🔥یه زمانی از زندگیـم اونقدر برای هرچیزی تلاش میکردم و حرص میخوردم که اگر هم اون چیز رو به دست میاوردم دیگه ذوقی براش نداشتم!
چون انقدر به خودم سخت گرفته بودم که از مسیرم هیچ چیز نفهمیده بودم
و هیچ لذتی نبرده بودم!
به نـظرم اینکه تـو رسیدن به هرچیزی زندگی کنی و زندگی کردن رو به بعد موکول نکنی این درسته!
این درسته که درک کنی تموم اتفاق هایی که برات میوفته ،
یه تجربه بزرگ یا کوچیکه از زنـدگیت!

من اینو فهمیدم که خوشـبختی چیزی نیست که بقیه از زندگی میخوان!
خوشبختی دقیقا همین الانه که نمیدونی بعدا چی میشه!
خوشبختی همینه که به امـید فردا کارهای کوچیک و بزرگت رو لیست میکنی تا سر موقع انجام بدی و از زندگی لذت ببری!
تاحالا فکر کردی بعد از اینکه به چیزی که میخوای رسیدی ، زندگیت چه شکلی میشه؟!
به نظرم بعد چند روز دوباره برات همه چی تکراری میشه !
اون موقع ، این وسط فقط تو میمونی که توی کل زنـدگیت دویدی ، ولی نفهمیدی زندگی هـمین لحظه‌است که باید زندگیش کنی!

💥@rraavvaann

❤️زن ها عجیب ترین موجوداتی هستند که
تا به امروز خلق شده اند!
زن ها مثل کوه میمانند اما از جنس پنبه!
یعنی همانقدر که میتوانند قد علم کنند و
خودشان را استوار جلوه دهند
به همان اندازه با یک اشاره ی کوچک
فرو می ریزند و دلشان میشکند!
زن ها ظریف اند ، نازک اند!
زن ها را باید فهمید!
نباید از کنارشان بی توجه گذشت!
باید بی هوا بهشان محبت کرد!
این موجودات عجیب
قرن هاست که باعث شده اند
خدا به چرخش دنیا خاتمه ندهد!!

💥@rraavvaann

🔥توی رابطه‌ها، تا کجا باید
پای "همینم که هستم"
موند؟

💥@rraavvaann

❤️ ما مقابل هم نیستیم.....

💥@rraavvaann

🔥ما به این دنیا نیومدیم که
با زبونمون به بقیه نیش بزنیم
و اونا رو اذیت کنیم ما اومدیم که
حال خوب به بقیه بدیم
و همینطور هم حال خوب از اون‌ها دریافت کنیم
.
.
💥@rraavvaann

🔥گاهی در زندگی آن‌قدر
غرقِ برآوردن خواسته‌های دیگران می‌شویم
که فراموش می‌کنیم
خودمان هم نیازهایی داریم.
برای اینکه دیگران راضی باشند،
برای اینکه لبخندی روی لبشان ببینیم
یا مبادا ناامیدشان کنیم،
خودمان را به حاشیه می‌بریم.
در ظاهر، مهربانی می‌کنیم،
اما در عمق وجودمان زخمی تازه باز می‌شود؛
زخمی از ندیده‌گرفتن خویشتن.
و وقتی فشار این زخم بیشتر می‌شود،
عصبانیت‌مان نه از آن‌ها،
که از خودمان سربرمی‌آورد.

💥@rraavvaann
بعدها،
با خشم و دلخوری به دیگران نگاه می‌کنیم
و مقصرشان می‌دانیم
که چرا ما را ندیدند،
چرا به نیازهای ما بی‌اعتنا ماندند.
اما حقیقت تلخ این است که
این ما بودیم که
صدای درونمان را خاموش کردیم
و اولویت‌های خود را قربانی کردیم.
ما دستِ خودمان را کنار زدیم
تا دستِ دیگران بازتر باشد؛
و بعد توقع داشتیم
کسی بیاید و کمبودهای ما را جبران کند.
مسئله این نیست که دیگران نادیده‌مان گرفتند،
مسئله این است که ما خودمان را
نادیده گرفتیم.
هر بار که به‌جای «نه» گفتن،
بی‌دریغ «بله» گفتیم،
سهمی از خودمان را بخشیدیم
که هیچ‌وقت پس گرفته نشد.
ما خودمان را رها کردیم
و بعد انتظار داشتیم جهان دستمان را بگیرد.
اما جهان،
بی‌رحم‌تر از آن است که جای خالیِ ما را پر کند.
و در نهایت،
وقتی به عقب نگاه می‌کنیم،
درمی‌یابیم که قربانی بودن
یک وضعیت تحمیل‌شده نبود؛
یک انتخاب بود.
انتخابی که شاید ناآگاهانه،
اما به دست خودمان شکل گرفت.
ما تصمیم گرفتیم خود را فراموش کنیم،
ما انتخاب کردیم سکوت کنیم،
و ما بودیم که زمینِ وجودمان را
برای رشد ریشه‌های قربانی‌بودن
آماده کردیم.
💥@rraavvaann

🌸🍃اجازه ندهید کلمات دیگران باعث دردتان شوند.
سخنان دیگران باعث رنجش تان شوند.
اعمال دیگران زنجیرهایی برای زندانی کردن تان شوند.
نابینایی دیگران هدف تان را پنهان کند.
ناباوری دیگران عشق تان را لکه دار کند.

اجازه دهید
کلماتتان باعث قوت قلب دیگران شود
الهام بخش شان باشد و مسیرشان را روشن کند.
اعمال تان زنجیرهای دیگران را باز کند.
دست هایتان چشم بند را از دید دیگران کنار بزند.
عشق تان یک نمونه ی درخشان برای دیگران باشد، الهام بخش باورشان شوید.

و در پایان اجازه دهید محبت شما نمایشی از محبت خدا باشد...🍃🌸

💥@rraavvaann

قــوی بـاش و نتــرس..
از هر چی بترسی سرت میاد!هــرگـاه بتــرسی، شکست میخــوری.

👈تــرس از تنگدستی!
👈تــرس از شکست!
👈تــرس از دست دادن!

تــرس هیچ قـدرتی برایـت به جـا نمی گذارد!
وقتی هراسانی، آنچه که از آن بیم داری را به سوی خود می کشانی…
آنقدر قوی باش تا هر روز با زندگی روبه رو شوی…
زندگی یک مسابقه نیست،
بلکه سفری است که هر قدم از مسیر آن را
باید لمس کرد؛
چشید،
و لذت برد…
💥@rraavvaann

🔥برخی از شما در طول زندگیتان، عمه‌تان پدرتان را درآورده!
یا مادرتان تبلیغ کرده هر بلایی کشیده از دست خواهرِ بابات و یا خواهرشوهر بوده یا بسیاری از شما در طول زندگیتان این بابا بزرگتان یا خاله‌تان بوده که شما را به زحمت و دردسر انداخته.
حتی راجع به رابطه‌تان او بوده که آمده به خانواده‌تان چیزی گفته
و بمب را منفجر کرده است.
بنابراین مشکلی با ازدواج و بچه نداریم
بلکه با فامیل داریم و این همان گرفتاری است که در جامعه ما فراوان است.

می‌دانید بسیاری از پسرها و دخترها چرا نمی‌خواهند ازدواج کنند؟
چون حوصله یک خانم و آقا را دارید،
ولی حوصله مادرش، پدرش و یا خاله‌ و عمه‌اش را ندارید.
یا حتی بعد از ازدواج نمیخواهید بچه دار شوید. یا بچه دارید و نمیخواهید بچه دوم را بیاورید، ولی مگر میشود؟
مجبورید هر جایی که فامیل جمع میشوند شما دور آن محفل را خط بکشید،
چرا که هنوز پایتان به مهمانی نرسیده عمه خانم شروع میکند که : داره دیر میشه! نمیخواین دست به کار بشین؟ من همسن تو بودم پنج تا بچه داشتم!

خاله خانم از آن طرف بچه جاریش را بغل کرده می آید کنارت مینشیند و بچه را به زور بغل شما میدهد و میگوید: ایشالا دامن تو هم سبز بشه، بچه دار بشی از این حال در بیای!!

حالا شما بگو ما برای زندگیمان تصمیم دیگری داریم. ولی مگر میشود؟
این یعنی گرفتاری فامیلی.
💥@rraavvaann

شما ازدواج کرده‌اید.
همدیگر را دوست دارید.
اما این روزها...
انگار فقط هم‌خانه‌اید.

💥@rraavvaann

او احساس می‌کند از نظر عاطفی گرسنه مانده.
او احساس می‌کند از نظر جسمی پس زده شده.
هر دو ناراحت و ناامیدید.
و هیچ‌کس نمی‌داند چطور باید این وضعیت را درست کرد.
بیا درباره‌ی واقعاً چه اتفاقی افتاده، حرف بزنیم.


ازدواج‌تان به این خاطر از هم نپاشیده که عشق از بین رفته.
بلکه در چرخه‌ای از بقا گیر کرده‌اید.
او از نظر عاطفی بسته شده.
او از نظر جسمی خاموش شده.
و هر دو منتظرید که آن یکی نفر
اول قدم بردارد

برای بسیاری از زن‌ها، صمیمیت عاطفی پیش‌نیاز صمیمیت جسمی‌ست.

او باید احساس امنیت کند
او باید احساس دیده‌شدن کند
او باید احساس حمایت عاطفی کند

بدون این‌ها؟ بدنش می‌گوید «نه».

نه از روی لجبازی بلکه از سر محافظت از خودش

برای بسیاری از مردها، صمیمیت جسمی روشن‌ترین راه برای ارتباط عاطفی‌ست.
او وقتی خواسته می‌شود، احساس دوست‌داشتنی‌شدن می‌کند
او از طریق تماس بدنی راحت‌تر باز می‌شود
او وقتی رابطه جنسی برقرار است، احساس امنیت می‌کند

بدون این‌ها؟
روحش می‌گوید: من خواستنی نیستم.


و حالا گیر افتاده‌اید:
او اول به اکسی‌توسین از راه ارتباط عاطفی نیاز دارد
او اول به اکسی‌توسین از راه پیوند جسمی نیاز دارد
هر دو نیاز، از نظر زیستی، کاملاً طبیعی‌اند.
هیچ‌کدام خودخواهی نیست.
اما هر دو در حال گرسنگی‌اند.

شما دشمن هم نیستید
شما هم‌تیمی‌هایی هستید که از هم قطع ارتباط شده‌اید

اکسی‌توسین کلید ماجراست.
این ماده‌ی شیمیایی مغز، مسئول پیوند و احساس امنیت است.

اما نکته اینجاست:
اکسی‌توسین از دل آسیب‌پذیری مشترک ساخته می‌شود.
و اگر درگیر رنجش، کناره‌گیری یا سرزنش باشید
اکسی‌توسین از بین می‌رود

پس باید چه کار کرد؟
منتظر نمان طرف مقابل درستش کند.
با شرمسار کردنش، از او چیزی بیرون نمی‌کشی.

با هم شروع ‌کنید
برای بازسازی پیوند، هم در سطح عاطفی و هم جسمی

این یک بازی سرزنش نیست.
این یک پروژه است.
یک مأموریت.
یک هدف مشترک برای بازگشت به جایی که:
احساس امنیت می‌کنید
احساس خواستنی‌بودن می‌کنید
احساس نزدیکی می‌کنید
و بله... دوباره دلتان برای هم تنگ می‌شود

از قدم‌های کوچک شروع کنید:

هر روز زمانی را برای ارتباط عاطفی اختصاص دهید
قدردانی و جملات تاییدآمیز را به
زبان بیاورید
تماس جسمی بدون توقع جنسی را بی‌دریغ هدیه دهید
گفت‌وگوهای سبک و صمیمی داشته باشید، فقط برای لذت بردن از حضور هم
صادقانه بگویید دلتان برای چه چیزهایی تنگ شده

بگذارید گرمای عاطفی، شعله‌ی پیوندتان را دوباره روشن کند

سپس آرام‌آرام... و با ملایمت... صمیمیت جسمی را از نو بسازید.

نه با فشار
نه از سر وظیفه
بلکه از طریق لحظه‌های مشترک محبت،
لمس و بازی.
بگذارید اکسی‌توسین پلی میانتان باشد.

💥@rraavvaann

❤️چرا وقت گذاشتن برای رابطه از نون شب واجب‌تره؟
💥@rraavvaann

دکتر جان گاتمن، یکی از معتبرترین روان‌شناس‌های حوزه زوج‌درمانی، یه نکته طلایی رو توی تحقیقاتش ثابت کرده:

رابطه‌های موفق با کارهای بزرگ ساخته نمی‌شن، بلکه با لحظه‌های کوچیکِ توجه و مراقبت رشد می‌کنن.

یعنی چی؟
یعنی این‌که چطور به حرف‌های هم گوش می‌دیم، چطور به نیازهای هم واکنش
نشون می‌دیم
و تو شلوغی‌های زندگی چقدر حواسمون به هم هست.

💥@rraavvaann

اصل «پاسخ به تلاش برای ارتباط»

گاتمن می‌گه توی هر رابطه‌ای، آدم‌ها مدام یه‌جور سیگنال می‌فرستن که انگار دارن می‌پرسن:

«منو می‌بینی؟ برات مهمم؟»

این سیگنال‌ها معمولاً خیلی ساده‌ان، مثل:
فرستادن یه پیام کوتاه
تعریف کردن یه اتفاق روزمره
گرفتن دست طرف مقابل موقع رد شدن از خیابون
پرسیدن «امروز حالت چطوره؟» و واقعاً منتظر جواب موندن


اگه این سیگنال‌ها نادیده گرفته بشه چی؟

وقتی این تلاش‌ها بارها بی‌پاسخ بمونه، کم‌کم حس نادیده گرفته شدن و بی‌اهمیت بودن شکل می‌گیره…
و این شروع فاصله افتادن بین آدم‌هاست.

تحقیقات گاتمن نشون داده زوج‌هایی که به این تلاش‌های کوچیک واکنش نشون می‌دن
صمیمیت و رضایت خیلی بیشتری دارن.


پس «وقت گذاشتن برای رابطه» یعنی چی؟

  یعنی توی شلوغ‌ترین روز هم چند دقیقه برای احوال‌پرسی وقت بذاری.
  یعنی گوشی رو کنار بذاری و با دقت گوش بدی.
  یعنی نشون بدی نیازهای عاطفی همدیگه رو می‌بینین و بهشون اهمیت می‌دین.

عشق با حرکت‌های بزرگ زنده نمی‌مونه، با لحظه‌های کوچیکِ توجه رشد می‌کنه.
پس امروز یه کار کوچیک انجام بده که به شریک زندگیت بگه:
«من حواسم بهت هست.»

💥@rraavvaann