ما بیش از اندازه قوی بودیم
به کسی تکیه نمی دادیم
با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم
و از کسی کمک نمی‌خواستیم،
ما به قیمت همین قوی بودن،
از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما
بد تعریف کرده بودند.

ما عادت کردیم که وقتی فیلم به تيتراژ
رسید، اگر توی خونه باشیم دستگاه
رو خاموش می‌کنیم، اگه توی سینما
باشیم سالن و ترک می‌کنیم، ما توی
زندگیمون هیچ وقت کسانی که برامون
زحمت اصلی رو کشیدن نمی‌بینیم!
ما فقط دوست داریم کسایی رو ببینیم
که برامون نقش بازی میکنن...

یه جایی هست که به خودت میای
میبینی مدتهاست نه عکساشو نگاه
کردی، نه پروفایلشو چک کردی
و نه حتی آخرین باری بهش فک کردی
رو یادته، احساس رهایی خالصه.

کاش
من
تمامِ
کسانی
که
نگاهت
میکنند،
بودم!

ولی عشق رو تجربه کنید درسته تهش
گند میزنه به همه چی اما اون دوران
می‌ارزه بابا، زندگی آدم کلا یه شکل
دیگه‌ست، خوابش، بیداریش، کارش،
همچی...

تو رابطه فقط گفتن دوستت دارم و مهربون بودن کافی نیست
باید سواد رابطه داشته باشی،
علت هر رفتارشو بدونی، وقتی سرد میشه یا وقتی عصبیه بدونی چیکار کنی!
بیا اینجا سواد رابطت رو بالا ببر:
@rabeteRel

‏یه سری آدم‌ها توانایی دارن به راحتی
از هر عنصری دل بکنن‌، فرق هم نداره
اون عنصر معشوقشون باشه
یا خانواده و یا دوستاشون، همیشه
به این تیپ آدم‌ها حسودیم میشده
خیلی آروم، قوی و ضدضربه هستن
و هیچ چیز گرفتارشون نمیکنه.

سخت ترین بخش خودشناسی روبرو
شدن با زخم هاییه که نقشی در بوجود
اومدنشون نداشتی، اما مسئولیت ترمیم
کردنشون با توئه.

اون گریه‌ای که جلوشو گرفتی و اشکی
که نریختی چون فکر کردی ضعفه،
میشه معده درد عصبی، ریزش مو،
اگزمای پوستی، دندون قروچه، میشه
ضعیف شدن سیستم ایمنی، خوابهای
آشفته.

نامه‌ای به خودم:
قرار نیست همه ازت راضی باشن.

شعراش جون میده واسه استوری :

@shear

وقتی اعصاب نداری "ایرج میرزا"
وقتی یکی و دوست داری "حافظ" بخون
وقتی شکست عشقی خوردی "وحشی بافقی" بخون
و در آخر وقتی عاقل شدی "سعدی" بخون.
منبع همه وقتایی که یه دردته + شعرش :
@Shear