احتمال دارد واکسن کووید-۱۹ از نوع mRNA به افزایش پاسخ به ایمنی‌درمانی در درمان سرطان‌ها کمک کند!

بیماران مبتلا به سرطان که پیش از آغاز ایمنی‌درمانی، واکسن کووید-۱۹ از نوع mRNA دریافت کرده بودند، نسبت به بیمارانی که واکسن نزده بودند، مدت بیشتری زنده مانده‌اند. این یافته بر اساس یک مطالعه گذشته‌نگر روی بیماران مبتلا به سرطان است که در کنگره ESMO اروپا ارائه شده و همچنین بر پایه نتایج مطالعات حیوانی روی موش‌ها به‌دست آمده است.

آزمایش‌ها همچنین نشان داده‌اند که واکسن‌های mRNA باعث تقویت فعالیت سیستم ایمنی می‌شوند و حتی تومورهای مقاوم را نیز نسبت به درمان حساس‌تر می‌کنند.

محققان در این مطالعه، بیش از ۱۰۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته پوست و ریه را که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ در مرکز MD Anderson درمان شدهبودند، در دو گروه مورد بررسی قرار دادند:
گروهی که در فاصله‌ی ۱۰۰ روز از شروع ایمنی‌درمانی، واکسن کووید-۱۹ از نوع mRNA دریافت کرده بودند
و گروهی دیگر که واکسن دریافت نکرد بودند.

نتایج نشان داد در گروه اول، میزان بقا به‌طور قابل‌ توجهی بیشتر بوده است. به‌عنوان مثال در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه، میانه‌ی بقا تقریباً دو برابر شده و از ۲۰/۶ ماه به ۳۷/۳ ماه افزایش یافتهاست

آنها از روش های آماری مختلفی برای کنترل مخدوشگر ها استفاده کرده‌اند اما باز هم ارتباط بقای بیشتر با واکسن mRNA برقرار مانده است. حتی بیمارانی که واکسن‌های غیر mRNA مانند واکسن آنفولانزا یا نومونی دریافت کرده بودند، نسبت به سایر بیماران تخت ایمنی‌درمانی، بهبودی در بقا نشان نداده‌اند و این فقط مختص واکسن mRNA بوده است.

مطالعات قبلی روی موش‌ها نشان داده که هر واکسن مبتنی بر mRNA ممکن است اثر مشابهی داشته باشد و مهم نیست چه چیزی رمزگذاری شده و به نظر می‌رسد اینجا mRNA عامل کلیدی در تحریک افزایش سایتوکین‌های التهابی و آماده‌سازی سیستم ایمنی برای حمله است.

این یافته، نمونه‌ای دیگر از پتانسیل فناوری‌های مبتنی بر mRNA برای درمان بیماری هایی ژنتیکی و سرطان، علاوه بر محافظت در برابر عفونت، محسوب می‌شود. با این حال، حملات سیاسی بر اساس نگرانی‌های ایمنی اثبات‌نشده علیه این فناوری در حال افزایش است و برخی ایالت‌ها در آمریکا در حال بررسی قوانینی برای ممنوع کردن محصولات mRNA هستند. در ماه آگوست بود که وزیر بهداشت آمریکا اعلام کرد که این سازمان نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار کمک‌هزینه تحقیقاتی برای واکسن‌های mRNA را لغو کرده است.

ارتباط مشاهده‌شده بین واکسیناسیون کووید-۱۹ و افزایش بقا در این مطالعه بسیار قوی توصیف شده اما به هر حال لازم است نتایج در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تایید شود. اجرای چنین مطالعه‌ای نیازمند تامین بودجه قابل توجه است که با توجه به شرایط جدید، دشوار است.

مقاله پروژه در نیچر منتشر شده است. اینحا در مورد آن نوشتم:

https://www.tg-me.com/scientometric/7092

گزارش ساینس: لینک

@Scientometric

بررسی مقالات سلب اعتبار شده یا Retracted در حوزه پزشکی در فاصله پنجاه ساله‌ی ۱۹۷۵ تا ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که

بیشترین علت سلب اعتبار (از تعداد ۱۶۰۴۱ مقاله)، به ترتیب شامل نگرانی در مورد داده‌ها (۳۱/۴۷٪)، fraud یا تقلب (۱۱/۳۷٪)، مشکلات داوری همتا (۱۱/۲۱٪)، مشکلات رفرنس دهی (۷/۵۴٪) و مشکلات اخلاق در پژوهش (7/09) بوده است.

مجلات با بیشترین تعداد مقاله‌ سلب اعتبار شده شامل موارد زیر بوده‌اند:

Computational and Mathematical Methods in Medicine

Journal of Healthcare Engineering

Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine

Cochrane Database of Systematic Reviews


تقریبا ۴۵٪ از مقالات سلب اعتبار شده حداقل بک نویسنده از چین داشته‌اند. رتبه های بعدی مربوط به آمریکا، هند، ژاپن، انگلستان، آلمان، عربستان، ایران (۲/۴۳٪)، کره جنوبی و ایتالیا بوده اند.

روند سلب اعتبار ها به صورت پیوسته در هر حال افزایش بوده و علت‌های «نگرانی در مورد داده‌ها» و «تقلب» تقریبا هر ۵/۵ و ۵/۲ سال، دوبرابر شده است.

دسترسی به مقاله: لینک

@Scientometric

به‌روزرسانی: مقاله این پروژه مهم (لینک) که نشان داده بود استفاده از واکسن mRNA برای کووید-۱۹ پیش از آغاز ایمنی‌درمانی سرطان می‌تواند اثرگذاری درمان و در نتیجه بقای بیماران مبتلا به سرطان (Stage IV) را افزایش دهد، در مجله Nature منتشر شده است. (لینک)

هرچند واکسن‌های شخصی‌سازی‌شده‌ی سرطان بر پایه‌ی mRNA می‌توانند با هدف قرار دادن آنتی‌ژن‌های انتخاب‌شده، تومور را نسبت به ایمنی‌درمانی حساس کنند، اما ساخت این واکسن‌ها فرایندی پیچیده و زمان‌بر است. همان‌طور که در پست قبلی اشاره شد، این مطالعه نشان داده که واکسن‌های mRNA علیه کووید نیز می‌توانند تومورها را نسبت به ایمنی درمانی حساس کنند.

در مطالعات حیوانی، استفاده از این واکسن‌های کووید موجب افزایش قابل‌توجه در تولید اینترفرون نوع I و در نهایت فعال شدن سلول‌های T CD8+ علیه آنتی‌ژن‌های توموری شده است. با این حال، سلول‌های سرطانی نیز در پاسخ، گیرنده‌ی PD-L1 را روی سطح خود بیان می‌کنند تا از دید سیستم ایمنی پنهان بمانند (تومور گریز یا immune evasion یا تومور سرد)، که در این مرحله استفاده از ایمنی‌درمانی مانند مهارکننده‌های PD-L1 ضروری می‌شود.

نکته جالب این است که ظاهرا «mRNA بودن» واکسن عامل اصلی این اثر بوده است، چرا که واکسن‌های مبتنی بر mRNA سایر ویروس‌ها مانند سیتومگالوویروس نیز پاسخ مشابهی ایجاد کرده‌اند. اما پاسخ از واکسن با پلتفورمهای دیگر به این شکل نیوده است.

در مطالعه انسانی نیز پاسخ‌های مشابهی مشاهده شده است: از جمله افزایش اینترفرون نوع I، فعال‌سازی هم‌زمان سلول‌های میلوئیدی و لنفوئیدی در داوطلبان سالم، و افزایش بیان PD-L1 در تومورها.

در نهایت، همان‌طور که قبلا نوشته بودم، دریافت واکسن mRNA کووید-۱۹ در فاصلهٔ کمتر از ۱۰۰ روز از آغاز ایمنی درمانی با بهبود قابل‌توجه در میانه‌ی بقا و بقای کلی سه‌ساله همراه بوده است و این مزیت در بیماران دارای تومورهای ایمنی‌سرد نیز مشاهده شده است.

گزارش نیچر: لینک

گزارش قبلی ساینتومتریکس در این مورد:

https://www.tg-me.com/scientometric/7090