هدف بعدی اسرائیل مراکز اتمی پاکستان است.


@seyedjavadmiri

‘Death Death to the IDF; Death, Death to the IDF' — singer Bob Vylan at Glastonbury festival in the UK

'Palestine must be, will be, inshallah, it will be free'

🎙Subscribe @TheIslanderNews

Donate - Support Our Work

Coloniality of Power?

Anibal Quijano coined the concept of Coloniality of power to explain the sinister forms of Colonialism after its so-called demise. But why is this concept pertinent to the current war of Israel against Iran? Let me simplify the context of the problematique. Iran signed JCPOA
i.e. Joint Comprehensive Plan of Action. It is a long-term agreement reached in 2015 between Iran, the P5+1 (China, France, Germany, Russia, the United Kingdom, and the United States), and the European Union to limit Iran's nuclear program in exchange for sanctions relief. The goal was to ensure that Iran's nuclear program would be exclusively peaceful. USA under Trump pulled out from this agreement and Europe did not fulfill its own duties either but Iran stayed in it. Now that Israel and USA again under Trump waged a war and killed and bombed Iran there is no objections either from UN or EU. But now Germany, England and France going to use Snapback mechanism against Iran. Why? The reason is that Iran has not kept her promises in JCPOA!!!. Wait a minute! Who has kept it at all? This is a prime example of Coloniality of power where the situation is arranged in a fashion that the outcome of all actions are to subdue your subjectivity by reducing you into an object of the will of other. And it seems suprisingly that "other" is the White Male European Master! Is it a coincidence? Anibal Quijano teaches us that there is no coincidence but the spelling out of coloniality of power. Wake up man!!!

Seyed Javad Miri


@seyedjavadmiri

وضع استعماری قدرت؟

آنیبال کویخانو مفهوم استعمار قدرت را برای توضیح اشکال شوم استعمار پس از به اصطلاح زوال آن ابداع کرد. اما چرا این مفهوم به جنگ فعلی اسرائیل علیه ایران مربوط می‌شود؟ اجازه دهید زمینه مشکل را ساده کنم. ایران برجام (یعنی برنامه جامع اقدام مشترک) را امضا کرد. این یک توافق بلندمدت است که در سال ۲۰۱۵ بین ایران، گروه ۵+۱ (چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا و ایالات متحده) و اتحادیه اروپا برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران در ازای کاهش تحریم‌ها حاصل شد. هدف این بود که اطمینان حاصل شود که برنامه هسته‌ای ایران منحصراً صلح‌آمیز خواهد بود. ایالات متحده در زمان ترامپ از این توافق خارج شد و اروپا نیز به وظایف خود عمل نکرد، اما ایران در آن باقی ماند. اکنون که اسرائیل و ایالات متحده دوباره در زمان ترامپ جنگی را آغاز کردند و ایرانیان را کشتند و ایران را بمباران کردند، هیچ اعتراضی از سوی سازمان ملل یا اتحادیه اروپا انجام نشد. اما اکنون آلمان، انگلستان و فرانسه قصد دارند از مکانیسم ماشه علیه ایران استفاده کنند. چرا؟ دلیلش این است که ایران به وعده‌های خود در برجام عمل نکرده است!!! یک دقیقه صبر کنید! چه کسی اصلاً به آن جز ایران عمل کرده است؟ این نمونه بارزی از وضع استعماری قدرت است که در آن وضعیت به گونه‌ای ترتیب داده شده است که نتیجه همه اعمال، مطیع کردن وجود شما با تقلیل شما به ابژهِ اراده دیگران است. و به طرز شگفت‌آوری به نظر می‌رسد که "دیگری" در اینجا همان مرد سفیدپوست اروپاییِ ارباب است! آیا این یک تصادف است؟ آنیبال کویخانو به ما می‌آموزد که هیچ تصادفی جز بیان عملی وضع استعماری قدرت وجود ندارد. بیدار باید شد!

سید جواد میری

@seyedjavadmiri

صحنه‌هایی زیبا از همبستگی انسانی در جنگ اسرائیل و آمریکا علیه ایران در جهان خلق شد. یکی از آن تصاویر این عکس است که زن کهنسال سوئدی با دو عصا به میدان شهر یوتبوری آمده است تا از ایرانِ مظلوم در برابر ظالمان دفاع کند. صحنه‌ای زیبا و ماندگار!

سیدجواد میری



@seyedjavadmiri

ضرب‌المثلی بلغاری:

کلمه‌ای لطیف می‌تواند دروازه آهنی را بگشاید.


@seyedjavadmiri

از حالت "انفعال" و "ابهام" باید بیرون آمد. به نظرم وزارت امور خارجه در طی پنجاه سال اخیر "سرمایه بین‌المللی" بزرگی را ایجاد کرده است. اتاق فکری تشکیل دهید و از زبدگان این نیروها دعوت به عمل آورید و فضای "مذاکره مقاوم" را پیش ببرید و از انفعال کنونی خارج شوید. اما برای خروج از "ابهام" نیازمند "گفتگو با جامعه" هستیم. دلواپسی عمیقی در بین افراد جامعه وجود دارد و صرف پمپاژ فضای حماسی و هیجانی کارساز نیست. در کنار هیجان و حماسه "گفتگوی هوشمند" را سامان دهید. رسانه ملی و فضای رسانه‌ای در کشور و نیروهای دانشگاهی باید وزود کنند.

سیدجواد میری

@seyedjavadmiri

حمید رضا اکبری
بهمن اکبری
جهانبخش ایزدی
محمد فرهاد کلینی
سید رحیم ربانی‌زاده
سیدجواد میری

سه‌شنبه
۱۰ تیر ۱۴۰۴

۱۰ الی ۱۳


@seyedjavadmiri

جنگ و "معنای زندگی"

جنگ کریه و زشت است. هیچگاه نباید جنگ و جنگ‌افروزی را تجلیل و تمجید کرد. اما هنگامیکه به تاریخ طولانی بشر می‌نگریم امکان ندارد لحظه‌ای را بدون جنگ تصور کنیم. جنگ همواره با بشر و جوامع انسانی بوده است و هر چه انسان پیشرفته‌تر شده است قدرت تخریبش هم سهمگین‌تر گردیده است. جنگ براستی یک مصیبت است و به قول شهید مطهری مصیبت انسان را گداخته می‌کند ولی انسان نباید طلب مصیبت کند. به عبارت دیگر، ما نباید طلب جنگ کنیم ولی وقتی این مصیبت بر ما فرود میآید باید بتوانیم ابعاد پیچیده آن را بیندیشیم. در این "جنگ تحمیلی" هم ما زشتی‌ها و وجوه کریه آن را دیدیم و تجربه کردیم اما جنگ با تمامی پلیدی‌هایش "آموزگار قهاری" هم است. یکی از آموزه‌های آن این است که "زندگی" زیباست و باید آن را هنرمندانه زیست. اما وقتی می‌گوییم زندگی زیباست این زیبایی را چگونه در جامعه باید تفسیر کنیم؟ هنگامی که جنگ رخ داد و شهر خالی از سکنه شد من به اطراف خود می‌نگریستم و دیدم مردمان این شهر بسیاری از "اشیاء" را رها کرده‌اند و رفته‌اند و هر آنچه که "قیمت" نداشت ارزش پیدا کرد و هر آنچه که "قیمت" داشت بی‌ارزش شد. به عبارت دیگر، در جنگ است که ما تفاوت "قیمت" و "ارزش" را وجدان می‌کنیم و آنچه که ارزشمند است را با خود به ماوای امنی می‌بریم. بنابراین با جنگ و تجربه مصیبت است که ما درک اصیل‌تری از معنا در زندگی پیدا می‌کنیم و جامعه‌ای می‌تواند جامعه خوبی باشد که جای "ارزش" و "قیمت" را به نادرستی جا-به-جا نکند و این همان مفهوم "خیر عمومی" است که در جامعه ما به بوته فراموشی سپرده شده بود. به نظرم آینده ایران را نه آمریکا رقم می‌زند و نه اسرائیل می‌تواند رقم بزند. حال و آینده ایران را التفات به "خیر عمومی" رقم می‌زند و این ممکن نیست مگر ما درک درستی از "ارزش" و "قیمت" داشته باشیم. جنگ این معنا را دوباره در افق جامعه ایران بیدار کرد و بر متفکران است که این معانی را بپرورانند تا سیاستمداران بتوانند بر طریق صواب حرکت کنند.

سیدجواد میری

@seyedjavadmiri

نگاهی به جنگ ۱۲ روزه

بهمن اکبری

سه‌شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴

@seyedjavadmiri

نگاهی به جنگ ۱۲ روزه

حمید رضا اکبری

سه‌شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴

@seyedjavadmiri

نگاهی به جنگ ۱۲ روزه

سید رحیم ربانی‌زاده

سه‌شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴

@seyedjavadmiri

نگاهی به جنگ ۱۲ روزه

سیدجواد میری

سه‌شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴

@seyedjavadmiri

تعلیق عضویت انجمن جامعه‌شناسی اسرائیل در انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی

کمیته اجرایی انجمن بین المللی جامعه‌شناسی، عضویت انجمن جامعه شناسی اسرائیل را به خاطر اینکه بر علیه نسل‌کشی فلسطینیان در غزه موضع روشنی اتخاذ نکرده است، معلق کرد.

@seyedjavadmiri

برنامه‌ی پنجره:

🔹پنجره‌ی جامعه شناختی:
عنوان: نقد ایدئولوژی
دکتر سید جواد میری: صفحه‌ی تلگرامی
دکتر حسن محدثی: صفحه‌ی تلگرامی

پنجشنبه ۱۲ تیرماه
ساعت ۲۱
از یوتیوب آکادمی

ایدئولوژی چیست؟ و چه ویژه‌گی‌هایی دارد؟ چند سنت فکری در باره‌ی ایدئولوژی وجود دارد؟ مهم‌ترین سنخ‌شناسی‌های ایده‌ئولوژی کدام اند؟ فرق ایده‌ئولوژی‌سازی و ایده‌ئولوژی‌پژوهی چیست؟ دکتر علی‌ی شریعتی در ایران معاصر چه نقشی ایفا کرده است؟ آیا شریعتی ایده‌ئولوژی‌پژوه است یا ایده‌ئولوژی‌ساز؟ تبار فکری‌ او چیست؟

موضوعات و پرسش‌های فوق در یک گفت‌گوی مفصل بین دکتر سیدجواد میری و دکتر حسن محدثی در قسمت جدید برنامه‌ی پنجره مورد بحث قرار گرفته‌اند و دانشجویان و علاقه‌مندان می‌توانند در این گفت‌وگو، درآمدی به ایدئولوژی را بشنوند و هم‌چنین از منظر موضوع ایدئولوژی، گفت‌وگویی انتقادی در باره‌ی عمل‌کرد دکتر علی شریعتی را مشاهده و تجربه کنند.

موضوع اصلی این پنجره‌ی جامعه‌شناختی، ایدئولوژی است و به‌مناسبت سال‌گرد وفات شریعتی در ۲۹ خرداد، عمل‌کرد این شخصیت اسلام‌گرا نیز مورد بحث قرار گرفته است.

آکادمی را دنبال کنید

.

امت، ملت، ایران و "جهان اسلام"
تاملاتی پیرامون ایران به مثابه بخشی از "تمدن اسلامی"؟

"جنگ تحمیلی" پرسش‌های بنیادین را دوباره در مرکز تاملات جدی قرار داد.


گفتگوی سیدجواد میری با "فرهیختگان"


۱۱ تیر ۱۴۰۴

@seyedjavadmiri

‌دکتر میری در ابتدا در توضیح کارکرد جامعه‌شناختی شعائر و مناسک بیان می‌کند: بحث عزاداری‌ها در مفهومی کلان‌تر، ذیل عنوان شعائر و مناسک قرار می‌گیرد. این شعائر و مناسک، کارکردهای مهمی در جوامع انسانی دارند که ازجمله آن‌ها می‌توان به تسهیل فرایند «جامعه‌پذیری» (Socialization) اشاره کرد. مفهوم جامعه‌پذیری بدین معناست که هنجارها، ارزش‌ها، ایده‌آل‌ها، آرزوها، رؤیاها و... به گونه‌ای در فضای روزمره زندگی جاری و ساری می‌شوند که افراد بدون اندیشیدن به آن‌ها، آن‌ها را درونی کرده و بر اساسشان عمل می‌کنند. این فرایند را می‌توان به استنشاق هوا تشبیه کرد؛ انسان‌ها بدون آنکه به عمل دم و بازدم بیندیشند، هوا را تنفس کرده و به حیات خود ادامه می‌دهند. شعائر و مناسک نیز به همین شیوه، مفاهیم عمیق و نظام معنایی دین را بازتعریف کرده و آن ها را در بستر زندگی روزمره جاری می‌سازند.


https://qudsonline.ir/xcbqK


@seyedjavadmiri

در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی؛ واکاوی جامعه‌شناختی آیین‌های حسینی در گفت‌وگو با دکتر میری؛
‏عاشورا، بستر جامعه‌پذیری زیسته

هر سال، با فرارسیدن ماه محرم، گویی نبض زندگی در جامعه شیعی، با ضرباهنگ دیگری می‌تپد و دل‌های شیعیان، میزبان شور و حماسه‌ای دیرینه می‌شود. اما ورای این جلوه‌های آشکار، آیین‌های حسینی همواره کارکردی عمیق‌تر و پنهان‌تر در شکل‌دهی به هویت فردی و جمعی داشته‌اند. این مناسک، بستر درونی‌سازی ناخودآگاه ارزش‌ها و جهان‌بینی عاشورایی را فراهم می‌آورند و حس این‌همانی و پیوند عمیق با واقعه کربلا را در تار و پود زندگی روزمره می‌تنند.
‏اما در کنار این کارکردهای عمیق و ریشه‌دار که از حکمت الهی و سنت‌های دیرین نشأت گرفته‌اند، پرسشی بنیادین در ذهن پدید می‌آید که با واقعیت‌های امروز جامعه ما گره خورده است: در عصری که ذائقه نسل جوان دستخوش تغییر شده و فضای دیجیتال بی‌سابقه، زندگی ما را احاطه کرده است آیا این آیین‌های مقدس، با همان عمق و تأثیرگذاری معنوی و اجتماعی، می‌توانند همچنان بستر درونی‌سازی ارزش‌ها و پیوند عمیق با حماسه عاشورا برای نسل‌های جدید باشند؟ آیا این تحولات، اصالت و عمق این آیین‌ها را تهدید می‌کند یا فرصت‌های نوینی برای بازآفرینی و تعمیق تجربه عاشورایی فراهم می‌آورد؟ برای واکاوی این ابعاد پیچیده و یافتن پاسخ‌هایی درخور، به سراغ دکتر سیدجواد میری، جامعه‌شناس دینی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی رفته‌ایم تا از منظر تخصصی ایشان به بررسی این تحولات بپردازیم.

مناسک حسینی؛ بستر جامعه‌پذیری ناخودآگاه
‏دکتر میری در ابتدا در توضیح کارکرد جامعه شناختی شعائر و مناسک؛ توضیح می‌دهد: بحث عزاداری‌ها در مفهومی کلان‌تر، ذیل عنوان شعائر و مناسک قرار می‌گیرد. این شعائر و مناسک، کارکردهای مهمی در جوامع انسانی ایفا می‌کنند که از جمله آن‌ها می‌توان به تسهیل فرآیند «جامعه‌پذیری» (Socialization) اشاره کرد. مفهوم جامعه‌پذیری بدین معناست که هنجارها، ارزش‌ها، ایده‌آل‌ها، آرزوها و رویاها و... به گونه‌ای در فضای روزمره زندگی جاری و ساری می‌شوند که افراد بدون اندیشیدن به آن‌ها، آن‌ها را درونی کرده و بر اساسشان عمل می‌کنند. این فرآیند را می‌توان به استنشاق هوا تشبیه کرد؛ انسان‌ها بدون آنکه به عمل دم و بازدم بیندیشند، هوا را تنفس کرده و به حیات خود ادامه می‌دهند. شعائر و مناسک نیز به همین شیوه، مفاهیم عمیق و نظام معنایی دین را بازتعریف کرده و آن ها را در بستر زندگی روزمره جاری می‌سازند.
‏ایشان با بیان اینکه شعائر؛ نمادهای جهان‌بینی و الهیات هستند، تصریح می‌کند: هر یک از این شعائر و مناسک، ریشه‌هایی عمیق در ادیان مختلف دارند و سمبل‌ها و نمادهای خاصی را بازنمایی می‌کنند. آن‌ها جهان‌بینی ویژه‌ای را ترسیم کرده و نظام معنایی آن دین را بازتعریف می‌نمایند. نکته حائز اهمیت این است که این مناسک، به جای آنکه از فرد عادی انتظار داشته باشند تا دائماً در باب مبانی ادیان، اخلاق، الهیات، متافیزیک و جهان‌شناسی بیندیشد، تمامی این چارچوب‌های نظری و تئوریک و الهیات دین را به شکلی ساده و بسیط، در قالب یک سری حرکات و اعمال و شعائر و مناسک خلاصه می‌کنند.
تجربه زیسته عاشورایی؛ حس این‌همانی و اقلیم معنوی
عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم اجتماعی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با اشاره به آثار مشارکت و تجربه زیسته در این مناسک توضیح می‌دهد: این ویژگی موجب می‌شود افرادی که در این مناسک مشارکت می‌کنند؛ قلباً، روحاً و از جان در آن فضا قرار گیرند. آن‌ها آرام آرام، بر اساس عواطف و احساساتشان، بدون نیاز به تفکر عمیق، آن ایده‌ها را به نوعی زندگی کرده و به صورت زیسته تجربه می‌کنند. برای مثال، هنگامی که فردی وارد فضای عزاداری ایام محرم می‌شود و در مسجد، تکیه، حسینیه یا منزل به روضه اباعبدالله(ع) یا حضرت ابوالفضل(ع) و... گوش می‌دهد، حس می‌کند که خود نیز بخشی از آن واقعه است. این واقعه به نوعی در وجود تک تک افراد بازنمایی و بازسازی می‌شود و حس این‌همانی به آن‌ها دست می‌دهد. ما با خود می‌اندیشیم: «یا لَیتَنا کنّا مَعَک فَنَفوزَ فَوْزاً عَظیماً» و روحاً و معنویاً، خود را بخشی از واقعه عاشورا می‌بینیم.
دکتر میری تفسیر معنوی از عاشورا و کربلا نیز ارائه کرده و می‌گوید: در روایتی از امام صادق(ع) آمده است «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» هر روز عاشورا و هر زمین کربلاست. این روایت، از منظر جغرافیایی و زمانی و به معنای تحت‌اللفظی نیست. بلکه به معنای معنوی و مشارکت در ساحت یا اقلیم معنوی است که انسان‌های مؤمن، عاشورا را در آن تجربه می‌کنند و کربلا را در اقلیم معنوی خود بازسازی می‌نمایند.
همبستگی جمعی؛ تجلی جهان‌بینی دینی و نقش هنر