بیا بنویسیم

دوست عزیزی از بندرعباس برایم پیامی نوشت که مرا وصل کرد به زندگی:

این هفته کتاب «اولین زمستان کاب» رُ برای بچه‌ها خوندیم.
یه جایی از کتاب، کاب از مامانش می‌پرسه:
«چرا هوا سرد می‌شه؟!»
مامان جواب می‌ده:
«تا ما همدیگه رُ بغل کنیم.»

ممنون از همه کسانی که از دور و نزدیک بغلم کردند.

شکوفه صمدی
چهارشنبه ۲۸ خرداد ۱۴۰۴

🔻۵۰ فیلم‌تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صورت آنلاین و رایگان در سایت تیوال اکران می‌شود.
‌
🔸مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری با توجه تعطیلی موقت اجراهای نمایش و اهمیتِ حفظ آرامش و سلامت کودکان و نوجوانان، ۵۰ فیلم‌تئاتر از آثار به یاد ماندنی که در سال‌های دور و نزدیک در این مرکز اجرا شده‌اند را به صورت آنلاین و رایگان نمایش می‌دهد.
‌
🔸کودکان، نوجوانان، خانواده‌ها و تمامی علاقه‌مندان می‌توانند این آثار را تا ۵ تیر ۱۴۰۴ از طریق سایت تیوال به نشانی www.tiwall.com/namayeshnama تماشا کنند.
‌
‌
🌐 www.kanoonnews.ir/news/357333
‌
🆔 @kanoonparvaresh
‌
‌
#کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان

دوستان عزیزم
میدونم که توی این شب ها بچه ها نیاز به آرامش بیشتری دارن و شما هم نیاز به ابزارهای متنوعی برای آرام کردن خودتون و بچه ها.
تا اطلاع ثانوی هر شب اینجا قصه خواهم گفت و یک شب در میان هم در اینستاگرام لایو قصه میگم.
امیدوارم بتونه کمک کنه.
مراقب خودتون باشید🤍🤍🤍🤍.

شنیدن پگاه قصه‌گو زمانی کار هر شب من و سیاوش بود. پگاه دوباره قراره قصه بگه برامون

دلخوشی‌های کوچک ببافیم...

وقتی فکرِ جنگ، در هر شکل و خبری، نفسمان را بند می‌آورد،
وقتی هر جمله، زخمی تازه می‌نشاند بر دل...
شاید لازم باشد که بافتن دلخوشی‌های کوچک را از یاد نبریم.
نه از سر بی‌خیالی و سِر شدن، بلکه برای زنده ماندن، برای دوام آوردن.

شبیه قصه‌ای از سرزمین پرنده‌ها؛
«پرنده‌هایی که بلد بودند دلخوشی ببافند»
جایی که پرنده‌مادر سرش را خم کرد، با نوکش آرام پرِ بالِ جوجه‌اش را صاف کرد و گفت:
«ما ممکن است دوباره بترسیم، حتی بزرگ‌ترها هم می‌ترسند.
اما ما یک کار مهم بلدیم:
ما می‌توانیم کنار هم باشیم،
می‌توانیم دلخوشی ببافیم،
می‌توانیم نفس بکشیم و آرام شویم...»



دلخوشی‌های کوچک ما هم می‌توانند رنگ و بوی متفاوتی داشته باشند:
● شاید لبخند کوتاهی باشد میان دو نفر در صف نان،
●  شاید دستی که بی‌صدا و بی‌منت، کمک می‌کند،
●  گاهی دیدن نوری که صبح از پنجره به زمین می‌تابد،
●  چای گرمی که با امید دم می‌شود،
●  یا صدای کودکی که هنوز می‌خندد و توپ بازی می‌کند...
●  دلخوشی، شاید پیامی کوتاه باشد از دوستی قدیمی،
●  یا نگاهی که بی‌کلام می‌گوید: "می‌فهممت."
●  قدردانی از حضور کسانی که دلمان به بودنشان گرم است،
●  شنیدن صدای مادری که احوالمان را می‌پرسد،
●  یا نوشتن چند خط در دفترچه‌ای که فقط برای خودمان است.

لازم است زنده بمانیم.
و برای زنده ماندن، دل‌مان باید گرم باشد — حتی اگر اندکی.
دلخوشی‌های کوچک، مانند نخ نازکی هستند
که ما را آرام‌آرام از لبه‌ی سقوط عقب می‌کشند.
در این روزهای پرابهام و پرالتهاب،
شاید همین بافتن دلخوشی‌های کوچک باشد
که بتواند فردا را روشن کند...

دلخوشی‌های کوچک شما چیست؟
بیایید آن‌ها را با هم قسمت کنیم.
شاید دل کسی، در همین نزدیکی، به خواندن دلخوشی شما گرم شود.

۲ تیر ۱۴۰۴

🆔@RADIONVC

زندگی همچنان ادامه دارد

گل‌ها می‌شکفند حتی در جنگ

گل‌های کاکتوس هم

گل‌های کاکتوس یادآور مردمم هستند، یادآور ایران

جا‌ن‌سخت اما در دل شگفتی‌ها دارند