Forwarded from انجمن نجوم دانشگاه علم و صنعت
پژوهشکده نجوم، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM) برگزار میکند:
کارگاه کیهان‌شناسی
کیهان‌شناسی: از نظریه تا رصد
زمان برگزاری: ۱۰ و ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۲
مکان: پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM)
در این کارگاه مباحث پیشرفته کیهان‌شناسی توسط اساتید داخلی و خارجی به صورت نظری تدریس می‌شود و در ادامه نرم‌افزارهای تخصصی کیهان‌شناسی (برای قیدهای رصدی و شبیه‌سازی‌های کیهانی) معرفی و آموزش داده می‌شوند.
لینک ثبت نام :
https://astro.ipm.ac.ir/conferences/cw2023/index.jsp
کارگاه کیهان‌شناسی
کیهان‌شناسی: از نظریه تا رصد
زمان برگزاری: ۱۰ و ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۲
مکان: پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM)
در این کارگاه مباحث پیشرفته کیهان‌شناسی توسط اساتید داخلی و خارجی به صورت نظری تدریس می‌شود و در ادامه نرم‌افزارهای تخصصی کیهان‌شناسی (برای قیدهای رصدی و شبیه‌سازی‌های کیهانی) معرفی و آموزش داده می‌شوند.
لینک ثبت نام :
https://astro.ipm.ac.ir/conferences/cw2023/index.jsp
گروه نجوم شریف
Photo
🔭اولین تصویر تلسکوپ فضایی یوکلید
تلسکوپ فضایی یوکلید که در تاریخ ۱ ژوئیه پرتاب شد تا درباره‌ی ماده تاریک و انرژی تاریک اطلاعات کسب کند، به مدار مورد نظر خود رسیده است و در روز دوشنبه عکس‌های آزمایشی اولیه‌اش را به اشتراک گذاشته است.
این عکس‌های پرستاره در طول دوره‌ی تنظیم تلسکوپ فضایی تهیه شده‌اند؛ طی این دوره‌ی تلسکوپ، دستگاه‌های قدرتمند آن در حال تنظیم‌شدن با دقت بالا هستند، و بنابراین هنوز نشان‌دهنده‌ی قدرت کامل آن نیستند. اما سازمان فضایی اروپا (ESA) می‌گوید که آزمایش‌ها نشان‌دهنده‌ی پتانسیلِ عملکرد قابل‌قبول آن برای انجام ماموریت بزرگش هستند.
بعد از پرتاب از فلوریدا، ماهواره تاکنون حدود یک میلیون و پانصد هزار کیلومتر از زمین فاصله گرفته و به مدار رصدی خود رسیده است. از آنجا، یوکلید بزرگترین نقشه‌ی جهان را رسم خواهد کرد، شامل تا دو میلیارد کهکشان در بیش از یک سوم آسمان؛ با ضبط نوری که ده میلیارد سال طول کرده است تا به نزدیکی زمین برسد. این نقشه نگاه جدیدی به تاریخ هستیِ ۱۳.۸ میلیارد ساله‌ی جهان را نمایان خواهد کرد. دوربینِ نور مرئی آن شکل کهکشان‌ها را اندازه‌گیری خواهد کرد، درحالی که طیف‌سنج و فوتومتر نزدیک‌فروسرخ آن، با همکاری ناسا، قادر به اندازه‌گیری فاصله‌ی آنها تا زمین خواهند بود.
عملیات علمی این تلسکوپ در اکتبر آغاز خواهد شد.
📷 Credit: European Space Age
🔗لینک منبع
#اخبار_نجومی
🔭@sharifastronomy
تلسکوپ فضایی یوکلید که در تاریخ ۱ ژوئیه پرتاب شد تا درباره‌ی ماده تاریک و انرژی تاریک اطلاعات کسب کند، به مدار مورد نظر خود رسیده است و در روز دوشنبه عکس‌های آزمایشی اولیه‌اش را به اشتراک گذاشته است.
این عکس‌های پرستاره در طول دوره‌ی تنظیم تلسکوپ فضایی تهیه شده‌اند؛ طی این دوره‌ی تلسکوپ، دستگاه‌های قدرتمند آن در حال تنظیم‌شدن با دقت بالا هستند، و بنابراین هنوز نشان‌دهنده‌ی قدرت کامل آن نیستند. اما سازمان فضایی اروپا (ESA) می‌گوید که آزمایش‌ها نشان‌دهنده‌ی پتانسیلِ عملکرد قابل‌قبول آن برای انجام ماموریت بزرگش هستند.
بعد از پرتاب از فلوریدا، ماهواره تاکنون حدود یک میلیون و پانصد هزار کیلومتر از زمین فاصله گرفته و به مدار رصدی خود رسیده است. از آنجا، یوکلید بزرگترین نقشه‌ی جهان را رسم خواهد کرد، شامل تا دو میلیارد کهکشان در بیش از یک سوم آسمان؛ با ضبط نوری که ده میلیارد سال طول کرده است تا به نزدیکی زمین برسد. این نقشه نگاه جدیدی به تاریخ هستیِ ۱۳.۸ میلیارد ساله‌ی جهان را نمایان خواهد کرد. دوربینِ نور مرئی آن شکل کهکشان‌ها را اندازه‌گیری خواهد کرد، درحالی که طیف‌سنج و فوتومتر نزدیک‌فروسرخ آن، با همکاری ناسا، قادر به اندازه‌گیری فاصله‌ی آنها تا زمین خواهند بود.
عملیات علمی این تلسکوپ در اکتبر آغاز خواهد شد.
📷 Credit: European Space Age
🔗لینک منبع
#اخبار_نجومی
🔭@sharifastronomy
📄 نامۀ مشترک ۱۹ نشریهٔ دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در اعتراض به حکم صادره برای نشریهٔ فروغ
● با تأسف اعلام می‌داریم که یکی از نشریات دانشجویی این دانشگاه به تعلیق فعالیت درآمده است. اکنون و در این روزها یک سال از جان‌باختن مهسا امینی می‌گذرد. روزی که در پس آن نفس‌های بسیاری گرفته شد، گردن‌های بی‌گناهان فشرده شد و تن‌های آزادگان زخم خورد. همانطور که پیش از آن نیز بارها اتفاق افتاده بود؛ اما همچنان ایستاده‌ایم لابه‌لای آوار دروغ و ریا و برای نفس‌کشیدن تقلا می‌کنیم.
● دراین‌بین، نشریه‌ای که همواره می‌کوشید تا این آوار نفس‌گیر را قدری کنار زند و مجرایی برای نفس‌کشیدن بیافریند، برای همیشه تعطیل و بدون هیچ توضیح و بیانیه‌ای از انتشار منع شده است.
● نشریۀ فروغ، یکی از نشریاتی است که همواره پیشتاز دیگر نشریات و سردمدار آزادی بیان در دانشگاه بوده است. این قبیل اقدامات، نه‌تنها باعث سدکردن راه گفتگوی سازنده و تضارب آرا در دانشگاه می‌شود، بلکه روزبه‌روز بر یأس نسل جوان دانشجو خواهدافزود و درهای بیان اندیشه‌های متضارب و نو را در ذهن این نسل خواهدبست...
📌 متن کامل نامه و لیست نشریات امضا‌کننده را در اینجا می‌توانید دنبال کنید.
● با تأسف اعلام می‌داریم که یکی از نشریات دانشجویی این دانشگاه به تعلیق فعالیت درآمده است. اکنون و در این روزها یک سال از جان‌باختن مهسا امینی می‌گذرد. روزی که در پس آن نفس‌های بسیاری گرفته شد، گردن‌های بی‌گناهان فشرده شد و تن‌های آزادگان زخم خورد. همانطور که پیش از آن نیز بارها اتفاق افتاده بود؛ اما همچنان ایستاده‌ایم لابه‌لای آوار دروغ و ریا و برای نفس‌کشیدن تقلا می‌کنیم.
● دراین‌بین، نشریه‌ای که همواره می‌کوشید تا این آوار نفس‌گیر را قدری کنار زند و مجرایی برای نفس‌کشیدن بیافریند، برای همیشه تعطیل و بدون هیچ توضیح و بیانیه‌ای از انتشار منع شده است.
● نشریۀ فروغ، یکی از نشریاتی است که همواره پیشتاز دیگر نشریات و سردمدار آزادی بیان در دانشگاه بوده است. این قبیل اقدامات، نه‌تنها باعث سدکردن راه گفتگوی سازنده و تضارب آرا در دانشگاه می‌شود، بلکه روزبه‌روز بر یأس نسل جوان دانشجو خواهدافزود و درهای بیان اندیشه‌های متضارب و نو را در ذهن این نسل خواهدبست...
📌 متن کامل نامه و لیست نشریات امضا‌کننده را در اینجا می‌توانید دنبال کنید.
Telegraph
نامه ی مشترک نشریات در حمایت از نشریه فروغ
بسمه تعالی جناب آقای دکتر تقوی، معاونت محترم فرهنگی دانشگاه صنعتی شریف، با سلام و احترام؛ با تأسف اعلام می داریم که یکی از نشریات دانشجویی این دانشگاه، به تعلیق فعالیت درآمده است. اکنون و در این روزها یک سال از جان باختن مهسا امینی می‌گذرد. روزی که در…
Forwarded from مجله نجوم
مدرسه صفر یک با همکاری مجله نجوم برگزار میکند:
حیات در زمین و کیهان
🧬🌱🌊💧🌍🌌
برگزار کننده : مجله‌ی نجوم با همکاری دکتر رضا منصوری
سؤالی که سالهاست ذهن بشر را به خود مشغول کرده!
آیا امکان زیست بر روی سیاره‌ای بغیر از زمین وجود دارد؟ آیا رؤیای بشر برای زندگی در جهانی به غیر از زمین به تحقق خواهد پیوست؟ بعد از نابودی کره زمین آیا انسان میتواند در یک جهان دیگر به زیست خود ادامه دهد؟
🗨
گفتگویی میان دو متخصص ، دکتر مهدی صادقی استاد پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست‌فناوری از دید زیست‌شناسی و دکتر سهراب راهوار استاد کیهان‌شناسی و اخترفیزیک از دانشگاه صنعتی شریف با تخصص فراسیارات در باب معنی و امکان و نوع حیات در زمین و کیهان
°°°ورود برای عموم آزاد است.
زمان:سه شنبه ۹ آبان‌ماه ساعت ۱۷
مکان: خیابان انقلاب،خیابان خارک،جنب انجمن خوشنویسان ،پلاک ۱۴ مدرسه صفر یک
لطفاً برای ثبت‌نام خود در واتساپ و تلگرام به شماره ۰۹۱۲۳۱۹۱۱۰۸ پیام دهید. "لینک اطلاعیه در اینستاگرام مجله نجوم"
حیات در زمین و کیهان
🧬🌱🌊💧🌍🌌
برگزار کننده : مجله‌ی نجوم با همکاری دکتر رضا منصوری
سؤالی که سالهاست ذهن بشر را به خود مشغول کرده!
آیا امکان زیست بر روی سیاره‌ای بغیر از زمین وجود دارد؟ آیا رؤیای بشر برای زندگی در جهانی به غیر از زمین به تحقق خواهد پیوست؟ بعد از نابودی کره زمین آیا انسان میتواند در یک جهان دیگر به زیست خود ادامه دهد؟
🗨
گفتگویی میان دو متخصص ، دکتر مهدی صادقی استاد پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست‌فناوری از دید زیست‌شناسی و دکتر سهراب راهوار استاد کیهان‌شناسی و اخترفیزیک از دانشگاه صنعتی شریف با تخصص فراسیارات در باب معنی و امکان و نوع حیات در زمین و کیهان
°°°ورود برای عموم آزاد است.
زمان:سه شنبه ۹ آبان‌ماه ساعت ۱۷
مکان: خیابان انقلاب،خیابان خارک،جنب انجمن خوشنویسان ،پلاک ۱۴ مدرسه صفر یک
لطفاً برای ثبت‌نام خود در واتساپ و تلگرام به شماره ۰۹۱۲۳۱۹۱۱۰۸ پیام دهید. "لینک اطلاعیه در اینستاگرام مجله نجوم"
Forwarded from انجمن علمی فیزیک چمران (SCU)
⭕️سمینار هفتگی گروه فیزیک دانشگاه⭕
شهید چمران اهواز برگزار می کند
💡موضوع ارائه:
تلسکوپ اقلیدس (کاوش در جهان تاریک)
🗣 سخنران: دکتر شانت باغرام
عضو هیئت علمی دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف
📅 زمان ارائه: چهارشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۲
ساعت (۱۹ الی ۲۰:۳۰)
🖥️ محل برگزاری (گوگل میت)
To join the meeting on Google Meet, click this link:
https://meet.google.com/mqh-ckxv-kcr
Or open Meet and enter this code:
mqh-ckxv-kcr
🔴 لطفاً به ساعت سمینار توجه کنید.
شهید چمران اهواز برگزار می کند
💡موضوع ارائه:
تلسکوپ اقلیدس (کاوش در جهان تاریک)
🗣 سخنران: دکتر شانت باغرام
عضو هیئت علمی دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف
📅 زمان ارائه: چهارشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۲
ساعت (۱۹ الی ۲۰:۳۰)
🖥️ محل برگزاری (گوگل میت)
To join the meeting on Google Meet, click this link:
https://meet.google.com/mqh-ckxv-kcr
Or open Meet and enter this code:
mqh-ckxv-kcr
🔴 لطفاً به ساعت سمینار توجه کنید.
❤1
🌑ماه چطور ساخته شد؟
در سال 2001، فرضیه ی برخورد عظیم که در دهه 1970 مطرح شده بود، محتمل‌ترین توضیح برای شکل‌گیری ماه دانسته شد. این فرضیه می‌گوید کره‌ای نوزاد به نام «تیا»، به اندازه مریخ، در مدار پیش زمین (زمین در حالت پیش سیاره) شکل گرفت؛ اما به خاطر اندازه و جرمش سرانجام حدود 4.5 میلیارد سال پیش با زاویه‌ای اریب به سیاره ما برخورد کرد. این برخورد نه تنها تیا را به کل نابود کرد، بلکه بخشی از جُبه سیلیسی زمین را هم جدا میکند. هنگاهی که تکه‌های جداشده از زمین راهی فضا شدند، گرانش بر آنها حاکم شد و آنها را در مداری دور زمین جمع کرد و بعد توده توده‌شان کرد. سرانجام از این توده‌ها جسمی به اندازه ماه شکل گرفت. در سال 2014 و در پشتیبانی از همین نظریه، «دنیل هروارتس» از دانشگاه گوتینگن آلمان به همراه گروهش، سنگ‌های ماه که فضانوردان آپولو به زمین آورده بودند را بررسی کرد و دریافت که اختلاف‌ها در ترکیبات ایزوتوپی زمین و ماه نشان می‌دهد که 40 درصد ماه از تیا ساخته شده است.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭 @sharifastronomy
در سال 2001، فرضیه ی برخورد عظیم که در دهه 1970 مطرح شده بود، محتمل‌ترین توضیح برای شکل‌گیری ماه دانسته شد. این فرضیه می‌گوید کره‌ای نوزاد به نام «تیا»، به اندازه مریخ، در مدار پیش زمین (زمین در حالت پیش سیاره) شکل گرفت؛ اما به خاطر اندازه و جرمش سرانجام حدود 4.5 میلیارد سال پیش با زاویه‌ای اریب به سیاره ما برخورد کرد. این برخورد نه تنها تیا را به کل نابود کرد، بلکه بخشی از جُبه سیلیسی زمین را هم جدا میکند. هنگاهی که تکه‌های جداشده از زمین راهی فضا شدند، گرانش بر آنها حاکم شد و آنها را در مداری دور زمین جمع کرد و بعد توده توده‌شان کرد. سرانجام از این توده‌ها جسمی به اندازه ماه شکل گرفت. در سال 2014 و در پشتیبانی از همین نظریه، «دنیل هروارتس» از دانشگاه گوتینگن آلمان به همراه گروهش، سنگ‌های ماه که فضانوردان آپولو به زمین آورده بودند را بررسی کرد و دریافت که اختلاف‌ها در ترکیبات ایزوتوپی زمین و ماه نشان می‌دهد که 40 درصد ماه از تیا ساخته شده است.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭 @sharifastronomy
❤2
این سیاره کشف‌شده را که «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» نام نهاده‌اند، تقریباً به اندازه کره زمین است و ۴۱ سال نوری از سیاره ما فاصله دارد.
قطر سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» که در صورت فلکی هشتک قرار دارد، ۹۹ درصد از قطر زمین بزرگ‌تر و چند صد درجه گرم‌تر از آن است.
پیش‌تر اطلاعات به دست آمده از ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران موسوم به «تس» (TESS) از وجود چنین سیاره‌ای حکایت داشت اما تلسکوپ فضایی جیمز وبتوانست آن را به سرعت ببیند و تأیید کند.
دیدن چنین سیارات کوچک و سنگلاخی به ابزارهای قوی نیاز دارد.
کوین استیونسون از دانشگاه جانز هاپکینز که در هدایت این ماموریت مشارکت دارد، گفت که تأیید سیاره سنگلاخی، دقت ابزار مأموریت را برجسته میکند.
تا به حال چندین سیاره کشف شده‌اند که شرایطی مشابه زمین داشته‌اند اما سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» شبیه‌ترین سیاره کشف‌شده به زمین است. فاصله این سیارات کشف‌شده از خورشیدشان به حدی بوده که حیات روی سطح آنها ممکن بوده است.
محققان امیدوارند که با گذشت زمان بتوانند جو سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» را بهتر توصیف کنند.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
قطر سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» که در صورت فلکی هشتک قرار دارد، ۹۹ درصد از قطر زمین بزرگ‌تر و چند صد درجه گرم‌تر از آن است.
پیش‌تر اطلاعات به دست آمده از ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران موسوم به «تس» (TESS) از وجود چنین سیاره‌ای حکایت داشت اما تلسکوپ فضایی جیمز وبتوانست آن را به سرعت ببیند و تأیید کند.
دیدن چنین سیارات کوچک و سنگلاخی به ابزارهای قوی نیاز دارد.
کوین استیونسون از دانشگاه جانز هاپکینز که در هدایت این ماموریت مشارکت دارد، گفت که تأیید سیاره سنگلاخی، دقت ابزار مأموریت را برجسته میکند.
تا به حال چندین سیاره کشف شده‌اند که شرایطی مشابه زمین داشته‌اند اما سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» شبیه‌ترین سیاره کشف‌شده به زمین است. فاصله این سیارات کشف‌شده از خورشیدشان به حدی بوده که حیات روی سطح آنها ممکن بوده است.
محققان امیدوارند که با گذشت زمان بتوانند جو سیاره «ال‌اچ‌اس۴۷۵بی» را بهتر توصیف کنند.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
👍2❤1
گروه نجوم شریف
Photo
دومین تصویر از سیاه چاله کهکشان M87، اولین کهکشانی که انسان‌ها آن را دیدند، نشان می‌دهد که سایه این سیاه چاله یک سال بعد از تصویر اول همچنان پابرجا بوده است. این تصویر را تلسکوپ افق رویداد در تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۱۸، یک سال و ۱۰ روز بعد از اولین تصویر، تهیه کرده و پژوهشگران آن را به‌تازگی منتشر کرده‌اند. همانند تصویر اول، یک حلقه روشن از مواد با دماهای بسیار بالا دور این سیاه چاله می‌بینیم که مطابق پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت عام اینشتین، یک سایه تاریک در قلب آن وجود دارد.
سیاه چاله M87 یک سیاه چاله کلان‌جرم است که در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و جرم آن ۶٫۵ میلیارد برابر جرم خورشید است. این سیاه چاله در قلب هسته کهکشانی فعال M87 قرار دارد و به‌تدریج از مواد اطراف خود تغذیه میکند. موادی که وارد این سیاه چاله نمی‌شوند در میدان مغناطیسی آن شتاب می‌گیرند و پس از رسیدن به قطب‌ها با سرعتی نزدیک به سرعت نور به بیرون پرتاب می‌شوند.
اخترشناسان با مطالعه تصویر اول از سیاه چاله قلب کهکشان M87 توانستند اطلاعات بسیاری درباره ساختار میدان‌های مغناطیسی و گاز و پلاسمای اطراف سیاه چاله به‌دست آورند.
نظریه نسبیت عام پیش‌بینی میکند که عرض یک سیاه چاله تا حد زیادی تنها به یک عامل بستگی دارد: جرم آن؛ یعنی تا زمانی که جرم کهکشان M87 تغییر قابل‌توجهی نکند، عرض آن نیز ثابت باقی خواهد ماند.
تصویر جدید سیاه چاله M87 تأیید میکند که عرض آن در طول یک سال تغییری نکرده. با این حال، تفاوت‌هایی در روشنایی دیسک اطراف این سیاه چاله وجود دارد که آشفتگی مواد اطراف سیاه چاله علت این تغییرات هستند.
این مشاهده مهم است. ارزیابی‌ها نشان می‌دهند که سیاه چاله M87 با نرخ نسبتاً آرامی مواد اطراف خود را درونش ادغام میکند. درنتیجه، جرم این سیاه چاله در طول تاریخ انسان‌ها تغییر قابل‌توجهی نخواهد داشت.
طبق نظریه نسبیت عام اینشتین، سطح افق رویداد سیاه چاله، که نقش مرز بیرونی سیاه چاله را بازی میکند، به‌طور عمده به جرم سیاه چاله بستگی دارد. به این ترتیب، ثابت ماندن قطر سیاه چاله در هر دو تصویر یک اثبات عملی دیگر برای این نظریه است.
با این حال، این دو تصویر تفاوت‌هایی نیز دارند. در تصویر جدید، روشن‌ترین قسمت حلقه دور سیاه چاله ۳۰ درجه در جهت خلاف عقربه‌های ساعت جابجا شده است. این چیزی است که تیم تلسکوپ افق رویداد انتظار آن را داشت. جابجایی روشنایی حلقه نشان می‌دهد که آشفتگی مواد اطراف سیاه چاله مقدار یکنواختی ندارد.
اخترشناسان پیش‌تر هنگام انتشار نتایج اولین تصویر این موضوع را پیش‌بینی کرده بودند. دیدیم که نسبیت عام می‌گوید اندازه حلقه اطراف سیاه چاله نباید تغییر کند. اما انتشار مواد از دیسک ادغام آشفته اطراف سیاه چاله باعث می‌شود تا نقطه پیک روشنایی دور یک مرکز ثابت بچرخد.
دانشمندان می‌توانند از سرعت چرخش این دیسک برای ارزیابی نظریه‌های میدان مغناطیسی و محیط پلاسمایی اطراف یک سیاه چاله استفاده کنند.
🔗لینک منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
سیاه چاله M87 یک سیاه چاله کلان‌جرم است که در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و جرم آن ۶٫۵ میلیارد برابر جرم خورشید است. این سیاه چاله در قلب هسته کهکشانی فعال M87 قرار دارد و به‌تدریج از مواد اطراف خود تغذیه میکند. موادی که وارد این سیاه چاله نمی‌شوند در میدان مغناطیسی آن شتاب می‌گیرند و پس از رسیدن به قطب‌ها با سرعتی نزدیک به سرعت نور به بیرون پرتاب می‌شوند.
اخترشناسان با مطالعه تصویر اول از سیاه چاله قلب کهکشان M87 توانستند اطلاعات بسیاری درباره ساختار میدان‌های مغناطیسی و گاز و پلاسمای اطراف سیاه چاله به‌دست آورند.
نظریه نسبیت عام پیش‌بینی میکند که عرض یک سیاه چاله تا حد زیادی تنها به یک عامل بستگی دارد: جرم آن؛ یعنی تا زمانی که جرم کهکشان M87 تغییر قابل‌توجهی نکند، عرض آن نیز ثابت باقی خواهد ماند.
تصویر جدید سیاه چاله M87 تأیید میکند که عرض آن در طول یک سال تغییری نکرده. با این حال، تفاوت‌هایی در روشنایی دیسک اطراف این سیاه چاله وجود دارد که آشفتگی مواد اطراف سیاه چاله علت این تغییرات هستند.
این مشاهده مهم است. ارزیابی‌ها نشان می‌دهند که سیاه چاله M87 با نرخ نسبتاً آرامی مواد اطراف خود را درونش ادغام میکند. درنتیجه، جرم این سیاه چاله در طول تاریخ انسان‌ها تغییر قابل‌توجهی نخواهد داشت.
طبق نظریه نسبیت عام اینشتین، سطح افق رویداد سیاه چاله، که نقش مرز بیرونی سیاه چاله را بازی میکند، به‌طور عمده به جرم سیاه چاله بستگی دارد. به این ترتیب، ثابت ماندن قطر سیاه چاله در هر دو تصویر یک اثبات عملی دیگر برای این نظریه است.
با این حال، این دو تصویر تفاوت‌هایی نیز دارند. در تصویر جدید، روشن‌ترین قسمت حلقه دور سیاه چاله ۳۰ درجه در جهت خلاف عقربه‌های ساعت جابجا شده است. این چیزی است که تیم تلسکوپ افق رویداد انتظار آن را داشت. جابجایی روشنایی حلقه نشان می‌دهد که آشفتگی مواد اطراف سیاه چاله مقدار یکنواختی ندارد.
اخترشناسان پیش‌تر هنگام انتشار نتایج اولین تصویر این موضوع را پیش‌بینی کرده بودند. دیدیم که نسبیت عام می‌گوید اندازه حلقه اطراف سیاه چاله نباید تغییر کند. اما انتشار مواد از دیسک ادغام آشفته اطراف سیاه چاله باعث می‌شود تا نقطه پیک روشنایی دور یک مرکز ثابت بچرخد.
دانشمندان می‌توانند از سرعت چرخش این دیسک برای ارزیابی نظریه‌های میدان مغناطیسی و محیط پلاسمایی اطراف یک سیاه چاله استفاده کنند.
🔗لینک منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
دیجیاتو
دومین تصویر سیاه چاله بزرگ کهکشان M87 نظریه نسبیت عام اینشتین را تأیید میکند
اخترشناسان می‌گویند اندازه حلقه دور این سیاه چاله کلان جرم و میزان چرخش آن مطابق چیزی است که نظریه نسبیت عام پیش‌بینی میکند.
❤1
گروه نجوم شریف
Photo
دسته‌ای از تصاویر تازه منتشر‌شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب با جزئیات قابل‌توجه 19 کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد که نسبتاً نزدیک کهکشان راه شیری ما زندگی می‌کنند و سرنخ‌های جدیدی در مورد شکل‌گیری ستاره‌ها و همچنین ساختار و تکامل کهکشانی ارائه می‌دهند. این تصاویر روز دوشنبه توسط تیمی از دانشمندانِ درگیر در پروژه‌ای به نام فیزیک با وضوح زاویه‌ای بالا در کهکشان‌های نزدیک (PHANGS) که در چندین رصدخانه‌ی بزرگ نجومی کار میکند، منتشر شد. نزدیک‌ترین کهکشان از میان 19 کهکشان NGC5068 نام دارد که حدود 15 میلیون سال‌نوری از زمین فاصله دارد و دورترین آنها NGC1365 است که حدود 60 میلیون سال‌نوری از زمین فاصله دارد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) در سال 2021 به فضا پرتاب شد و در سال 2022 شروع به جمع‌آوری داده‌ها کرد و درک جهان اولیه را تغییر داد و در عین حال عکس‌های شگفت‌انگیزی از کیهان گرفت. جیمز وب به‌طور عمده در طول‌موج مادون قرمز رصد میکند.
توماس ویلیامز، اخترشناس دانشگاه آکسفورد، که پردازش داده‌های این تیم را بر روی تصاویر هدایت میکند، می‌گوید: «این داده‌ها مهم هستند زیرا دیدگاه جدیدی در مورد اولین مرحله‌ی شکل‌گیری ستاره‌ها به ما می‌دهند. ستاره‌ها در اعماق ابرهای غبارآلود متولد می‌شوند که به‌طور کامل نور را در طول‌موج‌های مرئی مسدود می‌کنند - چیزی که تلسکوپ فضایی هابل به آن حساس است - اما این ابرها در طول‌موج‌های JWST روشن می‌شوند. ما اطلاعات زیادی در مورد این فاز نداریم، حتی نمی‌دانیم این دوره واقعاً چقدر طول می‌کشد، و بنابراین این داده‌ها برای درک چگونگی شروع زندگی ستارگان در کهکشان‌ها حیاتی خواهد بود.»
🔗لینک منبع
🔭@sharifastronomy
تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) در سال 2021 به فضا پرتاب شد و در سال 2022 شروع به جمع‌آوری داده‌ها کرد و درک جهان اولیه را تغییر داد و در عین حال عکس‌های شگفت‌انگیزی از کیهان گرفت. جیمز وب به‌طور عمده در طول‌موج مادون قرمز رصد میکند.
توماس ویلیامز، اخترشناس دانشگاه آکسفورد، که پردازش داده‌های این تیم را بر روی تصاویر هدایت میکند، می‌گوید: «این داده‌ها مهم هستند زیرا دیدگاه جدیدی در مورد اولین مرحله‌ی شکل‌گیری ستاره‌ها به ما می‌دهند. ستاره‌ها در اعماق ابرهای غبارآلود متولد می‌شوند که به‌طور کامل نور را در طول‌موج‌های مرئی مسدود می‌کنند - چیزی که تلسکوپ فضایی هابل به آن حساس است - اما این ابرها در طول‌موج‌های JWST روشن می‌شوند. ما اطلاعات زیادی در مورد این فاز نداریم، حتی نمی‌دانیم این دوره واقعاً چقدر طول می‌کشد، و بنابراین این داده‌ها برای درک چگونگی شروع زندگی ستارگان در کهکشان‌ها حیاتی خواهد بود.»
🔗لینک منبع
🔭@sharifastronomy
❤1👎1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اولین سیاره فراخورشیدی در سال ۱۹۹۵ کشف شد.
امروز تعداد سیاره‌های فراخورشیدی کشف‌شده به بیش از پنج هزار عدد می‌رسد. بیش از نیمی از این اکتشافات حاصل داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر ناسا هستند که در سال ۲۰۰۹ برای بررسی رواج سیاره‌های قابل سکونت شبیه زمین در کهکشان راه شیری به فضا فرستاده شد.
کشف اولین سیاره شبیه زمین همیشه رویای دیرینه‌ی ستاره‌شناسان بوده است و امروز در میان اکتشافات جدید به دنیاهای سنگی و کوچکی مانند زمین برمی‌خوریم که در کهکشان راه شیری به وفور یافت می‌شوند. برای اینکه سیاره‌ای در گروه سیاره‌های قابل زیست قرار بگیرد باید نسبتاً کوچک و البته سنگی باشد و در کمربند حیات ستاره‌ی خود قرار بگیرد. کمربند حیات به موقعیتی از مدار یک ستاره گفته می‌شود که امکان جاری شدن آب مایع را روی سطح سیاره فراهم میکند. با بهبود فناوری‌های تلسکوپی، می‌توان به معیارهای دیگری مثل ترکیب جوی سیاره و فعالیت ستاره‌ی والد پی برد.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
امروز تعداد سیاره‌های فراخورشیدی کشف‌شده به بیش از پنج هزار عدد می‌رسد. بیش از نیمی از این اکتشافات حاصل داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر ناسا هستند که در سال ۲۰۰۹ برای بررسی رواج سیاره‌های قابل سکونت شبیه زمین در کهکشان راه شیری به فضا فرستاده شد.
کشف اولین سیاره شبیه زمین همیشه رویای دیرینه‌ی ستاره‌شناسان بوده است و امروز در میان اکتشافات جدید به دنیاهای سنگی و کوچکی مانند زمین برمی‌خوریم که در کهکشان راه شیری به وفور یافت می‌شوند. برای اینکه سیاره‌ای در گروه سیاره‌های قابل زیست قرار بگیرد باید نسبتاً کوچک و البته سنگی باشد و در کمربند حیات ستاره‌ی خود قرار بگیرد. کمربند حیات به موقعیتی از مدار یک ستاره گفته می‌شود که امکان جاری شدن آب مایع را روی سطح سیاره فراهم میکند. با بهبود فناوری‌های تلسکوپی، می‌توان به معیارهای دیگری مثل ترکیب جوی سیاره و فعالیت ستاره‌ی والد پی برد.
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
❤1
گروه نجوم شریف
Photo
دانشمندان سه قمر جدید در منظومه شمسی، از جمله دو قمر در اطراف نپتون و کوچکترین قمر اورانوس کشف شده در بیش از 20 سال گذشته، کشف کرده اند.
اسکات اس. شپرد از مؤسسه علوم کارنگی که از تلسکوپ های ماژلان در رصدخانه لاس کامپاناس کارنگی در شیلی استفاده کرد، گفت: «سه قمر تازه کشف شده کم نورترین قمرهایی هستند که تاکنون در اطراف این دو سیاره غول پیکر یخی با استفاده از تلسکوپ های زمینی پیدا شده اند. برای آشکار کردن چنین اجسام کم نوری نیاز به پردازش تصویر خاصی بود. این اکتشافات مستلزم گرفتن ده ها نوردهی پنج دقیقه ای در طول چند ساعت بود."
وی سه جرم با مشخصات زیر پیدا کرد:
۱.جرمی به نام S/2023 U1 با قطر ۸ کیلومتر که ۶۸۰ روز طول می‌کشد تا به دور اورانوس بچرخد.
۲.جرمی به نام S/2002 N5 به قطر تقریبا ۲۳ کیلومتر که تقریبا ۹ سال طول می‌کشد تا به دور نپتون بچرخد.
۳.جرمی به نام S/2021 N1 به قطر تقریبا ۱۴ کیلومتر که تقریبا ۲۷ سال طول می‌کشد تا به دور نپتون بچرخد.
شپرد برای اولین بار در 4 نوامبر، این اجرام را مشاهده کرد، همچنین قمر کوچک S/2023 U1 را در تصاویری که در سال 2021 با استفاده از تلسکوپ ماژلان و تلسکوپ سوبارو در هاوایی گرفته بود، پیدا کرد. با کشف آن، تعداد کل قمر این سیاره غول یخی به 28 می رسد.
شش قمر بزرگ در اطراف سیاره هفتم از خورشید عبارتند از: آریل، آمبریل، تیتانیا، اوبرون، پوک و میراندا که چهار قمر اول گمان می‌رود میزبان اقیانوس‌های زیرزمینی باشند. مدارگرد پیشنهادی اورانوس در ماموریت ناسا احتمالاً بر روی یافتن اینکه آیا آن قمرها ممکن است جهان های اقیانوسی باشند تمرکز خواهد کرد.
جرم S/2023 U1 همانند قمرهای موجود خود، سرانجام به نام شخصیت‌هایی از آثار ویلیام شکسپیر و الکساندر پوپ نامگذاری خواهد شد. با این حال، اورانوس تنها سیاره منظومه شمسی است که به نام خدای یونانی آسمان (پدر زحل و پدربزرگ مشتری) نامگذاری شده است.
نپتون - که اخیراً مشخص شد به اندازه تصور اول آبی نیست - اکنون ۱۶ قمر دارد که مشهورترین آنها تریتون است. تصور می‌شود که این یک دنیای اقیانوسی است و یکی از امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها در کل منظومه شمسی برای جستجوی نشانه‌های حیات است.
مانند قمرهای موجود نپتون - که شامل نایاد، تالاسا، دسپینا، گالاتیا و پروتئوس نیز می شود - دو قمر تازه کشف شده آن در اساطیر یونان به نام اساطیر دریایی Nereid نامگذاری خواهند شد.
برای ستاره شناسان، سیاره ای بسیار سخت تر از سیارات نزدیک به زمین است که فهرستی از قمرهای سیارات بیرونی نپتون و اورانوس را تکمیل کنند. همه قمرهای با اندازه حدود 2 کیلومتر در مشتری پیدا شده اند، در حالی که در زحل 3 کیلومتر است. با این حال، برای اورانوس و نپتون، به ترتیب بین 8 تا 14 کیلومتر است. این تا حدی به این دلیل است که مشتری و زحل چندین بار توسط فضاپیماها بازدید شده اند، در حالی که اورانوس و نپتون تنها یک بار توسط کاوشگر وویجر 2 ناسا در سال های 1986 و 1989 بازدید شده اند.
با این حال، یک هم ترازی سیاره ای نادر در دهه 2030 ممکن است دریچه ای برای بازدید از اورانوس و نپتون پس از تیراندازی در اطراف مشتری ایجاد کند - اگرچه هر فضاپیما باید تا اوایل دهه 2030 زمین را ترک کند تا تا دهه 2040 به اورانوس برسد.
🔗لینک منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
اسکات اس. شپرد از مؤسسه علوم کارنگی که از تلسکوپ های ماژلان در رصدخانه لاس کامپاناس کارنگی در شیلی استفاده کرد، گفت: «سه قمر تازه کشف شده کم نورترین قمرهایی هستند که تاکنون در اطراف این دو سیاره غول پیکر یخی با استفاده از تلسکوپ های زمینی پیدا شده اند. برای آشکار کردن چنین اجسام کم نوری نیاز به پردازش تصویر خاصی بود. این اکتشافات مستلزم گرفتن ده ها نوردهی پنج دقیقه ای در طول چند ساعت بود."
وی سه جرم با مشخصات زیر پیدا کرد:
۱.جرمی به نام S/2023 U1 با قطر ۸ کیلومتر که ۶۸۰ روز طول می‌کشد تا به دور اورانوس بچرخد.
۲.جرمی به نام S/2002 N5 به قطر تقریبا ۲۳ کیلومتر که تقریبا ۹ سال طول می‌کشد تا به دور نپتون بچرخد.
۳.جرمی به نام S/2021 N1 به قطر تقریبا ۱۴ کیلومتر که تقریبا ۲۷ سال طول می‌کشد تا به دور نپتون بچرخد.
شپرد برای اولین بار در 4 نوامبر، این اجرام را مشاهده کرد، همچنین قمر کوچک S/2023 U1 را در تصاویری که در سال 2021 با استفاده از تلسکوپ ماژلان و تلسکوپ سوبارو در هاوایی گرفته بود، پیدا کرد. با کشف آن، تعداد کل قمر این سیاره غول یخی به 28 می رسد.
شش قمر بزرگ در اطراف سیاره هفتم از خورشید عبارتند از: آریل، آمبریل، تیتانیا، اوبرون، پوک و میراندا که چهار قمر اول گمان می‌رود میزبان اقیانوس‌های زیرزمینی باشند. مدارگرد پیشنهادی اورانوس در ماموریت ناسا احتمالاً بر روی یافتن اینکه آیا آن قمرها ممکن است جهان های اقیانوسی باشند تمرکز خواهد کرد.
جرم S/2023 U1 همانند قمرهای موجود خود، سرانجام به نام شخصیت‌هایی از آثار ویلیام شکسپیر و الکساندر پوپ نامگذاری خواهد شد. با این حال، اورانوس تنها سیاره منظومه شمسی است که به نام خدای یونانی آسمان (پدر زحل و پدربزرگ مشتری) نامگذاری شده است.
نپتون - که اخیراً مشخص شد به اندازه تصور اول آبی نیست - اکنون ۱۶ قمر دارد که مشهورترین آنها تریتون است. تصور می‌شود که این یک دنیای اقیانوسی است و یکی از امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها در کل منظومه شمسی برای جستجوی نشانه‌های حیات است.
مانند قمرهای موجود نپتون - که شامل نایاد، تالاسا، دسپینا، گالاتیا و پروتئوس نیز می شود - دو قمر تازه کشف شده آن در اساطیر یونان به نام اساطیر دریایی Nereid نامگذاری خواهند شد.
برای ستاره شناسان، سیاره ای بسیار سخت تر از سیارات نزدیک به زمین است که فهرستی از قمرهای سیارات بیرونی نپتون و اورانوس را تکمیل کنند. همه قمرهای با اندازه حدود 2 کیلومتر در مشتری پیدا شده اند، در حالی که در زحل 3 کیلومتر است. با این حال، برای اورانوس و نپتون، به ترتیب بین 8 تا 14 کیلومتر است. این تا حدی به این دلیل است که مشتری و زحل چندین بار توسط فضاپیماها بازدید شده اند، در حالی که اورانوس و نپتون تنها یک بار توسط کاوشگر وویجر 2 ناسا در سال های 1986 و 1989 بازدید شده اند.
با این حال، یک هم ترازی سیاره ای نادر در دهه 2030 ممکن است دریچه ای برای بازدید از اورانوس و نپتون پس از تیراندازی در اطراف مشتری ایجاد کند - اگرچه هر فضاپیما باید تا اوایل دهه 2030 زمین را ترک کند تا تا دهه 2040 به اورانوس برسد.
🔗لینک منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
Forbes
Scientists Have Discovered Three New Moons In Our Solar System
Complex photographic techniques have revealed three moons in the solar system, two around Neptune and one around Uranus, using ground-based telescopes.
❤1
گروه نجوم شریف
Photo
همانطور که سیارات منظومه شمسی به دور خورشید می‌چرخند، گاهی اوقات تعداد کمی از آنها در آسمان در یک راستا به نظر می‌رسند، اما آیا تا به حال هر هشت سیاره منظومه شمسی در یک خط قرار گرفته‌اند؟
این سوالی است که قصد داریم به آن پاسخ دهیم.
پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چقدر در تعریف «هم ترازی» یا هم راستا شدن سخاوتمند باشیم. به نقل از لایوساینس، برای شروع باید گفت که مدار سیارات همگی با درجات مختلف نسبت به استوای خورشید انحراف دارند.
آرتور کوزوسکی، اخترفیزیکدان دانشگاه پیتسبورگ، می‌گوید: این بدان معناست که وقتی به نظر می‌رسد سیارات در آسمان تراز شده‌اند، در واقعیت احتمالاً در یک خط مستقیم در فضای سه‌بعدی قرار نگرفته‌اند. نیکیتا مادهانپال، اخترفیزیکدان دانشگاه ویتز در آفریقای جنوبی، می‌گوید: مفهوم هم ترازی سیاره‌ای بیشتر به ظاهر بصری آن از منظر ما بر روی زمین مربوط می‌شود تا هم ترازی فیزیکی واقعی قابل توجه آنها در فضا.
مقارنه سیاره‌ای زمانی رخ می‌دهد که دو یا چند سیاره از منظر ما روی زمین نزدیک به هم قرار بگیرند. توجه به این نکته مهم است که سیارات هرگز در واقعیت به هم نزدیک نمی‌شوند. انجمن سیاره‌ای اشاره میکند که حتی زمانی که دو سیاره از نظر شخصی روی زمین در کنار هم به نظر می‌رسند، باز هم در فضا بسیار دور از هم قرار دارند. وین بارکهاوس، اخترفیزیکدان دانشگاه داکوتای شمالی، می‌گوید : تعریف اینکه سیارات چقدر باید نزدیک به هم به نظر برسند تا هم تراز در نظر گرفته شوند، به خوبی تعریف نشده است. هرگونه تعریفی شامل درجات زاویه‌ای می‌شود، روشی که ستاره شناسان بوسیله آن فاصله ظاهری بین دو جرم آسمانی را در آسمان اندازه می‌گیرند.
اگر فاصله دور دایره کل افق را اندازه‌گیری کنید، برابر با ۳۶۰ درجه خواهد بود. به گفته رصدخانه لاس کامبرس در گلتا، کالیفرنیا، برای ارائه ایده‌ای از بزرگی افق باید گفت که ماه کامل در این مقیاس تنها نیم درجه به نظر می‌رسد. ژان میوس، هواشناس و ستاره شناس آماتور بلژیکی، محاسبه کرده است که درونی‌ترین سیاره‌ها یعنی عطارد، زهره و زمین به طور متوسط هر ۳۹.۶ سال یک بار در مقیاس ۳.۶ درجه قرار می‌گیرند.
هم ترازی سیارات به زمان بیشتری نیاز دارد. به گفته میئوس، هر هشت سیاره برای مثال هر ۳۹۶ میلیارد سال یک بار در عرض ۳.۶ درجه در یک ردیف قرار می‌گیرند. این بدان معناست که هرگز رخ نداده و نخواهد داد که همه سیارات با هم در یک راستا قرار بگیرند زیرا خورشید تقریبا طی ۶ میلیارد سال آینده به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. در طی این فرآیند، خورشید به یک غول قرمز تبدیل می‌شود و اندازه آن بزرگ می‌شود و عطارد، زهره و احتمالاً زمین را می‌بلعد. بنابراین، تنها پنج سیاره در منظومه شمسی ما باقی خواهند ماند.
احتمال اینکه هر هشت سیاره در مقیاس یک درجه از آسمان قرار بگیرند بسیار کمتر است. به گفته میوس، این اتفاق به طور متوسط هر ۱۳.۴ تریلیون سال اتفاق می‌افتد و در مقایسه باید گفت که کیهان حدود ۱۳.۸ میلیارد سال سن دارد.
هم‌ترازی سیاره‌ای عملاً هیچ تأثیر فیزیکی قابل توجهی بر روی زمین ندارند. تنها تأثیر آن بر زمین جلوه فوق‌العاده قابل مشاهده در آسمان خواهد بود. هیچ خطری از سوی زمین لرزه‌های تقویت شده یا هر مورد دیگری وجود ندارد. تغییر در نیروی گرانشی که زمین به دلیل هم‌ترازی سیاره‌ای تجربه خواهد کرد نیز ناچیز است.
📎منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
این سوالی است که قصد داریم به آن پاسخ دهیم.
پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چقدر در تعریف «هم ترازی» یا هم راستا شدن سخاوتمند باشیم. به نقل از لایوساینس، برای شروع باید گفت که مدار سیارات همگی با درجات مختلف نسبت به استوای خورشید انحراف دارند.
آرتور کوزوسکی، اخترفیزیکدان دانشگاه پیتسبورگ، می‌گوید: این بدان معناست که وقتی به نظر می‌رسد سیارات در آسمان تراز شده‌اند، در واقعیت احتمالاً در یک خط مستقیم در فضای سه‌بعدی قرار نگرفته‌اند. نیکیتا مادهانپال، اخترفیزیکدان دانشگاه ویتز در آفریقای جنوبی، می‌گوید: مفهوم هم ترازی سیاره‌ای بیشتر به ظاهر بصری آن از منظر ما بر روی زمین مربوط می‌شود تا هم ترازی فیزیکی واقعی قابل توجه آنها در فضا.
مقارنه سیاره‌ای زمانی رخ می‌دهد که دو یا چند سیاره از منظر ما روی زمین نزدیک به هم قرار بگیرند. توجه به این نکته مهم است که سیارات هرگز در واقعیت به هم نزدیک نمی‌شوند. انجمن سیاره‌ای اشاره میکند که حتی زمانی که دو سیاره از نظر شخصی روی زمین در کنار هم به نظر می‌رسند، باز هم در فضا بسیار دور از هم قرار دارند. وین بارکهاوس، اخترفیزیکدان دانشگاه داکوتای شمالی، می‌گوید : تعریف اینکه سیارات چقدر باید نزدیک به هم به نظر برسند تا هم تراز در نظر گرفته شوند، به خوبی تعریف نشده است. هرگونه تعریفی شامل درجات زاویه‌ای می‌شود، روشی که ستاره شناسان بوسیله آن فاصله ظاهری بین دو جرم آسمانی را در آسمان اندازه می‌گیرند.
اگر فاصله دور دایره کل افق را اندازه‌گیری کنید، برابر با ۳۶۰ درجه خواهد بود. به گفته رصدخانه لاس کامبرس در گلتا، کالیفرنیا، برای ارائه ایده‌ای از بزرگی افق باید گفت که ماه کامل در این مقیاس تنها نیم درجه به نظر می‌رسد. ژان میوس، هواشناس و ستاره شناس آماتور بلژیکی، محاسبه کرده است که درونی‌ترین سیاره‌ها یعنی عطارد، زهره و زمین به طور متوسط هر ۳۹.۶ سال یک بار در مقیاس ۳.۶ درجه قرار می‌گیرند.
هم ترازی سیارات به زمان بیشتری نیاز دارد. به گفته میئوس، هر هشت سیاره برای مثال هر ۳۹۶ میلیارد سال یک بار در عرض ۳.۶ درجه در یک ردیف قرار می‌گیرند. این بدان معناست که هرگز رخ نداده و نخواهد داد که همه سیارات با هم در یک راستا قرار بگیرند زیرا خورشید تقریبا طی ۶ میلیارد سال آینده به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. در طی این فرآیند، خورشید به یک غول قرمز تبدیل می‌شود و اندازه آن بزرگ می‌شود و عطارد، زهره و احتمالاً زمین را می‌بلعد. بنابراین، تنها پنج سیاره در منظومه شمسی ما باقی خواهند ماند.
احتمال اینکه هر هشت سیاره در مقیاس یک درجه از آسمان قرار بگیرند بسیار کمتر است. به گفته میوس، این اتفاق به طور متوسط هر ۱۳.۴ تریلیون سال اتفاق می‌افتد و در مقایسه باید گفت که کیهان حدود ۱۳.۸ میلیارد سال سن دارد.
هم‌ترازی سیاره‌ای عملاً هیچ تأثیر فیزیکی قابل توجهی بر روی زمین ندارند. تنها تأثیر آن بر زمین جلوه فوق‌العاده قابل مشاهده در آسمان خواهد بود. هیچ خطری از سوی زمین لرزه‌های تقویت شده یا هر مورد دیگری وجود ندارد. تغییر در نیروی گرانشی که زمین به دلیل هم‌ترازی سیاره‌ای تجربه خواهد کرد نیز ناچیز است.
📎منبع
تهیه‌ی مطلب: فاطمه برزویی
🔭@sharifastronomy
akharinkhabar.ir
آیا تاکنون هر ۸ سیاره منظومه شمسی در یک راستا قرار گرفته‌اند؟
ایسنا/ همانطور که سیارات منظومه شمسی به دور خورشید می‌چرخند، گاهی اوقات تعداد کمی از آنها در آسمان در یک راستا به نظر می‌رسند، اما آیا تا به حال هر هشت سیاره منظومه شمسی در یک خط قرار گرفته‌اند؟ این سوالی است که قصد داریم به آن پاسخ دهیم. پاسخ این سوال بستگی…
👍10❤2🔥2
سیاهچاله‌ی آهن‌ربا!
گروهی از ستاره‌شناسان به کمک آرایه تلسکوپ EHT تصویری از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه‌شیری منتشر کرده‌اند که از میدان معناطیسی اطراف قوس A* پرده برداشته است. با تحلیل داده‌های مربوط به تصویربرداری از این هیولا پنهان در سال 2017 با روش‌های مختلف تاثیر میدان مغناطیسی سیاهچاله آشکار شده است. خطوط در تصویر جهت میدان را نشان را می‌دهند که باعث قطبش مولکول‌های دوقطبی مواد حلقه تابش می‌شود. نکته‌ای که قابل توجه است، مشابهت ساختار میدان مغناطیسی قوس A* با میدان M87، علی‌رغم تفاوت قابل توجه جرم دو سیاهچاله است. میدان مغناطیسی، فرایند بلع ماده و فوران جت‌های انرژی را کنترل میکند و مشابهت این ساختار مغناطیسی میتواند به دلیل یک ویژگی عمومی در بین سیاهچاله‌ها باشد. نتایج این پژوهش در Astrophysical Journal Letters به تازگی منتشر شده است.
برای اطلاعات بیشتر:
DOI: 10.3847/2041-8213/ad2df0
DOI: 10.3847/2041-8213/ad2df1
تهیه‌ی مطلب: پرهام مهر‌آرا
🔭@sharifastronomy
گروهی از ستاره‌شناسان به کمک آرایه تلسکوپ EHT تصویری از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه‌شیری منتشر کرده‌اند که از میدان معناطیسی اطراف قوس A* پرده برداشته است. با تحلیل داده‌های مربوط به تصویربرداری از این هیولا پنهان در سال 2017 با روش‌های مختلف تاثیر میدان مغناطیسی سیاهچاله آشکار شده است. خطوط در تصویر جهت میدان را نشان را می‌دهند که باعث قطبش مولکول‌های دوقطبی مواد حلقه تابش می‌شود. نکته‌ای که قابل توجه است، مشابهت ساختار میدان مغناطیسی قوس A* با میدان M87، علی‌رغم تفاوت قابل توجه جرم دو سیاهچاله است. میدان مغناطیسی، فرایند بلع ماده و فوران جت‌های انرژی را کنترل میکند و مشابهت این ساختار مغناطیسی میتواند به دلیل یک ویژگی عمومی در بین سیاهچاله‌ها باشد. نتایج این پژوهش در Astrophysical Journal Letters به تازگی منتشر شده است.
برای اطلاعات بیشتر:
DOI: 10.3847/2041-8213/ad2df0
DOI: 10.3847/2041-8213/ad2df1
تهیه‌ی مطلب: پرهام مهر‌آرا
🔭@sharifastronomy
👍7🔥1🤯1