اولین بار در کارگاه «مهارت‌های زندگی» مرتضی پاشاپور با کاربرگ احساسات آشنا شدم. در این دوره فاطمه عدالت‌مهر(پشتیبان دوره) با صبوری انجام بازی‌ها را پیگیری می‌کرد.
هنگامیکه کودکانم احساسی را علامت می‌زنند:
1⃣ابتدا درون خود را می‌کاوند.
2⃣شباهتی میان یکی از تصویرها(شخصیت‌های محبوب انیمیشن درون و بیرون) و احساس درونیشان می‌یابند.
3⃣با علامت زدن آن را در دنیای بیرون نیز معتبر می‌دانند.
این تمرین بتدریج به افزایش هوش هیجانی آنها کمک می‌کند.
✍شادی صفوی
پی‌نوشت: این کاربرگ با الهام از نمونه‌ی اولیه بازطراحی شده و برای چاپ در اندازه‌ی A4 مناسب است.
shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#والدگری
#زندگی‌خلاق
هنگامیکه کودکانم احساسی را علامت می‌زنند:
1⃣ابتدا درون خود را می‌کاوند.
2⃣شباهتی میان یکی از تصویرها(شخصیت‌های محبوب انیمیشن درون و بیرون) و احساس درونیشان می‌یابند.
3⃣با علامت زدن آن را در دنیای بیرون نیز معتبر می‌دانند.
این تمرین بتدریج به افزایش هوش هیجانی آنها کمک می‌کند.
✍شادی صفوی
پی‌نوشت: این کاربرگ با الهام از نمونه‌ی اولیه بازطراحی شده و برای چاپ در اندازه‌ی A4 مناسب است.
shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#والدگری
#زندگی‌خلاق
❤1
🟠۲۹۶ تنها یک عدد نیست
قدردان حضور تک‌تک شما همراهان گرامی هستم. امیدوارم همچنان از محتوای کانال لذت ببرید.
✍شادی صفوی
shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#سپاسگزاری
قدردان حضور تک‌تک شما همراهان گرامی هستم. امیدوارم همچنان از محتوای کانال لذت ببرید.
✍شادی صفوی
shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#سپاسگزاری
❤7
Forwarded from معین‌نامک | معین پایدار
✍🏻 چرا از نوشتن طفره می‌رویم؟
🔰 ارادۀ ما در دو حالتِ کلی
به‌شدت ضعیف می‌شود:
⚜️ یکی وقتی که چیزی برایمان کاملاً شفاف نباشد و یکی وقتی که چیزی برایمان رنج‌آور باشد. در نوشتن، هر دوی این حالات را تجربه می‌کنیم و در نوشتنِ زیاد، هر دوی این حالات را زیاد تجربه می‌کنیم.
⚜️ وقتی می‌خواهیم چیزی بنویسیم، حتی اگر آن محتوای مدنظرمان برایمان کاملاً شفاف باشد، باز هم طرزِ بیانِ آن برایمان مبهم است و همین رنجمان می‌دهد و ذهنمان از آن می‌گریزد.
⚜️ هم‌چنین هر چیزی که از سیستمِ عادات جدایمان کند یا حتی ذره‌ای از آن فاصله‌مان بدهد، باعثِ رنجشمان می‌شود و مغزمان این را نمی‌پذیرد.
⚜️ ما همیشه گفتاری فکر کرده‌ایم و همه چیز را گفتاری بیان کرده‌ایم؛ پس الآن که می‌خواهیم نوشتاری فکر کنیم و فکرمان را نوشتاری بیان کنیم، مجبوریم در جمله‌به‌جمله و واژه‌به‌‌واژه و حتی حرف‌به‌حرفِ کلاممان دقت کنیم و هر بار هر عنصر را با دلیل و وسواس انتخاب کنیم.
⚜️ این کار توجه و تمرکز می‌خواهد، توجه و تمرکز انرژی مصرف می‌کند، مصرفِ انرژی رنج به بار می‌آورد و مغزمان رنج را برنمی‌تابد.
آن‌چه خواندید، بخشی از یادداشت زیر بود:
👈🏻 چرا باید روزی ده هزار کلمه بنویسیم؟
معین پایدار
🆔@moeennaamak
🔰 ارادۀ ما در دو حالتِ کلی
به‌شدت ضعیف می‌شود:
⚜️ یکی وقتی که چیزی برایمان کاملاً شفاف نباشد و یکی وقتی که چیزی برایمان رنج‌آور باشد. در نوشتن، هر دوی این حالات را تجربه می‌کنیم و در نوشتنِ زیاد، هر دوی این حالات را زیاد تجربه می‌کنیم.
⚜️ وقتی می‌خواهیم چیزی بنویسیم، حتی اگر آن محتوای مدنظرمان برایمان کاملاً شفاف باشد، باز هم طرزِ بیانِ آن برایمان مبهم است و همین رنجمان می‌دهد و ذهنمان از آن می‌گریزد.
⚜️ هم‌چنین هر چیزی که از سیستمِ عادات جدایمان کند یا حتی ذره‌ای از آن فاصله‌مان بدهد، باعثِ رنجشمان می‌شود و مغزمان این را نمی‌پذیرد.
⚜️ ما همیشه گفتاری فکر کرده‌ایم و همه چیز را گفتاری بیان کرده‌ایم؛ پس الآن که می‌خواهیم نوشتاری فکر کنیم و فکرمان را نوشتاری بیان کنیم، مجبوریم در جمله‌به‌جمله و واژه‌به‌‌واژه و حتی حرف‌به‌حرفِ کلاممان دقت کنیم و هر بار هر عنصر را با دلیل و وسواس انتخاب کنیم.
⚜️ این کار توجه و تمرکز می‌خواهد، توجه و تمرکز انرژی مصرف می‌کند، مصرفِ انرژی رنج به بار می‌آورد و مغزمان رنج را برنمی‌تابد.
آن‌چه خواندید، بخشی از یادداشت زیر بود:
👈🏻 چرا باید روزی ده هزار کلمه بنویسیم؟
معین پایدار
🆔@moeennaamak
👍2