یک بار دگر قبول کن بندگیم
رحم آر بدین عجز و پراکندگیم

گر بار دگر ز من خلافی بینی
فریاد مرس به هیچ درماندگیم


#مولانای_جان
💐❤️💐

تویی جان من و بی جان
نَدانم زیست من باری

تویی چشم من و بی تو
نَدارم دیده‌ بینا...

#مولانای_جان
💐❤️💐

نظری به کار من کن
که ز دست رفت کارم

به کسم مکن حواله
که به جز تو کس ندارم

#مولانا
💐❤️💐

دلا غافل ز سُبحانی چه حاصل
مطیع نفس و شیطانی چه حاصل

بود قدر تو افزون از ملایک
تو قدر خود نمی دانی چه حاصل ؟

#باباطاهر🌷
💐❤️💐

چیزی کم دارم
شاید امید،
شاید فراموشی،
شاید دوست،
شاید خویش!

#محمود_درویش✨🌷
💐❤️💐

گمان دارم نماز من قبول حق نمی گردد


از آنجایی که دیدم دل فقط،محو تو میباشد

#آوای_سیاوش.
💐❤️💐

گفتیم ڪہ عقل از همہ ڪارے بہ درآید

بیچارہ فرو ماند چو عشقش بہ سر افتاد..!!!

#سعدے🌷
💐❤️💐

خدایا !!!
 
مرا قلبی ده که سراسر آن
را وجودت فراگرفته باشد
چنان خون در رگم جاری باش
که مکانی برای ناامیدی نماند
تو برایم امید محضی هر نفسی
که میکشم و در انتظار نفس
بعدی میمانم یعنی به تو امید دارم
 
💐❤️💐

قاصدک!
شعر مرا از بر کن
برو آن گوشه‌ی باغ
سمت آن نرگس مست
و بخوان در گوشش
و بگو باور کن
یک نفر یاد تو را
دمی از دل نبرد

سهراب_سپهری
💐❤️💐

دردم این است
که من بی‌ تو دگر از جهان دورم و
بی‌ خویشتنم
تا جنون فاصله‌ای نیست
از اینجا که منم
مگرم سوی تو‌ راهی باشد
چون فروغ نگه‌ات
ورنه دیگر به چه‌کار آیم من ...!

#مهدی_اخوان✨
💐❤️💐

سهراب سپهری چقد قشنگ گفته :

تو مرا یاد کنی یا نکنی،
باورت گر بشود یا نشود،
حرفی نیست،
اما
نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست.
💐❤️💐

⭕️ ازدواج بد بسیار بدتر از تنها ماندن است
چرا زندگی در یک رابطه ناسالم می‌تواند بدن شما را سال‌ها زودتر فرسوده کند؟

برخلاف تصورات رایج که زندگی مشترک را به هر شکل بهتر از تنهایی می‌دانند، یافته‌های علمی آشکار می‌کنند که گاهی مجرد ماندن انتخابی سالم‌تر است.

۱- ترشح مزمن کورتیزول و تخریب محور استرس
در ازدواج‌های پرتنش، بدن به‌طور مداوم کورتیزول ترشح می‌کند.
این هورمون بخشی از محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال است که مسئول پاسخ به استرس است.
تحقیقات نشان داده‌اند که این حالت به افزایش فشار خون، مقاومت به انسولین و کاهش حجم هیپوکامپ در مغز منجر می‌شود. در عمل، بدن افرادی که در رابطه ناسالم هستند دائماً در حالت «جنگ یا گریز» باقی می‌ماند و این فرسودگی سیستمیک زمینه‌ساز بیماری‌های قلبی-عروقی و اختلالات متابولیک می‌شود.

۲- التهاب مزمن و بیماری‌های التهابی

ازدواج بد با التهاب مزمن ارتباط مستقیم دارد. مطالعات نشان می‌دهند که سطح پروتئین
واکنشی C و اینترلوکین-۶ در افرادی که در روابط پرتنش زندگی می‌کنند، به‌طور معناداری بالاتر است. این شاخص‌ها از مهم‌ترین بیومارکرهای التهاب در بدن هستند.
التهاب مزمن نه‌تنها عامل اصلی تصلب شرایین یا آترواسکلروز و سکته قلبی است، بلکه با بروز بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید نیز پیوند دارد.

بنابراین، مشاجره‌های مداوم بر سر مسائل خانوادگی تنها یک نزاع لفظی نیستند، بلکه به تغییرات بیوشیمیایی در بدن منجر می‌شوند که می‌توانند سال‌ها بعد خود را به شکل بیماری‌های خطرناک نشان دهند.

۳- اختلال در تنظیم اشتها و متابولیسم انرژی

استرس زناشویی بر عملکرد هیپوتالاموس تأثیر می‌گذارد و موجب اختلال در محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال می‌شود.
این تغییرات باعث افزایش ترشح گرلین و کاهش لپتین می‌گردد، دو هورمون کلیدی در کنترل اشتها.

نتیجه این وضعیت یا پرخوری عصبی است یا از دست دادن شدید اشتها.
تحقیقات متابولیک نشان داده‌اند که چنین الگوهایی به افزایش توده چربی احشایی و تغییر در حساسیت به انسولین منجر می‌شوند.

۴- تضعیف سیستم ایمنی و کاهش مقاومت در برابر عفونت‌ها

اختلافات زناشویی مداوم با کاهش فعالیت سلول‌های کشنده طبیعی و کاهش تکثیر لنفوسیت‌ها همراه است. این تغییرات به معنای تضعیف توانایی بدن در مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌هاست.
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افرادی که در روابط ناسالم هستند، دوره نقاهت طولانی‌تری پس از جراحی‌ها یا بیماری‌های ویروسی مانند آنفلوآنزا دارند.
حتی پاسخ بدن آن‌ها به واکسیناسیون نیز ضعیف‌تر است. این یافته‌ها تأکید می‌کنند که رابطه ناسالم تنها یک مشکل روانی نیست، بلکه مستقیماً بر عملکرد ایمنی بدن اثر می‌گذارد و فرد را در برابر بیماری‌های عفونی آسیب‌پذیرتر می‌کند.

۵- فرسایش روانی و اختلالات سلامت ذهنی
پژوهش‌های اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند که افرادی که در روابط پرتنش باقی می‌مانند، نرخ بالاتری از افسردگی اساسی
اختلال اضطراب فراگیر و حتی اختلال استرس پس از سانحه را تجربه می‌کنند.

۶- تأثیر ازدواج بد بر فرزندان و الگوهای رفتاری
کودکانی که در محیطی پرتنش و پر از مشاجره بزرگ می‌شوند، سطح بالاتری از کورتیزول و هورمون‌های استرس در بدن دارند. این وضعیت نه‌تنها بر رشد عاطفی و شناختی آن‌ها اثر می‌گذارد، بلکه احتمال ابتلا به اضطراب، افسردگی و مشکلات رفتاری را در آینده افزایش می‌دهد.

۷- کاهش کیفیت روابط اجتماعی و انزوای تدریجی
افرادی که در یک رابطه ناسالم باقی می‌مانند، معمولاً ارتباطات اجتماعی‌شان به‌شدت محدود می‌شود. آن‌ها به‌دلیل خستگی روانی و استرس مزمن، انرژی کمتری برای حفظ دوستی‌ها یا مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی دارند. پژوهش‌های جامعه‌شناختی نشان می‌دهند که انزوای اجتماعی یکی از پیش‌بینی‌کننده‌های اصلی کاهش امید به زندگی است.

۸- کاهش کیفیت خواب و اختلالات شبانه
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افراد در روابط ناسالم مدت زمان بیشتری را در فاز بیداری سپری می‌کنند و ورودشان به مراحل عمیق خواب
مانند N3 و REM به تعویق می‌افتد. این امر موجب کاهش بازسازی عصبی، ضعف حافظه و کاهش توانایی تمرکز روزانه می‌شود.

۹- کاهش امید به زندگی و پیری زودرس
در مطالعات اپیدمیولوژیک مشخص شده است که افرادی که در روابط پرتنش می‌مانند، به‌طور میانگین امید به زندگی کوتاه‌تری نسبت به افراد مجرد دارند.

۱۰- تأثیرات منفی بر سالمندی و کیفیت زندگی در سال‌های پایانی

ازدواج ناسالم در سال‌های پایانی عمر می‌تواند کیفیت زندگی را به‌شدت پایین بیاورد. افراد مسن که همچنان در روابط پرتنش باقی مانده‌اند، بیشتر دچار اختلال شناختی و زوال عقل یا دمانس می‌شوند.
مترجم: #علیرضا_مجیدی

.
با خودت صادق باش و نگران حرفهای مردم نباش،تعریفی که دیگران از شما دارند،دیدگاه خودشان است.
گاهی سکوت کن و چیزی نگو،
آن گاه که ضرورتی در بیان کردن نیست.


💐❤️💐

بشدی و دل ببردی و به دست غم سپردی
شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی
#سعدی
💐❤️💐

آنچنان جای گرفتی تو به چشم و دلِ من
که به خوبانِ دو عالم
نظری نیست مرا.

#مولانای_جان
💐❤️💐