| خاطرات بد و ناگوار کودکی به چهار طریق هنگام بزرگسالی روی ما تاثیر می‌گذارد |

چه اینکه در کودکی شاهد یا مفعول خشونت باشید، یا اینکه از نظر فیزیکی یا روانی مورد بی‌توجهی سرپرست خود قرار گیرید، در هنگام بزرگسالی احتمال زیادی هست که نشانه‌های آن خاطرات بد را بروز دهید. بچه‌ها از اتفاقاتی که می‌بینند یا برایشان رخ می‌دهد برداشتی می‌کنند و بر آن اساس در دنیای درون خود نقشه‌ای از جهان ترسیم می‌کنند. سپس این نقشه به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند با دنیا همراهی کنند. ولی اگر آن‌ها نتوانند این تصور را هنگام بزرگ‌تر شدن تغییر دهند این می‌تواند توانایی عملکرد آن‌ها را به عنوان یک بالغ تخریب کند. این تاثیرات منفی به طور کلی در چهار حالت می‌توانند روی ما تاثیر بد بگذارند.

۱. هویت اشتباه
به عنوان یک آسیب‌شناس کودک، خیلی از بزرگسالان را دیده‌ام که ناگواری‌های کودکی را با خود در بزرگسالی مانند زخم احساسی حمل می‌کنند. یکی از طُرُقی که این زخم‌ها خود را نشان می‌دهند هویت اشتباه است. به عنوان بچه، ما دوست داریم که والدین، ما را دوست بدارند و از ما مراقبت کنند. وقتی آن‌ها مراقبت نمی‌کنند، ما سعی می‌کنیم آدمی بشویم که آن‌ها دوست دارند و به او توجه می‌کنند.

برای همین یک سری از احساساتمان را که سر راه این خواسته قرار دارند، پنهان می‌کنیم و در واقع شخص دیگری را از خود به دنیا ارائه می‌دهیم. وقتی ما احساساتمان را مخفی کنیم پس از مدتی یادمان می‌رود که چه کسی بوده‌ایم زیرا اصل شخصیت ما همان احساسات ما است. ما تمام عمر احساس می‌کنیم که، وای اگر ماسک ما از چهره بیفتد دیگر کسی من را نمی‌پذیرد و دوست نخواهد داشت. بهترین کار این است که به روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند چطور این ترس را کنار بگذارید و به خود حقیقیتان بازگردید.

۲. تفکر قربانی‌وار
تصوری که ما از خودمان داریم سخنگوی درونی ما را هدایت می‌کند. طوری که ما با خودمان حرف می‌زنیم، می‌تواند ما را قوی یا ضعیف کند. حرف‌های منفی می‌تواند این حس را القا کند که ضعیف هستیم و قدرت کنترل زندگی خود را نداریم، مانند قربانی‌ها! ممکن است در کودکی قربانی بوده باشیم، ولی این نباید در بزرگسالی ادامه پیدا کند. در کودکی ما قدرت زیادی در کنترل محیط اطراف خود نداریم ولی ما دیگر کودک نیستیم و بزرگ شده‌ایم. در تمام جوانب زندگی، ما همیشه قدرت انتخاب داریم، حتی در اینکه چگونه در مورد زندگی خود بیاندیشیم. خیلی بیشتر از آنچه فکر کنید می‌توانید موقعیتتان را تغییر دهید، به جای اینکه فکر کنید قربانی بوده‌اید فکر کنید نجات یافته بوده‌اید. دفعه‌ی بعد که در مخمصه‌ای بودید و انتخاب نازلی کردید به خودتان یاد آوری کنید که شما بیشتر از آنچه فکر کنید قدرت کنترل دارید.

۳. پرخاشگری بالقوه
اگر کودک در محیطی بزرگ شود که هر گونه پرخاش غیرقابل قبول بوده، او با این باور بزرگ می‌شود که خشونت غیرقابل قبول است. پس او در هنگام بزرگسالی اگر یک حرکت پرخاشگرانه ببیند فکر می‌کند که این حس باید سرکوب شود. یا اگر در خانواده‌ای بزرگ شود که هر نوع خشونت را سرکوب می‌کنند او نیز در بزرگسالی به همان شیوه عمل خواهد کرد و از ابراز خشمی که می‌تواند برای او مفید باشد، خودداری می‌کند.

حالا چه اتفاقی می افتد اگر نتوانید خشم خود را پنهان کنید؟ اگر شما خودتان از آن دسته افراد باشید، پاسخ این سوال را می‌دانید و احتمالا شما همچنان عصبانی می‌مانید. وقتی عصبانیت که یک احساس سالم و طبیعی است را سرکوب کنید و به جای اینکه عامل ایجاد آن را از بین ببرید عصبانیت را مخفی کنید، این عصبانیت از بین نمی‌رود و باقی می‌ماند. پس از گذر زمان این عصبانیت به پرخاشگری بالقوه تبدیل می‌شود.

۴. بی‌تفاوتی
اگر شما در زمان کودکی از طرف والدین خود نادیده گرفته می‌شدید ممکن است خشم و ترس خود را در آرزوی اینکه دیگر هیچوقت نادیده گرفته نشوید دفن کرده باشید. در واقع اتفاقی که می‌افتد مثل این است که ما خودمان را ترک کرده‌ایم. ما همیشه خود را کنار می‌کشیم و از پتانسیل خود استفاده نمی‌کنیم و بی‌تقاوتی را برمی‌گزینیم. آدم بی‌تفاوت می‌گوید من میدانم باید چه کاری انجام دهم ولی انجام نمی‌دهم.

💎 @schematherapychannel

تو هم کمال گرایی اذیتت می کنه؟؟
(طرحواره معیارهای سخت گیرانه )

✍🏻کمال‌گرایی در روانشناسی باوریست که در آن باید تمام کارها را به شیوه‌ای وسواسی کامل انجام داد و غیر از آن مورد قبول نیست.

🔸نشانه‌های رفتاری:

*همیشه در تصمیم‌گیری مشکل دارند مثلاً وقتی می‌خواهند لباس بخرند مغازه‌های مختلف را می‌بینند نمی‌توانند به راحتی تصمیم بگیرند.

*اگر بفهمند کار اشتباهی کرده‌اند، به هم می‌ریزند.
*وقتی انتقادی را می‌شنوند ناراحت می‌شوند.
*افراد این تیپ همیشه دنبال بهترین‌ها هستند.

*دیگران نیز انتظار دارند که همیشه آدم خوبه باشند، مثلاً والدین همیشه او را به عنوان پسر خوب یا دختر خوب می‌شناسند.

*فکر می‌کنند، باید کاری کنند که بهتر شوند.
*ذهن شلوغی دارند.
*همیشه می‌خواهند کارهای شان درست و بهترین باشد.
*تمام طول زندگی شان به دنبال انجام کارهای مفید هستند.
*همیشه ترس از اشتباه کردن دارند.
*مرتب میزان پیشرفت شان را ارزیابی می‌کنند.
*مدام در حال ارزیابی خودشان مانند من به اندازه کافی کار می‌کنم؟ یا... هستند
*سرزنش‌های درونی فراوانی دارند ودر درون شان احساس گناه و سرزنش می‌کنند.
*این افراد می‌خواهند پسر خوب یا دختر خوب باشند.
*از لحظات شان لذت نمی‌برند همیشه در آینده به دنبال نتیجه هستند.
*تنها وقتی به نتیجه برسند احساس خوبی خواهند داشت که این احساس خوب موقت و زودگذر است .

*دلیل زیادی برای اثبات خود دارند، بدین معنا که کارهایی انجام می‌دهند درست و دیدگاه‌های درستی دارند.
*نظم وبا برنامه بودن برای شان خیلی مهم است.
*بسیاری از اوقات ناراضی ناراحت هستند چون انتظارات زیادی از خودش، دیگران و دنیای پیرامون دارد.
*افراد تحمل ناپذیری هستند.
*عصبانیت‌های زیاد و خشم‌های ناگهانی دارند.
*همیشه نگاه شان این است که یا همه یا هیچ.
*برای آنها قوانین خیلی مهم است.
*به دنبال بی نقص‌ها و کامل‌ها هستند.
*قضاوت گرایی بیش از حد دارند.

💎 @schematherapychannel

🌹
حافظ گشوده‌ام، و چه زیباست فال تو
حتما قشنگ می شود امسال حال تو
با آن زبان فاخر و ایرانی اصیل
فرخنده‌باد روز و شب و ماه و سال تو

درودهای مهرآمیز💐
نخستین بامداد بهاریتان به‌نیکی 🙋‍♀🙋🏻‍♂
صبح‌گاهتان به طراوات  گل‌های بهاری
چشمانتان بینا، دلتان گرم
روزتان به زیبایی شکوفه‌ها
سرشار از مهر و دوستی
روزگارتان فرخنده و خجسته و
همایون‌باد 🙏

💎 @schematherapychannel

عضو شدید بردارم؟

۵فیلم درباره خودشناسی

💎 @schematherapychannel

:نشونه های اینکه ما به دیگران بیش از حد اجازه میدیم⬇️

اینکه شخص دیگه ای همه تصمیمات رو بگیره شاید نشونه طرحواره اطاعت در ما باشه
اگر تصمیم های مهم زندگی رو خومون نگیرفتیم
خیلی دل رحم هستم
دنبال تایید دیگرانم
به نفع دیگران عمل میکنم
اگر خواسته خودم در اولیت قرار بدم عذاب وجدان میگیرم

💎 @schematherapychannel

"خاطراتی که همچنان درون ما زنده اند"

بعضی خاطرات، حتی وقتی سالها از اونها میگذره، هنوز هم مانند سایه ای در ذهن و احساساتمون حرکت میکنن. این خاطرات معمولاً نه فقط از لحظات خوشایند یا تلخ، بلکه از احساسات عمیقی می آیند که از زمانهای دور با خودمون حمل میکنیم؛ مثل ترس از طرد شدن، نیاز به تایید، یا حتی احساس بی ارزشی.

این احساسات، به نوعی، جزو طرحواره های درونی ما شده اند؛ همون الگوهای ذهنی که در ناخودآگاهمون شکل گرفته و گاهی بدون اینکه خودمون متوجه بشیم، تصمیمها و واکنش های ما رو هدایت میکنه.

وقتی با این خاطرات روبه رو میشیم، گاهی به نظر میرسه که چیزی در درونمون هنوز با اون لحظات درگیر مونده، مثل یه حلقه ی بسته که نمیذاره حرکت کنیم. اما با آگاهی از این الگوها میتونیم مسیر جدیدی بسازیم، مسیری که به جای تکرار گذشته، به رشد و بهبود رابطه هامون با خودمون و دیگران کمک کنه.

آیا خاطره ای از گذشته دارید که هنوز احساسات یا واکنشهای امروز شما رو تحت تاثیر قرار میده؟ چه چیزی در اون خاطره هنوز شما رو به خودش جذب میکنه؟

💎 @schematherapychannel

ما تمایل داریم که دردها و رنج‌های دوران کودکی را کماکان زنده نگه داریم. این مسئله یکی از بینش‌های عمیق در روان‌درمانی‌های مبتنی بر روان‌تحلیل‌گری است. فروید به این پدیده، «اجبار به تکرار» (repetition compulsion) می‌گفت.

برای مثال فرزند یک فرد میگسار با کسی ازدواج می‌کند که میگسار است. کودکی که دوران کودکی‌اش با بدرفتاری اطرافیان روبرو شده است با فردی بددهن، گستاخ و پرخاشگر ازدواج می‌کند یا اینکه خودش از دیگران سواستفاده می‌کند.

فردی که دوران کودکی‌اش آزار جنسی را تجربه کرده است، در بزرگسالی ممکن است در دام روابط آشفته و بی‌هدف بیفتد‌. کودکی که تحت سلطه‌ی دیگران بوده است، ممکن است در دوران بزرگسالی به شدت دیگران را کنترل کند.

این پدیده در نگاه اول گیج‌کننده است. چرا ما دست به این کار می‌زنیم؟ چرا دوباره رنج‌ها و دردهایمان را زنده می‌کنیم و هر دم هیزمی بر این آتش می‌گذاریم؟

چرا نمی‌توانیم دست از این الگوها برداریم و زندگی بهتری برای خودمان تدارک ببینیم؟ در واقع هرکسی با متوسل شدن به روش‌های محکوم به شکست، به تداوم این الگوهای منفی دامن می‌زند.

این واقعیت تعجب‌برانگیز را درمانگران نیز قبول دارند. در دوران بزرگسالی، شرایط و موقعیت‌هایی ایجاد می‌کنیم که شبیه به شرایط و موقعیت‌های دوران کودکی‌مان است.

جفری یانگ، ژانت کلوسکو
از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید
ترجمه حسن حمیدپور و همکاران

💎 @schematherapychannel