‍ ❇️خوب زیستن چگونه است و راهِ خوب زیستن چیست؟

✅ خوب زیستن به معنای حقّ زندگی را ادا کردن است. چون کمّیّتِ عمر همان است که هست و نمی‌توان آن را تغییر داد، پس باید کیفیّت را دریافت. یعنی بهترین و بیشترین بهره را از زندگی گرفت. چگونه؟ اینجاست که پای "معنا" به میان می‌آید و هر کسی به قدرِ ظرفیّتِ خود، معنا در زندگی می‌نهد. خوب و بد، یک امرِ قراردادی و عُرفی و نِسبی است، و آن نسبت به اجتماع سنجیده می‌شود. اگر کسی در یک غار زندگی کند، خوب و بد معنی نمی‌یابد. بنابراین، بستگی به رفتاری دارد که انسان در اجتماع به کار می‌بَرَد و برگردانِ آن به خودِ شخص هم می‌رسد. این است که گفته‌اند «هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار که کِشت»، آدمیزاد با سه عامل سر و کار دارد:
طبیعت، اجتماع و خود. بشر به طور غریزی خیرِ خود را می‌خواهد. بنابراین اگر رفتاری کرد که به زیانِ خودِ او تمام شد، نشانه‌ی آن است که ندانسته بر ضدّ خود قدم برداشته است. سعدی این مَثَل معروف را دارد: «یکی بر سرِ شاخ بُن می‌بُرید....» طبیعی است که در این صورت شاخه جدا می‌شود و مرد می‌افتد. از سوی دیگر، خوب و بدِ زندگی با وضعِ اجتماع ارتباط می‌یابد، در ادبیاتِ ما که آن همه شکایت از روزگار شده است، منظور اجتماعِ نابسامان است که در آن امنیّت و حساب و کتاب در کار نیست.
..............................
🟢 منبع: زندگی و بس، صص ۱۴۷_۱۴۸، کریم فیضی، تهران: انتشارات اطّلاعات، چاپ اوّل، ۱۳۸۸ (جلد اوّل، فصل مربوط به دکتر اسلامی نُدوشن)
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

بیایید تا اعتقاد بیاوریم که لذّت‌هایی هست بسی بزرگتر و پاینده‌تر و والاتر از لذّت‌های موردِ پسندِ فرومایگان، و آن لذّتِ اندیشه به حالِ محرومان و از یاد رفتگان است، لذّتِ دفاع از حقیقت و عدالت. بکوشیم تا زانُوانمان نلرزد. سرِ خود را بلند نگاه داریم، در دورانهای دشوارِ زندگی است که نموده می‌شود مرد کیست و نامَرد، کی.

         #ایران_را_از_یاد_نبریم
..............................
صدا: استاد همایون شجریان
آهنگساز: انوشیروان روحانی

سکانسی از فیلم «علی و نینو»
(محصول آذربایجان و انگلیس)
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

هشتم مِی (دو روز پیش) روز جهانی خَر (الاغ) بود، شاید تعجّب کنید ولی این مناسبت به دلیل خدمات چند هزار ساله‌ی این حیوان زحمتکش به انسان‌ها انتخاب شده. استاد اسلامی ندوشن در کتاب ارزشمند «روزها» مطلب جالبی دارند:
«چه حیوانی بیشتر از خر، تعبّد و تسلیم را در دستِ ظلمِ خلقت، در خود مجسّم می‌دارد؟ موجودی نجیب و معصوم که حتّی از آهو هم معصوم‌تر است، زیرا آهو در بیابان آزاد است و او اسیرِ دستِ انسان.»

                #روزها_جلد‌دوم
..............................
❇️ با عرض معذرت از همراهان عزیز، مقصود نگاه عمیق استاد به همه‌ی جوانب زندگی بود.
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

کسی که قدرت دارد باید فوق‌العاده انسان‌دوست باشد، که نخواهد این قدرت را به سودِ خود و زیانِ دیگران به کار بیندازد.

  #ذکر_مناقب_حقوق‌بشر_در_جهان‌سوم

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

‍ تاریخِ بعد از اسلام را باید به پیش و پس از سرایشِ "شاهنامه" تقسیم کنیم؛ چون ایران پیش از شاهنامه مانند لخته‌ای بود که شکل نگرفته بود و فردوسی مانند یک پیکرتراش آن را شکل داد، این هزار ساله ترکیبش را از شاهنامه گرفته است، باید قبول کنیم که چه خوب و چه بد، پرورده‌ی این کتاب هستیم که راهنما و نشانه‌ی هویّتِ ماست.
ایرانی برای آنکه بتواند از نو قد راست کند و به عنوان یک ملّتِ قابلِ احترام، خود را بنمایاند، احتیاج به چنین کتابی داشت و آن را به دست آورد. شاهنامه آغازگرِ دورانِ تازه‌ای در زندگی ایرانی است، با این کتاب است که اقتدارِ سیاسیِ ایران‌زمین تبدیل به «اقتدار فرهنگی» می‌شود. شاهنامه، ایرانِ پیش از اسلام را به ایرانِ بعد از اسلام پیوند زد و کاری کرد که او هم چنان در صحنه‌ی جهانی، یک کشورِ برجسته و تأثیرگذار باقی بماند. سرایشِ این اثرِ بدیع، واکنشی بود در برابرِ رفتارِ تحقیر‌آمیزِ خلفای دمشق و بغداد، یعنی اگر زبان فارسیِ دَری و شاهنامه نیامده بودند، ایرانی هرگز ایرانی باقی نمی‌ماند و چیز دیگری می‌شد.

             #دیروز_امروز_فردا
.........‌.....................
❇️ ۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشتِ فردوسیِ جان و روز پاس‌داشتِ زبان فارسی گرامی باد.
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

‍ ‍ ‍ ❇️ به نظر شما ایران و ایرانیان برای زندگی به چه چیزی نیاز دارند؟

✅ ایران احتیاج به موازنه‌ی فکری دارد؛ نه احساساتیِ سترون، و نه منطقِ خشکِ مادّی از نوعِ غربی. دنیای امروز اقتضاهای دیگری می‌طلبد که باید به راهنماییِ خِرَد با آن روبرو شد؛ منظورم از خِرَد یعنی پند گرفتن از گذشته‌ها، از آموزه‌ها، و با چشمِ باز به زمانه نگاه کردن.
یک گواهی از تالستوی نویسنده‌ی روس، ما چند سال پیش نوشته‌ای از تالستوی را تحت عنوان «معنای زندگی چیست؟» در مجلّه‌ی هستی انتشار دادیم، تالستوی همین سؤال را در مورد خود مطرح می‌کند، می‌گوید:
«به حدود پنجاه سالگی رسیده بودم که ناگاه بحرانی روحی بر من عارض شد؛ از خود می‌پرسیدم برای چه زندگی می‌کنم؟ معنا و حاصلِ این زندگی چیست؟ احساس می‌کردم پایم بر زمین محکم نیست. نویسنده بودم، معروف بودم، مورد احترامِ داخل و خارج بودم. درآمدِ سرشار داشتم، سلامت بودم و روزی ده ساعت کار می‌کردم. با این حال، احساس می‌کردم در زندگی‌ام هدف نیست، همه چیز بیهوده است، علم را هم جوابگو به زندگی نمی‌دیدم، عشق به خانواده و نویسندگی هم مرا تسکین نمی‌داد. بدین گونه تا آستانه‌ی خودکشی جلو رفتم. سرانجام به این نتیجه رسیدم که: از طریقِ "دانشِ عقلانی" نمی‌توان جوابی برای زندگی یافت و اگر معنایی برای آن بتوان جست، از طریقِ "ایمان" است، یعنی همان چیزی که عامّه‌ی مردم دارند، میلیون‌ها و میلیون‌ها مردمِ زحمتکش که با ایمان، خود را به زندگی وابسته می‌دارند. و آن را تا آخر پی می‌گیرند. اینان آفریننده و نیروبخشِ زندگی هستند، و من نیز بر آن شدم که راهِ آنها را دنبال کنم. اگر بشر باور به هدفی نمی‌داشت، نمی‌توانست به زیستِ خود ادامه دهد.» (ترجمه‌ی دکتر علی اصغر توکّلی_ مجلّه‌ی هستی، پاییز ۱۳۸۴).

این بود چکیده‌ی نظرِ تالستوی نویسنده‌ی بزرگ روس، البتّه او وقتی از ایمان حرف می‌زند، منظورش نوعی «ایمانِ عرفانی» است، نه «ایمانِ کلیسایی». می‌خواهد بگوید زندگی پهناورتر از آن است که تفکّرِ عقلانی پی به رازِ آن ببرد، باید مانند بارقه‌ای بر ذهن بیفتد. این همان است که متفکّرانِ عرفانیِ ما گفته‌اند.

..............................
🟢 منبع: زندگی و بس، صص ۱۴۹_۱۵۰، کریم فیضی، تهران: انتشارات اطّلاعات، چاپ اوّل، ۱۳۸۸ (جلد اوّل، فصل مربوط به دکتر اسلامی نُدوشن)
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo