها خلاصه کرده‌اند، یا تحملِ بازی برابر در میدان مشارکت را ندارند.

۵. نتیجه‌گیری نهایی: پاسخی به شورش ناپخته‌گان

آنکه جز «خود» را نمی‌بیند، سیاست را ملک شخصی پنداشته است. آنکه به جای طرح، به ناسزا پناه می‌برد، فاقد زبان گفتگوست. آنکه حضورش فقط با تخریب دیگران معنا می‌یابد، نه کنشگر بلکه مانع است.

اما مهم‌تر آن است که پروژه‌ی ما به افراد گره نمی‌خورد؛ به اندیشه و عمل گره خورده است. ما از هیچ نقدی نمی‌هراسیم؛ اما در برابر نیش‌های مسموم، سکوت نخواهیم کرد.

با زبان علم، با اخلاق سیاست، با هوشیاری جمعی، راه خود را می‌رویم.
و آنکه از درون زهر می‌پراکند، نه دشمن ما، بلکه زندانی خویش است.
نویسنده :کامران چاهتل(ترکیه)
شنبه /۲۸/ژون/۲۰۲۵
https://www.tg-me.com/resanekgabarishahrvand
حماقت خامنه‌ای و خطر بمباران دوباره ایران!

پس از اعلام آتش‌بس، که سران تبهکار رژیم ملایان با هزاران خواری و خفت به آن تن دادند! پس از حمله‌ی احمقانه و توخالی خامنه‌ای به فضای کشور همسایه قطر و ژست پوشالی حمله به نیروهای آمریکایی در آنجا! حالا خامنه‌ای با صدایی لرزان و چهره‌ای پریشان، اعلام «پیروزی» کرد!

نتیجه‌ی نمایش این ابله جهانی که تا چند روز قبل از جنگ، با قاطعیت میگفت، «نه مذاکره میکنیم و نه جنگ میشود» ، چیزی نبود جز، مرگ ذوب شدگانش در بمباران اسراییلیان سرکوب، دستگیری، شکنجه و اعدام‌های بیشتر.

در این میان، دونالد ترامپ، با لحن دوگانه‌ای ظاهر شد: از یک‌سو از آتش‌بس استقبال کرد و از سوی دیگر هشدارهایی جدی داد.
او پس از اجرای آتش‌بس گفت:
«وقت آن رسیده که منطقه نفسی بکشد. ما آتش‌بس را آغاز کردیم و انتظار داریم طرفین به آن احترام بگذارند... شاید وقت گفت‌وگو با ایران هم رسیده باشد».
(فاکس نیوز، ۲۵ ژوئن ۲۰۲۵)

اما تنها چند روز بعد، با مشاهده‌ی لفاظی‌های خامنه‌ای و فعالیت‌های نظامی مشکوک رژیم، موضع ترامپ تندتر شد. او در سخنرانی رسمی خود در واشنگتن (۲۷ ژوئن ۲۰۲۵) هشدار داد:
«ایران نابود شده، سه منطقه هسته‌ای‌اش به‌کل از بین رفته‌اند... و اگر دوباره تن به غنی‌سازی بدهد، با تحریم‌های جدید و حملات نظامی گسترده‌تر مواجه خواهد شد.»

ترامپ در Truth Social نیز نوشت:
«اگر ایران برنامه‌ی غنی‌سازی اورانیوم را از سر گیرد، ما دوباره آن را بمباران خواهیم کرد، مطمئنا»!

و در بیانیه‌ای دیگر تأکید کرد:
«ما تحریم‌ها را کنار نخواهیم گذاشت، مگر آن‌که ایران به‌طور آشکار به آتش‌بس پایبند باشد و آماده‌ی گفت‌وگو شود. دشمنی همیشگی سیاست ما نیست؛ اما فریبکاری هم تحمل نخواهد شد.»

اعلام این «پیروزی» مضحک از سوی خامنه‌ای، در کنار لفاظی‌های تحریک‌آمیز رژیم، نه‌تنها امید به دستیابی به صلحی پایدار را برای منطقه خاموش کرد، بلکه خطر یک جنگ تمام‌عیار دیگر، در دل خاک ایران را افزود.

در چنین شرایطی، نه‌تنها وحشت از شنیدن صدای انفجار بمب‌ها، نابودی سرمایه‌های مردم و کشته‌شدن بی‌گناهان بر مردم چیره خواهد شد، بلکه سپاهیان و ستم‌پیشگان نیز در زیر بمباران و در برابر قیام مردم خشمگین، هر ثانیه سایه‌ی مرگ را حس خواهند کرد.

هم‌میهنان آزاده!
تا زمانی که رژیم کودک‌کش و ضدایرانی خامنه‌ای پابرجاست، سایه‌ی مرگ، تباهی و حقارت بر کشورمان حاکم خواهد بود.
اجازه ندهید که این احمق ایران را دوباره با خطر بمباران مواجهه نکند!

اگر برای خود و فرزندان‌مان، تنها زنده‌بودن را نمی‌خواهیم و اگر زندگی شایسته‌تری را آرزو داریم، باید خود را سازمان‌ و سامان‌دهیم و در یک قیام ملی، این شرّ مطلق را برای همیشه از سرزمین‌مان پاک کنیم.
خامنه‌ای زندگی ما را در دست دارد، تا فرصت هست دست این دیوانه تبهکار را قطع باید کرد.

پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی 🌹✌️

اکبر کریمیان
https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2720
2025/10/31 06:23:35
Back to Top
HTML Embed Code: