میترسم برگردم به جاهایی که قبلا بودم، ببینم آدمایی که میشناختم دیگه نیستن.

:)

بعد از ۴ روز بالاخره تونستم بیام:))))

دلم براتون تنگ شده بود

امیدوارم که حال همتون خوب باشه🥲🖤

فشاری روانی که قطعی اینترنت بهم وارد کرد از فشار جنگ بیشتر بود.

دغدغه‌های هفته پیشم انگار مال زندگیای قبلیمه.

دچار آوارگی مجازی شدیم.
نوع جدیدی از جنگ‌زدگی.

نام جاوید وطن...
#𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘🖤
𖦼siaho sefide

این شرایط هم میگذره و تموم میشه اما یادمون نمیره کی توی این وضیعت نگرانمون بود، هر روز باهامون حرف میزد و نمیذاشت حس کنیم تنهاییم، کی وقتی نت قطع بود اسمس میداد و زنگ میزد و خبر میگرفت، توی روزهای سخت آدمای واقعی زندگیت خودشون رو نشون میدن.

و نسل ما "جنگ زده" هم شد.

گریه کن، عزیزِ من؛ گریه کن! چرا که برای گریستن در خاورمیانه، هزاران دلیل وجود دارد.

میگویند هر کسی شبیه به جایی میشود که به آن تعلق دارد، پس من شبیه وطنم شده‌ام، غمناک، خسته، رنجیده، زخمی و در عمق ناامیدی امیدوار.

دلم برای زندگی مزخرف قبلیم که دیگه مزخرف به‌نظر نمیاد، تنگ شده.

الان داشتم فکر میکردم دیدم ما از سال ۹۸ به اینور زندگی نکردیم، فقط داشتیم از مرگ فرار میکردیم.

ما ظاهراً آبادهای باطناً ویرانه‌ایم...
#𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘🖤
𖦼siaho sefide

‏دقیقاً موقعی که همه‌چی خوبه و داری یک روز عادی رو میگذرونی، یکدفعه چاله‌ای از سیاهی زیر پات باز میشه و فرو میری و فرو میری و فرو میری.

دیگه حتی نمیشه حدس زد اینا روزای خوب‌مونه تازه، یا روزهای بدمون.

بمب اصلی وسط جوانی ما خورد.

یکی از چیزایی که این روزا خیلی داره اذیتم میکنه احساس هدر رفتنه
جوونیم، پتانسیلم، روزها و زمان انگار همشون دارن هدر میرن و من هیچکاری از دستم برنمیاد