هرچیزی یه گلدن تایمی داره؛
مثلا شما نمیتونی یک ماه بعد تولدم بهم تبریک بگی و من خوشحال بشم،
یا یک هفته بعد شبی که آسیب دیدم حالم
رو بپرسی و من باور کنم اهمیت دارم،
یا بری دورهات رو بزنی و خستگی‌هات رو
در کنی بعد ازم عذرخواهی کنی و
انتظار داشته باشی من ببخشمت،
معلومه که تو فرصت رو از دست
میدی عزیزم..‌.

💥@rraavvaann

عزیزم
از شکایت های زنانه ام
دلخور نشو!
من که مثل تو بلد نیستم
وقت ناراحتی خودم را با ماشینم
سرگرم کنم
و شیشه های تمیزش را دوباره برق بیندازم
من نمی توانم خودم را
با دیدن یک مسابقه ی فوتبال آرام کنم
و طوری داد بزنم "گل"
انگار هیچ کجای جهان هیچ اتفاقی نیفتاده!
من روزنامه نمی خوانم و خودم را
بی خیال ترین آدم دنیا نشان
نمی دهم …
سیگاری هم نیستم
تا تمام غصه هایم را در یک لحظه
دود کنم!

من یک زنم …
فقط می توانم تمام اندوهم را
یکجا جمع کنم؛
و با تو تقسیمش کنم!
اما عزیزم
تو از این شکایت های زنانه ،
ناراحت نشو …

چشمانت را ببند
و فکر کن
دارم برایت
چند بیت شعر عاشقانه میخوانم …..

💥@rraavvaann

💭 می‌دونستی حتی یک اتفاق کوچک در کودکی می‌تونه تا آخر عمر روی روانت حک بشه؟

📌 ناخودآگاه شخصی ما پر از انرژی‌های احساسی قدرتمنده…
مثلاً اگه یک روز سگی تو رو گاز گرفته باشه، چه بدونی چه ندونی، این تجربه تبدیل به یک عقده میشه.
حتی اگه بعدها سگ‌ها رو دوست داشته باشی، اون عقده همچنان سرجاشه… و با یک اتفاق مشابه، دوباره فعال میشه 🌀

👶 این عقده‌ها از همون روزهایی شکل می‌گیرن که ما هنوز کودک بودیم، معصوم و ناتوان در هضم بعضی حوادث.
حالا در بزرگسالی، هنوز قدرتشون می‌تونه ما رو تکان بده و حتی به تجربه‌های کهن‌الگویی بزرگ‌تر
وصل کنه…
💥@rraavvaann

🔥خدایا از تو سپاسگزارم برای تمام اتفاقات خوب و انسان‌های شایسته‌ای که به جهان من فرستادی و برای دوستان بی‌نهایت خوب و ارزشمندی که در دنیای من حضور دارند.
سپاسگزارم که هربار و به شکلی ثابت می‌کنی که هستی و می‌بینی و هوای مرا داری.
سپاسگزارم که در نهایت اندوه و ناامیدی‌ام،
با محبتت از راه می‌رسی و یادآوری می‌کنی که این دنیا و این زندگی هنوز هم ارزش زیستن دارد.
سپاسگزارم برای تمام موهبت‌هایی که به من بخشیده‌ای و گاهی فراموش می‌کنم... که گاهی فراموش می‌کنم اگر مهربانی و مراقبت‌های تو نبود، اوضاع حتی در بدترین حالاتش، چقدر می‌توانست بدتر باشد!

که اگر دوستان و عزیزانم را نداشتم و اگر تو را نداشتم، چقدر بی‌پناه و سرخورده و غمگین بودم و چقدر جهانم بدون نور بود...

💥@rraavvaann

🔥زني كه زخمي جنسي را از كودكي با خود حمل ميكند ديگر به حرف “دل” خود
گوش نميدهد
زيرا گوش دادن به بدن
سيلي از خاطرات و احساسات ناخواسته را به راه مي اندازد.

💥@rraavvaann

نگید من محبتم رو زبونم نیست تو رفتارمه!
اگر بلد نیستید یاد بگیرید!
آدمیزاد «باید»بشنوه که دوست داشتنیه، زیباست و عزیزه!

💥@rraavvaann

یادته کلاس اول که بودی از املا میترسیدی؟ نگذشت؟ رد نشد؟
يادته واسه ریاضی راهنمایی ترس داشتی؟ الان چی؟ اصلا یادت میاد امتحانش رو؟
یادته واسه امتحان نهایی‌های دبیرستان تا صبح بیدار موندی؟!
یادته واسه کنکور چه روزا و شبایی رو با استرس و نگرانی گذروندی؟!
ولی الان چی؟ یه لحظه از اون استرس‌ها موند؟ تموم نشدن؟!
نمیدونم الان تو چه مرحله‌ای هستی و داری چه فشاری رو تحمل می‌کنی ولی همش رد میشه...

الکی خودتو اذیت نکن رفیق
و به خودت استرس نده...

💥@rraavvaann

اگر انسانها را وزن میکنی
مواظب باش تنها بر اساس 
مدرکشان وزن نکنی

بعضیها با مدرک خالی از درکند
و برخی بی‌مدرک سرشارند 
از درک و شعور...

💥@rraavvaann

اینو که دیدم کلی باهاش گریه کردم😭❤️😭

💥@rraavvaann

رویای ناممکن و فرسودگی شغلی:
یک داستان ادامه دار برای زنان......

انیمیشن "رویای ناممکن" تلنگری است برای:
بازاندیشی در مورد تقسیم نقش‌ها و مسئولیت‌ها در خانواده و جامعه.

💥@rraavvaann

💥@rraavvaann

رویای ناممکن" و "فرسودگی شغلی": یک داستان ادامه‌دار برای زنان.
انیمیشن کوتاه و تأمل‌برانگیز "رویای ناممکن" در سال ۱۹۸۳ به زیبایی (و البته تلخی) بار مضاعف زنان را به تصویر کشید؛ زنانی که همزمان مسئولیت کار بیرون از خانه و وظایف طاقت‌فرسای منزل را بر دوش می‌کشیدند.
اما سوال اینجاست: آیا پس از گذشت ۴۰ سال، این "رویای ناممکن" به واقعیت تبدیل شده است؟
از منظر روانشناسی، این موضوع همچنان یکی از چالش‌های جدی برای سلامت روان بسیاری از زنان (و حتی مردانی که نقش‌های چندگانه‌ای را ایفا می‌کنند) به شمار می‌رود. بار مسئولیت‌های سنگین و عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی می‌تواند منجر به:
فرسودگی شغلی (Burnout): تخلیه انرژی جسمی و روانی ناشی از استرس مزمن.
افزایش سطح استرس و اضطراب: نگرانی دائمی برای انجام تمام وظایف.
کاهش عزت نفس و احساس گناه: به دلیل احساس ناتوانی در انجام بی‌نقص همه نقش‌ها.
مشکلات در روابط: به دلیل کمبود وقت و انرژی برای تعاملات سالم.
بی‌توجهی به نیازهای شخصی: اولویت دادن به دیگران و نادیده گرفتن خود.
پس راه‌حل چیست؟
مدیریت فردی و ارتباطی: روی اولویت‌بندی کارها، تعیین مرزهای سالم، و خودمراقبتی تمرکز کنید. با شریک زندگی و خانواده خود گفت‌وگو کرده و مسئولیت‌ها را تقسیم کنید.
تغییر دیدگاه: کمال‌گرایی را کنار بگذارید و بپذیرید که "کافی بودن" خوب است. مفهوم موفقیت را بازتعریف کنید و به یاد داشته باشید که درخواست کمک نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه هوشمندی است.
انیمیشن "رویای ناممکن" تلنگری است برای:
بازاندیشی در مورد تقسیم نقش‌ها و مسئولیت‌ها در خانواده و جامعه.
آگاهی از تأثیرات روانی بار مضاعف بر افراد.
تأکید بر اهمیت تعیین مرزهای سالم و مدیریت زمان.
ضرورت حمایت اجتماعی و قدردانی از تلاش‌های افراد در تمام نقش‌هایشان.
اگر شما هم با چالش‌های مشابه روبرو هستید، به یاد داشته باشید که سلامت روان شما اولویت دارد.
به اشتراک بگذارید که آیا شما نیز این بار مضاعف را تجربه کرده‌اید؟ و به نظر شما، راهکارهای مقابله با آن چیست؟


💠کانال تلگرامی علوم تربیتی و روانشناسی:

👇👇👇👇👇👇

@rraavvaann

*یه جمله ی قشنگ*

*نزدیک شدن به مرز پنجاه سالگی، معایب و محاسنی داره، حروف رو از " نزدیک" نمیبینی ولی احمقها رو از "دور" تشخیص میدی.*

💥@rraavvaann

روزی یه مار داشت از انبار ابزار عبور میکرد که یهو به یه اَره که روی زمین بود برخورد کرد و زخمی شد.

مار خیال کرد اَره بهش حمله کرده، واسه همین برگشت و گازش گرفت و با این کار بیشتر خودشو زخمی کرد.

مار که از عصبانیت کور شده بود، به قصد انتقام شروع کرد به پیچیدن دور اَره تا خفش کنه و انقد ادامه داد تا خودش تیکه و پاره شد و در نهایت مُرد.

اگه فقط اون زخمو نادیده می‌گرفت و رد میشد زنده میموند، وقتی با خشم جواب کسی رو میدیم که بهمون بدی کرده، داریم بیشتر از هر کسی به خودمون آسیب می‌زنیم.

تو زندگی بعضی از حرفا و رفتارای آدما رو باید فراموش کرد، چون تلاش برای انتقام گرفتن ممکنه یه زخمی بزنه که دیگه نشه درستش کرد...

https://www.aparat.com/v/q854o1h
یادگیری و آموزش زبان با هوش مصنوعی