تروما در بیشتر اوقات حالت نسل به نسل دارد . زنجیره آن از والدین به فرزند منتقل می‌شود ، از گذشته تا آینده کشیده می‌شود . آنچه نتوانسته‌ایم در خودمان حل کنیم به فرزندانمان منتقل می‌کنیم.

خانه جایی می‌شود که بدون این که بدانیم سناریوهایی را که بازمانده زخم‌های دوران کودکی ماست بازسازی می کند. 

تروما تأثیر خود را در "ماداران و مادرانگی" و "پدران و پدرانگی" و "زنانگی و شوهرانگی" می‌گذارد.

تروماهایی که تکرار می‌شوند از همین جریان تکثیر پیدا می‌کنند . در نتیجه آنها هرگز درمان نمی‌شوند. تروما حتی می‌تواند در فعالیتهای ژن‌ها در طول نسل ها تأثیر بگذارد.

ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..
گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد.

💎 @schematherapychannel

💎 @schematherapychannel

وقتی پسر میگه: "من زشتم"، با چشم‌هایی پرانتظار به درمانگر نگاه می‌کنه، انگار داره می‌گه: «لطفاً بهم بگو که نه، زشت نیستم. ارزش دارم، دیده می‌شوم.»
درمانگر می‌توانست همین‌جا تأیید کند.
می‌توانست بگوید: «نه، تو زشت نیستی.»
و شاید لبخندی کوتاه روی لب مراجع می آمد،
اما چیزی عمیق، دست‌نخورده باقی می‌ماند.
در عوض، درمانگر می‌پرسد: «زشت بودن چه حسی داره؟» نه برای این‌که بی‌احساس یا بی‌تفاوت باشه، بلکه چون می‌خواهد درمانجو را از نگاه بیرونی، به احساس درونی برگرداند.
این سؤال ساده، اما دقیق،
در را باز می‌کند به لایه‌های زیرینِ «زشت بودن»:
احساس شرم، طرد، بی‌ارزشی.
شاید خاطره‌ای در آینه، نگاهی در مدرسه، یا صدایی سرزنشگر در خانه.
درمانگر می‌داند که اگر به‌جای عبور از این احساس، همان‌جا بایستد، تأیید ندهد، اما با کنجکاویِ امن از درمانجو بخواهد تجربه‌اش را لمس کند، آنگاه امکانِ دگرگونی پدید می‌آید.
او کمک نمی‌کند تا درمانجو خودش را از بیرون "زیبا" ببیند، بلکه کمک می‌کند تا بفهمد چرا "زشت بودن" تا این حد مهم شده؟ این از کجا آمده؟ و چه نیازی در پسِ این برچسب هست؟
این کارِ درمانگر آسان نیست. چون مراقبت یعنی گاهی نجات‌ندادنِ فوری. یعنی باور داشتن به توانِ درونیِ درمانجو برای دیدن، حس‌کردن و معنا دادن. و این، عمقِ واقعی روان‌درمانی‌ست.
اما همیشه هم این‌طور نیست که درمانجو بلافاصله به احساسش دسترسی پیدا کنه.
درست در لحظه‌ای که درمانگر می‌پرسد:
«چه حسی داره زشت بودن؟»
پاسخ، نه سکوت می‌شه، نه اشک، بلکه خشم به سمت درمانگر
و این‌جا، لحظه‌ی حساسی‌ست. درمانگر به جای این‌که از این خشم بترسه، یا بخواد آرومش کنه،
در برابر خشم، همون‌قدر ساکن و پذیرا باقی می‌مونه. چون می‌دونه که این خشم، دفاعه.
دفاعی در برابرِ لمس زخمی قدیمی. زخمی که شاید سال‌ها با تأییدهای بیرونی تسکین پیدا کرده، ولی هرگز عمیقاً فهمیده نشده. درمانگر این عصبانیت رو رد نمی‌کنه. نمی‌ترسه، عقب‌نشینی نمی‌کنه، و مهم‌تر از همه، دنبالِ دلجویی و تایید فوری نمی‌ره. چون می‌دونه که این خشم، آغازِ مواجهه‌ست. اگر درمانگر بتونه این خشم رو تاب بیاره، و به‌جای عقب‌نشینی یا انکار، با کنجکاویِ محترمانه همراه بمونه، درمانجو یاد می‌گیره که احساساتش ـ حتی خشم ـ هم شنیده می‌شن،
و لازم نیست برای دیده شدن، همیشه «دوست‌داشتنی» یا «درست» باشه.
اینجا درمان شروع می‌شه:
نه از راهِ تأیید، نه از راهِ مخالفت، بلکه از راه تاب آوردنِ احساسی که دردناکه.

تحلیل بررسی رواندرمانگر نغمه امین

💎 @schematherapychannel

کودک دیده‌نشده در بزرگسالی کسی است که معمولا نشخوار فکری و نگرانی زیادی دارد، مخصوصا درباره سلامتیش. ممکن است روابط بین‌فردی چندانی نداشته باشد و در کنار دیگران، از جمله درمانگر، دچار اضطراب اجتماعی می‌شود و خجالتی و معذب است.

درمانگر خبره متوجه می‌شود که این افراد از شرم فلج‌کننده رنج می‌برند، اما مشخص نیست که این شرم راجع‌به چیست، جز اینکه باعث می‌شود او شبیه بقیه مردم نباشد. این افراد معمولا مضطرب‌اند هرچند که اضطراب‌شان ممکن است قابل دیدن نباشد؛ انگار دارند تقلا می‌کنند تا اضطراب‌شان را از دیگران پنهان ‌کنند.

آنها مهارت تنظیم عواطف ضعیفی دارند و از بدن‌شان گسسته‌ شدند، و به همین خاطر احساس سرزندگی نمی‌کنند. این افراد معمولا به‌شدت درمقابل تغییر درمانی مقاوم‌اند. ممکن است این حس را به درمانگر بدهند که هیچ امیدی به بهبودی نیست، یا اینکه از تغییر می‌ترسند، یا اصلا نمی‌خواهند بهتر شوند.

پیشینه زندگی کودک دیده‌نشده معمولا این‌گونه است که والدینش در دوران نوزادی یا کودکی به او بی‌توجهی می‌کرد‌ند. او هیچ‌گاه احساس دوست‌داشته‌شدن و امنیت را در دنیای بیرونی نداشته و نیازهایش دیده نشده است

غفلت هیجانی از نظر من این است که کودک از شش ماهگی تا شش سالگی احساس کند که والدین او را نمی‌خواهند، او را به‌عنوان یک موجود جدا نمی‌بینند و نیازهای او را نه حس می‌کنند و نه به آن‌ رسیدگی می‌کنند.

مراقب او به شکل قابل اعتماد در دسترس او نبوده، او هیچ کسی را نداشته تا از حضور او شادی و ذوق کند، هیچ مراقبی نبوده که از او مراقبت کند و به او احساس امنیت بدهد، و هیچ مراقبی نبوده که کودک برای گرفتن کمک و حمایت نزد او برود. درعوض، کودک دیده‌نشده به امید خودش بوده و باید از خودش مراقبت می‌کرده.

کاترین استاوفر، از کتاب درمان کودک دیده‌نشده در بزرگسالی، ترجمه حامد حکیمی

💎 @schematherapychannel

ما گذشته خود را با خود حمل می کنیم و آن عبارت از خصوصیات انسان ادوار اولیه زندگی، یعنی موجودی پست که دستخوش هیجان عاطفی است و فقط به زور کوشش های طاقت فرسا میتوانیم خود را از این بار آزاد کنیم. وقتی که کار شخصی به بیماری عصبی بکشد، سایه او به طور قطع بی نهایت غلیظ شده است و اگر بخواهیم موفق به معالجه این بیمار شویم، ناچاریم به او کمک کنیم تا راهی برای همزیستی شخصیت خودآگاه و سایه خود پیدا کند.

کارل گوستاو یونگ

💎 @schematherapychannel

•نشانه هایی که شما مهر طلب هستید:
-زیاد عذرخواهی میکنید
-عزت نفس پایینی دارید
-برای احساسات دیگران احساس مسئولیت افراطی میکنید
-از تعیین کردن حد و مرز احساس گناه میکنید
-تلاش میکنید همه را راضی نگه دارید
-نیاز دارید تا همه دوستتان داشته باشند
-وقت زیادی رو به دیگران اختصاص میدهید
-اغلب نگران نظرات دیگران درباره خودتان هستید
-برای اینکه احساس خوبی داشته باشید به تعریف دیگران احساس نیاز شدید میکنید
-نمیتونید «نه» بگید
-مدام مورد سواستفاده دیگران قرار میگیرید.

💎 @schematherapychannel

طرحواره محرومیت هیجانی

برای ترمیم تله محرومیت هیجانی،باید به فعال شدن احساس محرومیت در زندگی تان آگاه شوید

گام اول:جاهایی در زندگی که حس تنهایی،پوچی،بی معنایی،غمگینی از بی مهری افراد مورد علاقه تان،ایجاد میشود نشان دهنده فعال شدن این تله است این موقعیت ها رو یادداشت کنید

گام دوم: اگر حوادثی در زندگی فعلی تان رخ داده که به حس محرومیت شدید شما دامن زده است، آن اتفاق را با جزئیات زیاد به خاطر بیاورید،اجازه دهید احساسات در شما خود را نشان داده و احساسات و حتی افکار آن لحظه خود را یادداشت کنید

گام سوم: در لحظه ایی که حال بدی را تجربه می‌کنید ذهن خود را رها کنید تا اگر تصویر یا خاطره ایی از گذشته که همین احساس محرومیت در آن داشتید، بتواند به ذهنتان بیاید و شما بدون هیچ قضاوتی فقط نگاه کنید و بعد میتوانید خاطرات گذشته خود را یادداشت کنید.

💎 @schematherapychannel

•شش راه برای درمان تله ی رهاشدگی:
۱. رهاشدگی دوران کودکی تان را درک کنید.
۲. احساس های مربوط به رهاشدگی را بازنگری کنید و حساسیت های خود را به از دست دادن افراد نزدیک، ترس از تنهایی و نیاز به آویزان شدن و وابستگی بیمارگونه بشناسید.
۳. روابط گذشته را بررسی کنید تا الگوهای منجر به عود و بازگشت تلهٔ زندگی را بشناسید و فهرستی از خطاهای فکری و رفتاری ناشی از رهاشدگی تهیه کنید.
۴. از رابطه با افراد بی ثبات، بی تعهد و تنوع طلب اجتناب کنید، ولو اینکه این افراد برای شما جذابیت و کشش زیادی داشته باشند.
۵. وقتی که نامزدی پیدا می کنید که متعهد و باثبات است به او اعتماد کنید. باور کنید که او برای همیشه در کنار شما می ماند و شما را ترک نمی کند.
۶. حسادت نکنید، به همسرتان آویزان نشوید و به جدایی های معمول زندگی، واکنش افراطی نشان ندهید.

💎 @schematherapychannel

راهنمای سلامت روان در شرایط جنگ

کمیته مداخله در بحران انجمن روانشناسی ایران

💎 @schematherapychannel

✅راهنمای کاربردی برای حفظ و ارتقا سلامت روان درشرایط بحران جنگ

✅سازمان بهزیستی کشور

خرداد ماه ۱۴۰۴

💎 @schematherapychannel

 در روزهای اخیر، ترس، ناامنی و بی‌ثباتی، چهره‌ی شهر و شرایط روانی همه مردم را دگرگون کرده، طبیعتا درمانگر هم از همین مردم است و در دل همین واقعیت زندگی می‌کند. او هم انسانی است با همان دل‌نگرانی‌ها، همان ترس‌ها و همان پرسش‌های بی‌جواب… اما چیزی که جایگاه او را متفاوت می‌کند، این است که باید در دل این طوفان، هم مراقب روان خودش باشد و هم بتواند همراه و پناه روانِ رنج‌کشیده‌ی دیگری بماند و این قطعا کار ساده‌ای نیست. کرنبرگ به ما یاد داده که درمانگر بخشی از میدان عاطفی اتاق درمان است، نه بیرون آن؛ و اگر نتواند از خودش مراقبت کند، هم به خودش، و هم به درمان هم آسیب می‌زند. در چنین روزهایی، چند اصل ساده اما اساسی، می‌تواند چراغ راه ما درمانگران باشد:اول اینکه تا جایی که امکان دارد، پیوستگی درمان را حفظ کنیم. درمانجوها، به‌ویژه آن‌ها که آسیب‌پذیرترند، در روزهای بحران به ثبات و تداوم درمان نیاز بیشتری دارند. حتی اگر جلسات کوتاه‌تر یا ساده‌تر برگزار شوند، همین که چارچوب و روند درمانی حفظ شود، به درمانجو کمک می‌کند تا احساس گم‌گشتگی نکند. اما درمانگر نباید از مرزهای واقعیت چشم بپوشد. اگر امنیت جان یا روان خودش در خطر باشد، اگر شرایط بیرونی ادامه درمان را ناممکن کند، صداقت با بیمار و توضیح این مرزها بخشی از مسئولیت‌پذیری اوست. درمان دروغین یا وعده‌های غیرعملی، کمکی به بیمار نمی‌کند.دوم اینکه درمانگر باید از فرسودگی خودش پیشگیری کند. روانِ رواندرمانگر ابزار کار اوست. اگر این ابزار فرسوده شود، نه می‌تواند گوش بدهد، نه می‌تواند ابژه‌ی امنی برای بیمار باشد. این یعنی در روزهایی که خبرها و صحنه‌های دردناک از هر سو هجوم می‌آورند، لازم است درمانگر هم گاهی به روان خودش استراحت بدهد، از حجم بی‌پایان اخبار فاصله بگیرد، و با لحظه‌هایی کوچک اما مهم، روان خود را دوباره نیرو ببخشد. این کار، وظیفه ماست نه توصیه‌ای که بهتر است انجام شود.و سوم، درمانگر نباید خودش را در این روزها تنها بگذارد. جنگ و بحران، بار هیجانی انتقال و انتقال متقابل را سنگین‌تر می‌کند. درمانگر نیاز دارد با سوپروایزر یا همکارانش حرف بزند، فشارهایی را که تحمل می‌کند بازتاب بدهد، و در صورت امکان از سوپرویژن یا مشورت بهره بگیرد. درمانگر تنها، زودتر فرسوده می‌شود و ممکن است درگیر واکنش‌هایی شود که خودش هم از آن هشیار نیست.در روزهای جنگ، درمانگر پیش از آنکه پناه دیگری باشد، باید پناه خود را نگه دارد. این مراقبت، نشانه‌ی قدرت و پختگی اوست، نه ضعف. چنین مراقبتی است که او را در مسیر درمان، استوار نگه می‌دارد.#مونابدر

💎 @schematherapychannel

✴️جذب روانشناس/درمانگر کودکان استثنایی

مرکز تخصصی نگاه سبز (اسلامشهر) جهت تکمیل کادر درمانی خود، از روانشناسان و درمانگران کودکان استثنایی با شرایط زیر دعوت به همکاری می‌نماید:

🔹 شرایط عمومی:
جنسیت: خانم یا آقا

محل کار: اسلامشهر – مرکز نگاه سبز

نوع همکاری: تمام‌وقت یا پاره‌وقت (قابل توافق)

روزها و ساعات کاری: منعطف (بر اساس هماهنگی)

🔹 شرایط تخصصی:
دارای مدرک کارشناسی ارشد یا بالاتر در رشته‌های روانشناسی (ترجیحاً کودکان استثنایی) یا رشته‌های مرتبط

تجربه کار عملی با کودکان استثنایی (اوتیسم، کم‌توان ذهنی، CP و ...) الزامی

مهارت در برقراری ارتباط موثر با کودک و والدین

صبر، خلاقیت، انعطاف‌پذیری در کار با گروه سنی ۲ تا ۱۲ سال

🔹 مزایا:
محیط کاری تخصصی و پویا

امکان ارتقاء و یادگیری مهارت‌های جدید

همکاری با تیم حرفه‌ای

🔹 ارسال رزومه:
📩 متقاضیان محترم لطفاً رزومه خود را به شماره واتساپ زیر ارسال نمایند یا از طریق سایت اقدام فرمایند:( از برقراری تماس خودداری فرمایید)
📱 شماره تماس: 09387047418

جذب مربی موسیقی در حوزه کودک
مرکز تخصصی روانشناسی نگاه سبز (اسلامشهر) در راستای توسعه خدمات خود، از  مربیان واجد شرایط زیر دعوت به همکاری می‌نماید:

🔹 شرایط عمومی:
جنسیت: خانم یا آقا


محل کار: اسلامشهر – مرکز نگاه سبز

نوع همکاری: تمام‌وقت یا پاره‌وقت (قابل توافق)

روزها و ساعات کاری: منعطف

🔹 شرایط تخصصی:
دارای مدرک معتبر موسیقی‌ یا رشته‌های مرتبط با آموزش موسیقی کودک

تجربه عملی در آموزش موسیقی به کودکان ۲ تا ۱۲ سال

آشنایی با سازهای مناسب کودک (مانند بلز، دف و...)

خلاق، پرانرژی و علاقمند به کار با گروه سنی کودک و نوجوان

🔹 مزایا:
محیط کار تخصصی و حمایت‌کننده

ساعت کاری منعطف

همکاری در پروژه‌های ویژه موسیقی‌درمانی

🔹 ارسال رزومه:
📩 متقاضیان محترم لطفاً رزومه خود را به شماره واتساپ زیر ارسال نمایند یا از طریق سایت اقدام فرمایند:
📱 شماره تماس: 09387047418

🕹 @psycho_estekhdam