دلم گیر کرد، کل زندگیم نخ کش شد.

یه روزی دنبالت میگردن که یا خودت
نیستی یا حست.

کاش می‌تونستم با اطمینان بگم
"آینده مالِ منه". ولی فعلاً فقط
می‌تونم بگم: دارم واسش می‌جنگم.

آرامگاه اصلی ما خاک نیست،
قلب کسانی است که مارا فراموش نمی‌کنند.

‏چون اَمن و مهربونی همیشه تنها
میمونی، آدما عاشق چیزای مبهم
هستن، دنبال هیجان و تفریح،
اما چون انسان مهربون و امن
همیشه واضحه،
خیلیا نادیدش میگیرن،
حقیقتی تلخ اما واقعی…

دوست‌هایی که وقتی حال نداری،
ساکتی یا میری تو لاک خودت،
نمیرن ‌تو فاز دلخور شدن و درکت
می‌کنن، خیلی باارزشن.

در صدد فراموشی کسانی هستیم که
روزی جگر گوشه‌ی ما بودند.

دور
ریختنی
اگه
بمونه
خراب
میشه،
خراب
می‌کنه!

کسی که به خاطر یه مشکلی که
با ۵ دقیقه صحبت کردن حل میشه
تو رو ساعت ها به گریه میندازه،
قطعا دوست نداره.

خوشحالم که دارمت!
ببخشید اگه بدقلق میشم، ببخشید
اگه بعضا نمیتونم بهت توجه کنم
ببخشید اگه بعضی وقتا ناراحتت
میکنم اینو بدون که هر لحظه روزم
رو عاشقانه تو قلبم دوستت دارمو به
امیدت زندگی میکنم و همه تلاشمو
میکنم که مراقبت باشم عزیزترینم.