وصف دوستای جون‌جونی خداوند که ای کاش یه روزی جزوشون باشم🦋

دوستت دارم و این‌را به خدا هم گفتم*

همه‌ی جزئیات و کلیات رخدادهای جبری امسال ما امشب نوشته میشه؛

اینکه چشم ما در سال چه منظره‌ای ببینه؛
چند دونه برنج وقت شسته‌شدن ازدست ما بره؛
اینکه این لیوان تا چه زمانی کارکنه و بعد کی بشکنه؛
اینکه امسال مریض بدحال‌ از بیمارستان برگرده و فرد سالمی وفات کنه؛

برای هر درختی نوشته میشه چندکیلو میوه بده، برای همینه که دو درخت کنارهم در یک باغ ثمرهای کم و زیاد دارن

اینکه چه سفرهایی بریم؛ سفرهایی که
هرچی تلاش کردیم و نشد، یک امشبی نوشته شده که نشه!

اینکه چه سوال‌هایی از ما پرسیده بشه
ازدواج‌های امسال امشب مقدر میشه
لحظه مهر کسی به دل افتادن، شب قدر معین میشه

هر کودکی که قراره امسال قرار بدنیا بیاد؛
هر سنگی که قراره جلوی پامون بیوفته؛
هر موقعیت اطاعت که خداوند بهمون بده یا نده، بشه بریم اعتکاف یا نه؛

رزق و روزی ما؛ اجل و عمر ما؛ اَمر ما همه و همه رو امشب مینویسن و شب‌های بعد تکمیل و تاییدش میکنن

پس امشب، شب کوچیکی کردن برای خداست؛
به حقارت ما رحم کن خداجان
برامون خوب مقدر کن

"آقای رمضانی این‌هارو میگفت؛ از روی تفسیر قمی"

با مرگ اگر تو را توان دید؛
پس کی میرسد این تولد ما...

از سنت‌های بامزه مامانم اینه که جوشن‌کبیر رو به یه حبه قند می‌خونه و اون قند رو می‌ندازه داخل قوری چای سحری که هممون بخوریم :))

از مدل مامانایی که دوست‌دارم باشم*

شبِ پیشی‌گرفتن برای پیوستن به توست؛
ای پسر انسان

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند...

ماه مبارک
باز هم به جان‌های ما سر بزن؛
مبادا این آخرین ملاقات ما با تو باشد...

گو مُشت خاک ما هم، برباد رفته باشد...

اگر هنوز، سوال شما هم هست👆🏻

"یک نفر در همین عالم امروز دارد با خدمت به خلق مفید ترین روزهایش را میگذراند؛
یک نفر دیگر تمام شقاوتش را بکار گرفته...
و امروز برای هریک از ما یک فرصت است"

رایحه گفته‌بود

- من از پس همه چی بر میام، ولی اول باید گریه کنم.

"در گلایه‌کردن، میل به آشتی‌ست "

خودمان را سرزنش نکنیم؛
ما اصلا از جای یکسانی آغاز نکرده‌ایم!